Onrust door het verleden.

Hallo iedereen,


Het is nu 4 jaar geleden en telkens rond deze tijd komen die emoties van toen in 2019 zo hard terug, alsof ik alles opnieuw herbeleef. Ik ben nu al met verschillende instanties gaan praten en dat luchte op en deed telkens terug een last van mijn schouders vallen maar rond deze tijd zie ik alles terug opnieuw gebeuren.


Ik neem zelf onbewust nu afstand van mijn partner en telkens als hij me aanraakt voel ik hoe alle spieren in mijn lijf zich opspannen. Als we dan een intiem moment hebben, eindigd dit met een huilbui van mij. Waar ik heel hard tegen vecht, maar toch niet kan tegenhouden. Terwijl ik weet dat ik ok ben. Ik vind het voor mijn partner gewoon zo rot, want hij wil gewoon genieten van mij, zonder me kwaad te doen of te kwetsen en ik wil dat ook wel maar toch lukt het me niet om die 2 zaken los te koppelen van elkaar. De rest van het jaar lukt het me beter en is het gevoel ook aanwezig, maar nooit zo sterk als rond deze tijd. 


Ik heb een vraagje aan mensen die ook een abortus hebben gehad als dit echt zo blijft hangen in je hoofd of als het toch na een tijd verdwijnt? Ik vind 4 jaar toch al lang en het zou nu toch al een plaatsje moet hebben kunnen krijgen bij mij. Toch voelt het alsof het allemaal nog moet gebeuren en lijkt op een film die zich opnieuw gaat afspelen maar die je niet wilt zien.


Ik wilde dit even van me afschrijven in de hoop dat mijn hoofd terug tot rust zou komen. 


Groeten 


 


 


 

1463 x gelezen, 3

In Overig

reacties (13)


  • M1518

    Als ik jouw reacties lees op de commentaren hieronder, dan denk ik: wil en kun JIJ nog wel verder met hem? Is er een basis en is er nog hoop? Hij behandelt jou als een stuk vuil....en dan nog slechter!

    Hopelijk lees jij je stukken nog eens terug. Wil JIJ hem nog wel?

    Heel veel sterkte!!

  • Beriotje

    Het is niet gemakkelijk, maar toch zie ik hem nog graag. We hebben een verleden samen en samen schatten van kinderen. We hebben allebei schuld aan de situatie en we gaan beide anders om hiermee. Hij kan gemakkelijker alles los zien van elkaar, terwijl voor mij alles bij elkaar hoort.

    Ik heb dit ook allemaal met de psycholoog besproken en ze zei voorzichtig dat hij problemen heeft met verantwoordelijkheid en zorg dragen. Maar meer wilde ze niet zeggen, omdat ze het zonder hem er bij moeilijk kon beoordelen.

    We zullen wel zijn wat de toekomst brengt en ondertussen laat ik me begeleide om mijn rust terug te vinden en te behouden.

  • Summer89

    Dat klinkt als posttraumatische stress. Een traumabehandeling bij een psycholoog kan helpen, bijv EMDR behandeling. Je huisarts kan je verwijzen.

  • Beriotje

    Bedankt voor de info. Ik ga dat eens bespreken met mijn huisarts, want tot nu toe heb ik aan de verwerking van mijn abortus gewerkt. Een bevalling of een baby die huilt, geeft al geen heftige reacties meer. Rond deze tijd zijn intieme momenten niet iets waar ik naar uit kijk, omdat ik voel dat mijn lichaam zich opspant om te reageren zoals bij gevaar.

  • Charhm

    Een goede therapeut zoeken die een EMDR kan doen

  • Nog-even!

    Dit blijft zo, tenzij je hulp zoekt om dit te verwerken... en relatietherapie... Dat lijkt me ook hard nodig, wanneer een man zijn vrouw zwanger maakt om daarna tot abortus te dwingen... en de vrouw bang is haar man te verliezen als ze geen abortus pleegt... Dan is er iets heel ernstig niet in orde in je relatie... En dat wist je toen je deze keuze maakte... Dat maakt het misschien wel extra wrang...je wist waar je voor koos, want dat is je hier duidelijk verteld. En nu is gebeurd, wat iedereen wist en wat jij wegduwde... Dat is niet leuk en niet gemakkelijk... Hoog tijd om hulp voor je relatie te zoeken.... Jullie hebben beiden genoeg redenen om elkaar niet te vertrouwen... Dat verdwijnt niet, als jullie daar niet samen verandering in gaan brengen...

    Hoe goed je het ook verwerkt, dit zal altijd een nare herinnering blijven...

  • Beriotje

    Bedankt voor je reactie en je hebt gelijk.

    De verwerking van mijn abortus loopt en is al verbeterd. Voor relatietherapie moet je wel met 2 zijn en dat is niet het geval. Hij wil daar niet aan mee doen, zelf die keren dat ik voor de verwerking van de abortus ging wilde hij niet mee. Zijn reactie: "als jij dit nodig hebt moet je dat doen" en dat heb ik moeten doen, want een depressie kwam al om de hoek kijken en ik dacht nu moet ik iets ondernemen of het komt helemaal niet meer goed.

    Gelukkig heeft mijn huisarts, psycholoog en ook mijn gynaecoloog me goed geholpen, maar het blijft een werk in progress.

    Ik wist inderdaad waarvoor ik koos, maar als je met je hoofd kiest ipv met je hart dan kom je bedrogen uit. Ah wel dat is nu net het rare, hij vertrouwd mij wel in tegenstelling tot mij dat ik eerder wantrouwig ben en hem telkens terug op zijn verantwoordelijkheid moet wijzen.

    Het zal inderdaad een herinnering zijn die nooit zal verdwijnen, maar ik hoop dat de tijd het toch een beetje zou kunnen vervagen. Ik wil gewoon niet dat deze situatie elk jaar zo hard terug naar boven komt.

  • Baby.wens

    Wat een kwakzalver van een vent heb jij, bah 🫣

  • Mamasgirls

    Een trauma of negatieve gebeurtenis wat zich herhaald in emoties zijn niet goed verwerkt. Lijkt me dat alle therapieën niet geholpen hebben en dat het altijd bij je blijft en nog iets op kan roepen, maar vind dit echt trauma gerelateerd en niet verwerkt

  • Pindakaasappel

    Ik heb door je vorige topic gelezen. Een abortus is niet niets en al helemaal niet als je er zelf niet achter staat/stond. Ik vraag mij af of je het wel verwerkt hebt en of je partner vergeven hebt.

  • Scheirischa

    Dit klinkt als trauma. Misschien is traumaverwerking iets?

  • MamaRosali

    Dit

  • Sharon

    Ik pb je even