Nog teveel vrouwen krijgen te maken met zwangerschaps- en moederdiscriminatie op hun werk. Dat blijkt uit een rapport van het College voor de Rechten van de Mens. Uit onderzoek blijkt namelijk dat 43% van de zwangere vrouwen en moeders in de afgelopen vier jaar te maken heeft gehad met discriminatie. Daisy is hier één van.
Op BabyBytes vertelt ze haar verhaal, omdat ze wil dat andere vrouwen weten wat hun rechten zijn en dat zwangeren en jonge moeders net zo behandeld worden als ieder ander.
"Ik had een leuke baan in een kledingwinkel. Al ruim anderhalf jaar was ik fulltime werkzaam als allround medewerkster. Ik heb altijd veel affiniteit met de modewereld gehad en deze winkel paste precies bij mijn stijl. Ik had leuke collega's en goed contact met onze klanten. Dat mijn leidinggevende erg streng was en er nogal een heftig beleid op nahield, nam ik op de koop toe.
Miskraam
En toen kwam mijn grote droom uit: ik werd zwanger. Helaas eindigde deze zwangerschap na negen weken in een miskraam. Ik was ontzettend verdrietig. Op het moment van de miskraam was ik aan het werk en heb ik mijn leidinggevende laten weten dat ik naar huis wilde en ook waarom. Ze snapte mijn verdriet en zei dat ik inderdaad maar moest gaan, maar dat ze er wel op rekende dat ik er de volgende dag 'gewoon' weer zou zijn.
Verdriet
Zelf had ik daar moeite mee. Ik had naast ontzettende kramp en heel hevig bloedverlies ook een emotionele wond. Al een paar weken was ik bezig met dat kleine baby'tje in mijn buik. Ik was kinderkamers denkbeeldig aan het inrichten, had al een jongens- en meisjesnaam uitgezocht en was al oriënterend op zoek naar een geboortekaartje. Ook had ik al een aantal babykleertjes gekocht en gekregen van mijn moeder. Alles deed me na mijn miskraam herinneren aan het verlies en om meteen de volgende dag weer vrolijk in de winkel te staan, kón ik niet. Ik heb me dus nog twee dagen ziek gemeld.
We hebben het er daarna niet meer over gehad, maar ik kon merken dat ik mijn leidinggevende had teleurgesteld door niet te komen. Gelukkig kon ik wel rekenen op veel steun van mijn collega's. Inmiddels was dus wel iedereen op de hoogte van mijn kinderwens, die ik tot voor mijn miskraam verborgen had gehouden. Ik had nog geen vast contract en wilde dus nog even wachten met dit nieuws te vertellen.
Heftig eerste trimester
Toen ik twee maanden na de miskraam opnieuw zwanger werd, besloot ik dit direct aan mijn leidinggevende te vertellen. Ze feliciteerde me en waardeerde het dat ik het nieuws zo snel had gebracht. Toch was er weinig begrip voor mijn zwangerschapskwaaltjes. Vanaf week zes was ik ontzettend misselijk en vermoeid. Ik voelde me zó anders dan tijdens mijn eerste zwangerschap. Eigenlijk functioneerde ik amper, waar ik zelf nog het meest gefrustreerd over was. Ik moest drie keer per werkdag naar het toilet rennen en het kostte me heel veel moeite om mijn werk gewoon te blijven doen.
Onvoldoende inzet
Na drie maanden was het tijd voor een verlenging van mijn contract. Maar dat gebeurde dus niet. Mijn leidinggevende liet weten dat ze mijn inzet de laatste tijd onvoldoende vond, dat ik teveel taken liet liggen en dat ik niet meer de juiste 'mindset' had. Ze repte met geen woord over mijn zwangerschap, maar de klachten die ze over mijn functioneren had, hadden allemaal daarmee te maken.
En zo kwam ik dus al vroeg in mijn zwangerschap op straat te staan. Ik heb nog contact gehad met mijn rechtsbijstandsverzekering, maar zij adviseerden me het erbij te laten. Daarnaast besloot ik dat ik niet eens meer wíl werken voor deze werkgever. Het is jammer van de leuke, lieve collega's, maar het is niet anders. Ik heb het geluk dat mijn man voorlopig genoeg verdient voor ons tweetjes (en straks drietjes) dus samen besloten we dat ik tijdens mijn zwangerschap thuis blijf. Als ons kleintje er straks is, zal ik weer op zoek gaan naar een nieuwe, leuke baan."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ja waar ik werk zijn vrouwen in de minderheid werk als chauffeur in de transport. Collega van me was zwanger en zit nog in haar verlof maar ze hebben het haar heel moeilijk gemaakt en dr van de wagen afgehaald. Ze willen niets aanpassen. Nu heb ik ook een kinder wens.. nouja ze zoeken het zich maar uit.
Kop artikel bevat onjuiste informatie. Ze is dus helemaal niet ontslagen. Haar contract is simpelweg geëindigd op de in het contract genoemde datum. Dat maakt (juridisch gezien) een groot verschil.
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje