Is er hier iemand die zwanger wil worden en vaginisme heeft? Bij mij is de diagnose gevallen toen ik vaststelde dat ik gewoon geen seks kon hebben met mijn eerste vriendje, alles zat dicht en als het dan toch eens lukte deed het me enorm veel pijn. Ongeveer tien jaar en twee bekkenbodemtherapeutes later, sta ik iets verder. Ik kan met mijn (inmiddels man) wel seks hebben, maar het doet nog steeds zeer, zowel bij mij als bij hem (omdat het zo krap zit). Niet zo handig bij het zwanger worden, maar volgens de gyn "moet ik er maar even door" aangezien ik volledig ben uitbehandeld. Met de pelotten zit ik vast en er komt gewoon geen beterschap meer. We proberen het nu dus zo slim mogelijk aan te pakken zeg maar. Ovulatietesten en goed timen, samen met een lange onthouding van mijn man, genoeg voorspel zodat ie al wat is opgewarmd, en dan maar even op te tanden bijten. Ik vroeg me af of er hier nog dames zijn met hetzelfde verhaal? Hoe pakken jullie dat aan? Ik weet dat er sommige stellen met spuitjes en potjes werken, maar dat ziet mijn man niet zo zitten en echt romantisch lijkt het me toch ook niet?
Hier ook jaren lang last van gehad en ook bijen geen seks. Uiteindelijk naar berkenbomen therapeut gegaan en 1 jaar behandeling gehad, heeft ook maandjes gebruikt een soort acupunctuur maar van van onder haha. Ik moet zeggen mij heeft het geholpen,
Geen vaginisme, maar seks doet bij mij ook soms pijn en ik heb er ook maar weinig behoefte aan. Het was in het begin wel even wennen om soms dan maar zelf inseminatie te doen, maar zodra we over de ongemakkelijkheid heen waren gestapt was het zo veel fijner dan geforceerd seks hebben. Echt de stap voor zelf inseminatie voelt heel groot, maar als het wat langer duurt voor je zwanger wordt ben je zo blij als je de optie wel open hebt gelaten. Verhoogd de kansen misschien ook, als je man niet zo ver in jou kan komen of je het niet waardeert of onvoldoende opgewonden bent. Want al die dingen hebben ook invloed op hoe ver het sperma komt en hoe goed het overleefd. Daarnaast is mijn ervaring als je het te veel forceert omdat je zo graag zwanger wil worden je steeds meer en meer tegen seks op gaat zien en het probleem juist steeds groter wordt. Als je er meer en meer tegen op ziet kun je steeds slechter ontspannen waardoor je jezelf meer en meer gaat aanspannen en het nog pijnlijker wordt.
Ik heb zelfinseminatie gebruikt. Nu inmiddels 10 jaar geleden. Bij de 1e of 2e keer zwanger geraakt. Ik was heel de zwangerschap bang voor de bevalling. Maar het lukte prima. En na de bevalling kan ik gewoon seks hebben. Inmiddels 3 kinderen en zwanger van de 4e. Ik vond het een hele moeilijke tijd. Want het is een onderwerp wat je niet met allemaal kan delen.
Wij deden dus wel met een spuitje en potje. Romantische was het niet. Maar het resultaat was het me alles waard. En uiteindelijk de oplossing van ons probleem.
Hoi! Wat een lastige situatie zeg. Maar het klinkt wel alsof jij en je man er inmiddels flink aan gewend zijn dat dit de situatie is. Ik kan me goed voorstellen dat het niet romantisch klinkt (en gaat zijn) om zelfinseminatie te gebruiken, maar ik denk wel dat dit echt een hele goede optie is. Zo vergroot je de kansen toch aanzienlijk (als dat tenminste wel goed lukt?) en uiteindelijk, als je een positieve test in handen hebt, maakt het jullie echt helemaal NIKS meer uit hoe je daar bent gekomen, dat kan ik je verzekeren :) Ik heb zelf geen ervaring met zelfinseminatie, maar een goede vriendin van mij heeft erge last van prestatiedruk, dus het lukt haar absoluut niet zin te hebben in seks op het moment dat het "moet" (oftewel vruchtbaar is) en is daarom ook overgestapt op zelfinseminatie. Dat geeft haar een heleboel rust, omdat het zo gepiept is en ze dus niks hoeft te doen waar ze tegenop ziet. Ik kan me voorstellen dat dit voor jou/jullie hetzelfde kan zijn, tanden op elkaar en even doorbijten lijkt me ook niet perse heel romantisch toch? Heel veel succes gewenst!!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (10) Verversen