Willen jullie met me meedenken en adviseren? Ik ben er halverwege de sollicitatieprocedure achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Voorop staat dat we hier superblij mee zijn, maar ik vraag me wel af hoe nu verder te handelen?? Even de feiten op een rij: - Eerste twee gesprekken wist ik nog van niets, daarna positief getest - vandaag heel leuk derde gesprek gehad, nog niets verteld nu 7 wk zwanger - eventueel vierde en laatste gesprek is volgende week M'n gevoel zegt het dan wel te vertellen, maar aan de andere kant, ik heb al vaak een miskraam gehad en we hebben nog helemaal geen echo gehad voor dat gesprek plaatsvindt. Ik zou het extra balen vinden als de baan niet doorgaat en later ook nog blijkt dat de zwangerschap niet goed zit natuurlijk. Omgekeerd ook raar en vervelend als ik niets vertel en ze er in m'n proeftijd achter moeten komen omdat m'n buik groeit. Voelt ook als een oneerlijke start. Wat zouden jullie me adviseren? Nb ik ben m'n vorige baan kwijtgeraakt nav zwangerschap n werk nu dus niet, wil wel graag weer aan de slag
Moeilijk hoor! Ondanks dat er veel dames zijn die het niet zouden vertellen, ben ik het daar niet helemaal mee eens. Ligt er ook aan welk bedrijf het is. Gaat het hier om een bedrijf met 2-8 werknemers waarin je een cruciale rol speelt in bijvoorbeeld een nieuwe functie, of ga je werken bij een groot concern waarin jouw afwezigheid makkelijk (tijdelijk) opgevuld kan worden door uitzendkrachten. Niet oneerbiedig, maar zwangerschapsverlof als kassajuffrouw bij een groot concern is makkelijker tijdelijk op te vangen voor een directeur dan als je de enige administratieve boekhouder bent in een klein bedrijf van 6 personen.
Als werkgever zou ik het meer waarderen als iemand dit aangeeft in de proeftijd. Dan heb je je in ieder geval al van je beste kant laten zien in die periode. Aan het einde van je proeftijd kun je aangeven dat je er achter bent gekomen dat je zwanger bent. Zijn ze tevreden over je en willen ze je graag houden, dan weet je ook weer dat het echt een top werkgever is. Reageren ze negatief, dan is het misschien beter dat je niet bij zo'n asociale werkgever blijft.
Ik heb het verteld tijdens mijn eerste sollicitatiegesprek (toen 6 week zw.) Er waren nog andere kandidaten en ze had al een zwangere werknemer . Toch geworden omdat ze mijn eerlijkheid erg waardeerde (en ik verder natuurlijk geschikt was).
Ik zou niet willen werken voor een baas waar ik niet eerlijk tegen durf te zijn.
Ik zou de waarheid vertellen. Je moet het uiteindelijk toch vertellen. Het is beter dat je gelijk weet waar je aan toe bent. Dit 'geheim' gaat alleen maar aan je knagen anders.. veel succes!
Hangt denk ik af van het werk/functie waarvoor je solliciteert...
Persoonlijk zou ik het wel zeggen, maar dat komt vooral omdat ik helemaal niet kan liegen haha. Heb nog niet in zulke situatie gezeten (ik had een tijdelijke job toen ik zwanger werd, maar wist op voorhand dat het maar voor een paar maanden was)
Het blijft een lastige situatie, zowel voor jou als voor je (eventuele) toekomstige werkgever... Misschien kun je toch wachten tot na de proeftijd? Dat mág, maar wordt misschien niet in dank afgenomen als je dan na een paar maanden met verlof gaat. Maar als je dan al hebt kunnen bewijzen dat je je werk goed doet, zijn ze misschien wel flexibeler...? Ik weet het niet he...
Je bent het officeel nog niet verplicht het te vertellen. Sowieso niet tijdens de sollicitatieprocedure, maar ook verder is er een grens tot wanneer je het nog voor jezelf mag houden. Kan je vast op internet vinden welke hoeveelheid weken dat is. In mijn ogen is het geen liegen of weglaten als je het niet vertelt. Je geschiedenis met miskramen speelt voor jezelf mee, en daarnaast: als ze je niet aannemen moet dat zijn vanwege de procedure en hun keus. Niet omdat je zwanger bent. Ik hoop natuurlijk dat je gewoon aangenomen wordt!!!
Eerst het gesprek volgende week en aangenomen zien te worden. Daarna zou ik het wel eerlijk vertellen na dee eerstvolgende echo rond de 12 weken. om dan het nog een paar maanden(??) Te verzwijgen lijkt me echt te moeilijk.
Ik had het zeker wel verteld maar dat het ook meer met mijn geloofsovertuiging te maken.
Mijn man is slechtziend (progressief) en heeft dat tijdens zijn sollicitatie verteld (op een tekenbureau). En hij is van de 10 sollicitanten het wel geworden. Niet helemaal hetzelfde maar eerlijkheid loont.
Ik zou het niet vertellen als ik jouw was je kan altijd nog zeggen dat je er niks van af wist . Ik had dat ook ben nu zwanger en was lekker aan het werk maar mijn proefperiode moest ik al vertellen dat ik zwanger was en was toen pas 7/8 weken omdat ik zo erg ziek was. Een week later werd ik ontslagen voor 'andere redenen' terwijl er nog nooit een klacht was gekomen.
En zoals je zelf al zei in het begin, er kan van alles gebeuren hopelijk niet natuurlijk!
Ik zou het wel vertellen. Zelf heb ik ook een keer in deze situatie gezeten. Toen ervoor gekozen om het stil te houden. Mijn collega's hebben mij dat niet in dank afgenomen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dit tussen mij en de rest van het team in stond. Het voelde erg vervelend.
Lastig, lastig, lastig. In een zelfde situatie gezeten, pas na 1e gesprek achtergekomen dat ik zwanger was. Ik heb het toen niet verteld en ben aangenomen. Heb het aan het einde van de proeftijd wel verteld. Hierdoor konden ze nog van mij af zo te zeggen. Ze waren not amused. Ik mocht wel blijven omdat het een vrij sociale werkgever is. Uiteindelijk ook in vaste dienst gekomen. Maar ik zou het nooit meer zo doen. Mijn directe collega's namen mij het niet in dank af, vonden het niet kunnen. Niemand kwam dan ook toen ik bevallen was. Ik denk dat ik pas twee jaar later echt opgenomen voelde in het team. Niet dat ik het dagelijks merkte maar toch. Nu na vijf jaar is het mij wel vergeven :-) Ligt er ook erg aan wat voor werk het is, bij mij was het kantoorwerk, waar je in een redelijk klein team het werk moet verrichten. Ben je makkelijk vervangbaar, is het een baan waar je veel alleen werkt. Een goede sociale werkgever zal je aannemen als je echt de beste bent, maar ligt ook een beetje aan hun ervaringen. Hebben ze veel vrouwen in dienst rond de 25-40 jaar dan zijn ze er misschien niet happig op, omdat ze al zo vaak met dit bijltje hakken. Succes met je beslissing nemen.
Wat een stomme collega's heb je zeg. Een dikke BOEH! Moeten de arbeidswetgeving er nog maar eens op nalezen. Ik heb het op mijn werk ook meegemaakt. Na de proeftijd vertelde een collega dat ze zwanger was. Voor ons absoluut geen reden om haar daarop af te rekenen. Je collega's moeten zich schamen zeg! En ja ik werk ook op kantoor met alleen maar kippen en moeder gans aan het hoofd.
Haha ik moest even lachen om je laatste zin, maar ben het wel met je eens. Je weet met vrouwen dat ze misschien kinderen willen en om ze af te rekenen op het feit dat ze de zwangerschap nog niet bekend hebben gemaakt is wel heel zielig.
Ik zou het zo lang mogelik stil houden. Was bij de tweede zwanger tijdens de contractverlenging. Heb niets gezegd, 14 wk omdat ik toen mn verlenging binnen had
En verder, als ik het tijdens m'n proeftijd vertel en ik moet dan stoppen zit ik wel vast aan drie of vier dagen kinderopvang. Na m'n proeftijd is geen optie want tegen die tijd is het echt wel zichtbaar
Ik zou niets zeggen. Je hebt hiertoe ook niet verplicht. Eerst maar zorgen dat je de baan krijgt. Dan kan je altijd nog in de proeftijd de keuze maken om je werkgever in te lichten of niet.
Zeker niet vertellen. Lekker na je proeftijd :) je bent nog langg niet verplicht iets te zeggen. En als je proeftijd voorbij is zit jij wel ff gebakken :) Altijd in eigen belang denken
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen