Mijn zoon (6 jaar) vertelde van middag in de auto ineens dat de juf hem pijn heeft gedaan. wat hij vertelde is, dat hij met een klasgenootje aan het spelen was en dat ging tussen hun niet helemaal goed, toen kwam er de Juf, was heel erg boos, schreuwde en heeft hem vervolgens heeeeel hard aan de arm gepakt en aan die eene arm opgetild en op de stoel 'gegooid'. Even voor de duidelikijd, dit gaat sowieso ver over ons grens heen, dus wij gaan zeker het gesprek met de juf zoeken. Maar omdat wij soms erg beschermend zijn, zou ik toch graag van andere moeders hun mening willen horen. Dit is toch echt iets wat niet mag? of zie ik dat fout?
nou ik vind dat de juf te ver is gegaan. Ze is over de grens van jou zoon heen gegaan. Zij is de volwassenen en had dit waarschijnlijk ook anders op kunnen lossen. Het schreeuwen bij de arm pakken en dan in een stoel gooien. (misschien is het heftiger op jou zoontje over gekomen dan daat werkelijk is gebeurd) maar zou zeker een gesprek over aan gaan. Dat dit niet de bedoeling kan zijn en dat je zoon daar erg van geschrokken is. Als het hem niks had gedaan had hij dat niet meteen in de auto gezegt.
Een tip, bespreek met je zoon hoe hij dit volgende keer zelf oo kan lossen en vertel hem niet dat je met juf praat hierover. Zo Houd je de volwassenen gesprekken bij de volwassenen en heeft je zoon niet de kans om zijn juf op het matje te laten roepen door mama
heb je iets gezien aan de arm van je kind? Of naar de kont? Met echt gooien word die wel blauw. heb je ook gevraagd wat je kind zelf heeft gedaan? Ik zie bijv wel is dat een leerkracht een kind bij de arm pakt en een kind dan zich ineens op de grond laat storten... Ja dan grijp je als juf stevig vast. Dat kan zeer doen. Maar ja anders moet je het kind laten vallen. Dat is ook niet echt een optie. als ik ook maar een beetje harder praat zegt mijn dochter bijv ook al meteen je schreeuwt. Zeker als ze boos op me is. Kinderen kunnen dingen goed aandikken als ze niet lekker in hun vel zitten of als ze schrikken. Ergens kan ik me niet voorstellen dat het werkelijk zo is gebeurt als dat je zoontje zegt. Stel dat de juf je zoontje en vriendje heeft toegesproken. Aan de arm gepakt en op een stoel heeft gezet. Dat moet toch kunnen? Zeker als een kindje uit zichzelf niet mee wil komen. Ik denk dat als je naar de juf gaat je zeker er heen moet gaan met een open blik ipv jij hebt dat en dat en dat. Zo heb ik het idee dat jij er nu in staat.
Ik zou hier persoonlijk niks mee doen als dit de eerste keer is. Ik zelf trek kinderen zelf ook aan de bovenarm uit elkaar. Liever dat dan dat ze elkaar de hersens inslaan. En ja... dan is het daarna vaak huilen van de schrik van de stemverheffing. En ja... ik ben dan "stom en stout" en ik krijg dan het dreigement dat ze "het tegen mama gaan zeggen". Pas als er echt blauwe plekken op de bovenarm staan, dan zou ik vragen wat er is gebeurd. Hoor en wederhoor met de juffrouw.
Als dit bij mijn zoon zou gebeurd zijn zou ik zelf er niets mee doen. Als je kleine kinderen uit elkaar haalt dan pak je ze bij hun bovenarm. Ik heb hem vandaag nog aan zijn boven arm weggetrokken omdat hij weigerde te luisteren.
Uhm nee dit doe ik zelf niet bij mijn kind en verwacht dat ook zeker niet van een juf! Ik schreeuw niet, ik sla of geef geen pedagogisch tik en zou een kind niet aan de arm optillen. Ik zou zeker (wat je al doet) gesprek aan gaan. Vertel dat je zoon thuis kont met het verhaal en dat je graag wilt weten wat er gebeurd is. En is de antwoord van de juf niet bevredigend dan naar de directeur. Maaaar hou ook wel in je hoofd dat het ook niet hoeft te kloppen maar wel zwaar aan kwam bij je zoontje. Ik werkte als kinderleidster er kwam eens een moeder op hoge benen naar mij toe waarom ik haar kind had gezegd dat sinterklaas niet bestond... uhm what? Dit is dus niet gebeurd uiteraard ben ik niet degene om dat aan jouw kind te vertellen. Maar ik schrok ervan behalve dat ik dat niet gezegd had was ik in schok en hoopte ik maar dat de ouders mij geloofde. En dat deed ze gelukkig ze zei sorry nee tuurlijk niet maar het was wel een bizarre situatie.
Ik denk dat het woord 'gegooid' wat overdreven is. En wat heeft je zoon precies gedaan? Ik zou eerst met de juf praten wat Haar verhaal is ipv meteen ervan uit te gaan dat de juf de lijn heeft gepasseerd.. Soms moet je aardig ingrijpen (tot zekere hoogte) bij kinderen
Tja ik ben zelf juf. Kan mij eigenlijk niet voorstellen dat ze met je zoon 'gegooid' heeft. Zolang er geen blauwe plek is, zal het met het hardhandig beetpakken ook wel meevallen. Ik denk dat hij stevig os beet gepakt en op zijn stoel is gezet. Dat zal ze ook niet zomaar gedaan hebben. Daar zal een reden voor geweest zijn.
Vraag morgen gewoon even rustig aan de juf wat er gebeurd is. Niet meteen op hoge poten aankomen. Gewoon zeggen wat je zoontje vertelt en haar versie vragen. Je zoontje zal niet liegen, maar ik vermoed wel dat hij het wat aandikt. 😉 Met ons 'juffen' is heel goed te praten. Loop gewoon even binnen. We zijn net mensen. 😉
Bij de bovenarm pakken en op een stoel zetten moet echt kunnen. Het kan te hardhandig zijn gegaan, maar omdat je er niet bij was is het wel erg lastig te verifiëren hoe het precies was. Een kind kan iets ook heftiger beleven dan het in werkelijkheid was. Heeft hij een blauwe plek op zijn bovenarm?
Het idee dat hij opgetild en gegooid zou zijn, vind ik nogal niet passen bij de hoogte van de stoeltjes in een kleuterklas.... Ik zou dit verhaal persoinlijk met een flinke korrel zout nemen. Kleuters hebben een levendige fantasie en kunnen daar ook heilig in geloven. Dat heeft niet met liegen te maken, maar meer met: ik schrik, dat was eng en om die schrik over te brengen worden de belevenissen steeds heftiger... Een beetje op het niveau van: mijn vader kan alles, hij kan gemakkelijk een huis optillen. De hersenen van een kleuter zijn gewoon nog niet ver genoeg ontwikkeld om alles al precies te kunnen duiden....
Ik ben echt tegen fysiek worden. Dat is een harde grens. Ik zou hier zeker met juf over in gesprek gaan. Mocht het kloppen dan had ik gewild dat mijn kind naar een andere groep was gegaan.
Morgen eerst even de juf de kans geven haar zijde van het verhaal te vertellen. Als twee kinderen ruziën kan ik mij voorstellen dat de juf er wel tussen moet springen om ze uit elkaar te halen en als de juf boos wordt, maakt dat toch indruk.
Ik zou gewoon rustig de juf benaderen. Kinderen kunnen in gedachten iets veel erger maken, of worden opgejut door andere kinderen. Als zij 'm echt aan één arm heeft opgetild en op een stoel heeft gesmeten (lijkt me stug) dan moet er ook wel een blauwe plek te zien zijn. Vraag gewoon wat er is voorgevallen, en hoor haar kant aan. Vertel vervolgens het verhaal van jouw zoon. Kijk naar haar reactie, schat het in, praat het uit. Ook de juf met jouw zoon!
Ik zou morgen even een gesprek aan gaan met de juf.. ik hoorde vanochtend ook van mijn nichtje dat haar juf gewoon eten in haar mond propt.. me nichtje lust geen manderijn en ze propte gewoon in de mond zo van je hebt niks te willen ..
ik zou het zeker morgen even bespreken met de juf, vragen wat er gebeurd was en zeggen wat je zoon vertelde en dat hij best geschrokken was.. een juf heft ook veel te verduren, niet dat ze de kinderen pijn mag doen, maar soms moet ze wel optreden
Ik vind dat een lastige kwestie. Mijn moeder was kleuterjuf en heeft meegemaakt dat zij een kind (zacht!) bij haar arm had gepakt omdat ze tussen twee kinderen met ruzie kwam en dat kind had thuis enorme indianenverhalen verteld. Dit werd een hele nare kwestie tussen de ouders en de school, die achter mijn moeder bleef staan. Zij had gehandeld met al haar jaren ervaring hoe haar het op dat moment juist leek. Maar toch heeft zij er ontzettend last van gehad dat er werd getwijfeld.
Mijn punt is dat een verhaal echt twee kanten heeft en dat het ook erger kan zijn geweest in de beleving van je zoontje. Maar een gesprek aangaan lijkt me sws heel verstandig.
Verhaal heeft altijd 2 kanten en kinderen dikken t vaak wel wat aan, de mijne iig wel. Zou niet gelijk op hoge poten naar de juf gaan maar idd even een gesprek aanvragen wat er nou is gebeurt.
Blijft een lastig punt. In principe is de leerkracht (hopelijk) een bekwaam persoon, iemand die je hier wel in dient te vertrouwen. Ik zie het vaak genoeg dat er andere verhalen naar huis gaan dan hoe het gegaan is, omdat kinderen het ook heel lastig kunnen vinden om “af” te gaan bij ouders. Praat er over met je kind en ga open een gesprek aan met de leerkracht. Ze zal hem zeker niet gesmeten op een stoel hebben, dan had ze al ontslagen geweest. Andere kinderen en collega’s zijn er ook nog die van alles zien en opmerken.
Ik kan me voorstellen dat als je een kind hebt wat nooit luistert, dat juf het eens zat wordt, juffen en meesters moeten met veel dealen tegenwoordig en de kinderen worden steeds brutaler en mondiger. Toch vind ik niet dat ze een kind pijn mogen doen. Zeker een gesprek aan gaan, maar dit zijn jullie al van plan.
Een verhaal heeft altijd twee kanten. Dat je zoon het wellicht zo ervaren heeft wil niet zeggen dat het zo erg is gegaan. Wellicht heeft ze hem even bij de arm gepakt en in een stoel gezet. Zolang hij daar geen blauwe plek aan heeft overgehouden zou ik het persoonlijk niet zo erg vinden. Een juf mag soms echt wel even optreden als kinderen erg vervelend zijn. Maar vraag morgen even aan de juf hoe het is gegaan. En dan kun je aangeven hoe je zoon het aan jou vertelde.
dat de juf een kindje misschien aan de arm pakt en op een stoel zet, oke. maar ik heb een heel duidelijk gesprek met mijn zoon gehad, en hij kan zich heel goed verwoorden en is slim zat, dus het was niet aan de arm paken en neer zetten, ze heeft hem aan de arm opgetilt (wat ik echt niet ok vind) en ze heeft hem ook echt pijn gedaan, anders was hij er ook niet over begonnen. Ik word er zo boos van wanneer ik denk dat iemand, een volwassene mens, hem pijn deed. En in mijn hoofd mag dat niet gebeuren. Voor al niet een Juf, hun hebben toch een opleioding gevolgt zodat ze weten hoe ze moeten reageeren zonder fysiek pijn te doen.
Niet om jou aan te vallen, maar ik hoor hier een hoog gehalte : "Mijn kind doet nooit wat. Mijn kind liegt niet tegen mij." Wellicht heeft je zoon het zo ervaren, maar ik verwacht niet dat het ook zo daadwerkelijk is gegaan. Mijn zoon is ook slim en was vroeger ook eerlijk als peuter, maar ik heb geleerd dat ALLE kinderen/mensen op een gegeven moment wel gaan liegen. De 1 wat meer dan de ander. Als een juf trouwens mijn zoon stevig bij de bovenarm pakt en op een stoel tilt, is mijn eerste gedachte dat hij het er vast naar gemaakt heeft. Pijn doen, mag niet natuurlijk. En gooien met kinderen ook niet. Lijkt me ook sterk dat dat gebeurt is. Maar stevig (niet hard en niet zacht) beetpakken vind ik geen probleem.
Mooi verwoord! Zo denk ik er ook over. Als kinderen gestraft worden, durven ze zeker overdrijven. En elk verhaal heeft twee kanten. Wij hebben hier vier kindjes rondlopen. Als er bij ons eentje met zo'n verhaal komt, dan weten wij beiden dat ze waarschijnlijk wel iets zullen mispeuterd hebben. En ze zijn slim genoeg om de situatie dan wat aan te dikken in hun voordeel :-) Niet te vlug conclusies trekken is mijn mening.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (38) Verversen