Ik kan het negens kwijt hopelijk hier wel. Vandaag zie ik een filmpje waar alle kinderen een sinterklaas berichtje van de sint krijgen dit is aan de kant van mijn man. Alle kinderen behalve mijn kind. Er zijn veel dingen die wel is voorgevallen zijn en het leek best goed te gaan tot vandaag. Wij voelen ons vaker buiten gesloten dit hebben we wel is uitgesproken bij mijn schoonouders maar die zien het niet. Nu verteld sint vanalles leuks aan alle kinderen maar ons kind word niet genoemd. Dat doet me pijn. Wij waren er niet bij omdat het vanwege corona niet kon. Maar ons zoontje wel. Die werd op het rare tijdstip in bed gelegd. Ook te jong is hij niet want zijn neefje is even oud als hem. Het doet me pijn en ben gewoon zo boos. Elke keer is er weer een teleurstelling en ik weet gewoon niet wat ik meer hiermee moet. Wat kan ik hier toch mee gaan doen? Of doe ik te moeilijk het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik er teveel om zeur maar dit is wat ik voel en het voelt niet goed.
Wij zijn ook buiten gesloten. Waarom? Omdat hier 4 kinderen rond lopen en daar alleen een, die zelfstandig woont omdat zij 20 jaar oud is. Het doet ontzettend veel pijn, en ik voel mij ook boos. Ik ben ook zeer teleurgesteld in gedrag van mijn man.
Als ik het goed begrijp, heb jij je zoontje van 13 maanden voor Sinterklaas te logeren gebracht naar je schoonouders waar je geen geweldige band mee hebt?
Hij was natuurlijk wel te jong. En zijn neefje ook. Dus dat staat er los van.
Ik zou dat samen met je partner oppakken. Net zoals hieronder wordt gezegd, je hebt nu een goede gespreksstof. Ga in gesprek en bespreek samen wat je hier mee wilt en wat je hier mee gaat doen. Pak dit vervolgens ook samen op. Wellicht dat je man het woord voert, maar dat je er wel bij bent en ook kunt bevestigen.
Zeg ook gewoon wat je hier ook zegt. Niet met verwijten komen, maar gewoon vragen. Het is ons opgevallen dat alle kinderen in dit filmpje worden benoemd, maar ... niet, waarom niet? Met leeftijd heeft het niets te maken want ... neefje wordt ook genoemd, maar wat dan wel? En als ze dan met een vaag antwoord komen, want ze zullen hoogstwaarschijnlijk nooit echt durven uitspreken wat er precies achter zit, kan jouw man bijvoorbeeld zeggen wat het met hem doet, maar wat het straks ook met jullie kind gaat doen als hij ontdekt dat hij nergens bij wordt betrokken, en dat kinderen dat heel snel door hebben.
Heel jammer dat het vanuit hun zo moet gaan. Maar ik ken het gevoel wel. Hier ben ik ook niet meer dan een 'aanhangsel' waar men zo nu en dan ook wel eens wat tegen zegt, maar het liefste gaan ze allemaal om mij heen want ja, ik bewaak mijn grenzen en doe niet snel iets wat ik zelf niet leuk vind en dat is nu precies waar zij niet tegen kunnen, het moet namelijk allemaal volgens hun ideeën en doe je niet mee dan worden ze boos. Heel kinderachtig en gelukkig doen ze niet zo tegen mijn kinderen, was dat wel het geval dan zou ik ook echt afstand hebben genomen van die kant van de familie. Het is graag en allemaal, of niemand en helemaal niet.
Heel verdrietig, of het nou bewust is of onbewust gedrag.
Eigenlijk is dit wel een mooie aanleiding omdat het zo concreet is. Ik zou dus met je man bespreken dat hij namens jullie vraagt waarom er voor gekozen is jullie kind niet te noemen terwijl het een leuk filmpje was, omdat jullie je nu buiten gesloten voelen en al kan jullie kind er nog niet zoveel bij voelen je dit soort dingen niet wilt want hoe ouder hij wordt hoe meer hij opvangt en interpreteert.
Haal er in eerste instantie niet de hele wereld bij en alles wat ooit gebeurd is. Eerst dit, en eis een antwoord. Als je er van alles erbij haalt dan is het voor hen makkelijker om daar op te gaan reageren en ontkennen etc, terwijl je nu een concreet incident hebt.
Wat een vervelende situatie, het beste lijkt me om samen met je vriend je schoonouders te vertellen dat je je zo voelt, specifiek met dit voorbeeld erbij. Wellicht komt het dan een keer bij ze binnen.
Dat het niet fijn voelt dat snap ik wel. Want het voelt onrechtvaardig. Helaas denk niet dat je meer kan doen dan het aangeven bij je schok ouders. En dat werkt blijkbaar niet. Dan zou ik denk ik voor mijn eigen geluk proberen te kiezen en er dus ook minder moeite in steken.
Ik heb ook niet zo veel met mijn schoon ouders dat ik heel vervelend vind voor mijn vriend. En zelf zit het me ook niet altijd lekker hoor. Maar ja ik kan hun helaas niet veranderen. Dus ik doe wat goed voelt en geef dat ook aan bij mijn vriend. Zo voel ik me ook bijv totaal niet op mijn gemak om 'alleen' met ze te zijn want zeker zijn ma heeft nergens om over te praten. Zeker nu in mijn zwangerschap spreek ik dan mijn zenuwen uit tegen mijn vriend en wat ik niet wil. En mijn verdriet vooral tegenover hem dat zij zo zijn.
Mijn ouders komen iedere week helpen klussen in huis om het zo ver mogelijk af te krijgen voor de kleine er is. Zijn vader is het leuke werkje van de baby meubels in elkaar komen zetten wezen doen omdat we die ook van hen gehad hebben. Daar tussen (zeker een maand of 4) heb ik ze niet gezien of gehoord. En tien ze hier de laatste keer weggingen (Zijn moeder heeft 2 uur zitten kijken want ik was gewoon aan het werk). Zei zijn moeder want ja er moet nog wel veel gebeuren.
Daarvoor is het een keer gebeurd dat zijn vader belde met de vraag is er iets want je moeder heeft een paar keer gebeld maar krijgt je niet te pakken dus die is ongerust. Mijn vriend was aan het werk en vergeten terug te bellen gaat over een paar dagen. Dus ik zeg nou dat zal wel mee vallen want ik heb niks gehoord.
Zo kan ik nog wel tig dingen noemen. Maar ga gewoon voor je eigen geluk en doe waar je he prettig bij voelt. En is dat minder daarheen dan is dat maar zo. Het is belangrijker dat je het met je eigen gezinnetje fijn hebt. Dat he graag zou willen dat t met de hele familie fijn is snap ik. Maar blijkbaar staan sommige mensen daar niet voor open.
Heel veel sterkte ermee. En sorry voor de lange lap tekst.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen