Ik ben even benieuwd: wat zouden jullie doen als je erachter kwam dat je partner overspel pleegde? Zou je meteen vertrekken (of hem laten vertrekken), of het toch nog een kans geven? En stel dat je het een kans geeft en er komt een nieuw schandaal aan het licht ... wat dan?
Groetjes van een wanhopige mama, die haar kinderen voorop stelt, maar die inmiddels zelf is gebroken.
Lief dat je het vraagt! Tja, ik weet het niet zo goed. Op dit moment neig ik naar scheiden. Naar rust op het gebied van relatie. Maar ik weet dan tegelijk ook hoe moeilijk het zal worden op heel veel andere gebieden. Dus dat is een afweging.
Moeilijk zeg.. Ik kan zoveel zeggen maar het zijn maar woorden en de keuze is echt aan jou. Al had je waarschijnlijk graag gehad dat iemand je zou zeggen wat de beste keuze zou zijn, of dat je even in de toekomst kon kijken om te zien hoe elke keuze uitpakt.
Eerste keer zou ik er, met door mij verplichte relatietherapie, nog proberen het te vergeven. Een tweede keer echt niet. En ik lees net dat het drie jaar lang al speelt. Nou dan gooide ik meteen al zijn spullen de straat op. Dat is geen misstapje meer in een opwelling.
Ik heb 2 maal een relatie gehad waarin overspel voorkwam. Beide waren de vader van mijn kinderen. De vader van mijn zoon pleegde langdurig overspel maar ontkende het net zo lang tot dat het gewoon niet meer te ontkennen viel. Hij had overspel met een minderjarig meisje dus voor mij was dat meteen klaar. De vader van mijn dochter kwam ik er voor het eerst achter toen ik 30 weken zwanger was. Die jongen hersenspoelde mij zodanig dat ik geloofde dat het mijn eigen schuld was dus ik bleef bij hem en meneer maar verder gaan met vreemd gaan. Uiteindelijk toen m'n dochter 1 jaar was uit elkaar gegaan. Hij heeft tijdens onze relatie minstens 3 verschillende vrouwen gehad (waarvan ik weet). De vrouwen na mij die hij had heeft hij net zo hard bedrogen ...
Op een zo goed mogelijke manier er samen een punt achter zetten. Zonder haast, zonder impulsieve acties, maar wel iedereen zijn eigen weg in. Een verhouding van 3 jaar kan je niet meer recht strijken. Wat je nog wel kan doen is jouw toekomst en die van je kinderen veilig stellen.
Enkele jaren geleden hetzelfde meegemaakt. Kinderen waren nog jong, variërend van 2-8 jaar.. Ik heb er nog een tijdje over nagedacht, maar heb na twee maanden de keuze gemaakt om te gaan scheiden. Achteraf de beste keuze ooit. Voor nu goed contact omtrent de kinderen, en met hen gaat het ook goed! Het waren zware tijden, veel sterkte met het maken van de beslissing! Het idee dat kinderen veel mee krijgen en alles haarfijn aanvoelen hoe de sfeer onderling is maakte het voor mij wel iets eenvoudiger om de keuze te maken.
Neem het aan van iemand die haar moeder in dezelfde situatie heeft gezien als kind. Kinderen hebben meer aan een sterk rolmodel dan aan een ongelijke relatie als voorbeeld. Trust me.
Wat zul je het zwaar hebben en krijgen, maar wat zal je hier sterk uitkomen. Sterkte vrouw! Zet 'm op
Wat ongelooflijk heftig en wat een enorme klap zal dit geweest zijn toen je er achter kwam.
Hoe kwam je er achter? Heeft hij het zelf verteld? Zo ja, toonde hij berouw? Dit zou voor mij een belangrijke vraag zijn! Als dit zo is, zou ik zeker proberen omwille van de kinderen het huwelijk te redden met de voorwaarde om in huwelijkstherapie te gaan. Het zal een moeilijke, zware weg zijn maar de Heere wil op het gebed wonderen verrichten. Als ik het goed heb ben je christelijk, de kans acht ik groot dat je dan ook in de kerk getrouwd bent. In het huwelijksformulier staat dat de Heere de getrouwden nabij wil zijn, juist ook als het moeilijk is! Breng het bij Hem, Hij is de Heelmeester van alle wonden! Vraag ook hulp, dit kan zijn vanuit de kerk, bespreek het met vriendinnen of juist vanuit de hulpverlening maar draag dit niet alleen! Ontzettend moedig dat je het hier ook deelt! Heel veel sterkte toegewenst maar vooral Zijn nabijheid, kracht en wijsheid toegebeden. We zullen met je meebidden!
Wat een ontzettend verdrietige situatie zeg! Een affaire van 3 jaar lang is niet niks. Ik ben wel benieuwd hoe je partner erin staat eigenlijk. Want wij kunnen zomaar wat roepen vanachter een scherm maar de situatie is natuurlijk veel groter dan wat wij hier lezen. Uit eigen ervaring weet ik dat het goed kan komen. Althans bij ons wel! Het was zeker geen makkelijke weg maar het is ons wel gelukt. En dat was absoluut hard werken voor beide kanten. Stuur gerust een privé bericht dan zal ik het uitgebreider toelichten.
Ligt eraan wat je verwacht in de toekomst. Wil bij hem blijven voor een veilige plek voor de kinderen, verder leven op dezelfde inkomsten ect. Dan mag je jezelf emotioneel helemaal wegcijferen voor je kinderen. Denk niet dat jij er beter op wordt. Tenzij het je helemaal niet boeit wat meneer buiten de deur doet. Dan blijven. Ik zeg wel veilig-maar ik bedoel alleen de leefomgeving niet de leefsfeer in huis.
Hou je van jezelf en je kinderen, weggaan. Een rustig leventje voor jezelf opnieuw beginnen. Je hele huwelijk verwerken en jezelf en je kindjes weer gelukkig maken. Ik hoop dat je de financien hebt om weg te gaan. Iemand die je zo voor 3 jaar hard bedonderd en opzettelijk liegt en bedriegt houdt echt niet van je en respecteert je totaal niet. Ik hoop dat je de moed vindt. Ik vind het eerlijk waar walgelijk. Je zegt zelf je bent gebroken. Mocht je verder gaan met hem, hij gaat echt niet meer van jouw houden als je veel van hem houd. Zo zit het helaas niet in elkaar. En hij heeft niet alleen jouw bedonderd maar ook je kinderen..
Een hele dikke knuffel, ik hoop dat je alle moed, steun en liefde vind op weg naar een nieuw leven. Het leven wat je dacht dat je had bestaat niet, het Leven wat je dacht te hebben in de toekomst is weg. Zoek een nieuw leven waar jij het gelukkigste in Kan zijn.
Wat ontzettend heftig en wat zul je je machteloos en ontzettend gekrenkt voelen. Ik weet niet wat ik zou doen in jouw geval. Het zou er voor mij volledig aan liggen hoe mijn man erin staat. Ik geloof dat in elke verwrongen relatie heling en genezing mogelijk is, maar dan moet er uiteraard voor 100% inzet en toewijding zijn van beiden.
Jeetje ik lees dat je aangeeft dat het een affaire van 3 jaar is geweest. Wat een enorme klap. Heb je ooit iets vermoed? In mijn ogen kan je je partner gewoonweg niet meer vertrouwen. Zoals velen al hebben aangegeven kan het van de situatie afhangen. Maar ik denk dat jij zelf ook wel beseft dat dit bedrog is ohne ende. Ik hoop dat je veel lieve mensen om je heen hebt waar je mee kan praten ♥️
Ik had mijn ex 'vergeven' want zoontje nog net geen 1 en hij had zo'n verschrikkelijke spijt etc etc... vervolgens was ik aan het vechten voor de relatie en is hij nog een vreemdgegaan. Dat was voor mij wel de druppel en heb ik er een punt achter gezet. Na nog 3/4 maanden in 1 huis lukte dat niet meer en ben ik naar mijn moeder gegaan. Gelukkig was de huizencrisis toen niet zoals nu en had vrij snel een eigen huis. Beste keuze ooit voor mij om weg te gaan, had ik eerder moeten doen.
Voor jou heel veel sterkte met je keuze! En daarbij vertrekken kan ook een goede keuze zijn voor je kinderen. Een ongelukkige en gebroken mama is ook niks!
Poeh wat ontzettend naar voor je! Sterkte. Ik denk dat hij een tweede kans dan wel echt moet verdienen en willen. En jij moet het natuurlijk ook willen. Wat heb jij nodig om het vertrouwen terug te krijgen? Laat hem daar maar voor werken! En lukt het niet, dan is het alsnog over.
Ik zou de situatie bekijken. Is hij echt verliefd of was hij dronken in de kroeg? Ik vind planmatig vreemdgaan heel anders. Denk er rustig overna. Je hoeft nu geen keuze te maken. Sterkte!!! Zonder kinderen zou ik vertrekken, met kids staat er wel wat meer op het spel...
3jaar!? 3jaar lang heeft hij naast je gelegen, gelogen, leuk gedaan, denkende aan die andere vrouw.. nee dan is de keus gemaakt, wat ontzettend bizar, dit vertrouwen zou voor mij niet te herstellen zijn.. ontzettend veel sterkte, je bent zoveel meer waard!
Wauwwww 3 jaar, dan is het een eersteklas gore leugenaar, sorry voor mij taal. Maar 3 jaar dan kan die heel goed liegen en bedriegen en nooit te vertrouwen.
Als dit mij vent was , lag al ze zooi inclusief hij zelf buiten.
In dat geval zou het voor mij zeker klaar zijn. Dit heeft niets meer te maken met een zwak moment, een lastige fase of een foutje oid. Drie jaar lang je partner bedriegen, niet respecteren, voor de gek houden.. nee, dan is het vertrouwen echt onherstelbaar kapot gemaakt.
Oei meid, dan wordt het wel heel onmogelijk om hem nog te vertrouwen, denk ik... En al die tijd had hij kunnen stoppen, maar deed hij dat niet... Wat moeilijk voor je😪 Je mag echt kiezen voor eerlijkheid en oprechtheid. Hij moet weten dat dit echt niet kan en gevolgen heeft....
Dan is het klaar. Dat is naast vreemdgaan ook 3 jaar lang liegen, verbergen, en jou niet respecteren. Als je niet weggaat, respecteer jij jezelf niet. Hoe onwijs moeilijk het wellicht ook is. Dit vergeet je niet meer, zelfs als je het hem ooit kan vergeven. Je zal nooit in rust leven meer.
Ik zou het in beginsel nog een kans geven. Maar het staat of valt wel met de bereidheid van je partner om open te zijn, (zelf)inzicht te tonen en te willen werken aan zichzelf en de relatie. De onderliggende issues die tot het vreemdgaan hebben geleid, moeten wel opgelost worden en dat vergt inzet van beide partijen. En zeker van degene die is vreemdgegaan. Dus voor mij zou dat nieuwe schandaal echt wel het einde van de relatie betekenen. En hij is degene die mag vertrekken, zodat de kinderen in hun eigen vertrouwde omgeving kunnen blijven.
Hij zou van mij mogen vertrekken. Voor nu lekker in je vertrouwde huisje blijven en je kinderen rust bieden. Gaat hij maar lekker bij z'n ouders slapen ofzo. Vanaf daar verder kijken. Voor mij zou het dan wel over zijn.
Hangt er van af. Als het eenmalig is geweest en hij eerlijk is, en echt spijt toont dan zou ik het eenmalig vergeven. Als er echt sprake is van een affaire, met bewust maanden lang verzwijgen zou ik dat niet kunnen vergeven. Iedereen verdient een tweede kans vind ik. Maar als je na die ene kans het weer verpest is het voor mij klaar (hoe moeilijk ook).
Uit ervaring weet ik dat ik blijf. Maar het vertrouwen zal nooit weer volledig worden.
Maar ik ben hierin heel zwak. Als ik een "blinde vlek" voor iemand heb vind ik het heel lastig om iemand los te laten. Dit lukt opdenduur wel maar dit kost heel veel tijd en ellende. Opdenduur haat ik je zo erg, dat ik er klaar mee ben. Snap je wat ik bedoel? Daarvoor "lukt" het me niet (om vol te houden).
Moet wel zeggen, ik heb uiteraard nog geen kinderen. Misschien dat kinderen hebben de situatie anders maakt. Ze zeggen toch een ongelukkige moeder is een ongelukkig kind. En dat zou ik uiteraard niet willen en mijn kind zal altijd boven alles en iedereen komen...
Dat is echt niet te zeggen. Het hangt af van hoe de relatie is, wat er gebeurd is, waarom, hoe het uitgekomen is, hoe je partner er in staat, of je voldoende vertrouwen hebt dat je partner er echt aan wil werken, etc. Je kunt echt alleen naar je eigen gevoel luisteren. Wil je er voor vechten en heb je het gevoel dat je partner dat ook oprecht doet, dan kun je het altijd proberen. Ben jij er klaar mee, is het voor jou te ver gegaan om nog terug te kunnen, heb jij niet het gevoel dat het goed kan komen of dat je partner daar echt voor gaat, etc., dan heeft het geen zin.
Voor je kinderen bij elkaar blijven vind ik geen goede reden. Een scheiding is heftig en zal echt impact hebben op kinderen. Maar daarna volgt rust, en ruimte om weer op te bouwen. Als je alleen voor de kinderen blijft, dan zien zij hun ouders in een ongelukkige en ongezonde relatie. Ze groeien op in die sfeer en je stelt toch een kader voor ze, dat het normaal of oke is.
Ik denk dat je iemand nooit meer kunt vertrouwen en vertrouwen is wat mij betreft een deel van de basis van je relatie. Bij overspel denk ik aan seks met een ander overigens.
Wij hebben het hier (puur hypothetisch) ook wel eens over. Voor mij ligt het heel erg aan de situatie. Een 10+ jaar relatie met kinderen acuut verbreken voor een eenmalige impulsieve actie, dat zou ik denk ik niet direct doen. Maakt niet dat het niet moeilijk is en geen impact kan hebben natuurlijk. Maar een echte affaire, bij herhaling, waar - eigenlijk per definitie - heel veel liegen bij komt kijken en wat geen kwestie is van “een moment van zwakte”, dat is natuurlijk heel andere koek. Ook dan maakt het natuurlijk weer uit in wat voor periode van je relatie het gebeurt en hoe lang en op welke manier er gelogen wordt, maar met zoiets is het denk ik wel heel lastig om verder te gaan.
Dat weet iemand pas als het diegene overkomt denk ik.
Elk persoon is anders , elk overspel is anders.
Heel veel sterkte ermee en hoop dat je eruit komt met je keuze, voor kinderen bij een man blijven moet je zo en zo nooit doen z daar word niemand gelukkig van.
Zou het zelf nooit kunnen accepteren , vertrouwen is weg je blijf voortaan achterdochtig etc. 1 x vreemd gaan is spullen pakken en ciao bella.
Maar daarom ook elk persoon is anders , sommige geven wel kans na op kans .
Wat ik wel altijd bedenk ik dan.. stel je gaat uit elkaar .. dan is die “troela” dus niet alleen een affaire maar straks ook nog de bonusmoeder van je kinderen..
Ja maar om die reden de relatie niet te verbreken , zou ik niet doen.
Vaak waar ze affiere mee hebben , gaat snel over omdat er geen spanning etc meer is . En de man vaak op hangende pootjes terug probeert te komen bij de moeder van ze kids . Heb het bij de buurvrouw gezien en een vriendin van me .
Buurvrouw heb nu een nieuwe liefde en waar de man is zou het niet weten , die lijk bijna niet meer om naar ze 2 zoontjes .
En me vriendin heb der man uiteindelijk wel terug genomen en kwam 2 weken geleden erachter dat hij na een jaar weer vreemd is gegaan met dezelfde mokkel van toen dus ja . Het kan alle kanten op denk ik.
Maar zijn ook genoeg die wel samen eruit komen , maar die ken ik niet . Weet het van 2 en is allebei heel verschillend gelopen .
Hoe dan ook het blijft altijd een klote situatie , wat je niemand gunt , want gaat veel pijn en ellende ermee . En kids zijn vaak meer de dupe dan de ouders.
Dat hangt van een heleboel zaken af... Wat wil jij? Hoe reageert hij zelf? Heeft hij oprecht spijt van wat hij deed of spijt dat hij betrapt is? Beseft hij dat hij jouw vertrouwen verraden heeft? Heeft hij een plek om naartoe te gaan, zodat jij even de ruimte hebt om zelf na te denken en misschien wel elkaar twee keer per week te spreken om uit te vogelen waar jullie staan? Wil hij meewerken aan relatietherapie/gesprekken?
Dat lijken me allemaal vragen waarvan de antwoorden richting kunnen geven. Of je hem ooit weer durft te vertrouwen, zal later moeten blijken. Daar is hard werk voor nodig van zijn kant....
Heel veel sterkte! Praat alsjeblieft met iemand die je vertrouwt. Probeer niet in je eentje hier uit te komen. Je hebt een schouder nodig om op uit te huilen...
Lastig, ik denk dat niemand echt kan spreken tot het je overkomt. Vroeger zei ik meteen "scheiden" maar nu..
Het ligt ook aan een aantal factoren, kwam jij erachter of heeft hij het eerlijk opgebiecht. Heeft hij spijt of wuift het weg door huwelijksproblemen. Is hij all the way gegaan of niet. Is het uit lust of uit liefde..
Dat soort dingen spelen allemaal mee natuurlijk. Je hoeft ook niet meteen een beslissing te maken, maar goed na te denken.. Kijken in de tussentijd hoe hij zich gedraagt (doet hij extra zn best bijvoorbeeld?). Ook heel belangrijk, is hij bereid om eraan te werken, ik zou echt een relatietherapie willen volgen. Die helpt namelijk niet alleen problemen op te lossen maar ook het stukje verwerken door erover te praten.
Al met al is het een hele moeilijke keuze, die niet meteen gemaakt is..
Ik wens je heel veel sterkte, kan me niet voorstellen hoeveel pijn het moet doen en hoe je je moet voelen..
Of ik hem een kans zou gevrn hangt af van wat er speelt maar vooral wat zijn houding is op het moment dat ik hem zou confronteren. Blijft hij liegen en draaien dan is het klaar.. maar vertelt hij eerlijk hie en wat en geeft ie aan dat het hem spijt dan mag hij dat bewijzen. Komen er dan nog meer lijken uit de kast dan zet ik er alsnog een punt achter.
Wat iemand zou doen, kan je pas zeggen als je in de situatie zit. Iedereen kan roepen, daar is de deur. Het is voor iedereen anders, maar is het eenmalig, is het een affaire, is het met 1 vrouw of meerdere allemaal factoren waarin iemand een afweging maakt.
Dat licht aan jezelf. Hoelang is het al aan de gang. Is dit echt de eerste keer. Etc alleen jij zelf kan die beslissing maken. Tegenwoordig is weggaan niet zo makkelijk meer ivm huizenmarkt ik zou eerder hem er dan uit gooien. Jou kids op plek 1.
Ik zeg nu dat 'ie dezelfde avond nog op straat staat met zijn spullen, maar ik weet van heel dichtbij dat je niet altijd handelt zoals je denkt te doen.
Maar stel dat ik hem een kans geef en het dan nieuwe, broze vertrouwen wordt opnieuw vertrapt dan is het echt een definitieve out, want dan wordt je niet gerespecteerd en draait het blijkbaar alleen om hem (en zijn lusten).
Sterkte lieve vrouw. Heel mooi om aan je kinderen te denken, maar vergeet je zelf niet. Je bent geen deurmat, jij verdient het ook om geliefd te zijn. 😘
Meteen vertrekken, echt geen twijfel over mogelijk. Zou daar echt niet mee kunnen leven en altijd wantrouwig blijven. Dat ga ik mezelf echt niet aandoen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (57) Verversen