Wat hebben jullie geregeld voor het geval je allebei overlijdt? Wij proberen nu een beslissing te nemen aan wie we de voogdij willen geven. Het speelt al ruim 4 jaar in m'n achterhoofd, maar nu ga ik er echt wat mee doen. Want je weet nooit. Waar let je op bij het maken van die keuze? Wij vinden belangrijk: - hetzelfde geloof (en dan ook dezelfde stroming) - in zekere mate vertrouwd met onze kinderen - stabiele gezinssituatie - streng en lief in de opvoeding. Dus strakke regels, maar ook een kusje na het vallen. Veel mensen in onze omgeving hebben slappe regels en zijn veel harder voor hun kids. "Gewoon opstaan en doorgaan". Onze oudste trekt beide laatste dingen niet (gedragsproblematiek). - ervaring met ouderschap
We hebben bewust ervoor gekozen om het niet officieel vast te leggen, zodat we makkelijker kunnen veranderen als we over 3 jaar een ander besluit willen nemen. Bijvoorbeeld als het gezin van onze keuze nu, nog 4 kinderen krijgt. Omdat we het ook niet voor de komende 18 jaar onveranderd vast willen leggen, willen we het nu ook niet bespreken en vragen aan die mensen. Het is in onze omgeving ook niet echt gebruikelijk. Er is wel iemand op de hoogte van waar we onze wensen vastgelegd hebben. Diegene weet wat ze moet doen voor het geval dat. We beseffen ook dat mensen het recht hebben om te weigeren als we het nooit van tevoren gevraagd hebben. We voegen ook een tweede optie toe. Mijn schoonouders zijn heel close met onze kids, maar ik zou nooit willen dat ze daar opgroeien. Het is daar geen stabiele omgeving. Vandaar dat ik wel iets wil vastleggen. Anders komen ze sowieso daar. En dat zou ik niet willen. Ik vind dat ook wel een lastige beslissing, maar een band kan groeien. Een stabiele thuissituatie in dat huis is nooit meer haalbaar.
Hier gaan de twee jongsten (van mijn man) als ons iets gebeurd naar de vader van mijn oudste (mijn ex dus) Daar kwam mijn man ooit mee aanzetten want hij wil ze niet gescheiden hebben
Dat is een mooie, maar wel moeilijke oplossing denk ik! Ik hoop en neem aan dat je op goede voet staat met je ex, maar al je kinderen fulltime aan hem toe vertrouwen, vind ik heel wat! Respect❤️
Ja zeker mijn ex is 1 van mijn beste vrienden. En mijn man en hijzelf kunnen het ook goed vinden. Denk dat het scheelt dat de vriendschapsband altijd goed is geweest en we beidem inzagen dat we als relatie partners niet werkten.
Wij hebben een testament daar staat alles in van waar ons geld naar toe gaat indien we allemaal overlijden (incl kids), dat het geldt naar de kids gaat en wie het beheerd tot hen 25e, wie de voogd word en indien zij overlijden wie dan, mijn schoonmoeder geen aanspraak kan maken op de kinderen en het geld.
Wij hebben hier ook lang over nagedacht, omdat we toen onze oudste kinderen nog klein waren nog geen optie zagen binnen onze familie. Mijn zusje zagen we eigenlijk als enige optie, maar vonden we destijds nog te jong (wij schelen een aantal jaar). Een jaar of 3 geleden hebben we haar officieel benaderd omdat we toen de tijd ‘rijp’ vonden (werkend, vaste relatie (inmiddels getrouwd, maar mijn zwager is geen officieel voogd)). Uiteraard gezegd dat ze zich vrij moet om ‘nee’ te zeggen, maar ze hoefde er eigenlijk niet over na te denken.
Dit staat geregistreerd in het gezagsregister. Uiteraard is ze vrij om anders te beslissen als dat gezien haar persoonlijke omstandigheden op dat moment beter is en dat weet zij. Ik vind het fijn dat dit officieel geregeld is. Wij willen hierover gewoon geen gedoe, mocht het trieste geval zich voordoen dat wij beide overlijden.
Wij hebben het op dezelfde manier geregeld. Wij hadden verschillende opties maar hebben gekeken naar belastbaarheid van het gezin, naast geloof, liefdevolle en goede (in onze ogen) opvoeding
Wij hebben het op dezelfde manier geregeld. Wij hadden verschillende opties maar hebben gekeken naar belastbaarheid van het gezin, naast geloof, liefdevolle en goede (in onze ogen) opvoeding
Ter verduidelijking: klopt het dat je wel iemand/een gezin in gedachten hebt, en dat op een onofficiele plek hebt vastgelegd, maar diegene weet dat zelf niet?
Dat klopt. Maar nu ik weet dat je het kosteloos officieel online kunt vastleggen en makkelijk kunt wijzigen, ga ik dat misschien wel doen. Het lijkt in mijn bericht wel of er een kladpapiertje ligt in mijn nachtkastje, maar het is iets uitgebreider. Eigenlijk wilde ik begeleidende brieven erbij doen, en ook brieven voor de kids. Voor als ze 18 zijn, voor als ze gaan trouwen, voor als ze een baby verwachten. Gewoon wat je als ouders wilt meegeven op zulke momenten. Lijkt me heel mooi een waardevol dat ik toch een steentje kan bijdragen op mooie momenten, ook als ik er niet meer ben.
Maar wat belemmert je om het ze te vragen dan? Bedenk ook: hoe zou jij het vinden als mensen jou/jullie vragen voogd te zijn? Of zou je het liever na hun overlijden te horen krijgen?
Als je bij leven iemand iets niet durft te vragen, zou je dat eigenlijk ook niet moeten doen wanneer je niet meer leeft, toch? Ik zou het heel naar vinden als iemand mijn naam ergens stiekem in een register zou zetten...
Mijn schoonzus is aangewezen als voogd en mijn zus als toeziend voogd. Ik ben ook toeziend voogd voor haar kind (haar oudste is intussen 19 dus voor hem is het al komen te vervallen.
Zoals al door anderen aangegeven: een voogd heeft het recht te bepalen wat er met de kinderen gebeurt en is niet verplicht kinderen daadwerkelijk in huis te nemen.
Wij hebben een voogd laten registreren in het gezagsregister. Dit kan digitaal, is zo gepiept en kosteloos. Ik vind het wel zo duidelijk en prettig om dat wel officieel vastgelegd te hebben. Ik wil niet dat er gedoe van komt, en er gaat toch iemand de voogdij krijgen, ook als je niks regelt. Mocht de situatie bij onze voogden dusdanig wijzigen dat ik hen niet meer geschikt vind, dan wijzigen we het gewoon weer. Al zie ik dat niet snel gebeuren, maar je weet maar nooit. Overigens krijgt een voogd niet automatisch de kinderen in huis, maar het gezag om te bepalen wat er met de kinderen moet gebeuren. Ze kunnen ook het voogdijschap weigeren/niet aanvaarden.
Wij hebben in ons testament opgenomen dat beide families (opa's en oma's, twee tantes en 'n oom) gezamenlijk moeten bekijken wie op dat moment de beste keuze zou zijn in het belang van onze kinderen. Mijn schoonouders wonen bijv. in hetzelfde dorp, dat zou betekenen dat ze op dezelfde school kunnen blijven, maar zij zijn dan mogelijk al behoorlijk op leeftijd. De oom was destijds nog vrijgezel en woonde een paar provincies verder op, maar inmiddels ook een stabiele relatie, koophuis, etc. Wij waren van mening dat we niet in de toekomst konden kijken wie er mogelijk het meest geschikt zou zijn. En laten we uiteraard ook hopen dat het nooit nodig zal zijn.
Wij hebben niets geregeld. Toen de kinderen nog heel jong waren, hebben mijn man en ik het er wel over gehad. Destijds vonden we dat mijn man zijn zus en haar man het dichtst bij ons lagen qua opvoedstijl en geloof. Nu ben ik blij dat we hun uiteindelijk nooit hebben gevraagd en het ook niet hebben vastgelegd. Ze zijn nu gescheiden namelijk en schoonzus is nu heel anders. Haar zoontje wordt bijna nooit gecorrigeerd. Hij mag gewoon voetballen in de woonkamer, op de bank springen, overal doorheen praten/schreeuwen, etc. We kunnen ons totaal niet meer identificeren met haar. We weten nu niet meer wie we zouden moeten vragen. Mijn ouders zijn op dit moment nog een optie, maar deze zijn ook al oud. Ze zijn nu 69 en 70 jaar en ik vraag me af of ze nog minimaal 10 jaar kunnen zorgen voor 2 jongens. Onze kinderen gaan niet graag naar mijn man zijn moeder. Hebben daar geen klik mee. Ik ook niet trouwens. Mijn ene zus en haar man zijn heel harde mensen. Alles is zwart-wit bij ze. Mijn jongste zoon komt ook met verhalen thuis dat als hij bij hun speelt en er geen andere volwassenen bij zijn ineens de regels veranderen en hij dan plots niet meer aan het speelgoed van zijn neefje mag komen. Lastig hoor. Ik hoop maar dat het niet voorkomt en dat anders de familie er uit komt met elkaar. De kinderen zijn gelukkig niet meer piepjong. Dus een stuk zelfredzamer en op deze leeftijd kunnen ze ook zelf zeggen wat zij willen.
Stel iemand die je vertrouwd als voogd in, en ga het gesprek zoals hierboven beschreven aan. Een voogd is niet verplicht jullie kinderen in huis te nemen, maar krijgt zo nodig de bevoegdheid over jullie kinderen. Zij zoeken dan naar een passende plek, nadat ze de eerste periode bij een vertrouwd gezicht zijn gebleven bijvoorbeeld.
Wij zijn voogd van ons nichtje. Ook tegen haar moeder gezegd dat ze ten alle tijden mag veranderen van voogd als er voor haar een betere optie komt dan dat er nu is. Dat wij dan niet beledigd zijn ofzo. 😀
Niet vastgelegd. Onze ouders zijn geen optie simpelweg vanwege hun leeftijd (begin 70) maar ik zou de kinderen zeker aan ze toevertrouwen. Aan onze broers en zussen ook. Die staan niet allemaal even dicht bij onze kinderen en voeden hun kinderen niet allemaal zo op als dat wij dat doen. Maar dat maakt mij niets uit. Het enige dat ik belangrijk vindt, is dat ze met liefde opgevangen worden. Als wij er niet meer zijn, wordt het leven van onze kinderen nooit meer wat het zou worden met ons er bij. Ik hoef dan ook geen surrogaat ouders die ons na zullen bootsen. Ik wil mensen die van ze houden. En ook al doet elk gezin in onze familie het op hun eigen manier en niet de onze, het is allemaal gewoon verantwoord zeg maar. We hebben dit gesprek wel eens in de fanilie. Ik zie ze allemaal opstaan om onze kinderen op te vangen, ook 3 kinderen tegelijk. Omgekeerd wij ook voor hen. We komen beiden uit een warm en hecht nest. Ik zou dit nooit met vrienden willen en durven afspreken, uitzonderingen daar gelaten maar vriendschappen zijn zoveel meer vergankelijk dan familiebanden.
Jullie aanpak vind ik ingewikkeld. Je vertrouwt je kinderen (in theorie) aan iemand toe, maar durft ze niet te vragen of ze daarmee akkoord zijn. Je kunt iemand hiermee toch niet overvallen? En als ze nee zeggen, en de reserve ook (als dat op dezelfde manier gaat)? Dat wil je dan toch liever nu al weten? En je wil het niet vastleggen maar zet toch wel iets op papier dat uitgevoerd moet worden, dus toch wel vastleggen? Kies dan voor of wel of niet vast laten leggen, en als je het vastlegt maar wil wijzigen, dan kan dat altijd.
Wij hebben geen testament, maar het wel bij de rechtbank laten registreren wie wij als voogd hebben aangewezen. Dat kan gratis overigens. Ik zou het juist wél bespreekbaar maken met de mensen die je op het oog hebt. Net als hieronder al gemeld is, je zet mensen ontzettend voor het blok, en waarom niet je kinderen erbij betrekken? Weet niet hoe oud ze zijn, maar ik wist vroeger wie onze voogd zou worden als mijn ouders iets zou overkomen. Dat is voor een kind ook alleen maar fijn om te weten, want op het moment dat het gebeurd, valt al zoveel basis weg, als ze dan ook nog eens niet weten wie er nu de voogd gaat zijn of dat mensen dan nog moeten beslissen of ze het willen of niet, tja lijkt me niet wenselijk. Ik heb het liever goed geregeld in zoverre je het regelen kunt. En als je toch wilt veranderen, kun je ze dat dan toch ook in alle eerlijkheid zeggen?
Hier hebben mijn ouders de volledige voogddij. Maar mochten zij te oud zijn, om de kinderen zelf nog op te voeden, dan gaan ze naar mijn broer en schoonzus. Ik ga er vanuit dat zij er alles aan zullen doen om de kinderen bij elkaar te houden en er zelf voor te zorgen.
Wij hebben het wel officieel vastgelegd. Zou ik je echt aanraden. En natuurlijk eerst aan het betreffende gezin vragen. Het is niet niks. Als je het niet officieel vastlegt, zal de raad voor de kinderbescherming en de rechtbank er aan te pas moeten komen en dat zou ik niet willen.
Wij hebben in ons testament een voogd aangewezen en iemand die de voogd bijstaat in de financiële beslissingen. Ook hebben wij een testamentair bewind geregeld tot 23 jaar.
Wij hebben natuurlijk van tevoren overlegd met deze mensen. En onze kinderen zijn betrokken in deze keuze. De tweelingbroer van mijn man is voogd en mijn zus doet de financiële kant. Op die manier kunnen de kinderen gewoon in het dorp blijven wonen, op dezelfde school en sportclub blijven. Het gezin van mijn zwager heeft dezelfde opvoedkundige ideeën en regels.
De reden dat wij dit hebben geregeld, is dat er dan in ieder geval is uitgesproken bij wie de kinderen in beginsel gaan wonen. Het wijzigen van de voogd is heel simpel, mocht er iets gebeuren waardoor wij een andere voogd zouden willen. Als er geen voogd is aangewezen door de ouders, is er een gezagsvacuum en komt (naast de rechtbank) de Raad voor de Kinderbescherming in principe om de hoek kijken. Allemaal onnodig als je de voogdij regelt. Dat kan tegenwoordig ook heel makkelijk online. Je kunt als ouders wel wensen hebben over de voogdij, maar als dat niet officieel geregeld is, is dat na jullie overlijden weinig waard.
Wij hebben niets geregeld of vastgelegd. Gewoon omdat we niet in de toekomst kunnen kijken... Ik kan niet alles onder controle houden, over de dood heen. Komt tijd, komt raad...en ik vertrouw erop dat Degene die voor mij zorgt, dat ook voor onze kinderen zal doen, mocht het ooit gebeuren.... ons gezin is niet perfect, en dat zijn alle gezinnen die ik ken ook niet.... Familie zal heel belangrijk zijn, mochten wij wegvallen. In welke vorm dan ook. Ik vind serieus wel dat je niet zomaar iemand kunt "bombarderen" tot opvanggezin, zonder hun toestemming... Daarmee zet je iemand ontzettend voor het blok. Stel je voor dat morgen er iemand bij jou aan de deur staat, met het verhaal: "ouders zijn verongelukt en wilden graag dat jullie de 3 kinderen zouden opnemen... Er is geen alternatief. " Kan iemand dan nog nee zeggen? Daarnaast: je verlangt naar een stabiel gezin voor je kinderen, maar eerlijk: hoe stabiel is je eigen gezin? Is dat een eerlijke eis?
Ik zou op zo'n moment sneller ja zeggen en het met alle liefde doen. Als iemand me het van tevoren zou vragen, zou ik daar vaak over twijfelen en over nadenken denk ik. Maar zo ben ik persoonlijk. Met een stabiel gezin bedoel ik dat er niet alleen liefde voor onze kinderen is, maar ook liefde voor elkaar. Mijn schoonouders maken gewoon samen ruzie aan mijn kraambed, een paar uur na de bevalling. Ze vechten hun relatieproblemen uit tijdens het kerstdiner. En mijn schoonmoeder scheldt ook per ongeluk onze oudste weleens uit. Dan kunnen zij wel het meest van onze kinderen houden, maar dat lijkt me geen fijne omgeving 24/7. Daarnaast wil ik ook een begeleidende brief toevoegen, is er een optie B. En mogen ze er vanaf wijken als het op dat moment beter is onder de omstandigheden.
Maar zo werkt het ook precies. Als voogd geef je eigenlijk jouw gekozene de verantwoordelijkheid om op dat moment te kijken wat de beste optie is voor het kind. Dat kan bij diegene zelf zijn, maar mocht dat door welke omstandigheid niet meer kunnen, dan zal diegene wel op zoek gaan naar een andere passende oplossing, samen met andere familie. Althans, zo hebben wij dit geregeld.
Ik geloof helemaal met je mee dat Degene die voor ons zorgt, dat ook voor onze kinderen zal doen, maar zie dat los van het wel of niet aanwijzen van een voogd. Wij vinden het juist wél fijn om dat te doen, al vonden wij het wel een lastige keuze (wilden graag een familielid, maar zagen vanwege leeftijdsverschil lange tijd geen optie).
Dit is exact hoe ik er ook tegenaan kijk. Ik hoop dat beide families rond de tafel gaan en zitten en gaan bespreken hoe ze dit zullen regelen. Ze zullen er waarschijnlijk alles aan doen om de kinderen bij elkaar te houden en ik heb er ook vertrouwen in dat iemand deze rol op zich neemt.
Wij hebben het eerst gevraagd aan onze keuze. Ik vind het een groots iets. En nee als antwoord mag ook. Maar liever dat wij dat weten voordat we dood zijn en dus nog zelf een alternatief kunnen bedenken Grootouders is hier een no-go. Opa en oma moeten in die rol blijven. En: zij hebben al snel natuurlijk niet echt meer lekker de leeftijd om als ‘vervangen ouder’ op te treden. Wij waren het er over eens wel officieel vast te laten leggen. Ook wanneer het notarieel is vastgelegd kan het prima nog gewijzigd worden. Maar zo is er geen gedoe en gezeur en altijd rechtsgeldig.
Eens. Het geeft ons ook rust dat dit goed geregeld is. Ik vind het fijn om te weten wie er hoogst waarschijnlijk voor de kinderen zorgt. Ook het financiële gedeelte, dat mijn kinderen niet in de verleiding komen om al het spaargeld op te maken in de puberteit bijvoorbeeld.
Ook kan het zo zijn dat je beide ernstig invalide wordt, bv door een ongeluk, waardoor je je wensen niet meer bekend kan maken oid. En dat hebben we nu dus al zwart op wit
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen