Ik merk dat ik me emotioneel niet meer goed voel. Ik slaap makkelijk 10uur achter elkaar en word doodmoe wakker (vitamines zijn in orde), ik ben chagrijnig, ik wil constant in huilen uitbarsten. Ik voel dat ik overspannen raak..
Ik zat te denken aan een opleiding, ik moet iets gaan doen zodat ik niet alleen huisvrouw ben.. Alleen ik doe het niet.. zelfs een wandeling maken, ik weet dat het me supergoed zou doen maar ik doe het niet. Er is altijd wel een smoes die ik verzin waardoor het niet gebeurd. Ik baal van mezelf!
Wat doen jullie om dit te voorkomen en als jullie tips hebben zijn die welkom!
P.S. loop al bij een psycholoog alleen die is er momenteel niet door ziekte en volle agenda..
Hier gaan we 1x per 3 maanden een weekend naar centerparcs, even opladen zonder kinderen. (Wij kijken altijd via vakantieveilingen, dan kan je vaak al een heerlijk weekendje weg voor €100-) De kinderen logeren dan bij opa en oma. Daarnaast ga ik 1x per week met een moeder van een vriendinnetje van mijn dochter koffie drinken bij de hema, de meiden hebben dan balletles, Ideaal moment dus! Verder is er niet veel tijd om echt iets mezelf te doen helaas, anders had ik graag kleertjes gemaakt en veel geknutseld (voor dat ik kinderen kreeg was ik mega creatief) Als ik mezelf echt heel down voel laat ik alles gewoon liggen, doe ik het een andere dag wel weer. Ik voel me daar dan ook niet meer schuldig om. Die vermoeidheid en al de tranen laat ik gewoon komen zolang het nodig is, Vaak lucht dit zo erg op. Ik merk dat ik vaak down wordt als ik het leven van andere zie op Instagram, bij sommige lijkt het haast een sprookje, alles lijkt zo geweldig op alle vlakken. Ik kan me dan echt heel kut voelen, omdat wij dit financieel niet zelf kunnen verwezenlijken terwijl ik dat wel graag zou willen. Vaak komt er dan een enorm falend gevoel opzetten, en moet ik mezelf echt voor houden, dat dit 9/10x een gecreëerd beeld is! Heel veel sterkte met dit gevoel!!
Klinkt goed allemaal, wat je zegt over instagram is een wetenschappelijk onderzoek over. Hoe meer je erop zit hoe meer je negatieve gevoelens ervaart. Kan ook een van de redenen zijn dat kinderen door corona depressiever zijn geworden bijvoorbeeld maar zelf vind ik het lastig te stoppen...
Misschien eens afspreken met een vriend(in) om te gaan wandelen, dan ben je minder snel geneigd om af te zeggen? Wat doe ik tijdens een kort momentje: muziek luisteren of relaxatieoefeningen. Ik heb onlangs ook online hypnotherapie gevonden, wat een vondst! Lilian Kruse (BeeMom) is iemand die hypnofertility sessies geeft maar ze heeft er ook eentje gratis online staan om gewoon te relaxen. Als je het eens wil proberen kun je altijd effe naar haar site gaan. Ze geeft regelmatig een gratis live webinar als kennismaking. Grotere dingen om te doen: vrijwilligerswerk of zoals je zelf al aangaf een cursus in iets wat je interesseert. Geen idee of het iets is wat je graag doet maar misschien eens taarten bakken ofzo? Of iets van sport zoals zwemmen ofzo. Iets anders wat een erg fijn gevoel kan geven is iemand zoeken die eenzaam is en die persoon 1 keer in de week of om de 2 weken bezoeken. Dan maak je iemand gelukkig en ben jij er ook eens uit.
Ik ben een grote tuttebel, dus ik doe maandelijks een mani, pedi en eyelash extensions. Verder probeer ik 3x per week te sporten (ik doe mijn workout thuis). Dat is het wel zo'n beetje. Een groot verschil is dat ik werk en ook op professioneel niveau uitgedaagd wordt. Ik heb een tijdje thuis gezeten als huisvrouw en ik vond dat best wel pittig. Huisvrouw zijn is ontzettend zwaar, omdat je altijd 'aan' staat en ik vond het niet uitdagend genoeg op intellectueel niveau. Het gebrek aan sociale contacten voelde ik ook heel sterk. Misschien helpt het om misschien part-time iets voor jezelf te doen.
Ik denk dat iedere mama wel eens een moment voor zichzelf wil.. natuurlijk met hele kleintjes gaat dat niet (of toch moeilijk). Nu nemen we de jongste overal mee, en met de baby er nog bij zal ik de komende periode ook weer nergens heen gaan. Anders ging ik wel al eens iets gaan eten met mijn man ofzo. Wat ik wel leuk vind is als ik in het buitenland alleen ben, ga ik naar de markt. Ben ik even buiten, al is het met de kindjes. Ik vind altijd wel iets leuks, zoals een nieuwe sjaal, iets voor de keuken,.. wel is mijn grote droom om een opleiding patisserie te volgen, maar dat is nu gewoon niet haalbaar, en dat is dan niet om het huishouden zogezegd te ontvluchten maar echt om er iets mee te doen. In kou geval zou ik echt die wandelingen maken, mijn huisarts zegt dat 15 minuutjes al voldoende is om even te ontsnappen aan de dagelijkse routine
Wil je een opleiding doen door ook daadwerkelijk (ander) werk te gaan doen? Of misschien om het huis even te ontvluchten /tijd voor ‘jezelf’. Dit laatste kan ook op andere manieren (werk, oppas regelen, man eens laten oppassen). Voor een opleiding is het wel verstandig dat je lekker in je vel zit, want studeren kost veel energie en geld. Maar, als je op de lange termijn echt verandering wil kan het wel een goede manier zijn. Alleen zorg dat dat je naast het studeren echt momenten heb voor jezelf waarin je kan ontspannen. Studeren is inspanning.
Voor de kleinste geboren was schoot ik een afspraak in m’n mans agenda . In die tijd ging ik paardrijden . Dan staat het vast omdat hij er rekening mee houdt dat hij op die tijd de kinderen had ( z’n werkdag moest een eerder eindigen ) dat was donderdag 16.00. Ging ook in overleg dat het voor hem een goed tijdstip was. Misschien zoiets ? Dan ben je niet de enige die van je plan weet, misschien een stok achter de deur die je nodig hebt en wat je dan wilt doen in die tijd 🤷♀️ denk niet dat je een paardrijdster bent 😉. Maar je hebt vast wel iets wat je leuk vindt
Wat hier helpt, zijn vaste momenten inplannen. Ik ga elke maandagavond zwangerschapszwemmen. Ik ben hoogzwanger, dus dat komt spoedig ten einde en dan ga ik in februari een creatieve avondcursus doen en probeer ik 1 ochtend in de week te gaan zwemmen. Ik werk trouwens in het onderwijs en heb daardoor elke 6 tot 8 weken vakantie waarin ik de opvang/oppas laat doorlopen (3 dagen per week). Die dagen gebruik ik bewust om iets leuks te ondernemen. Maar alles staat of valt met plannen, wat mij betreft. Ik stimuleer mijn man overigens ook regelmatig om een dagje vrij te nemen als de kleine het huis uit is. Hij heeft een verenigingshobby waarvoor hij 1 avond per week de deur uit is.
Ik doe ook niets voor mezelf, naast mijn parttime baan. Zolang de kinderen nog zo jong zijn zie ik er ook geen tijd voor. Als de jongste over 3,5 jaar naar de basisschool is heb ik 2 ochtenden voor mezelf en ik denk dat ik dan sowieso iets qu soort ga doen, een gezamenlijke groepsles steps of bodypump of iets anders van zoiets wat dan is. Nu kan ik niet zoveel want ik doe veel alleen (iets met een man met een drukke baan en die niet stil kan zitten) en met 3 kinderen ga je niet zo snel weg.
Tips, als de baby er is, dan toch echt regelmatig even gaan wandelen. Verder als je nu de kinderen naar school brengt, ga gelijk dan even door voor een wandeling en ga via een omweg naar huis. Mijn ervaring is als je eenmaal thuis bent, je weer moeilijk naar buiten gaat omdat je dan vanalles ziet.
Een opleiding is een grote verantwoordelijkheid er bij. Hartstikke tof, maar een enorme investering in tijd en energie en je kunt niet verzaken. Het is heel fijn om iets van jezelf te hebben, maar ik zou er pas aan beginnen als je je wat beter voelt. En als je niet zwamger bent, want dan moet je tussendoor stoppen en met nog meer drukte proberen het weer op te pakken. Ik zou nu nog even niets waarmee je jezelf aan iets verplicht. Als een burnout oid de oorzaak is, dan zou ik met een professional een plan maken.
Ik zocht/zoek van die kleine oplaadmomentjes tussendoor, dingen die je even niet alleen moeder of huisvrouw maken. Dat werkt voor mij veel beter dan 'doorploeteren' tot het tijd is voor mijn 1x in de week een uur voor mezelf ofzo. Met die kleine dingen werden de dagen gewoon weer leuk.
- als ze slapen (bii mini's dan, anders als ze allemaal op playdate zijn of buitenspelen - regel dat soms gewoon!), zet even fijne muziek aan (categorie meeblèren met jeugdsentiment, of lekkere dansmuziek ofzo) en pak wat lekkers, dans door de kamer, plof op de bank. Als het maar geen huishouden is of iets dat te maken heeft met kinderen. - leg elke week een paar x contact. Bel je moeder, vriendin, buurvrouw. Even kletsen, even aanwaaien voor een kop thee. En geef dan de baby ook even in haar armen, of laat ze dat 300e potje memory met de peuter even overnemen. - zorg voor afwisseling in de week. Je hoeft echt niet allerlei uitjes te organiseren, maar elke dag even naar buiten en dan af en toe een ander speeltuintje pakken of een andere route lopen is ook al leuk - combineer vorige punt met een andere moeder met kinderen. Spreek af bij een ballenbak, speeltuin, of gewoon thuis. Kinderen spelen, jullie kletsen. - een duidelijke dagindeling (pictogrammen bord) hielp de kinderen maar was voor mij ook een goede stok achter de deur om dingen echt te dóen. - ze zijn hier nu 5, 6 en 8 en sinds een jaar of 2 kan ik rustig koffie drinken. Ze weten dat dat even mama tijd is. Zij spelen, eten wat, op een scherm, als ze maar rustig zijn. Je mag best zoiets van ze vragen soms, je hoeft niet alleen in dienst te staan van. - Na kinderbedtijd samen met je man eten. Dan heb je echt tijd voor elkaar, kun je praten, rustig eten, echt een aanrader! - Wandelen is erg fijn, ik doe dat met de hond. Mar je kan ookmuziek of een podcast opzetten, of bel een vriendin. Voor je het weet ben je een half uur, drie kwartier verder. - je man even 2 uur verantwoordelijk voor de kinderen buitenshuis. Een leeg huis is soms zó fijn. Even op een hoog tempo poetsen, of juist languit op de bank. Of een kast uitmesten, of gewoon een beetje aanrommelen. - Je kan een hobby oppakken? Ik hou erg van foto albums maken, maar dat is wel nog meer schermtijd. - Ik hou van boeken lezen. In de avond op de bank, zoveel rustiger voor mijn hoofd dan de tv. Ik slaap dan ook beter. Deed ik eerst nooit omdat ik het ook ongezellig vond voor mijn man, voelde alsof we dan iets samen moesten doen. Maar mijn man kijkt nu soms tv met earpods in, ik lig tegen hem aan met een boek. Eigenlijk heel knus.
Verder werken dingen als een dagritme, elke ochtend even je bed opmaken, jezelf 'echt' aankleden, gezond eten, bewegen, elke dag naar buiten, etc. ook heel goed op je humer/gesteldheid.
En last but not least: zorg voor jezelf. Je kan alleen voor alle anderen zorgen als je goed voor jezelf zorgt. Zet jezelf dus af en toe op 1, voel je niet bezwaard als je je man of een ander hulp vraagt. Andersom zou jij het ook zo voor een ander doen, dus waarom zij niet voor jou? Als je wat meer ruimte voor jezelf hebt, kun je (her)ontdekken wat jij wil, wat jij nodig hebt.
Goed idee van je om een opleiding te gaan doen, werken is inderdaad echt iets voor mezelf waar ik mijn kennis en kunde in kwijt kan en gewaardeerd word om iets anders dan mijn moeder-zijn.
Ik ga af en toe een nachtje helemaal alleen weg! Lekker uitgebreid in bad, ergens eten of op de kamer, vroeg naar bed met een boek. Heerlijk! Alleen al het plannen maakt dat ik weer voel dat ik (en mijn lijf) van mij ben.
Ik doe ook weinig dingen voor mijzelf. Ik werk parttime, als ik niet werk ben ik thuis aan het opruimen, en/of heerlijk met mijn dochter. Ik studeer ook thuis ( gelukkig bijna klaar). Dit brengt zeker geen ontspanning.. Om te ontspannen heb ik niets speciaals. Lekker rustig op de bank nig even voor ik ga slapen en kijken naar een serie..
Herkenbaar! Ik ben moeder van 2 jonge kinderen, huisvrouw en ik doe ook véél te weinig voor mezelf. Mijn man werkt onregelmatig in de zorg en op zijn vrije dagen zegt hij vaak dat ik maar eens lekker wat voor mezelf moet gaan doen. Het is niet eens dat ik er geen tijd voor heb, maar meestal gewoon geen puf na dagenlang en nachten 'aan staan'. Ik weet op zulke vrije dagen vaak niet te bedenken waar ik energie van krijg☹ Ideetjes die mij helpen om mijn gedachten te verzetten (weg/apart van de kinderen): - (spannend) boek lezen met een lekkere kop thee/koffie en iets lekkers erbij; - foto's maken in de omgeving (alle seizoenen mooi), een combinatie van wandelen en je gedachten verzetten door te letten op kleine details In de natuur; - schilderen op nummer; - spelletje op de telefoon/puzzelboek oid; - op tijd naar bed en slapen met oordoppen in (vraag je man dan om voor de kinderen te zorgen als die 's nachts wakker worden)... Het is even zoeken wat helpt om je beter te voelen🍀🍀
Herkenbaar hoor. Ik doe weinig dingen voor mezelf. Heb ook altijd last van een beetje een schuldgevoel als ik iets voor mezelf wil doen ipv met de kinderen/ons gezin. Ik doe het dus ook veel te weinig, daardoor zie ik dingen als in mn eentje naar de wc kunnen, alleen boodschappen doen als een uitje voor mezelf. Terwijl dat dikke onzin is want dat zijn gewoon dingen die moeten gebeuren, maar ik zie het als me-time en vind het heerlijk om lekker op rustig tempo door de winkel te lopen zonder dat ik rekening moet houden met slaap/fles tijden of een gillende peuter die door de winkel raast als ze niet wat lekkers mag😅. Een avondje met vriendinnen op pad, ook heel gezellig maar doe ik ook vrij weinig de laatste tijd. Elke keer weer zeg ik tegen mezelf het meer te doen maar het komt er nooit van.
Een opleiding is misschien wel een mooi doel voor de langetermijn. Maar voor elk wat groter doel geldt: daar kom je niet in een keer.
Wat mij helpt is bepaalde dingen zoals ze wandelen echt in je dagelijkse routine inbouwen. Zodat je ze automatisch doet en je niet elke keer jezelf moet overtuigen. Kijk hierbij wat voor jou werkt: misschien helpt het door met de app Ommetje er een soort spel van te maken, je kan voor jezelf een beloning bij bepaalde mijlpalen bedenken, of het samen met een vriendin doen. Wandelen is wel echt een heel goede manier om in beweging te komen, letterlijk en figuurlijk: beweging, frisse lucht, de buitenwereld, zonlicht. Was t eerste wat ik moest doen in mijn depressie en dat hielp echt.
Je kan ook andere "tussenstapjes" en/of kleine projecten bedenken, net past wat bij jou en je even iets voor jezelf hebt om op te richten: een boek lezen, elke dag iig een paar pagina's, een korte (online) cursus doen, fotoboeken maken, het huis kamer voor kamer opruimen. alles is goed, als je er maar je tanden in kan zetten.
Veel sterkte en succes, het klinkt best wel pittig!
Herkenbaar , ik voelde mij zo toen ik overspannen raakte . Ik zou zeggen : zoek een andere psycholoog of begin bij een POH ggz . Het is natuurlijk te gek voor woorden dat vanwege mede een volle agenda je geen hulp kan krijgen . Dit heeft mij in elk geval in t begin heel erg geholpen , dat er iemand was die maar MIJ luisterde en was ik even het onderwerp Ipv de ander / je gezin / etc . Ik heb veel Opdrachten gehad om weer een te worden met mijn emotie en hier aandacht voor te hebben.
Daarnaast ben ik in t begin wel dagelijks gaan wandelen . En dit was lastig maar door het echt te doen , ga je er echt baat bij hebben. Zoek een manier om dit te gaan doen, wellicht kan je man een motiverende rol in spelen ?
Het is voor ieder weer Anders wat helpt , dit zou je gaandeweg moeten uitzoeken . Een opleiding op dit moment gaan volgen , lijkt me niet haalbaar . Begin het te zoeken in kleinere dingen …. Misschien kan je iets voor de ander betekenen? Maaltijd koken, boodschap halen, of simpelweg koffie drinken ? Of juist All aandacht op jezelf: opvang / school voor de kids en dat je structureel zelf alleen bent voor een kappers bezoek, winkelen , of gewoon thuis en lekker niks ?
Ik zou in elk geval beginnen met professionele hulp zodat je je gehoord gaat Voelen en n hulp krijgt bij t ordenen van je gedachten en emoties . Want nu is t zo te lezen aan het stapelen
Ook hier herkenning. Hoewel ik me afvraag in hoeverre jouw zwangerschap hier qua hormonen nog meespeelt. Daar heb je minder invloed op.
Ik merk dat ik de afgelopen jaren vooral bezig ben geweest voor anderen. Thuis, op mijn werk, op mijn vrijwilligerswerk. Daardoor ben ik heel langzaam het contact kwijtgeraakt met wie ik ben en mijn eigen gevoelens in het geheel. Ik weet niet of het midlifecrisis is of gewoon een emmertje dat na zoveel jaren vol is. Maakt misschien ook niet uit. Ik doe wel dingen voor mezelf hoor, ik sport, bak graag taarten en drink regelmatig thee met mijn vriendinnen. Maar ik mis dus echt de connectie met mijn gevoelens. Bij mij heeft dat helaas geresulteerd in chronische pijn. Ik ben nu bezig met een online pijnprogramma en daar heeft zelfonderzoek naar emoties en gevoelens een belangrijke plaats. Ik voel mezelf nu iedere dag een stukje lichter worden.
Maar dat dus: kijk eerst eens diep in jezelf. Wat voel je, wat heb jij nodig? Pas dan kun je meer gericht een plan maken. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de psycholoog om dit verder uit te diepen.
Voor nu: stel jezelf kleine en haalbare doelen. Je hoeft niet gelijk een half uur te wandelen. Begin met een klein stukje, even de straat op en neer. Verder sluit ik me aan bij Moedereend. Zulk soort succeservaring zorgen dat je mindset weer positiever wordt. Sterkte!
Heel herkenbaar helaas! Heb de laatste jaren heel veel voor anderen gezorgd, er is veel gebeurd, continue zorgen maken en nu? Nu ben ik mijzelf kwijt, kom zelf niet uit die vicieuze cirkel. Besef is er, maar de energie is op. Volgende week gesprek met praktijkondersteuner. Ik weet dat ik idd dingen voor mijzelf moet plannen en moet doen...het lukt me niet. Wie ben ik, wat heb ik nodig, wat wil ik eigenlijk etc? Geen idee. Misschien zit ik wel in een midlifecrisis 🤔
- actief inzetten voor school, sportvereniging, geloofsgemeenschap - sporten - wandelen samen met een vriendin of familielid -creatieve dingen oppakken als je dat leuk vindt
Maar voor alles geldt... je moet het wél gaan DOEN. Van thuis blijven hangen wordt niemand vrolijker. Ook in je rol als moeder: elke dag een andere speeltuin bezoeken zodat je een wandelingetje hebt, of een fietstochtje. Of een bos, strand, meer, boerderij etc. Voor je kind leuk, en voor jou goed.
Als een wandeling al niet lukt lijkt me opleiding niet erg reeeel. Ik loop elke dag rondjes met de app het ommetje. Je moet elke dag gaan want anders begint je reeks weer met nul . Als je al een reeks van 10 hebt ga je toch echt die 11e keer weer . En als je al een reeks van 100 hebt dan blijf je toch gaan. Je moet minimaal 20 minuten lopen . De eerste 14 minuten wil ik altijd dood bij wijze van spreken. Lijf doet pijn , geen zin , wil naar huis etc . Maar na 15 minuten is er een omslag punt . En dan kan het zo zijn dat ik nog een extra rondje loop en toch opeens weer een uurtje heb gelopen
Herkenbaar! Hier doe ik weinig dingen alleen, maar ik zorg er altijd voor dat ik 1x in de week een avond in bad lig. Noise canceling koptelefoon op met een podcast, luisterboek, rustig muziekje of gewoon even helemaal niets.
Ook probeerde ik minimaal 1x in de week een half uurtje op m'n spijkermat te liggen. Maar nu ik zwanger ben mag dat helaas niet meer 😭
Oh en ik maak elke avond een ritueel van mn nachtverzorging etc. Dat zijn de dingen die er nu voor zorgen dat ik niet gillend gek wordt.
Natuurlijk mag je dat vragen! Het is een mat met ongeveer 8000 puntjes.
Dit heeft een positieve werking op spieren en zenuwen omdat er drukpunten in je lichaam geactiveerd worden. Daarnaast wordt de doorbloeding gestimuleerd en maken je hersenen twee gelukshormonen (endorfine & oxytocine) aan die zorgen voor ontspanning en een relaxed gevoel
Als een wandeling al niet lukt lijkt me opleiding niet erg reeeel. Ik loop elke dag rondjes met de app het ommetje. Je moet elke dag gaan want anders begint je reeks weer met nul . Als je al een reeks van 10 hebt ga je toch echt die 11e keer weer . En als je al een reeks van 100 hebt dan blijf je toch gaan. Je moet minimaal 20 minuten lopen . De eerste 14 minuten wil ik altijd dood bij wijze van spreken. Lijf doet pijn , geen zin , wil naar huis etc . Maar na 15 minuten is er een omslag punt . En dan kan het zo zijn dat ik nog een extra rondje loop en toch opeens weer een uurtje heb gelopen
Heel herkenbaar. Ik ben chronisch ziek, twee jonge kinderen en 'n baan in de zorg. Merkte afgelopen zomer dat ik alleen maar voor m'n gezin leef en 's avonds doodmoe en heel vroeg in bed plof. Daar moest verandering in komen. Ik werk goed met planning en organisatie, dus ik heb voor mezelf een "avond schema" gemaakt. Elke avond doe ik iets voor mezelf, al is het maar 15 minuten. Ik ga sporten, wandelen, heb 'n leesavond ingepland en elke zondagavond vertroetel ik mezelf; dan scrub ik m'n gezicht, werk ik m'n wenkbrauwen bij, doe ik 'n maskertje op, verzorg ik m'n nagels 🥰 dan kan ik fris de week weer beginnen.
P.s. ik zie trouwens dat je zwanger bent, dan kan die vermoeidheid en emoties ook heel passend zijn. Wees lief voor jezelf 😘
Ik doe een opleiding, maar ik kan je vertellen, dan heb je geen tijd meer om 10 uur te slapen! Als je al kunt slapen! Ik zou eerst eens kijken hoeveel tijd er is en hoe je dat anders kunt indelen. Als je het huis uit wil is het misschien handig om eerst te starten met een paar uur per week werken, of een hobby zoeken. Een opleiding gaat al gauw tussen de 20 en 40 uur per week in zitten.
Je bent je zelf kwijt wat er bij hoort, en de een is er sneller uit dan de ander. Ik heb ruim 2 jaar mezelf verloren gevoelt, ik ben toen de boeg om gaan gooien. Door weer ritme te krijgen of ik wilde niet, dus plannen, sporten, gezond eten en nu na 4 maanden vanaf moment dat ik begonnen ben kan ik zeggen dat ik, lichamelijk en mentaal weer beetje bij beetje mezelf terug vind.
Voor mij als huisvrouw hoeft het niet zo drastisch als een opleiding je vult zelf in hoe zinvol voelen wat je daar voor nodig hebt. Ik dus in zelf controle hebben over fit zijn, mentaal weer lekker voelen, sociaal weer wat onder nemen, lekker wandelen.
Ik zou in deze situatie niet starten met een opleiding, maar met kleine haalbare doelen. Ik ben net gestopt met naailes en ben in plaats daarvan begonnen met sporten. We hebben 2 honden, dus komen sowieso dagelijks buiten
Verder herken ik het wel. Wel iets willen, maar niks daadwerkelijk doen. Ik heb iemand nodig als stok achter de deur. Dus een vriendin of m'n moeder. Het geeft wel energie om iets te doen.
Vergeet niet dat deze zwangerschap wellicht emotioneler is omdat het begin zo raar verliep/spannend was en je eigen niet op de planning had om zwanger te worden. Ik vind het op zich wel vreemd dat een psycholoog geen tijd heeft. Ziek, dan heb je vervanging lijkt me en een vol agenda🤔
Ik doe ook te weinig. Dagelijks zeker niet altijd iets voor mezelf. Maar ik werk en dat scheelt toch wel een hoop. Op werkdagen heb ik hele andere energie dan de dagen dat ik thuis ben. Als ik fulltime thuis zou zitten zou ik knetter depressief worden.
Wandelen met een vriendin maakt het leuker Pak de fiets, rij door de natuur, dat geeft een gevoel van vrijheid. Jij hebt het nodig om je weer vrij te voelen en jezelf te kunnen zijn. Stop met jezelf van alles op te leggen waar je doodongelukkig van wordt. Je struggelt al jaren. Dat mag. Maar om eruit te komen, zul je echt zelf meer stappen moeten zetten... En dat is nou precies het moeilijkste wanneer je overspannen bent of depressief... Luister niet naar iedereen die jou vertelt wat jij zou moeten doen, maar bedenk wat jij zou wíllen doen. Waar verlang je naar? Waar word jij blij van? Een dag uitwaaien aan het strand? Bos, hei? Maak een plan om daar te komen, zodat je weer het gevoel krijgt dat je zeggenschap hebt over je leven. Jij doet ertoe. En jouw keuzes bepalen waar je komt. Geef je hoofd weer ruimte om vrijer te denken dan vanuit moeten/verplichtingen/zo hoort het/dat verwachten anderen van me.... Gooi dat juk van je af en kies voor vrijheid en liefde- ook voor jezelf.
Ik heb het al vaker genoemd in een reactie geloof ik. Wij maken (ook voor de herfst stemming) een positiviteitsplan. Een A4 met 3 kolommen. 1 voor leuke dingen die je plant, 1 voor leuke dingen die je op een willekeurig moment kunt doen (rondje naar bos, hobby's) 1 voor dingen waar je blij met resultaat wordt (zolder opruimen o.i.d.). Als ik zo'n ding maak kom ik er automatisch wel aan toe. Omdat ik er meer zin in krijg. Omdat ik mezelf net wel die schop onder m'n kont kan geven om te gaan doen wat ik heb opgeschreven en dus graag wil.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (49) Verversen