Na de bekendmaking van de (ongeplande) zwangerschap naar mijn vriend, was zijn reactie niet echt positief.
Hij dwingt mij tot niets... maar weet ook niet of hij hier nu klaar voor is.
Ik kan me zijn gevoel heel goed voorstellen, maar ik heb daar ook verdriet van. Persoonlijk had ik het leuker gevonden wanneer we samen een gat in de lucht hadden gesprongen....
Mijn vraag voor jullie dames is, heeft er zich bij jullie ook zoiets vergelijkbaars afgespeeld. Zo ja, draaide jullie vriend/man daarna toch nog bij?
Hebben jullie tips gaande over hoe ik het, het beste aan kan pakken. Moet ik het voor nu maar even laten rusten...?
Soms moet het bij de aanstaande vaders toch echt even "landen" dat het raak is en er dus een kleintje opkomst is. En dit kan ineens de nodige zorgen doen opwekken. Laat het even bezinken. Wij hadden dat bij de 2e. Ik was onverwacht zwanger geraakt kwamen er per toeval achter. Ik zou namelijk een behandeling krijgen om spataderen in de buikholte "dicht te pluggen". Maar tot onze schrik kon het feest niet doorgaan want ik bleek al 2 maand zwanger. We waren twee dagen van slag. Maar zeker gewenst hahaha
Er is een verchil tussen ‘niet klaar’ en ‘ik wil dit niet’. Mijn zwangerschap was 100% gepland, en hij vind het ook ‘leuk’ en ‘staat er achter’ maar hij is niet enthousiast. Althans, niet zichtbaar. Voor een man is het sowieso even wennen zo’n baby, en er is geen enkele hechting tot het geboren is. Zeer waarschijnlijk is hij geschrokken en moet hij het even een plaatsje geven, als hij écht niet wil over een maand of 2 dan geeft hij dat vanzelf aan. Geef hem vooral de ruimte en leg hem uit als hij daar klaar voor is, dat een baby niet het einde van zijn en jullie vrijheid betekend maar dat jullie samen wat beter moeten nadenken bij een spontane uitspatting.
Ergens wel mooi dat jullie liefde zo spontaan handjes en voetjes heeft gekregen toch? Een échte liefdes baby, niets geplands aan :)
Ik was getrouwd... Hij was zelfs kwaad en ik moest het maar weg laten halen.. maar bij mij andere situatie, ben getrouwd geweest met een narcist. Probeer anders eerst bij hem laten bezinken en er later rustig over te praten, vragen hoe hij zich erbij voelt enzo.
mijn eerste was ook onverwacht. Mijn man was er ook niet blij mee. Wij woonden niet samen en ver van elkaar af. Via sms en msn was hij vrij neutral maar toen hij me van de trein haalde was zijn hoofd een onweersbui. Hij was er echt niet blij mee en dat was nog zacht uitgedrukt. Hij wilde ook graag abortus. Hij heeft me nooit gedwongen etc maar dat was echt zijn voorkeur. Ik had al heel snel gezegd dat ga ik niet doen. We hebben het er daarna ook niet vaak meer over gehad. Na een tijdje gingen de gespreken wel over de baby en alles wat daar voor nodig is etc. Maar pas na de geboorte was hij er echt blij mee, daarvoor niet 100%. Het heeft me echt heel veel gedaan en gekwetst hoe hij er over dacht etc. Pas na de tijd (bevalling) stortte ik helemaal in. Toen zag ik pas hoeveel pijn het me had gedaan. Ik ben er nu wel over heen. Ik heb mijn man( toen vriend) nooit geforceerd
hier nu 14 weken en idd ongepland onze dochter is net 9 maand oud...ik was zelf ook even niet zo blij eigenlijk na de test maar ik draaide wel snel bij! mijn vriend had iets langer nodig...maar nu inmiddels ziet ie der toch wel aardig naar uit! we staan er nu ook allebei achter! misschien hem idd even de tijd geven!
Hier ook door mijn pil heen mijn ex en zijn familie ook niet blij ze wilde me tot abortus dwingen of adoptie. Ben ik niet mee akkoord gegaan, heb er alleen spijt van dat ik niet bij hem weg ben gegaan toendertijd. Misschien is je vriend even geschrokken want het is natuurlijk.nogal wat...
Hier door de pil heen een kadotje gekregen. Mijn vriend was ook uit zijn doen en vond het niet leuk en vondt in eerste instantie dat ik het moest weghalen. Ik heb hem gelaten ik ben tegen abortus. Na de eerste echo was die helemaal trots en blij. Alleen zijn moeder blijft me negeren zegt geen wordt tegen me helaas. Ik zou hem het gewoon laten bezinken hij moet ook aan het idee wennen
Ben nu zwanger van de 3e en was direct na verwijdering van spiraal zwanger, dit had manlief niet zien aankomen, als wist hij natuurlijk wel dat het kon, maar hij had echt verwacht dat dit keer t ook 6 mnd zou duren zoals dat de andere keren ging.
Hier ook een verrassings zwangerschap. Manlief ook echt in shock. Ik trouwens ook hoor, want snap nu nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Maar goed, ben inmiddels bijna 14 wk en zelf goed aan het idee gewend. Manlief heeft nog even nodig.. Snap ik ook, want we hadden echt gedacht ( na 4 kids) 'klaar' te zijn. Ik geef mijn man rustig de tijd. Het komt vanzelf wel goed. Succes!
Hier was ik zwanger dankzij een stukje miscommunicatie. Mijn vriend riep al jaren dat ik de pil moest laten staan en ik riep al jaren terug dat er dan eerst een ring aan mijn vinger moest komen. We woonden al een aantal jaar samen, waren geregistreerd partner en hadden een koopwoning. Tevens de leeftijd, 27/28 jaar. Ik wist dat mijn vriend niet zoveel voelde voor het huwelijk, omdat zijn ouders kort daarvoor zouden gaan scheiden. Dus zijn geloof in het huwelijk was weg. Ik had daarom die ring om mijn vinger maar opgegeven, maar mijn droom om moeder te worden niet. Ik had hem daarom verteld dat ik de pil had laten staan. In de veronderstelling dat hij ook echt vader wou worden, want waarom zei hij anders altijd dat ik die pil maar moest laten staan?! Vervolgens bleek ik meteen de eerste maand al zwanger. Zo snel, daar schrok ik zelf ook van. Toen ik het hem vertelde was hij ontzettend verbaasd en zei hij ook dat hij niet dacht dat hij daar al klaar voor was. Hoe kon ik zwanger zijn?? Hij had het kennelijk elke keer als een grapje geroepen. Een paar weken later was hij er wel blij mee. Hij moest er even aan wennen.
Ik was ook ongpland zwanger en mijn man, (toen nog vriend) was ook niet blij. Ikzelf was ook geschrokken maar was daar heel snel overheen. Mijn man moest echt wennen en dat heeft wel even geduurd. Maar hij heeft dat naar mij niet op een vervelende manier geuit of dingen gezegd waar hij later spijt van zou kunnen hebben. Wel opperde hij nog abortus maar daar ben ik op tegen en hij heeft zich er bij neergelegd. Later zei hij van die opmerking spijt te hebben want hij is echt dol op onze zoon.
Laat het even bezinken maar na een tijdje moet je toch gaan praten met elkaar. Vraag hoe hij zich voelt en waarom hij niet blij kan zijn. Niets verwijten maar gewoon vragen. Vertel dan ook eerlijk wat het met jou doet en ook wat zijn reactie met je doet.
Bij ons is het goed gekomen, na de 2e echo rond 9 weken waarop we toen een compleet kindje zagen was mijn man helemaal om.
Wij raakten zwanger van een gepland kindje maar zijn ouders hebben hem gedwongen om mij en ze kindje in de steek te laten. Als hij dat niet zou doen zou hij uit huis gezet worden en zouden ze niks meer voor hem doen en niks meer voor hem betalen. Me vriend (nu ex) was altijd heel erg bang en onzeker en heeft dus naar ze ouders geluisterd en mij en vooral ze kindje in de steek gelaten.
Toen hij met ze ouders gepraat had was hij ook helemaal gehersenspoeld want voor het gesprek met zijn ouders was hij enorm blij en gelukkig maar na het gesprek wilde hij er ineens niks meer mee te maken hebben en moest ik kiezen tussen hem en het kindje. Vaak leek het erop alsof ze moeder met me zat te appen, want die uitspraken had ik nooit van hem verwacht.
Uiteindelijk gekozen voor het kindje en nu geen contact meer met me ex. Het is heel erg jammer maar na alles wat ie gedaan en gezegt heeft wil ik niks meer met hem te maken hebben.
Ondertussen heb ik een nieuwe vriend en gaat alles weer wat beter met me. Het zal altijd zwaar blijven maar ik gun me kindje een man die wel van hem houd, ookal is dat niet de “officiele” papa.
Mijn vriend is gelukkig super klaar voor kindjes en we zijn er allebei even blij mee. Kan niet wachten op de toekomst ookal heb ik het er soms wel moeilijk mee.
Hier was hij ook ff in shock aangezien we na onze mk in januari besloten hadden om het bij 2 kindjes te houden. Ik denk dat hij toen een weekje nodig had om aan het idee terug te wennen en nu is hij dolblij met de 3e meid die eraan komt ...
Ik was ook ongepland zwanger en me vriend was paar dagen in shock wel goed met hem over gepraat en toch welkom de kleine baby 😊 ik zou hem de tijd even geven om het te laten bezinken en goed over praten
Ik denk dat als het allemaal wat is bezonken, er een eerste echo is geweest en misschien als hij het over een aantal weken ook kan voelen hij wel blij is. Dus eerst even hem de tijd geven om aan het idee te laten wennen, is wat ik zou doen. Voor mannen is het sowieso heel anders, jij draagt en voelt alles in je lichaam veranderen en een man kan wat dat betreft niet zo veel. Mijn vriend kon het ook nooit heel erg bevatten, hoe ik me voelde etc. Tot dat ik laatst lag te bevallen, hij is echt zo veranderd sinds onze dochter is geboren... heel ander mens!!
Ik zou het even laten rusten. Hem laten wennen aan het idee. Moest ik enkele jaren geleden ongepland zwanger zijn geweest zou mijn man ook geen gat in de lucht hebben gesprongen. Terwijl nu ( gepland) is hij super blij. Je kan niet verwachten dat hij meteen blij is met iets waarvoor hij zelf niet heeft gekozen.
Ik ben in maart ongepland zwanger geraakt. Toen ik mijn man vertelde schrok hij wel. Hij moest ook aan het idee wennen. 9 mei heb ik een echo gehad en hij was ook zo blij dat hij weer papa werd. Helaas 3 dagen erna is het hartje gestopt. Maar mijn man en ik zijn er over aan het nadenken geweest. Dit kindje was zo gewenst. Dat we toch nog een keer voor gaan. Vaak als ze het kindje zien op een echo kan hun gevoel veranderen hoor...
ik ben ook ongepland zwanger geraakt, mijn vriend wou er de eerste weken niks van weten en wou het liefste abortus.. ik heb hem de keus gegeven om bij me te blijven en het samen te doen of hij zijn eigen weg gaan maar hoe dan ook zou dit kindje komen. Na de eerste echo is hij helemaal bijgedraaid en nu kan hij niet wachten tot onze kleine meid geboren wordt. laat altijd super trots de echo's zien aan iedereen zo schattig!
ik had eerlijk gezegt niet verwacht dat hij zou gaan bijdraaien maar heeft ie toch gedaan dus er is hoop !
Een man kan eigenlijk "weinig" tijdens de zwangerschap.. Jij voelt het, Het is jouw lijf, jij voelt de veranderingen... Als je ik geboren is, zal hij vast trots zijn
Bij mijn oudste moest mijn partner ook heel erg wennen aan de zwangerschap, de eerste weken wist ie niet precies hoe die zich erbij moest voelen. Na die eerste paar weken was ie de gelukkigste man op aarde en nou zijn hij en dochterlief 2 handen op 1 buik.
Niet meegemaakt. Maar mss hem even de tijd geven aan het idee te wennen.. Het is niet niks.. En als het ongepland is kan ik me voorstellen dat hij niet meteen een gat in de lucht springt.. Succes!
Ik ben ongepland zwanger geraakt door het koperspiraal. Dan kan je je voorstellen dat de schok ook niet groter had kunnen zijn! Timing had echt beter gekund, want ik heb nog 1 jaar van mijn opleiding te gaan. Ik zag dus alleen maar beren op de weg. Vriend reageerde in eerste instantie ook niet super positief, maar is er inmiddels super blij mee! Ik denk dat de reactie van je vriend heel begrijpelijk is, want dit gaat jullie leven wel volledig veranderen. Hier inmiddels bijna 22 weken onderweg en we hadden er niet blijer mee kunnen zijn! Niet zoals gepland, maar niet alles in het leven kan je helemaal uitstippelen. Ik ben nu zelf bijna 24 en vind het ook wel leuk dat ik een jonge moeder word! Vriend is nu 27 en die wilde het al wel stiekem, maar vanwege opleiding besloten we te wachten. Toch dacht de kleine man in mijn buik daar anders over, haha. Denk toch ergens ook dat het zo heeft moeten zijn. Als ik 24 weken zwanger ben word ik ook 24.😀
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen