2 jaar geleden opende ik een topic over kostgeld. Ik werdt door de helft van de reacties weg gezet als ontaarde moeder, want hoe durfde ik dit te vragen. Hahah, maja 2 jaar later zit ik weer met hetzelfde, alleen nieuwe situatie. Hij is trouwens va toen ziggo gaan betalen, als bijdrage. Anyway, nu is hij bijna 21 jaar en is er een vriendin in het spel. Ze verblijven over het algemeen bij mij. Me zoon heeft inmiddels een goede baan, icter dus heeft leuk inkomen. Zij gaat va sept in onze stad een duale opleiding doen, dit betekent dat ze straks 80% hier wonen. Zij gaat ook leuk verdienen. Ze liet al een x vallen dat als ze zich hier inschrijft een uitwonende beurs krijgt, ik denk dat ik deze vraag binnenkort ga krijgen en dan is ze officieel hier. Ik voed hier dus 4 volwassenen en 3 kinderen. Is het gek dat ik aan een bijdrage denk? In juli is hij 21, zij 20 en ze eten iedere dag uit mijn portemenee. Als ik genoeg geld had, was het natuurlijk geen probleem, maar mijn geld gaat op aan vaste lasten en boodschappen. Verder heb ik er geen moeite mee dat ze hier veel is, want ze is lief en helpt ook wel met de kleintjes.
Ik vind het heel normaal dat je kostgeld vraagt. Ze zijn volwassen, hij heeft een goede baan zeg je en als ze ergens anders op kamers zouden wonen zouden ze veel meer kwijt zijn.
Niet meer dan logisch dan dat ze een steentje bijdragen...
Ik zou samen met ze jouw vaste lasten eens doornemen. Zodat ze inzicht krijgen in wat het leven kost. Daarbij ook laten zien wat je kwijt bent aan boodschappen. En laat ze dan zelf met een voorstel komen wat ze willen bijdragen. Is dit voorstel hoger dan dat jij en gedachten had, dan zet je dat geld (stiekem) voor ze aan de kant voor als ze op hunzelf gaan. Is het voorstel lager dan gewoon je eigen voorstel doen. Dan komen jullie er vast uit. Succes.
Op het moment dat ik een baan had betaalde ik 150 euro in de maand kost geld. Vond dit ook niet erg om te doen, verdiende ook leuk en dan houdt je genoeg over om te sparen en leuke dingen te doen.
En jij betaald ondertussen meer, gas, water, licht, belastingen, afvalhefng ed.... Allemaal leuk en aardig .. zeker laten meebetalen, hij heeft een leuke baan dan kan hij anders ook op zichzelf gaan wonen? Ik zou hoor Dat ze komt hier eerst afspraken over gaan maken. Wat hun denken dat een reële bijdrage is? En qua hulp met het huishouden. Ik moest toen ik ging werken ook betalen en daar had ik toen geen zin in dus ik zorgde snel dat ik een huisje had. Toen pas kreeg ik inzicht wat het allemaal koste hahaha
Ik vind het ook normaal dat je zoiets vraagt. Niet alleen je zoon, maar ook zijn vriendin. Wat ikzelf moest betalen, nadat ik m’n studie had afgerond en een baan had: zorgverzekering, sport, abonnementen, kleding, cadeautjes, uitgaan. Daarnaast betaalde ik € 100 per maand aan m’n ouders. Het was misschien meer een symbolisch bedrag van €25,00 per week. Mijn ouders zijn trouwens helemaal niet hulpbehoevend of krap bij kas, maar het ging meer om het principe dat je op een gegeven moment moet bijdragen.
M’n ouders wisten wat ik verdienden en ik hield uiteraard genoeg over om ruim te sparen.
Ik vind het totaal niet gek dat je kostgeld vraagt. Ze eten mee en gebruiken stroom enz. Kunnen ze zeker aan bijdragen vooral als ze een goed betaalde baan hebben. Je hoeft ze niet alles te laten betalen. ( deed mijn schoonmoeder bij mijn man) Toen wij ( zus en ik) klaar waren met school was het ook of kostgeld betalen ( toen 200 gulden) of helpen in huis. Mijn zus koos voor betalen en ik koos voor helpen in huis. Ik maakte altijd het hele huis schoon, zorgde voor de was van 5 personen en kookte vaak.
Meen je dit echt? Zou je echt je kinderen uit huis jagen omdat ze 21 zijn? Vind 21 nog best jong ik was nog jonger toen ik uit huis ging maar het had niet van mn ouders gehoeven.
Ik zou sowieso eens vragen of hij enig benul heeft hoeveel jullie per maand uitgeven en daarna specificeren wat aan boodschappen, auto, kleding, en noem maar op. Wellicht gaat het dan ook wat meer leven. Maar ik zou zeker kostgeld gaan vragen. Minstens de toeslagen die je bent kwijtgeraakt/gaat kwijtraken en ook kinderbijslag. En daarna mag er zeker nog wel een bijdrage zijn voor boodschappen, water en licht. Zelf betalen ze neem ik aan wel hun zorgverzekering, telefoonabo, sport, kleding en dergelijke? Anders dat er ook bijtellen. Kijk eens op de site van Nibud, kun je zien hoever je wilt gaan. Onderstaand een link https://www.nibud.nl/wp-content/uploads/Nibud_Kostgeld.pdf
Bij ons thuis was het ook een soort kostgeld. Thuis wonen en werken is een beetje afstaan voor eten en huishouden en niet meer dan normaal vind ik. Zo leren ze stilletjesaan wat het leven kost en komen ze niet voor verrassing te staan eens ze uit huis gaan. Want als je thuis woont en alles wordt voor je gedaan en je moet niets betalen...= geen representatie voor het echte leven.
Ik denk dat het tijd is voor een gesprek en inzicht in de financiën. Je kan aan je zoon laten zien wat er in komt en wat er uitgaat. Hoe hij dit ziet en of hij het gepast zou vinden ook een bijdrage te leveren. Ik vind dat helemaal niet raar of ontaard. Je vraagt niet of hij zijn salaris wil inleveren bij jou en jij hem zakgeld geeft. Hij hoeft de rest niet te onderhouden.
Ik heb bij mijn schoonmoeder ingewoond. Ik was student nog en betaalde wat ze door mij aan extra kosten had en probeerde mee te nemen in het huishouden. Mijn vriend, die een fulltime baan had, betaalde ook kostgeld. Mijn schoonmoeder had het niet zo breed dus we vonden het heel normaal.
Zelf heb ik nooit kostgeld aan mijn ouders betaald. Dat wilden ze niet en zo heb ik wat kunnen sparen toen we officieel gingen samenwonen.
Bij mijn man thuis was de regel, werk je (niet een bijbaan natuurlijk) dan betaal je kostgeld. Niet heel gek hoor. Mijn schoonouders moesten ook meer huur betalen en minder toeslagen wanneer de volwassen kinderen werkten. Ik heb door omstandigheden helaas nooit gewerkt, van kostgeld was bij ons thuis geen sprake.
Sorry maar kunnen ze niet allebei op kamers gaan wonen? 20 en 21 lijkt me echt niet meer de leeftijd om thuis te wonen. Laat staan bij je schoonmoeder!
Ik heb vroeger nadat ik mijn opleiding had afgerond en een fulltime baan kreeg ook kostgeld moeten betalen. Ik betaalde toen 80 euro en verdiende 1500 euro. Dus echt een fooitje ( hoefde ook geen verzorgingsproducten te kopen of iets ). Ik vind het eigenlijk niets meer als normaal wanneer je kinderen een fulltime baan hebben ze ook een kleine bijdrage mogen leveren in huis.
Idd vind ik ook. Zou een mooie boel zijn als je nog steeds voor hun alles moet gaan betalen. Je hebt 18 jaar lang al voor je zoon alles betaald, nu eens andersom.
Wat vriendin betreft, daar zou ik allereerst over nadenken om haar in huis te nemen. Zou voor mij merendeels aan liggen, hoe lang ken ik deze dame, hebben mijn zoon en zij al een langere relatie?
Zo allebei volmondig een ja dan zou ze mogen komen wonen en mee betalen aan alles.
Gedeeltelijk wifi betalen, meebetalen aan huur/hypotheek. Gas water en licht en aan de gemeentelijke belastingen. En aan eten en drinken. Van dit kun je vast een bedrag per persoon per maand verzinnen.
Miss ben ik een kreng hierin, maar mijn kinderen van 16 en 17 weten al dat ze dadelijk aan alles mee moeten gaan betalen. Vanaf 18 kunnen ze makkelijk aan iets meebetalen. Hoe betere baan ze daar na krijgen hoe meer ze gaan afdragen.
Ik moest thuis gewoon vanaf dat ik een beetje normaal loon verdiende daar altijd 10% van het nettoloon van naar mijn ouders storten. Ik vond het niet altijd leuk maar het is ook goed om te leren volwassen te worden. En mijn ouders hadden het inderdaad niet breed. 10% is ook helemaal niet veel want als je thuiswoont heb je verder alleen je ziektekosten en that's it. Achteraf begrijp je ook dat het supergoedkoop en zeker wel redelijk was dat je wat moest bijdragen. Mijn moeder vond ook dat ze nog heel redelijk was ermee trouwens, zij moest vroeger bij haar ouders 1/3 afstaan, dat vond ze toen wel teveel.
Maar ik vindt het dus niet raar nee. Ook vindt ik het niet raar als zijn vriendin ook iets moet bijdragen, zij woont nu ook gratis in jouw huis.
Een huis huren, of een kamer, en zeker in (de buurt van) een stad waar goede scholen zitten, kost bakken met geld. Heel eerlijk, ik vind dat geld niet op te brengen voor een jong volwassenen die studeert en een bijbaan heeft. Als het kan en ze een opleiding in de buurt volgen mogen ze thuis blijven wonen. Geen probleem. Zolang ik het kan betalen wil ik hun studie betalen. Maar in ga wél kostgeld vragen. Vooralsnog is het idee dat ik dit op een aparte rekening stort en dit straks als spaarrekening aan ze mee geef als ze wel uit huis gaan. Maar mocht ik het tegen die tijd zelf nodig hebben, dan gebruik ik het zelf. Kinderen kosten nu eenmaal een hoop geld, hoe groter hoe duurder ze zijn...
Je zou kunnen zeggen dwt wanneer ze zich bij jou inschrijft ze bijv 100 per maand aan jou geeft. Dat zou ik nier gek vinden. Ik zou nier perse gwld aan je kind vragen, maar zou het wel bespreekbaar maken, dat zr best boodschappen kunnen halen, en daarin mee kunnen denken.
Ik heb zelf nooit thuis een centje moeten bijdragen, ondanks ik tot mijn 27 heb thuisgewoond (een langere studie gevolgd). Vanaf ik begon te werken kon ik zo een mooi centje opzij zetten om wat gerust op mijn eigen benen te gaan staan. Dat is uiteraard fijn, maar thuis hadden ze het goed waardoor een centje vragen ook niet nodig was.
Het is wat anders natuurlijk als je zelf elke maand wat moet zoeken om rond te komen en iedereen te voeden etc. De inwonende vriendin zou het zeker moeten begrijpen dat er van haar een bijdrage wordt verwacht.. Hoewel ze uiteraard heel lief kan zijn etc. kan jij natuurlijk niet opdraaien voor al de kosten. Ik vind het ook perfect normaal dat je een bijdrage aan je zoon zou vragen. Het is niet dat je met "winst" gaat lopen, je vraagt gewoon een vergoeding voor wat het je allemaal zal kosten. Als je twijfelt zet je desnoods opzij wat je overhoudt en geef je het hem mee als hij een huisje koopt :).
Met de stelling hieronder dat hij maar snel op zijn eigen benen moet staan en moet gaan huren ben ik het niet eens.. Als je meteen een huisje moet huren als je aan het werk bent, spaar je heel moeilijk wat spaarcenten bij elkaar waardoor je zeer moeilijk op relatief korte termijn een huis zal kunnen kopen.. Als ze je niet voor de voeten lopen zou ik toch aanmoedigen dat ze wat sparen. En dat kunnen ze nog altijd veel meer als ze thuis iets moeten afdragen, dan dat ze meteen huurgeld moeten betalen en alle kosten die daarbij horen.
Als je een netto loon van 1500 hebt dan vind jij 800 euro per maand weinig om te sparen.? Als ze 300 afdragen, hun eigen zorgverzekering betalen en de rest zelf kummen spemderen? En wellicht ligt het netto loon nog hoger, dus houden ze nog meer over. Nou doe dat 2 tot 3 jaar en je hebt een mooie spaarpot hoor. En niets kunnen sparen terwijl je huurt is ook onzin. Zeker als je met zn tweeën bent moet dat makkelijk kunnen. En alleen een huisje kopen zit er in deze tijd voor de meesten niet eens in
Wat? Ik volg even niet want ik zeg toch net dat ik het normaal vind dat ze beiden moeten afdragen.. Ik vergeleek enkel het thuiswonen + afdragen tegenover het onmiddellijk op eigen benen staan en huren. Hm, ik en mijn vriend hebben beiden een deftige job en huren tijdelijk een appartement. Ik heb denk ik 500,00 EUR gespaard op dat jaar dat we huren en ik maak echt geen zotte kosten.. Thuis spaarde ik toch een pak meer hoor :)
Vanaf ze werken zullen ze een bedrag moeten meebetalen. Ik heb dit vroeger thuis ook gedaan. Dat was niet veel, maar wel iets. Vind dat maar normaal. Uiteindelijk verlies je ook je kindergeld.
Ik ken ook een gezin waar de vriendin inwoonde. Ik zal dat persoonlijk al niet willen, maar ik begrijp wel dat je kostgeld zal vragen. Niemand leeft gratis + jij bent niet haar moeder. Mijn partner zijn moeder werd ook ingekort en mijn partner verdiende goed, dan kun je verwachten dat je kostgeld moet betalen. Zelf heb ik het nooit moeten doen, maar ik zelf vind ook het ligt eraan in welke situatie iemand zit.
Dat betekent dus dat jij gekort gaat worden in toeslagen waarschijnlijk? Dat bedrag zouden ze moeten compenseren én meebetalen voor eten en drinken, gas, water, electictriciteit. Waarom kijken ze niet naar een huurhuisje ergens? Of op kamers. Waarom zouden twee volwassenen bij jou moeten wonen? Dit is de tijd waarop ze zelfstandig moeten worden, toch?! Ik begrijp helemaal niks van dit gepamper door moeders. Daar krijg je alleen maar gemakzuchtige volwassenen van die zich doodschrikken als ze op hun 30e het echte leven aan moeten kunnen....
Ik snap wat je bedoelt hoor, maar zoals hij altijd zegt, ik heb hem opgevoed. Hij was mijn alles, we hebben samen gestreden voor een bestaan, alles wat ik nu heb, hij was er al. En nu is hij dus hoe hij is, prima jongen hoor, nooit problemen, gedreven en serieus. Maar best egoistisch, past natuurlijk ook bij zijn leeftijd en onvolgroeide brein. Dus dat komt vast goed. Ik heb alleen opvangtoeslag en kgb, maar ik heb een partner dus die is mijn toelagpartner al. Lastig hoor, ene kant is hij mijn zoon en doe ik alles voor hem, aan de andere kant profiteren ze lekker zo, maar lijken dat echt niet te beseffen
Ik geloof niet dat dat aan de leeftijd ligt. Je bent nog steeds smoesjes voor hem aan het verzinnen, vrees ik. Of voor jezelf? Het gedrag dat hij vertoont is echt karakter dat misvormd is doordat hij behandeld wordt als een prinsje... Dat gaat meestal niet meer over helaas... Kijk maar hoeveel vrouwen tegen zulk gedrag aanlopen bij hun mannen- die door moeders verwend zijn...
Mijn zoon studeert ook nog hoor, volle pond studiebeurs die hij niet hoeft terug te betalen omdat zijn vader ' onbekend' is. Hij zit in zijn laatste jaar, maar hij heeft op zijn stage een contract binnen gesleept. Zijn jaar inkomen was vorig jaar al 16000, en dan ook nog de beurs, in het nieuwe stelsel mag je onbeperkt bijverdienen. Hij doet het goed hoor, spaart ook en ik gun hem, en ben trots. Maar zelf hou ik niks over eind van de maand, niet dat hij verantwoordelijk is daarvoor, maar hij leeft min of meer gratis.
Nou dan heb je groot gelijk hoor om hen beiden wat te vragen. Jij wordt waarschijnlijk gekort op alle toeslagen waar je recht op zou hebben. Dus die mogen zij dan compenseren plus het aandeel aan eigen levensonderhoud. Ik zou dan van hen beiden 350 euro vragen. Dat hadden ze ook moeten betalen als ze op kamers waren gegaan, en waarschijnlijk wel meer. En als ze straks op zichzelf gaan wonen zijn ze het viervoudige kwijt. Dus in dat geval zou ik zeker geld vragen.
Ja tuurlijk zouden ze toch wel iets moeten afgeven op die leeftijd. Ze gaan vroeg of laat beseffen dat die 200 of 300 euro niks is om te wonen. Bespreek het gewoon duidelijk met hun. Zou wel bij een vaste bedrag blijven elke maand..
Van mijn eigen kinderen vraag ik niet zo snel kostgeld. Maar als iemand hier bij in wil komen wonen dan gaat die persoon gewoon mee betalen aan de vaste lasten. Dus ja, zij zo gewoon een deel moeten bijdragen. Ik draai immers ook op voor de gemeentelijke belasting van een extra persoon die niet bij mijn gezin hoort. Het moet wel reëel blijven. Dus heb jij 600 euro huur, dan zou ik daar geen 300 euro voor hoeven hebben. Maar 150, en voor boodschappen 100, en dan het overige, 50 euro. Kom je uit op een bedrag van 300 euro totaal. Ik noem maar iets, maar zo zou ik het doen.
Ik maak wel een kanttekening. Mijn kinderen krijgen de ruimte om, nadat ze klaar zijn met studeren en beginnen met werken, rustig hun vermogen op te bouwen en nog even te genieten van hun 'vrijheid' Vaak gaan ze dan ook zelf opzoek naar een huisje huur of koop, Ik verlang dan niet veel van ze, enkel dat uit zichzelf eens wat betalen, de boodschappen, de benzine als ze van onze auto gebruik maken etc. Maar besluiten ze om nog 5 jaar bij ons te blijven wonen en hebben ze een baan, dan gaan ze gewoon mee betalen. Ook dan vraag ik echt niet veel van ze, ik hoef niet rijk van hen te worden, maar gratis wonen daar doen we niet aan.
PS, lees nu in jouw reactie dat zij er wel erg makkelijk over denken en er niets uit henzelf komt, dan gingen ze hier allebei mee betalen. Tegen een houding van, ach ma betaalt wel, terwijl ze weten dat het bij jou ook niet aan komt waaien, daar kan ik slecht tegen. Als ze wat dankbaarder zijn en uit zichzelf zo nu en dan eens wat betaalden of zelf zouden voorstellen een bijdrage te leveren, dan zou ik daar vrede mee hebben.
Ben toch erg benieuwd wie dan die moeders waren die zo reageerde want ik ben het met je eens hoor. Ik heb ook een kleine bijdrage betaald toen ik thuis woonde. Zo gek is dat niet en ben er helemaal niet slechter van geworden 😂😂
Ik zie alleen nog mijn reactie in een blog op die topic. Was wel een toestand hoor, de hormonen gingen los. Maar andere helft was het eens hoor. Die dachten iets verder dan jonge kinderen, alsof ze altijd klein blijven
Persoonlijk vind ik kostgeld heel normaal! Hoeft niet direct een groot bedrag te zijn, maar gaat ook om het principe, jij woont hier en verdient geld, dus je deel ook een beetje in de onkosten..
Nee hoor gewoon meebetalen. Kijk hebben ze geen inkomen en studeren dan vind ik het anders. Maar ze werken beide en ze verdienen goed. Dan kunnen de kosten prima door drie.
Ik vind het niet meer dan normaal dat je volwassen zelf verdienende kinderen kostgeld gaan betalen. Of thuis kostgeld betalen of zelf een kamer zoeken en de boel zelf betalen. Dat is ook de keuze die mijn kinderen straks krijgen als ze een eigen inkomen hebben. Ik vind dat niet meer dan normaal en ik vind het verbijsterend als jij als ontaarde moeder wordt weggezet. Ik vind het eerder een slechte manier van opvoeden door kinderen niets te leren over geld en kostgeld hoort daar gewoon bij.
Het kwam vooral door de manier waarop jij het omschreef. Kan me dat ook nog goed herinneren. Jij stelde namelijk dat hij leuke dingen kon doen en jij niet, dus moest hij maar een bijdrage doen zodat jij ook leuke dingen kon doen, het ging toen nog om een bijbaan geloof ik. En dat viel bij velen verkeerd.
Als ze allebei een prima inkomen hebben, vind ik best dat je een redelijke bedrag mag vragen. Als ze niet bij jou in zouden wonen, zouden ze alle kosten aan boodschappen zelf kwijt zijn. Plus daarbovenop nog een aanzienlijk bedrag aan huur/hypotheek. Maar... en ik durf het bijna niet te vragen, dus zie het niet als een aanval aub, is het niet tijd dat hij een plekje voor zichzelf zoekt?
Ze zijn bezig met rondkijken naar een woning, maar ja dit is niet makkelijk. Het is zeker tijd dat hij zelf gaat ondervinden wat een zelfstandig, volwassen leven inhoudt. Want hij gedraagt zich als een prins, en denkt alles beter te weten. Maja het blijft me kind he. Ik was 17 dat ik hem kreeg, dus ik ken mijn leven bijna niet zonder hem. Daarom snap ik ook niet dat ze er zelf niet mee komen, een bijdrage, een boodschap, een extra rekening. Maar daar zie ik ook dat ze nog geen besef hebben. Ze doen groot, maar zijn nog kinderen.
Dat inzicht om er zelf mee te komen, kreeg ik ook pas nadat ik een tijdje op mezelf had gewoond. Toen kreeg ik pas door hoeveel mijn ouders voor me regelden en betaalden. Daarvoor wist ik niet beter. Dus nu is het inderdaad er zelf naar vragen en goed uitleggen, of even laten en hopen dat hij of zij samen gauw een huisje kunnen vinden en inderdaad verder kunnen gaan met opgroeien dan.
Dat hij zich als prins gedraagt, daar ben jijzelf debet aan, vrees ik. Moeder zijn is juist níet verwennen maar opvoeden.... Wat heeft hij eraan als zijn karakter verknald wordt door verwennerij? Waar ben je bang voor??
ik zou het eerlijk zeggen. zoiets van: ik vind het fijn en gezellig dat je komt en erg lief dat je mee helpt met de kinderen. Maar ik heb het helaas niet zo breed dat ik makkelijk geld uit kan geven. dus ik vraag wel een vergoeding voor de onkosten. ik zou mij als schoondochter mij dood schamen om zomaar gratis bij mijn schoonmoeder te gaan wonen. tegenwoordig zijn de boodschappen hartstikke duur. ik vind het zeker niet gek!
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen om kostgeld te vragen aan twee inwonende volwassenen met een inkomen. Als ze straks op zichzelf gaan wonen, zijn ze nog veel duurder uit!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (75) Verversen