Slecht slapen hoort bij het verworven ouderschap. Dat de eerste weken zouden bestaan uit hele korte nachtjes, wallen tot de knieën en een gelaatskleur waar dracula jaloers op zou zijn had ik ingecalculeerd, maar ik slaap nog steeds bar en bar slecht. Mijn zoontje slaapt steeds vaker door van half 8 tot half 7. Soms is hij opeens wakker om 4 uur en geef ik een kleine fles. Dat ik daarna niet meer lekker slaap vind ik niet gek, ik heb immers al uren geslapen. Maar vannacht kwam hij om 00.00 uur en ik sliep pas weer om 4 uur, terwijl hij kwart over 6 weer komt voor een ochtendfles. Inslapen op de avond lukt nog wel, maar als ik wakker ben (ongeacht het tijdstip in de nacht) kom ik niet meer in slaap. Ik slaap nu ook super licht en heb een partner die snurkt dus ik beland de meeste nachten op zolder (waar ik dan hooguit 2 uurtjes slaap) niet echt romantisch maar anders slaap ik helemaal niet meer. Het is alsof mijn lijf zegt na 3 uur slaap: dit was voldoende, nu is het klaar. Terwijl ik als een zombie de dag door ga en in de middag lukt het ook niet om een dutje te doen. Als mijn partner de nachtfles geeft is er geen verschil, ik wordt er namelijk wel wakker van en blijf daarna na het plafond turen. Hoort dit bij het moederschap? Zou het nog iets hormonaals kunnen zijn en komt het uiteindelijk goed? Bestaat er iets als slaaptraining of zijn er mensen die dit herkennen en goeie tips hebben?
Ik heb dit ook heel vaak, maar op èèn of andere manier voel ik me dan overdag ook niet extreem vermoeid ofzo. Wat bij mij af en toe wel helpt is licht zoveel mogelijk uitlaten en niet op mn telefoon te kijken. Ik moet nog bevallen van mijn tweede kindje, maar heb nu een baby station naast mijn bed ingericht. Zo hoef ik mijn bed niet uit voor voedingen/verschonen etc. Hoop zo snel weer in slaap te kunnen vallen. Vanacht heeft mijn dochter mij ook 2x gewekt, ben als een wonder gelijk weer in slaap gevallen.
Ik herken dit. Het is nu nog steeds van toepassing helaas. Sinds ik moeder ben slaap ik 'waakzaam' en dat kan ik niet uitzetten. (Het ironische is, dar als ze naar de opvang zijn en ik ga bijslapen.. ik geluiden hoor die ik associeer met de Kids. Een vogel die precies klinkt als de jongste.. en dus ook wakker wordt terwijl ze er helemaal niet zijn)Dus van ieder geluidje wordt ik wakker. Om vervolgens uren naar het plafond te staren. Wat mij hielp is proberen hier niet gefrustreerd van te raken van het feit dat ik niet kan slapen, want dan blijf je nig langer wachten. Ik denk altijd dat de auto's die voorbij rijden golven zijn van de zee. Als je het lang genoeg denkt, hoor je ook echt de zee .daar werd ik rustig van. Als je overdag ook rustmomenten creëert, gaat het snachts ook beter. Bijvoorbeeld wandelen (in het park) en bewust luisteren naar de vogels. Als je dan gaat nadenken, jezelf weer herinneren dat Jr alleen naar d'r vogels luistert. Ze leer je je hoofd leegmaken. Toen ik dit ging doen, merkte ik pas hoe veel en hoe vaak ik over van alles en nogwat nadacht.. (ook dus snachts, alleen had ik dat dan niet door)
Ik had t precies anders om! Ik viel sneller in slaap dan de baby.. heerlijk zou je zeggen, maar ik viel gewoon tijdens borstvoeding in slaap schrok altijd angstig wakker dat ik niet op me baby lag of had laten vallen. Sterkte, hoop dat je snel lekker slaapt!
Dit is zo frustrerend!! Mijn slaapritme is na de baby ook goed verstoord geweest en ik hoor het sindsdien vaker. Volgens mij kan het verschillende oorzaken hebben. Weinig slapen is ironisch een oorzaak van nog minder slapen, dus het kan een vicieuze cirkel zijn. Het kan ook echt nog door het ontzwangeren komen: je bent meer alert op gevaar, dus je slaapt lichter en je hoofd maakt overuren. In mijn geval begon het in de kraamweek heel heftig, en was het een symptoom van een post partum angststoornis, dus psychisch kan het ook zijn (en wederom lullig genoeg is slaaptekort een belangrijke veroorzaker van mentale problemen dus ook dat kan een vicieuze cirkel zijn). Afhankelijk van de oorzaak heb je verschillende oplossingen. Is t bijvoorbeeld puur fysiek, kan een paar nachten slaapmedicatie helpen om die cirkel te doorbreken: je lichaam heeft dan weer voldoende slaap om weer te leren in- en doorslapen. Er zijn zeker ook slaaptherapeuten, daar heeft een vriendin (geen moeder, maar slaapproblemen in t algemeen) veel baat bij gehad! Die kijkt ook mee naar wat de oorzaak is. En tis even goed om alert te zijn op andere signalen: is het alleen niet slapen of lig je ook te piekeren, voel je je angstig, wordt je bang voor de nachten, maak je je overdag al zorgen over t slapen? Dan kan het (ook) iets psychisch zijn. Er zijn natuurlijk allerlei huis-tuin-en-keuken-tips (kamillethee, geen blauwe schermen, als je wakker wordt even opstaan en daarna opnieuw proberen, ademhalingsoefeningen, naar rustige muziek luisteren tot je in slaap valt etc) maar die heb je vast al geprobeerd. Bij zorgen gewoon even langs de huisarts om het te bespreken! Veel sterkte, dit kan echt slopend en frustrerend zijn. Ik heb het in extreme mate gehad maar ben er ook helemaal goed uitgekomen, dat gun ik jou ook!
Wow, wat fijn dat je de tijd neemt voor zo'n uitgebreid antwoord. Het klinkt alsof je hier ook veel ervaring mee hebt. Ik ga meer letten op de signalen. Het helpt ook niet mee dat mijn man kapitein is en soms lang weg is voor z'n werk (onlangs 5 weken weg) en dan lig ik sowieso met 1 oor open te slapen, en dan komen hij en zn snurkneus weer terug van zee en slaap ik al helemaal niet meer🤭🤭. Ik ga eens nadenken over de opties die je noemde.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (6) Verversen