Het was vandaag weer zo ver, vanavond waren we eten bij mijn ouders. We wilden weggaan en onze dochter (3jaar) haar broekje aan doen (als ze ergens is gaan altijd dr broek en sokken uit haha). Maar zr wilde haar broek niet meer aan met buiten hooguit 10 graden om 19;00 savonds. Zij uit haar stekker en ik vervolgens ook omdst mijn geduld ook op was na 4 pogingen om het normaal te proberen. Ik begon te schreeuwen en wilde wat hardhandig die broek aan doen maar poging mislukt. Gaf har aan mn man en terwijl ik een flesje melk voor haar te kalmeren ging maken vloekte ik: rotjong. (Hoop zo dat ze t niet gehoord heeft)

Nou de uiteindelijke afloop: ik janken en zij getroost en wel mee naar huis. Ik zit eigenlijk al heel de avond te janken sindsdien want voel me momentee de meest vreselijke moeder op deze aardkloot. Hebben jullie dit wel eens? Ik zelden gelukkig maar ik ben er helemaal verdrietig van 😢
#zoektsteun!!

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (44)    Verversen


  • Fleur38

    Mijn dochter wilde vorige week niet naar huis (we waren in een binnenspeeltuin) en ik kreeg haar met geen mogelijkheid in de auto stoel. Wat is een 3 jarige dan sterk en koppig! Ik ben totaal geflipt op de parkeerplaats. Iets waar ik me echt voor schaam…. Bottom-line we zijn allemaal mensen en opvoeden kan lastig zijn. Ipv verkondigen hoe super het altijd gaat, kunnen we beter eerlijk zijn dat we het ook niet altijd weten en vermoeidheid en frustraties tot een heeeel kort lontje kunnen leiden helaas.

  • Inlovewithmybb

    Meid , als je je zo opslokt hierom en je dochter ook laat die broek dan lekker uit. Ze gaat er niet dood aan.

    Pick your fights dat is mijn tip. Dat geeft jou rust.

  • Blondie-mama

    Gelukkig zijn we allemaal mensen en maken me allemaal fouten en is de ene keer ons lontje wat korter dan de andere keer maar dat maak ons niet gelijk slechte ouders toch
    Niemand is perfect en van zulke dingen moet je ook weer leren

  • Joep95

    Ik heb ook een kleine stripper in huis van net 2. Pas zat ze naakt in buddha houding in de vensterbank, het zag er niet uit. Maar idd, thuis is het prima.

    En over je frustratie, heel herkenbaar! Ik loop soms echt even weg als ze een strijd maakt. Of ik pak ze bij kop en kont en ik zet door, maar dat gaat nu nog, als ze straks 3 is wordt dat al lastiger ;-)

  • Meggie

    Hahaha dit klinkt zo hilarisch! Wat een heerlijke ondernemende boefjes zijn het soms he. Ben het helemaal met je eens over dat sommige behoeftes er gewoon mogen zijn.

  • MM-mom

    Ik zeg het nooit hardop, maar ik denk soms echt hele erge dingen hoor.
    Komt door vermoeidheid en frustratie.
    Elke ouder heeft dat weleens.

  • Florien84

    Elke ouder wordt het wel eens teveel. Daar zijn we mensen voor. Waar je wel voor moet waken is dat uitschelden.

  • Meggie

    Super bedankt voor de vele lieve reacties! Even om terug te komen op het uitkleden want ik lees reacties als “overal uitkleden”.. misschien moet ik het even uitleggen want zo zit t niet. Als ze bij ons of opa en oma is doet ze dat, ze vind het niet lekker zitten en ik vind dat oke. Als we ergens anders op visite zijn, op school of in de winkel of waar dan ook doet ze dat uiteraard niet en zou ik dat ook niet toelaten. Verbaas me er en een klein beetje over hoe mensen over dit gedeelte van het verhaal kunnen vallen want daar ging het uiteindelijk niet om en was de vraag niet. Maar oke, hier de uitleg die eigenlijk niet nodig was geweest maar ok.
    De rest bedankt voor alle steun en tips! Heel fijn!!

  • Assiral

    Weet je wat soms ook kan helpen? Haar even de regie geven. Natuurlijk alleen als het veilig is, maar hier heb ik ook een keer strijd gehad omdat ze in de tuin op de trampoline wilde met -4 zonder broek.
    Ik dacht weetje, als jij zonder broek die trampoline op wil prima ga je gang en ontdek zelf maar wat er gebeurt. Ze is naar buiten gegaan en letterlijk toen ze de trampoline op klom kwam ze alweer gillend terug om haar broek aan te trekken want het was te koud.
    Zelf ervaren, leren ze ook van!

  • Aka-chan

    Mijn moeder had elke keer strijd met mijn jongste zusje over dat het vroor en dat ze een jas aan moest achterop, toen ze ons op gingen halen van school. Het was maar 600 meter, dus mijn moeder gaf uiteindelijk een keer aan, "mij beste, ga maar mee zonder jas". Ze zat klappertandend achterop de fiets toen wij naar buiten kwamen, nog steeds volhoudend dat het zonder jas prima te doen was. Maar sindsdien geen strijd meer over de winterjas

  • Blondie-mama

    Haha ik ben dus niet alleen die denk prima kind als jij in de winter in je blote benen naar buiten wilt doe je ding
    Voelde me al heel slecht🙊

  • .Familyfirst

    Mijn dochter doet ook altijd haar broek en sokken uit, liefst shirt ook nog, en indd thuis of bij opa en oma vind ik het geen probleem, tis niet dat ze der eigen uitkleed op straat ofzo.

  • Assiral

    Doet mijn dochter ook hoor, het liefst loopt ze de hele dag in haar hemd en onderbroek.

  • Meggie

    Hahaha heerlijk toch als ze zich zo vrij voelen. Zolang ze t niet oversl te pas en te onpas doen prima. Volgens mij hoort het ook bij een ontwikkelingsfase want toen ik op het kinderdagverblijf nog werkte deden veel kinderen dat ook! Zal wel overgaan

  • Assiral

    Ze doet het hier alleen thuis. En soms bij opa en oma als ze aan het spelen is op de grond.

  • Amatullaah

    Iedere ouder heeft dit wel eens. En dit is normaal, weetje dat dit zelfs gezond is voor kinderen MITS je het daarna goedmaakt met je kindje. Het boek "power of showing up" heeft mij erg geholpen met de ongeduld die ik soms had.

  • Vera2020

    Mooie reactie, ik heb deze opvatting (‘breuk en herstel’, dus het uitleggen en goedmaken van je fout aan je kind) afgelopen week in een boek gelezen en het voelt zó waar. Iedereen maakt fouten, dat mag je je kind ook leren.

  • Amatullaah

    Ja precies 💝

  • Vlindermoeder

    Ik denk dat we allemaal wel eens te heftig reageren. We zijn ook maar gewoon mens ;)

    Onze dochter krijgt overigens niet 4x de kans om iets wel of niet te doen. Je dochter is 3. Je kunt goed met haar praten. Waarschuwing, laatste waarschuwing en dan klaar. Ik zou haar aanleren om zich niet overal meer uit te kleden, want eigenlijk vind ik dat best wel een beetje gek

  • Tweede83

    Ik heb dit ook wel eens gehad. Maar geef haar nu na 2x vragen een keus. Doe je het zelf of zal mama je even helpen. Dat helpen wil ze niet en dan heeft ze heel snel haar jas aan of schoenen of wat ook maar. Maar het is menselijk hoor.

  • Denelientjes

    Bij mij helpt het om te Denken, schreeuwen is onmacht. Als ik nu ga schreeuwen leer ik haar dus om te gaan schreeuwen als je je zin niet krijgt. Wat je kind dus ook deed want zij wilde duidelijk iets anders 😉
    Tuurlijk heb ook jij wel eens je grens bereikt, zeg dan idd sorry ik had niet zo mogen schreeuwen.
    En dooorrrrr want er om blijven treuren heeft geen zin. Ik denk dat iedereen wel eens of vaker zo'n moment heeft. Je bent je er in elk geval van bewust er zijn er ook genoeg waarbij dit dagelijks is.
    Succes de volgende keer

  • seonsyain

    Je bent ook gewoon een mens. Is mij ook wel eens overkomen. Andere situaties natuurlijk. Maak je niet druk! Die frustratie momenten heb ik nog steeds wel trouwens, maar zonder het huilen. Of nou ja, soms. Maar de tranen duren hooguit 5 minuten en geen hele avond.
    Je doet het vast ook goed hoor. Ik lees niks vreemds. Je hoort alleen niet vaak van anderen dat ze zulke momenten hebben. Het liefst ontken je dat in je omgeving, maar ik benoem het wel eens richting andere ouders. En van de 10 hoor ik 9 opgelucht antwoorden dat ze blij zijn te horen dat ze niet de enige zijn, maar dat wel dachten.
    Dus: vergeet en vergeef. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

  • jjma

    Ben blij dat je dit topic plaats want ik vraag me dus echt serieus af of mensen altijd hun geduld kunnen bewaren met 3jarig gedrag. Ik vind het zo lastig. Ik wenste dat ik net zo geduldig was als al die voorbeeldige zachtaardige moeders die prima de opvoedtips uitvoeren. ( ik kan het gewoon niet) dan voel ik me dus inderdaad zo'n slechte moeder en voel ik me zo klote. Ik hou zo van die kinderen dat het me zeer doet. Ik gun ze het beste. Soms draaien ze me helemaal dol en dan is mijn irritatie niveau al zo gedaald naar vriespunt dan hoeft er maar iets te gebeuren of ik verhef mijn stem, schreeuw of reageer zeer geirriteerd. Mocht er iemand tips hebben... zeer welkom!

    Thanks voor dit topic. Kan ik gelijk mijn hart even luchten.

  • Myrtheflower

    Ik heb dat thuis regelmatig, het uit de stekker gaan. Ik zeg wel eens tegen mijn man: jullie zouden het beter getroffen hebben als jullie een professionele werkrelatie met me zouden hebben, want als ik aan het werk ben ga ik nooit uit mn plaat en is mijn houding altijd professioneel (ik werk met kinderen). Stukje frustratie en onmacht, tja, inmiddels onderdeel van mijn leven. Ik ben me er wel bewust van en probeer wat vaker even tot 10 te tellen of hulp in te schakelen van mijn man op dat soort momenten. Ik zeg wel altijd sorry naderhand.

  • seonsyain

    Een nichtje van mij zei dit ook. Ze werkt in het speciaal basisonderwijs en dus veel problematiek bij de kinderen. Daar gaat het prima, maar haar eigen dochter thuis kan ze zowat niet aan. Heeft ze uiteindelijk ook echt professionele hulp bij ingeschakeld, omdat ze het zelf niet meer zag hoe het anders moest. Terwijl ze er zelfs zelf voor had geleerd. Als het je eigen niet is, is het gemakkelijker om er objectief naar te kijken en wellicht ook meer geduld te hebben.
    Het is dus niet vreemd hoor.

  • Mama~linda~

    Het is niet leuk, maar het is menselijk. Zolang het niet frequent gebeurd zou ik even balen en daarna bedenken hoe dit een volgende keer te voorkomen.

    Ik werd gisteren heel boos op mijn zoontje. Hij had gebeten. Echt niet oké. Gecorrigeerd. En vervolgens beet hij papa. Op de mat gezet om na te denken en hij bleef maar weglopen, lachen ( ook al weet ik dat lachen een uiting is van emoties die kinderen nog niet kunnen reguleren) ik kon het niet hebben. Dus ik zei: als je niet kunt luisteren zul je wel moe zijn en moet je naar bed. Weer wegrennen. Toen werd ik dus boos: “ben je helemaal gek geworden!”
    Niet oké natuurlijk. Ik ben even de kamer uitgelopen en tot 10 geteld. Daarna sorry gezegd, ik had niet naar je mogen schreeuwen.

    Dus ja, het gebeurd. Gelukkig is het nog op 1 hand te tellen en hij is bijna 3. Maar het zijn zeker niet de momenten waar ik graag aan terugdenk.

    Verder zeg ik: choose your battles. bedenk welke consequenties je kunt benoemen en wees daarin heel strikt.

  • Anna-76

    Helaas herkenbaar 😚😉

  • mijn~meisje

    oooo zo herkenbaar. Mijn kids hebben ook al wel is rot kind gehoord. Even uithuilen is niet erg maar je bent niet perfect. Soms ben je even helemaal op. Veel sterkte maar komt goed, echt!

  • Robin->April.2024

    Ik doe dat ook altijd als ik boos op mijn dochter ben haha! Je bent geen slechte moeder als je boos word. Wij zijn ook maar mensen, en moeders mogen ook gevoelens hebben.

  • Assiral

    Soms heb je van die dagen… je bent er echt niet alleen in. Je kunt niet eeuwig geduld hebben.
    Dit maakt je echt geen slechte moeder!
    Weetje wat soms kan helpen om het schuld gevoel te verminderen? Sorry zeggen tegen je kindje. Sorry dat ik net zo tegen je schreeuwde. Helpt echt, en je leert dat sorry zeggen er ook bij hoort.

  • Nog-even!

    Tijd om duidelijker grenzen te gaan hanteren. Dan hoef je ook niet zo boos te worden en de strijd aan te gaan. Als je volgende keer op visite gaat, zeg je voor je van huis gaat: "je houdt je broek aan wanneer we op visite zijn. Papa en mama houden hun broeken aan. Jij ook. En wanneer je hem uittrekt, gaan we naar huis, want dan ga je naar bed. We kleden ons uit wanneer we gaan slapen. Anders niet." Mocht ze dan toch de broek uit doen, dan vertrek je samen met haar. Hoog tijd om wat meer zelfvertrouwen te kweken, mama. En dat doe je niet door haar de lakens uit te laten delen. Jij kunt dit!

  • Meggie

    Lief je reactie! Ik vind het persoonlijk niet erg dat ze dr broekje uit doet en haar sokken (draagt bijna altijd jurkjes) maar het ging me erom dat ze moet luisteren wanneer ie aan moet. Ik snap jou zeker en dat stukje zelfvertrouwen is zo.. daar ontbreekt het wel eens aan door dingen uit het verleden.

  • Nog-even!

    Ik snap dat je het niet erg vindt, maar opvoedkundig is het wel handig om haar dit soort grenzen te leren. Daarmee leer je haar ook hoe ze voor zichzelf zorgt. En een stukje veiligheid. Stel dat ze over een jaar bij een kind uit haar klas gaat spelen en uit gewoonte haar broek uittrekt... Dat lijkt mij niet zo handig... Gewoontes zijn echt bij te sturen... Dat hoort echt bij opvoeden... En dat kun je! Geef jezelf een schouderklopje. Geloof dat je een goede moeder bent. En recht je rug. Uiteindelijk plukken jullie daar allebei de vruchten van: van te lieve moeders, worden kinderen niet gezelliger Van duidelijke grenzen wel. 💪

  • Raintje

    Vrees niet, je bent niet alleen.
    Wij moeders zijn ook maar mensen.
    Soms lopen frustraties gewoon net iets te hoog op. Als ik het vermoeden heb dat mijn zoontje dit doorheeft, probeer ik dat naderhand uit te leggen.
    De momenten zijn er niet vaak, maar ze zijn er wel...
    Wees niet te streng voor jezelf. Het is gebeurd, morgen de dag beginnen met een dikke knuffel.. I think we have all been there 😉

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50