Onze zoon van ruim 2 jaar heeft al bijna een jaar last van flinke night terrors er gaat werkelijk geen nacht voorbij dat hij het niet heeft.. het breekt ons behoorlijk op merk ik ben ben steeds bang dat z’n 2 zussen er ook wakker van worden. Hij is daarna erg dwars en dwingend en wil steeds naar beneden of bij ons slapen maar daar willen we mee stoppen (gebeurd maar zelden dat we eraan toe geven maar toch..) als hij dat niet mag wil hij water drinken en dat geven we hem dan (met als gevolg vroeg in de ochtend flink doorgelekt🙈 en mama die nu ineens bang is dat hij suikerziekte heeft ofzo🥴) heeft er iemand hier ervaring mee en of die gouden tip.. voor zover ik lees is er nix voor kwa medicijnen of behandeling ofzo en wil hem en ons gezin gewoon zo graag helpen… heb al 2x een energetische therapeut laten komen helaas weinig succes, ook accupuntuur en aroma geurtjes en roomsprays al gebruikt zonder effect 🤷♀️ dus…. Iemand???
Mijn zoontje heeft ook last van night terrors. De tijd tussen in slaap vallen en start van de night terror is meestal ongeveer hetzelfde. Zou eens opletten hierop, dus hoe laat je hem in bed legt (en hij slaapt) en hoe laat het begint. Nou stel dat dit na een uur is, dan ga je na 50 minuten ongeveer naar hem toe, zorg je dat hij lichtjes wakker wordt en laat je hem dan weer verder slapen. Werkt super bij onze zoon
Zorgen dat hij zich veilig voelt. Dus lekker bij je in bed. ❤️
Op die leeftijd begon mn zoontje de nacht in zijn eigen bed. Als hij wakker werd kwam hij bij ons. Toen hij 3 was ging hij doorslapen en bleef dus in zijn eigen bed. Nu bijna 4 vraagt ie niet meer of hij bij ons mag slapen, ook als ie ‘s nachts soms wakker wordt slaapt ie daarna lekker verder in zijn eigen bed.
Hier ook zo 😊 Alleen geen ervaring met hele erge night terrors. Maar we laten hem wel eens in ons bed slapen als hij ‘s nachts huilend of bang wakker wordt. Doen er niet te spastisch over en komt en gaat met fases 👍.
De oudste had ze hier een enkele keer. Vooral op de dagen die intens waren, afkabelen voor het slapen was bij haar the key. De jongste is een druktemaker, heeft ze dus vaker, enige wat bij haar helpt is ze in the state of mind lekker beetpakken en stevig knuffelen (druk dus) dan komt ze tot rust.
Bij onze zoon is het wisselend: hij duwt me weg als hij middenin de angst zit, maar als hij ietsje kalmeert, mag ik hem op zijn rug kriebelen: daar wordt hij rustig van...
Is er voldoende rust en ontspanning overdag? Mijn dochter heeft dit 3x gehad en dat was elke keer na een dag die teveel prikkel had (kerst met familie etc) en /of net iets te laat op bed gedaan.
Het is best even beangstigend, maar wij bleven er bij zitten zonder contact te maken (alleen hand erbij). Contact maken was eigenlijk ook niet echt mogelijk. Vooral niet wakker maken door te praten /op te tillen. Wij zeiden alleen: mama /papa is er. Ga maar slapen.
Nachtangst kun je proberen te voorkomen door hem wakker te maken vlak voor de aanval. Ook vermoeidheid, spanning en onrust overdag kunnen nachtangsten verergeren.
Is het wel echt nachtangst? Omdat je aangeeft dat hij bij jullie wil of water wil. Bij nachtangst heb je doorgaans geen contact met je kind, omdat ze niet echt wakker zijn. Of maken jullie hem wakker tijdens een aanval? Dat wordt afgeraden, omdat het het kind juist meer stress brengt. De nachtangst zelf ziet er eng en heel zielig uit, maar je kind is beter af als hij niet wakker wordt, dan herinnert hij zich de ochtend er na er niets van. Als hij wakker gemaakt wordt, zit hij met dat angstige gevoel.
Ja denk dat we hem onbewust toch wakker maken door erheen te gaan en heb proberen rustig te krijgen wat niet lukt alleen met water En daarna als hij dan eruit is wilt hij weg dus naar onze kamer Ik weet dat je hem niet wakker moet maken maar hebben we ook al geprobeerd maar dan is heel het huis wakker dus ga je er toch maar weer naartoe Ja het is vast gesteld in het ziekenhuis ze hebben hem paar dagen geobsedeerd vorig jaar omdat ze dachten dat er iets medisch was maar nix gevonden dus kwamen ze hiermee
Wij maken onze zoon er wel wakker bij. Als we dat niet dien, schreeuwt hij het meestal binnen een kwartier weer uit... Hij denkt dan dat hij dood gaat. De angst is te diep om door te laten gaan... Hij wordt het snelste en rustigste wakker als we hem vertellen dat we bij hem zijn. Vragen om ons aan te kijken. Als hij een samenhangend antwoord kan geven, is hij wakker genoeg...
Het wordt toch echt afgeraden. De angst is niet echt, het is een stress reactie van het brein, geen bewuste angst zoals in een nachtmerrie. Als je ze niet wakker maakt, weten er later niets meer van, als je ze wel wakker maakt dan voelen ze die stress reactie in hun lijf wel en zitten ze wel met angstige gevoelens.
Dat snap ik, alleen is onze knu 12 en brult alles bij elkaar. Zelfs de achterburen kunnen het horen (terwijl zijn raam dicht is). Daarnaast heeft hij overdag ook last van angstgevoelens (autisme), dus het zou kunnen dat het bij hem een beetje anders ligt. Het stopt bij hem niet snel vanzelf. En als we hem niet wakker maken, maar wel geruststellen, herhaalt het hele circus zich binnen een halfuur weer... Hij roept in zijn slaap "mama, help me, ik ga dood"... De angst is te groot om door te laten gaan... Hij herinnert het zich over het algemeen niet, de volgende dag. Dus wat wij "wakker" vinden, is misschien niet zo wakker als het lijkt😄
Dat zal inderdaad dan toch niet helemaal wakker-wakker/bewust zijn. Onze oudste slaapwandelt, en daar hebben we ook een soort van interactie mee. Dat we hem weer naar zijn kamer sturen, dan luistert hij wel. Maar op sommige vragen komt een totaal niet kloppend antwoord (vraag: moet je plassen? Antwoord: baviaan), dus bewust bij is ie dan niet. Ergens toch een soort van connectie, maar volgende dag heeft ie er geen flauw benul van.
Wij hebben het maar kort gehad, maar ik vond het vreselijk. Zat er zelf ook steeds bij te huilen. Ik ging er ook wel naar toe hoor, maar meer om te zorgen dat ie zich geen pijn deed en dat ik er was mocht hij wakker worden. Soms mocht ik wel een hand op hem leggen, dan was ik er voor m'n gevoel toch bij ofzo. En dan daarna weer instoppen. Dat de anderen er wakker van worden, dat is dan maar even zo. Kan je partner die weer in slaap sussen. Hier sliepen ze er meestal doorheen toen ze het eenmaal kenden, of werden wakker maar ze draaiden zich weer om.
En ik zou zeker kijken naar wat je overdag kunt doen met dagritme, voldoende slaap, beweging, frisse lucht etc. Maar soms is het ook gewoon pech hebben, kan zelfs erfelijk zijn.
Nachtangsten ontstaan vaak tijdens de overgang van een lichte- naar een diepere slaap. Meestal dus niet midden in de nacht, wat bij een nachtmerrie vaak wel het geval is. Je kind lijkt wakker en heeft zijn ogen misschien open. Maar vergis je niet: ook al zit hij rechtop in bed, hij is nog steeds aan het slapen. Hij is erg in paniek, zijn hart gaat als een razende tekeer en soms is je kind ook wat bezweet. Troosten of geruststellen; het helpt allemaal niets. Je kind kan schreeuwen, om zich heen slaan en schoppen tijdens een nachtangst. Je kind weet er de volgende dag helemaal niks meer van.
Hier hielp het om de zus samen op de kamer te leggen bij broertje. Sindsdien is ze er vanaf. Ze wou gewoon niet alleen zijn. Ze zijn nu 10 en 7 en slapen nog steeds samen.
Onze zoon schreeuwt alles bijelkaar, wanneer hij in zijn droom zit... Ook als broer en zus op de kamer liggen: die schrikken zich helemaal naar... (de buren helaas ook😬)
Dat scheelt. Onze oudste slaapt ook diep en vast. Maar op twee meter afstand een broer die vanuit zijn tenen schreeuwt dat hij dood gaat, is echt genoeg om hem op een onplezierige manier wakker te maken. Zelfs de buren horen het door de muren geen en we hebben geen gehorige huizen...😬
Hier deden we dat ook in periodes dat ze slecht sliepen. Op vakantie sliepen ze vaak samen en dan sliepen ze altijd heel lekker . Thuis ook een keer geprobeerd en voiila !
Hier deden we dat ook in periodes dat ze slecht sliepen. Op vakantie sliepen ze vaak samen en dan sliepen ze altijd heel lekker . Thuis ook een keer geprobeerd en voiila !
Maar dan was het geen nacht angst maar meer een verlaging angst toch? Hij is namelijk niet echt echt wakker als het gebeurd en na een aai over de bol en slok water gaat hij of weer verder slapen of het word juist de drama zoals hierboven beschreven
Jawel hoor ook net hetzelfde. Niet wakker zijn, ogen open en wenen. Ze kijkt dan dwars door je heen. En reageert ook niet echt. Heel af en toe heeft ze het nog wel eens een keertje tijdens stressvolle periodes, maar mss 4x per jaar ipv 3-4x per week zoals vroeger. Ik zeg dan: ga maar weer slapen of ik lach zelf en dan neemt ze onbewust dat gevoel over en gaat ze ook lachen. In de ochtend weet ze er niks meer van dus ze is niet wakker. Als ze met een goed gevoel en rust kunnen inslapen, geeft dat veel naar mijn idee. En mijn dochter is ook bang in het donker en met broertje bij haar en genoeg lichtjes, heeft ze er geen last meer van.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen