Ik heb een misschien wat minder leuke vraag aan de dames die hier een missed abortion hebben gehad. (maar nog geen bloedverlies en krampen hadden ervaren.)
Wat was je voorgevoel? En was het juist of juist niet? Hier al weken het gevoel te hebben niet meer zwanger te zijn/voelen, en een heel sterk voorgevoel ( en dat na een goede echo bij 7 weken) dat het vruchtje niet meer leeft. De reden hiervoor zijn het ineens afnemen van zwangerschapskenmerken paar weken geleden, zoals de extreme misselijkheid, minder pijn en spanning aan borsten, niet meer moe, geen droge mond meer, maar vooral dat algemene gevoel van het gewoonweg niet meer zwanger voelen. VK al gebeld, volgende week de termijnecho, ze zitten verder ramvol, en omdat ik geen bloed en dergelijke heb verloren moet ik dus nog even afwachten, ondertussen was ik benieuwd of het gewoon hartstikke druktemakerij is, of hier dames waren die ook echt gelijk hadden met dat (sterke) voorgevoel, of juist helemaal niet, kan natuurlijk ook! Elk antwoord is welkom, meer gespannen als nu kan ik niet meer worden, het is natuurlijk verre van een leuk onderwerp en ik snap ook dat geen elke situatie hetzelfde is en het eigenlijk niet te vergelijken is, maar ik moet het toch even vragen.
Ik ben 7 miskramen gehad, waarvan ik er 6 'voelde aankomen'. De 7e was onverwacht.
Maar!! Ik heb gelukkig ook twee kinderen op de wereld mogen zetten!! Bij allebei mijn kinderen beleefde ik ergens in het 1e trimester hetzelfde als jij nu. Afnemen van de kwaaltjes, geen gespannen borsten, niet meer moe, geen droge mond en ogen, niet meer misselijk... Ik voelde me totaal niet meer zwanger. Met lood in mijn schoenen ging ik naar de echo. Ik durfde niet te kijken. Toch was ik beide keren gewoon zwanger en spartelde er een vrolijk minikindje rond in mijn buik. Mijn kinderen zijn nu 4 en 6 jaar.
Misschien hoort het er wel gewoon bij, dat het 'zwangere gevoel' weer afneemt in de loop van het 1e trimester? Misschien wel omdat je lichaam zich heeft aangepast en gewend is geraakt aan het zwanger zijn? Ik duim voor je.
Ik had een ma met 12 weken toen ik voor een termynecho ging. Ik heel vrolyk met me tel video opname totdat ik na d echo moest gaan zitten en de arts my vertelde dat t hartje gestopt was met 11 weken ongv. En juist die laatste week voelde ik me weer erg goed en kon normaal tegen geurtjes en eten. Want ik d8 dat t voorby was omdat ik byna d 12 weken achter d rug had. Helaas enorm verdriet van gehad..
kan gewoon zijn dat de kwaaltjes afnemen aleen maar beter toch bij de ene had ik geen kwaaltjes bij de ander extreme en weer de ander heel eventjes ik zou me niet gelijk druk maken
Ook ik had telkens het gevoel dat het niet goed zat,had weinig tot geen klachten meer. Maar vooral inderdaad,het algemene gevoel van niet zwanger zijn. Heb een echo gehad met 6weken,daarop was kloppend hartje te zien. Ik kon het niet geloven want ik voelde mij niet zwanger, en had het gevoel dat het mis zou gaan. Dit gevoel heb ik elke dag gehad,heel intens. Bij 9+6weken weer een echo gehad, kindje groeide goed en nog altijd een kloppend hartje! Maar mijn pessimisme bleef,het zat gewoon niet goed voor mijn gevoel. Ook begon elke zin,of eindigde elke zin in mijn hoofd met " als het wel goed gaat..dan " of " mocht het goed zitten" .. heel vermoeiend en er valt niet te genieten. Afgelopen donderdag een echo gehad met 12+4weken, en nog altijd klopt het hartje mooi en er groeit toch echt een mensje in mijn buik en ik moet er van gaan genieten, dat moet ik van mij zelf. Volgens de VK is het voor 75% een meisje!!
Voor mij is het gewoon de onrust dat het fout gaat, zonder gegronde reden. Nooit een miskraam en heb al een gezonde zoon van 8jaar. De tijd om echt te genieten is voor mij nu wel gekomen, 12 weken is die magische grens waar men over spreekt...En die heb ik gehaald tegen alle verwachtingen in.
Een voorgevoel wil lang niet altijd zeggen dat dat ook klopt, gelukkig maar... Probeer ook te genieten,en jezelf niet gek te maken.
Wij hebben vorige week te horen gekregen dat ons kindje niet meer leefde. Ik vond vooral de 12 weken heel spannend en een gek onderbuik gevoel, maar ik voelde me op en top zwanger zelfs tot vorige week vrijdag dat de vk me door stuurde omdat ze t hartje niet kon vinden bij de dopler met 14 weken en 5 dagen. Uiteindelijk kindje ergens in de 13e week overleden.
Elke keer wanneer ik dacht ow jee dan voelde ik me weer misselijk en me buik groeide gewoon door. Pas na de bevalling dat ik pas o ja nu gaan alle klachten weg.
Eerste zwangerschap had ik alle symptomen: vreselijk moe, zere gespannen borsten, misselijk. Is uiteindelijk een MA geworden. Tweede zwangerschap geen symptomen. Maar ook gewoon geen een, steeds een slecht voorgevoel en veel onzekerheid. Ondertussen ben ik ruim 30 weken en op een dikke buik en een trappende baby na voel ik me nog steeds niet zwanger zoals de eerste keer. Geen enkel kwaaltje gehad en nog steeds niet. Kan zo verschillen! Ben alleen wel nog steeds onzeker, maar denk dat dat pas weggaat als ik bevallen ben...
Ik was 6 weken zwanger toen ineens als mijn klachten waren afgenomen. Met 7 weken kreeg ik mijn 1e echo en het vruchtje was met 6 weken gestopt met groeien. Met 8 weken opnieuw echo en vruchtje was nog steeds 6 weken. Geen hartje, groeide niet, niks. Eerste weken was ik extreem misselijk, moe en pijnlijke borsten. In 1 dag BAM! ALLES was weg ik voelde me ook echt niet meer zwanger. Uiteindelijk curretage gehad. Maar het hoeft niet bij iedereen zo te zijn he. Bij mijn laatste zwangerschap namen de klachten met 9 weken ineens ook af en er was niks aan de hand.
Bij mn MA heb ik totaal geen voorgevoel gehad. Bij de 2 zwangerschappen daarna, heb ik telkens gedacht dat het niet goed was. Bij elke echo was ik ontzettend zenuwachtig en mezelf gek aan het maken voor niks, want er was elke keer gewoon een kloppend hartje. Jammer dat je niet wat eerder bij je vk terecht kan. Overigens wil ik wel zeggen dat je lichaam went aan een bepaalde hoeveelheid hormonen, dus dat het niet gek is dat kwaaltjes komen en gaan. Ik duim voor jullie 🍀
Ik had het in november, geen klachten en wist het gewoon. Bleek ook zo te zijn. Van de week werden de klachten minder en raakte in paniek, dus ik mocht gister komen maar alles was goed. Maar dit was puur de angst van de vorige keer.
Ik was zwanger van een tweeling en ik had helemaal geen symptomen van zwanfer zijn maar toch een goede echo met 8 weken. Helemaam blij dus. En met 12 weken echo bleken ze met 10 weken te zijn overleden. Geen krampen... bloed wat dan ook. Me lichaam had me vreselijk in de steek gelaten helaas.
Niet meer zwanger voelen. Met 14 weken harde buiken. Vertrouwde het niet, maar vk zei dat t normaal was. Met 16 weken hartje gehoord. Maar toch bleef het knagen..... 17w6d bloedverlies. En lichte krampen. Vk gebeld. Kon gebeuren maar niet ernstigs. Achteraf was dit nalatigheid. Savonds ben ik bevallen. Achteraf makkelijk alle feiten optellen :(. Maar voorgevoel was er zeker.
Nu weer zwanger. Continu bang voor herhaling. Bloedverlies vanaf 7-8 weken. Geen oorzaak gevonden. Mocht wel op controle komen, en bleek alles jn orde. Maar toch. 10 mei mijn termijnecho. Laten we hopen op beiden mooie echo’s!
Zo ontzettend heftig jouw verhaal.. een hele dikke knuffel ik kan het me heel goed voorstellen dat de schrik er nu echt wel in zit, en dan ook nog bloedverlies zelfs. Jeetje, dit moeten hele spannende dagen/weken zijn voor je. Ik hoop op een geweldige echo voor je 10 mei, en een voor zover dat mogelijk gaat zijn, een "ontspannen" zwangerschap met een goede afloop.
mijn eerste zwangerschap was gepland ik had zo’n digitale ch gebruikt bij😀 vruchtbaar dus 1 dag voor nod getest en positief 7 weken echo alles was goed kloppend hart enzo en braken deed ik meteen al elke ochtend misselijk enzo maar ineens was dat opgehouden en inderdaad mijn boraten waren niet gespannen meer, met termijn echo 12 weken daar zaten we dan en ja we kregen de horen dat het harte was gestopt met 9 weken maar ik hd niks gemerkt kramp of bloedveries niks geen bruin roze niks alleen het braken was opgehouden, zef opgewekt thuis na 6 uur kramp weeen was het eruit 2de zwnagerschap was ook gepland die is goed verlopen. 3de was vereassing ik was op vakantie en terug thuis hele huis schoongemaakt bank opgetild zwaar paar dagen was ik ziek misselijk enzo bij d eha geweest hij dacht virus opgelopen op vakantie en zei ook kan ke zwanger zijn ik zoooo nee joh ben ook ongesteld, 3 weken bloed bruinverlies enzo ik dacht dit klopt niet test gedaan en zwanger meteen echo die week was al bijna 9 weken zwanger😱😱hoe dan.
dus geen bloed wel bloed hoeft allemaal niks te zeggen het kan alle kanten op. trouwens bij die 1ste zwangerschap miskraam zijn we erachter gekomen dat ik schildklierproblemen heb, slik medictie tijdens zwangerschap word het verhoogd.
oja ik had een angelsound gekocht om toch thuis even 2 min naar het hartje te luisteren😍 als ik me onzeker voelde
ook bedankt voor je uitgebreide bericht! Ook eerst een goede echo dus, ja hier ook, en had er toen toch al geen goed gevoel bij, zo raar. Het kan inderdaad echt nog alle kanten op, hopelijk de goede! We zullen zien, mocht het er allemaal wel goed uitzien, dan ga ik zeker even kijken voor zo'n Angelsounds ding.
Toen ik zwanger was van mijn missed abortion had ik in het begin een slecht voorgevoel. Ik had pas een paar dagen na nod een positieve test. En deze test liep maar heel langzaam op tot het uiteindelijk toch wel een knaller werd. Met 6+0 weken had ik mijn eerste echo, omdat ik in het verleden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad en ze dus op tijd moesten weten of het nu wel op de juiste plek zat. Het goede nieuws was dat het wel op de goede plek zat, maar de echo liet een lege vruchtzak zien van waarschijnlijk 5 weken zwangerschap. Dus ik was vervolgens bang dat het mis zou gaan. Twee weken later kreeg ik een nieuwe echo en vanaf toen kon ik genieten, want het liet een vruchtje zien van zo'n 7 weken met een kloppend hartje. Ik was helemaal happy, want eindelijk was het gelukt en dan kon het toch eigenlijk niet meer mis gaan? We hebben het vervolgens ook wereldkundig gemaakt, omdat mijn schoonmoeder later die week zou vertrekken voor 2 maand en we het haar natuurlijk persoonlijk wilden vertellen. En als je het de één verteld, moet je het ook de ander vertellen. Maar toen kwam de termijnecho en kregen we slecht nieuws. Het was opgehouden met 8+6. Thuis heb ik toen opnieuw de volgende dag een zwangerschapstest gedaan en deze was een stuk lichter dan de laatste testen die ik een paar weken daarvoor had gedaan. Mijn lichaam was dus al bezig om het af te breken. Vier of vijf dagen later is de miskraam uit zichzelf begonnen en heeft mijn lichaam het zelf opgelost. Mijn voorgevoel klopte dus niet. Ik dacht dat het goed zat, maar dat was niet zo. Dat ik zo laat een positieve test had en dat de eerste echo achteraf met 5 weken was, kwam puur doordat ik een latere eisprong in combinatie met een korte luteale fase heb. Nu weet ik dat, maar daardoor was ik eerst wel onzeker. Bij mijn eerdere zwangerschap werd ik bij de termijnecho ook een week teruggezet. En bij een latere zwangerschap van onze tweede zoon wist ik middels ovulatietesten wanneer mijn eisprong was en heb ik het vooraf al 'gecorrigeerd', want anders had de gynaecoloog mij bij de eerste echo wederom een week terug moeten zetten. Ik hoop dat alles goed gaat en dat je voorgevoel niet klopt. Succes volgende week bij de echo.
Wat een heen en weer geslinger van emoties! Dank je wel voor je uitgebreide bericht. Ik had vorige week nog een test liggen en gedaan, op die test was de streep ook een stuk lichter dan de vorige test, maar ook weer gelezen dat dat heel goed mogelijk is en alsnog niks hoeft te betekenen. Dank je wel, ik laat zeker even weten wat de uitslag is, hoop dat mijn lichaam en brein mij nu heel hard voor de gek aan het houden is.
Ik had dit wel, 1,5 jaar geleden, dat ik echt het gevoel had dat er iets niet goed was. De eerste echo was goed maar een week later niet meer. Ook wist ik (gevoel) dat het er meer zou zijn dan 1. En het waren er 3.
Nu deze zwangerschap was ik bang dat het niet goed zat, maar dat was geen voorgevoel ofzo.
1ste keer had ik totaal geen klachten en dacht ook dat het niet zo mocht zijn, mijn knappe meid is nu 19 maanden. 2de onwijs veel klachten en helaas met 7 weken miskraam. Nu ook weer minimale klachten maar 2 weken geleden wel een hartje gehoord. Morgen mogen we langskomen voor een termijn echo. Snap heel erg je spanning, maar het hoeft niet altijd negatief te zijn.
Ja hoor mijn laatste had ik dit heel erg. Ik had echt het gevoel dat hij mij niet gegund zou worden. Ik had amper klachten. Dus met de eerste echo met 8 weken wist ik zeker dat deze niet goed zou zijn. Een kloppend hartje! Daarna werd ik ziek, longontsteking en de griep, opname in het ziekenhuis, antibiotica en dergelijke. Ik wist zeker dat het nu dan klaar zou zijn. Maar nee, guppie was goed gegroeid en ik was zelfs 3 dagen vooruit gezet! 20 weken echo, vast een afwijking waardoor het alsnog niet zo mag zijn, gelukkig kerngezond! Toen kreeg ik op het einde nog een auto ongeluk. Je kan wel raden wat ik dacht ;) en zelfs bij de bevalling dacht ik dat het alsnog mis zou gaan. Anyway, een kerngezond kind!
Gelukkig ook wel kunnen genieten hoor, van de schopjes, de (extra) echo's. Maar wat was ik blij dat hij geboren was!
Wow, veel spanning tot aan het eind dus! Gelukkig is alles goed gekomen joh! Ik maak me straks ook vast heel erg druk met de bevalling zelf, omdat het niet is goed gegaan met mijn vorige zwangerschap, kan ik denk ik pas echt genieten als er een baby in mijn armen ligt. ;) maar voor nu zitten de spanningen vooral in het eerste trimester! Dank voor je bericht
Ik had het de eerste weken ook veel meer! Met 8 wk bloedverlies dus dacht het is niet goed.. symptomen ook ineens veel minder (misselijkheid bijna over, minder gespannen borsten) toen echo en toch kloppend hartje. Nu inmiddels bijna 13 wk en zo gebleven qua symptomen!
Hoop het bij jou ook! Zegt dus niks afnemende symptomen.. ik maakte mezelf gek maar dus nergens voor nodig! Positief blijven en afwachten maar.. ik duim voor je! 🍀
Vreselijk die onzekerheid... als je de financiële middelen ervoor hebt zou je nog kunnen kijken of je bij erncommercieel echo-bureau eerder terecht kunt. Een week wachten is wel erg lang.
Aan de ene kant eerder een echo, ja! Aan de andere kant heb ik dit gevoel ook alweer een paar weken en kunnen die 5 dagen er ook nog wel bij beetje dubbel, maar ik denk dat ik hem nu gewoon ga uitzitten. Het zal een spannende dag worden, dat sowieso.
Voorgevoel miskraam heb ik nooit gehad ik had wel sterk voorgevoel bij mijn 2de zwangerschap dat hij nooit tot 40 weken bleef zitten. Had zelfs gedroomd dat ik bloedstolsels verloor tijdens zwangerschap wat ook gebeurde op 13 weken. Mijn zoontje was ook te vroeg geboren met 36+6 dus die voorgevoelens klopte bij mij. Maar jij moet niet focussen op symptomen bij de eerste had ik ze tot 16 weken en bij de 2de nooit symptomen gehad. Enkel een hematoom.
Bij de eerste zwangerschap had ik wel het gevoel dat ik de 40 weken niet ging halen, want dat werd me wel verteld, die kans met een tweeling is niet groot, maar had nooit verwacht dat ze met 29 weken kwamen. Bij de tweelingzwangerschap ook alle symptomen tot 16 weken gehad, misselijk, in slaap vallen, plassen, plassen, plassen. Ook iets wat ik nu bijna niet meer hoef te doen ( eerste 7 weken elke nacht 3 x eruit bijvoorbeeld, nu niet meer) Dank je wel voor je antwoord!
ik zit in een omgekeerde situatie, ik voel me echt zwanger, met een goed gevoel alleen vd week met de eerste echo bleek ik alleen een leeg vruchtzakje te hebben waarop de gyn heeft gezegd 99% kans op een miskraam. Maar mijn gevoel zegt dit juist totaal niet. Heel slopend ook
Ik heb tussen mijn 1ste en 2de kind 2 keer een miskraam gehad en 2 keer zei mijn gevoel al dat het niet goed zat. En dat klopte 2 keer met 7 weken. Sorry geen opbeurend verhaal!
Ik ben 9x zwanger geweest. De keren dat het mis ging wist ik het ook zeker, voordat ik een echo gehad had. Helaas hield mijn lichaam me dus niet voor de gek. Behalve de laatste zwangerschap. Toen had ik ook een paar dagen dat ik dacht: het is mis. Toch ligt er een klein warm meisje van bijna 4 mnd nu bij me te drinken. Lichaam en geest kunnen gekke dingen met je doen. Ik duim voor je dat het allemaal goed mag zitten.
Dank je wel voor je antwoord. Dan ga je echt twijfelen he, kan een lichaam mij zo voor de gek houden of is dat diepe voorgevoel juist, en vooral ook bij de vorige zwangerschap niet 1 moment getwijfeld heb of het wel goed zat, nu ga ik er mee naar bed en sta er mee op: eerste wat ik denk: niet meer zwanger. Zou het bijna gek vinden als het hartje nog klopt, maar dat kan gewoon natuurlijk echt nog steeds! Dank je wel
Heb je die symptomen wel een tijdje duidelijk gehad? Symptomen hoeven niet de hele zwangerschap even sterk te zijn. De eerste weken kun je goede en slechte weken hebben.
Ja MamaJL, de eerste 7 weken kon ik niet naar koffie kijken, mijn kinderen optillen zonder te kokhalzen, extreem misselijk wakker worden, savonds niet eten, doodmoe, kon niet op mijn buik liggen vanwege de pijn in borsten en geen broodjes smeren met leverpastei voor mijn jongens, dan ging ik over mijn nek. Op een dag stopte alles van dat. Nu kan ik gewoon aan leverpastei snuiven en smorgens bakje koffie drinken, de kinderen optillen, energie voor 10, ik slaap gewoon op mijn buik zonder enige pijn aan borsten. Zo raar vind ik dat, maar het kan natuurlijk, dat het gewoon afneemt en dat het goed zit, maar het zet me toch aan het denken.
Ik snap je onzekerheid. Maar het afnemen van je klachten kan er ook gewoon bij horen. Ik ben nu 15+4 en de klachten schommelden per week en soms echt per dag... probeer vertrouwen te hebben in je lichaam.
Is ook zo, het kan echt 2 kanten op, alleen geloof ik bijna niet dat ik "zoveel geluk heb" dat ik geen last meer heb van klachten, nee, dan moet er wel wat aan de hand zijn denk ik dan. Vorige zwangerschap had ik heel veel vertrouwen in mijn lichaam. Volledig, maar zij zijn te vroeg geboren en dat maakt me nu onzeker, ik heb deze zwangerschap geen vertrouwen meer in mijn lichaam. Bedankt voor je antwoord.
Ik begrijp t. Mijn eerste zwangerschap was een goede echo met 8 weken. Met 12 weken ineens bruin verlies. Bleek de volgende dag op de echo dat t kort na de eerste echo was gestopt met groeien, dus al 4 weken levenloos in mijn buik. Maar ik had toen ook 0 klachten vanaf t begin dus ja.... nu ook niet super veel klachten en t komt en t gaat. Ik heb een Angelsounds gekregen van een lief kennisje, en ik luister elke avond 5 minuutjes..... stelt mij mega gerust, ik kan t hartje al vinden vanaf 9 weken. Misschien een idee? Of zou je daar alleen maar stress door krijgen.... ja tis n idee hoor.
Ik heb al 10 weken minimaal symptomen. Tis dat de echo's een baby in mn buik laten zien anders had ik niet geloofd dat ik zwanger ben. Ik voel me kip lekker. 2x misselijk geweest in 10 weken haha. Heerlijk. Geniet er maar van 😊
Mijn eerste zwangerschap is geëindigd in een missed abortion, kreeg mn eerste echo met 11 weken en toen bleek het vruchtje met 8 weken gestopt te zijn met groeien. Nu ben ik zo'n eentje die sowieso weinig zwangerschapssymptomen heeft, bij mijn zoontje ook nergens last van en deze zwangerschap nu 11 weken en gelukkig al 2 goede echo's gehad ook niet echt klachten.. ook nog 2 miskramen gehad en toen ook geen klachten, dus daar kan ik niks over zeggen. Maar bij elke zwangerschap had ik wel een soort van onderbuik gevoel of het goed zat of niet..
Afnemen van klachten wil ook niet alles zeggen, zijn er ook zat die nog zoveel klachten hadden terwijl het niet goed zat.
Misschien maak je je druk om niks enige wat je kan doen is afwachten. Je kan alle scenario's wel gaan bedenken maar daar help je jezelf ook niet mee, of het goed zit of niet je veranderd er niks aan. In ieder geval probeer het naast je neer te leggen en hopelijk gaat de week snel voorbij. Sterkte!
Dank je wel voor je antwoord meis. mijn enige vergelijking is een tweelingzwangerschap, waar ik mij oprecht niet 1 keer heb druk gemaakt eerste trimester of het allemaal nog wel goed ging, was zo gelukkig en overtuigd dat het goed zat. Dank je wel!
Kwaaltjes gaan ook afnemen meis..daar had mijn vk me al voor gewaarschuwd...wat apart dat je niet even mag komen, hier mag ik bij elk stress momentje wel even komen, super fijn! Maar ik zou me niet te druk.maken hoor
Tnx Ik vind het ook jammer dat ik niet even vlug kan horen of het hartje nog klopt, maar helaas zijn ze de enige in de buurt en de laatste keer dat ik het hartje heb gehoord was 9 april. zit al weken druk te maken, kunnen die 5 dagen er ook nog wel bij
Ik vind het ook echt jammer. Lees hier bij veel dames dat ze snel even langs mogen komen en dan zijn ze weer gerust, maar dan stel ik mijzelf weer de vraag: ben ik na een goede echo wel echt gerust? of ik ga ik me daarna meteen weer druk maken. en dan denk ik: die druktemakerij, dat is mijn schuld, dan wacht ik liever 5 dagen. Misschien krijg ik in de tussentijd een teken dat het alsnog goed zit, of juist niet natuurlijk.
K snap je gevoel hoor ik had afgelopen dins termijn echo alles super alleen kindje sliep..schrok heel even toen echo begon..k thuis mega paniek want mijn zoontje was altijd druk..ik gemaild en zo lief mag dinsdag een x extra komen kijken♡ maar denk echt dat je je geen zorgen hoeft te maken
Wat fijn dat je nog even een keer mag kijken en wat lief dat ze zo meedenken! Ik heb dinsdag in de avond de termijnecho! Hoop dat bij jou ook nog alles gewoon lekker goed zit meis!
Ik dacht ook veel dat niet goed was en waarom zou het bij mij goed zijn , nooit bloedverlies en toch elke keer bang als ik naar wc gaan .. snap je gevoel helemaal maar bij mij is tot nu alles goed! Rond 7a 8 had ik helemaal geen pijn meer aan mijn borsten Enzo .. maar had ook zo een sterk "voorgevoel" en het klopte dus niet denk niet echt dat het een voorgevoel is maar echt gewoon angst! Op 8 w4 hoorde ik het hartje via de Doppler hielp wel.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (67) Verversen