Een pedagogisch vraagje. Mijn baby is inmiddels 10 maanden oud en blaakt van gezondheid. Het is een leuke knul die veel lacht en zich goed ontwikkelt. Hij kan zich al optrekken en met een loopwagentje wat stapjes zetten. Nou is het probleem dat hij in het bijzijn van mij absoluut niet in zijn eentje kan spelen. Als ik geluk heb een keer 5 minuutjes, maar eigenlijk hangt hij altijd aan mijn been of stoel. Als hij bij anderen is zoals bij mijn man, bij opa en oma of bij het kinderdagverblijf kan hij heerlijk zelf spelen, soms wel een half uur. Als ik dan binnenkom gaat het echter meteen 'mis'. Dus ook als mijn man thuis is en hij zelfstandig speelt en ik dan binnenkom kan hij opeens niet meer zelfstandig spelen. Hij blijft dan jengelen zo lang tot ik hem oppak. Dit doe ik op een gegeven moment wel, want ik vind het zielig om hem te laten huilen en denk zelf dat dat nu misschien nog slecht is voor de binding. Mijn vraag aan jullie is: Kun je dit op deze leeftijd al proberen te doorbreken en hem dan maar gewoon niet oppakken en aan mijn stoel laten jengelen (zelfs al duurt dit een kwartier) of is dit op deze leeftijd nog nutteloos en verkeerd voor de binding? Begrijp me niet verkeerd, ik vindt het hartstikke gezellig met hem te spelen en hij hoeft zich echt geen uren zelf te kunnen vermaken. Ikk voel me dan ook een beetje loedermoeder met deze vraag, maar ik wil hem liever fijne gewoonten aanleren dan het later afleren en ik vind het ook eigenlijk soms toch wel handig even 10 minuutjes iets in het huishouden te doen zonder huilende baby aan mijn been;). Iemand ideeen of tips?
@Nog-even: kan niet meer op je replyen, dus maar even zo: zou kunnen, maar dat is even niet anders nog een jaartje. Ik studeer nog en smokkel al door 3 om 4 te werken ipv de minimale 4 dagen in de week. Ik zie hem s morgens en s avonds wel elke dag, papa is een hele dag doordeweeks bij hem en hij is een dag naar opa en oma.
Ik begrijp het heel goed, onze dochter is 2,5 is heeft ook veel van dit soort momenten (gehad). Vaak ga ik ook gewoon mijn ding doen... Koken of was vouwen of badkamer schoonmaken, dan zit zij erbij (vroeger in wipstoeltje, nu gewoon los op aanrecht bijv. ) Kleine taakjes zijn dan leuk, bijvoorbeeld de was afhalen of schillen in de GFT bak doen. Ook hebben we de regel dat als papa of mama aan het eten is, dat we niet meer haar spelen. Een jaar later gaat het vanzelf wel iets beter hoor. Ze heeft goed fantasie spel en begrijpt het vaak wel (behalve als ze extreem moe is) als ze even moet wachten.
Dan zeg ik: ik ben nu even dit aan het doen. Als ik klaar ben gaan we * jouw activiteit* doen.
Wat overigens ook goed helpt is beginnen met spelen, en dan langzaam afstand nemen. Ga lekker steeds iets naar achter schuiven tot je lekker tegen de muur zit.
Wat ook vaak helpt is zeggen dat je bijvoorbeeld naar de supermarkt wilt. Of iets anders doen, verzin iets... Zolang hij zelf speelt mag hij nog even "rekken", maar als jij actief moet gaan spelen zeg je dat mama naar de supermarkt wilt, niet spelen. Je mag nog even zelf spelen, of we gaan weg. Jij mag kiezen.
Werkt bijv ook goed als je iets van hem gedaan wilt krijgen. Als mijn dochter bijvoorbeeld aangeeft dat ze een poepje moet doen voor het slapen, vraagt ze mij ook vaak om mee te doen met spelen. Maar dan is de keuze duidelijk... Je mag poepje doen of het is tijd om te slapen. Mama gaat niet spelen.
Hi! Super herkenbaar. Ook echt wel een mama dingetjesl volgens mij. Ik speelde ook veel met mn eerste kindje en praatte veel met haar. Ze kon maar kan nog steeds niet echt alleen spelen. Mijn zoon kan prima alleen spelen omdat ik nu minder tijd heb om dat te doen. Ik zou als ik jou was echt momentjes pakken waar je rustig zit en je kindje zelf speelt.
Dankjewel voor de tips! Als ik binnenkom ga ik altijd eerst even knuffelen en spelen sowieso, want ik ben ook altijd blij hem te zien. Dan wilt hij alleen niet meer alleen spelen erna. Ik speel heel veel met hem, ik denk op mijn parttime dag en in het weekend wel een uur of 4/5 per dag. Misschien inderdaad gewoon duidelijk benoemen dat ik eerst even speel en daarna even wat zelf ga doen. Hopen dat hij het op een gegeven moment snapt. Hij krijgt in december een broertje/zusje, hoop dat het dan iets beter gaat als die ook mee kan spelen na een half jaartje. Hij vindt andere kindjes ook altijd erg leuk.
Edit: okee, was even aan het rekenen, 4 uur is echt heul veel. Denk toch meer richting 2 misschien 3 uur
Zoveel met je kind spelen is echt niet goed voor de ontwikkeling... Jij ontneemt hem daarmee de kans om zelf te leren spelen... Daar kun jij als enige verandering in brengen. Ga niet eerst met hem spelen. Knuffelen is genoeg. Geef hem het vertrouwen dat hij zonder jou kan spelen. En als hij dan uitgespeeld is, dán kun je bv een boekje met hem lezen. Maar stap in de moederrol ipv de "vermaakrol". Klinkt misschien niet zo leuk, maar als je dat nu niet doet, leert hij niet om zelf te spelen en maak je hem afhankelijk van vermaak... Dan kan hij als kleuter alleen spelen wanneer er een ander kind bij is en als er geen ander is, heeft hij een beeldscherm oid nodig om zich te vermaken. Dat zou zo jammer zijn...maar ik zie het helaas wel regelmatig om me heen. Nu kun je het tij nog keren
Dat geloof ik niet. Dan zouden al die kinderen met 3/4 broertjes en zusjes of alle kinderen die 5d per week naar het kdv gaan toch ook niet goed moeten ontwikkelen en later niet alleen moeten kunnen spelen? Ik vind tips heel fijn maar dit is niet onderbouwde onzin denk ik
Ik zie echt veel kinderen die door een overdosis aan vermaak, niet hebben leren spelen... Echt... Dat zijn de kinderen die op de creche ook niet zichzelf kunnen vermaken zonder een ander kind... Als je ze niet de kans geeft, hebben ze ook niet het verlangen om zelf te leren spelen... Je kunt hopen dat ze het in andere omgevingen het tóch oppikken... Maar waarom zou je als ouder ze zelf niet de kans willen geven?
Kinderen met broertjes en zusjes, hoeven elkaar niet voortdurend te vermaken
Dat is juist de kern van mijn vraag. Hij kan zich top alleen vermaken. Met papa, bij opa en oma, op de creche, alleen niet met mij erbij. Ik ben 3 dagen in de week thuis en als ik dan dus niet met hem speel blijft hij huilen en zeuren. Mijn vraag is hoe en of ik dat na 10 maanden al kan doorbreken, want dat wil ik wel graag. Ik weet alleen niet of ik het okee vind om mijn 10 maanden oude baby een half uur aan mijn been te hebben huilen, vind ik ook wel weer een beetje zielig bij zo'n jong ventje.
Ik zou bij binnenkomst meteen begroeten en knuffelen en kussen. En dan hem terug aan het spelen zetten door hem in gang te zetten. Iets aangeven en dan laten doen. Ik ben niet zo’n mama die veel met de kinderen zit te spelen. Ze hebben allebei enorm veel fantasie en doen hun eigen ding. De jongste kon op 7 maand echt heel lang zelfstandig spelen. Dan lag hij op zijn buik en reedt met een auto heel de tijd en draaide steeds rondjes rond zijn as.
Ik denk dat je bij binnenkomst eerst flink kunt knuffelen- nog voor hij daar om vraagt. En dan wanneer het volgens jou klaar is, hem weer op de grond zetten en je eigen dingen gaan doen. Dan niet meer ingaan op gejengel. En misschien een gezellig, rustig, kindermuziekje (zonder beeld) aanzetten voor de afleiding...
En mss als aanvulling op het bericht hieronder. Wellicht werkt het ook zonder hem op te pakken maar er even bij te zitten, kusje, spelen en dan zeggen mama gaat even. . . En dan zou ik eerst iets uit het zicht gaan doen en later terug komen en hem oppakken. Zo kan je het dan uitbouwen tot iets e mddm waarbij hij je ziet en de tijd die hij zelf speelt daarna belonen. Op deze leeftijd moeten ze dit kunnen leren, ze kunnen ook leren dat ze iets voor elkaar krijgen door te huilen (zo ook in jouw verhaal). Ik denk ook dat als je zeker weet dat er niks mis is anders dan dat hij jou aandacht wil, je ook hem kan belonen door aandacht te geven als hij niet meer om je aandacht vraagt, positief belonen.
Hoi Hoi , ik denk dat je kunt kijken op dan moment waar hij behoefte aan heeft .Voor jou soms wat lastig maar je ziet het heel vaak als mama binnenkomt dat de kleine naar mama wil. Je zou hem eerst kunnen groeten/aanhalen /optillen en even knuffelen ( zijn momentje met mama) dan aangeven dat mama even wat gaat doen en aangeven dat hij dan even iets voor zichzelf moet doen. Met binding is veiligheid en liefde het belangrijkste. Structuur en duidelijk iets aangeven hoort daar ook bij . Dus een tip : Even knuffelen met mama dan aangeven dat hij iets voor zichzelf moet gaan doen want mama gaat ook even wat doen. Misschien helpt dit en even doorzetten en hierop inspelen. Blijft moeilijk , succes
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen