Pffff wat is het moeder zijn soms toch ook zwaar. Ik wil alles goed doen voor mijn twee meisjes en ik houd zielsveel van ze maar ik let soms gewoon niet genoeg op of dan denk ik ach kan wel even met alle gevolgen van dien. Zoals vandaag, de jongste van net 1 zat in haar driewieler en grote zus van 3 wilde haar duwen nou prima, ik had haar riempje vastgemaakt en ze gingen vanavond bij opa en oma logeren omdat wij morgen al vroeg naar t werk moeten dus ik was de tas aan t inpakken. Moest nog wat spulletjes van boven hebben dus ik dacht ik kan dat wel even pakken, paar minuutjes was ik boven en ik hoor een harde knal en een gehuil van de kleinste, ik wss binnen een paar sec beneden wat bleek nou op de een of andere manier is 1 kant van het riempje los gegaan en is ze opzij gevallen tegen het tvmeubel aan met haar koppie, een dikke wang met een dikke blauwe plek erop en 2 tanden door de onderlip, bloeden als een malle en een heeeel verdrietig meisje, logisch natuurlijk. Kous washandje bij haar mondje en flink getroost eb gelukkig kon ze na een 15 min weer lachen en was ze weer zichzelf maar ohhh wat voel ik me schuldig. Helemaal toen ik het mn vriend vertelde en dat hij zei ja maar je kunt ze niet alleen laten, vindt ik echt slecht. En ja hij heeft ook gelijk! Door mijn onoplettendheid heeft mijn kleine meisje zich heel zeer gedaan en dst vindt ik verschrikkelijk. Normaal zou ik voor t slapen gaan nog even bij haar kijken na zo'n gebeurtenis maar nu slapen ze bij mn schoonouders, ik vindt t vreselijk dat ze bu niet thuis is al weet ik dat ze t daar goed hebben en ik heb mn schoonmoeder gevraagd of ze voor t slapengaan nog even bij haar wil kijken.
Vinden jullie met dit soort dingen het soms ook zo zwaar? Vooral als je dan zo'n schuldgevoel hebt?
Mijn man ging een keer met zn kind goedbedoeld samen van de glijbaan. Waarschijnlijk heeft door zijn gewicht en een bocht die kwam het onderbeentje gebroken.. En daar kwamen we pas een dag later achter! Ik voelde me zooooo slecht dat ik niet doorhad hoeveel pijn ze had. Maar ze liep nog niet en het huilen stopte vrij snel. Maar foei wat voelde ik me rot! We maken allemaal wel eens een fout. Of schatten iets verkeerd in. Je maakt je zorgen dus je houdt superveel van je kids. Dat is het belangrijkste! (En dit onthouden ze gelukkig toch allemaal niet 😉)
Soms heel erg zwaar, en dan voel ik mij ind slechte moeder. Maar , probeer mijzelf te vertellen dat vallen en opstaan hoort erbij, anders leren ze niks.
Ja heel herkenbaar mijn dochter zal waarschijnlijk voor altijd een bredere neus hebben omdat ze van de glijbaan is gedonderd. Ik had haar 1 minuut met haar broer van net 7(!) gelaten. Ik heb weken nachtmerries gehad. Ik heb er zeker van geleerd dat sommige dingen kunnen wachten. Maar we zijn allemaal maar mensen en kinderen doen zich continu pijn
Eerlijk: een kind van 12 maanden zou ik in de box hebben gezet wanneer ik naar boven ging... Die zou ik niet in een fietsje onder de "verantwoordelijkheid" van een 3-jarige achterlaten... Ongelukken kunnen gebeuren. En misschien denk je de volgende keer dat je de kamer verlast twee keer na over de gevaarsetting van hoe je het achterlaat... Dan was dit ongelukje in iedergeval niet voor niks
Dit gebeurd indd ook als je er naast zit.. zelfs als je ze 24/7 de hand vast houdt, dan nog zal dit gebeuren. Ik ren ook wel eens alleen naar boven met de kinderen beneden. Ik zit ook wel eens op de wc met de kinderen in de kamer.. Ongelukjes gebeuren of je er nu naast zit of niet. Voorkomen kan je ze niet allemaal. Ik heb al eens 1 van de commode laten vallen, een ander met haar hoofd tegen de deurpost gestoten, 2 zijn al eens van de trap gevallen, vingers heftig tussen de deur gelijmd in t ziekenhuis, van de bank af gerold en wel meer van die ongelukjes. De meesten gebeurden waar ik dus naast stond of zelfs aandeel in had. Van die ongelukjes leer je dat sommige dingen niet kunnen. T alleen naar boven lopen is t probleem niet direct.. je bent zo weer terug. Maar de volgende keer dat de oudste de jongste wil duwen in een driewieler zal je waarschijnlijk zeggen..."nee dat doen we niet dan krijgen we ongelukken". Kinderen leren van ongelukjes.. maar papa's en mama's ook hoor 😉
Het was waarschijnlijk ook gebeurd als je beneden was geweest. Je kunt niet 24/7 bij je kinderen op de nek zitten. Kinderen vallen nu eenmaal. Onze dochter dacht laatst wel even langs de tafel te kunnen lopen. Er gebeurde iets buiten, dus ik keek heel even niet en mevrouw valt op haar koppie. Huilen natuurlijk en ja, dan voel je je als moeder een beetje dom. Ik begrijp je schrik en gevoel hoor, maar het is echt niet nodig!
Ik moet ook wel eens plassen of erger nog.. grote boodschap. Dan zijn kids ook alleen.. huishouden gaat helaas gewoon door! Dit soort dingen gebeuren en kan ook als je erbij staat gebeuren. Niet te schuldig voelen en ook je man vragen daarin even iets meer ondersteunen Ipv afbreken
Je hebt er wel bewust over nagedacht volgens mij of je ze alleen kon laten. Je dacht van wel. En je ging vast niet naar boven voor de lol. Vast om iets nuttigs te doen voor het huishouden. Dus zo’n beslissing snap ik best. Je dacht dat het wel even kon. En 70% kans dat het ook goed was gegaan. Het ging mis. Kan gebeuren. Dat gaat vast nog 80 keer gebeuren, hoort er bij. Voel je niet schuldig. Elke beslissing die je maakt als moeder maak je omdat je denkt dat het het beste is voor je kind. En je zult nou eenmaal foutjes blijven maken omdat je mens bent... en degene die het meeste tijd doorbrengt met de kinderen maakt logischerwijs de meeste fouten.
Ik snap je schuldgevoel ook wel. Zullen veel ouders op zo’n moment hebben. Maar het is niet nodig. Denk dat dit schuldgevoel langzamerhand wel zal vervagen. Over drie dagen zul je er misschien al niet meer aan denken.
Mijn moeder paste vandaag op en liet mn zoontje uit d’r handen vallen met zn hoofd tegen de kinderstoel... is ze een slechte oma, nee zeker niet! Ongelukjes gebeuren... ik was net 5 minuten thuis toen het gebeurde en kon meteen troosten, maar oma voelde zich zo onwijs schuldig... maar zoonlief is het allang weer vergeten en speelde na 10 minuten weer verder, zonde als je dan zelf de hele dag met een schuldgevoel rondloopt! Maar goed, je kindje van 1 niet meer alleen beneden laten met de oudste als ze op een fietsje zit ;) Ik ga ook wel eens naar boven maar zet hem dan altijd in de box. Ik heb mn zoontje een keer uit bad laten vallen (stond gelukkig op de grond die keer ipv standaard), maar wat heb ik toen meegehuild zeg... ik snap die schuldgevoelens dus wel ;)
Ja ik baal bij jezelf ook van dat soort dingen. Mijn moeder zei toen, je kunt niet alles perfect doen als moeder. Maar toch blijf ik balen van sommige dingen. Je kunt ervan leren dat wel.
zo heeft mijn vader mij vroeger naar het fietszitje gezet omdat hij naar een vrouw keek... zo ging ik vd week met mijn scooter bijna voor een auto(vol in de remmen), was absoluut mijn schuld!! En ik heb vast ook wel iets niet zo snugger gedaan dat mijn dochter pijn had. Gelukkig vergeet je dat dan ook wel weer. Het is zo'n moment dat als je het wist anders gedaan zou hebben toch?! Dat maakt je menselijk. Niet alles kan perfect gaan. Je mag je pas schuldig voelen als je er niks van leert 😉
Heb ik ook een keer voorgehad, ik dacht rap even iets te halen boven en m'n kleinste van 1 in de buggy bij de andere 2 (3,5 en 4,5). Riempje los van de buggy en eruit gevallen omdat ze tegen de muur ermee gebotst waren.. Is ook wel de laatste keer geweest dat ik ze ook maar 1 minuur even alleen liet.. Schuldgevoel is normaal, maar laat het niet te erg aan je hart komen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen