Ze snappen volgens mij soms niet hoe het is om zwanger te zijn. Ben nu ruim 33 weken zwanger en hij is een paar dagen vrij van z'n werk. Nu ben ik de hele dag al bezig geweest in huis druk in de huishouding en allerlei bijkomende klussen en wil hij dat ik de dieren nog verschoon en nu wil hij straks nog een eind fietsen. Ik zei dat ik dan niet zo'n eind wou. Kijkt ie me boos aan. Je hebt zeker weer geen zin?! Wat geen zin?!?!? Ben doodmoe. Ik draag een flink gewicht met me mee zie je dat niet grrrrr. Snappen jullie mannen het soms ook niet? Dat je soms even s'middags een uurtje wil liggen?
Hier vergeet hij het vaak, is geen onwil, maar als ik er dan wat van zeg dan snapt hij het wel. Met huishoudelijke dingen zeg ik gewoon simpelweg wat ga jij doen? Dit of dat? Dan doe ik de andere. En klussen die niet gaan daarvan zeg ik gewoon het lukt niet meer het is op. Het heeft een boel met assertiviteit te maken, laat jij het gebeuren? Of kom je voor jezelf op? Zeker bij 33 weken zwangerschap. Wat je ook aan zou kunnem geven, ik wil best een stuk fietsen maar dan ga ik nu eerst even een uurtje liggen, en er moet nog wel stof gezogen worden, dus als jij dat even doet? Dan kunnen we straks samen fietsen...
ik ben ook 33 weken zwanger bijna 34 weken. mijn man helpt me als ik had niet vraag. ik laat het op eigen wil. ik laat mijn man alleen weg gaan. nu ik ben echt een slak. ik doe alles zelf, op mijn eigen tempo. ik verwacht niks. mannen denken anders. wij vrouwen hebben de kracht om daar mee om te gaan.
Mij vriend begreep mij wel ik mog gewoon niks doen van hem ik mog niet stofzuigen etc was soms juist vervelend want hij begon dat al bij 20 weken zeggen. Maar ik vind als je hoogzwanger ben dat je man echt moet helpen en dat de vrouw moet rusten. Sommige mannen doen heel weinig nou die van mij doet veel zie niet alles liggen altijd ik vraag of hij het wil en doet het wel :-)
Als ik hier de reacties lees lijkt het serieus wel of mannen achterlijk zijn? Ik zou al geeneens beginnen aan kinderen met een man die niks doet in huis.
Mijn man werkt ook lange dagen.. ik heb een poetsvrouw die wekelijks komt poetsen. En koken gaat nog wel. Afruimen doet hij savonds. Ik rust tussendoor wel veel. Hij begrijpt me wel.
Soms??? Ze kunnen zich er niks bij voorstellen en kunnen zich ook slecht inleven. Nu bij deze zwangerschap (3e) moet ik zeggen dat hij goed mee helpt, maar nog steeds is het een grote flietefluiter die zijn leventje lekker als vanouds verder leeft, terwijl ik voor mijn gevoel 'op het nest' mag zitten broeden
oh nee de 3 keer dat ik zwanger was werd ik als een koningin behandeld hahaha. mijn vriend deed echt heel veel voor mij en werd kwaad als ik zelf heel veel deed. bij hem was het meer na de geboorte dat hij zoiets had van oké kind is er uit je kan zelf weer dingen doen. maar ik ben zelf niet echt de aardigste als ik zwanger ben , dus hij ging vaak weg met de kids en dan deed ok alles in huis.
Hier zegt mijn vriend heel veel van je moet rusten ben nu 35+5. Doet niet te veel want dan heb je weer last Maar hij zegt wel niet van hé zal ik dat wel even doen. Dus alles schuift idd op waardoor het dan allemaal op een hoopje komt en ik het alsnog moet doen. Mannen snappen het soms idd niet. Of hij wilt lang gaan wandelen euhm sorry dat gaat voor mij niet meer...
Misschien is voor de grap kijken of je ergens een baby buik met gewichten er in kan huren en laat je man dat maar is de heel dag dragen. Dan zal hij voelen dat het lichamelijk gewoon zwaar is!
Mijn man vind het ook moeilijk te begrijpen. Dus we praten erover samen. Hij zegt nooit dat ik iets moet doen. Hij vraagt soms hoe ik me voel en of alles goed gaat. We proberen altijd de taken in huis goed te verdelen. En soms laten we het huishouden links liggen omdat we liever wat leuks gaan doen. Dit is niet altijd zo geweest. Maar doen goede communicatie en respect voor elkaar en elkaars wensen gaat het nu al heel lang goed.
Ik herken dit gelukkig totaal niet! Nu de derde zwangerschap. Moet ook zeggen dat ik me wederom gewoon goed voel hoor. Maar mijn man maakt nu spontaan bijvoorbeeld de badkamer schoon, hoef ik m echt niet te vragen hoor.
Afgelopen nacht heb ik op de bank geslapen. Mijn man is ziek en snip en snotverkouden en snurkte echt gigantisch. Heb hem eerst uit bed gestuurd voor neusspray ed. Heeft ie ook netjes gedaan, maar het hielp helaas niets. Ik kon niet slapen dus ben ik beneden maar op de bank gaan liggen voor een paar uurtjes slaap. Mn man heeft hier niets van meegekregen en schaamde zich kapot vanmorgen...
Idd!! Hier vliegen de commando's me ook om de oren: dweilen, kuisen, koken, liefst zoveel mogelijk op zo kort mogelijke tijd. En als ik hem dan vraag om even een kindje te verschonen, bekijkt hij me vies (maar doet het uiteindelijk meestal wel). Ik krijg het bij hem ook niet echt aan z'n verstand dat ik het zwaar heb, nu 24 wk zwanger én twins van 21 md die nog veel aandacht vragen...
Mannen tja.. En dalijk als de baby er is en je de heel de nacht door bezig bent geweest. En dan de volgende dag hey schat kom we gaan hierheen. En als je er de kracht en niet voor hebt. Dat ze dan gelijk beginnen van pff wat is er nou weer... Waarom kunnen ze niet gewoon begrijpen dat we steeds bezig zijn. Of dat ze 1x maar zeggen og schat kom ik help je... pff mannen
Oh haha sorry dat ik lach, zo herkenbaar dit! Het "je hebt zeker weer geen zin" kwam ook zo vaak uit de mond van mijn man als ik zei dat ik te moe was om nog iets uit te voeren aan het eind vd dag. Het is volgens mij ook best lastig voor mannen om te begrijpen wat wij meemaken in de zwangerschap. Wat eigenlijk misschien ook best logisch is, maar niet zo leuk voor ons!;) Blijven herhalen is denk ik de enige oplossing ;p
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (26) Verversen