Hoi, mijn dochter van 4 kan soms dingen vragen terwijl ik echt 1 tel geleden heb gezegd dat ze iets niet (nu) mag of kan. Voorbeeld: we gingen op visite bij mensen bij wie ze vaak verkleed. Ze gaf in de auto al aan dat ze wilde verkleden en ik maakte duidelijk, niet direct want we zijn er voor een verjaardag. Kijk maar even wat de jarige wil doen. Komen we daar, vraagt ze meteen aan me of ze mag verkleden. Ander voorbeeld. Ze had een ring laten vallen van mij waarop ik zei, doe maar niet meer. Deze ringen zijn geen speelgoed. Direct nadat ik deze zin zeg vraagt ze "mag ik die" wijzend naar diezelfde ring. Mijn hoofd vindt dit moeilijk, luistert ze nou niet, registreert ze nou niet wat ik zeg, is dit normaal gedrag? Manlief zegt ze is grenzen aan t verkennen. Ik heb bij die ring trouwens gevraagd of ze kon herhalen wat ik had gezegd. Dat kon ze en toen ik daarna vroeg dus mag je hem, zei ze nee. Dus het begrip leek er uiteindelijk wel te zijn. Soms vraag ik ook of ze kan herhalen wat ik zei en lukt dit niet. Hangt dan vaak samen met enthousiasme of emotie. En ik heb wel erg de indruk dat oogcontact maken heel belangrijk is om dingen te laten binnen komen. Is dit herkenbaar? Hoort dit bij een 4 jarige?
Hoort erbij, misschien kun je benoemen wat je WEL wilt zien qua gedrag. De ring; de ring is van mij, zoek iets anders om mee te spelen. Rennen door huis? Ipv ; niet rennen! Zeggen, benoemen wat je wel wilt zien dus, in huis lopen we. Of: ik wil dat je loopt in huis.
Het registreren is dan korter en fijner, hele dag niet doen, en nee wil ik niet, is voor iedereen zo negatief. (Ookal snap ik dat je er soms ECHT klaar mee bent.) Dit heb ik tijdens mijn werk en opleiding geleerd, is vaak eerst even nadenken in het begin. afspraken samen maken is ook een goed idee. Wijs ze erna op de gemaakte afspraken, verantwoordelijkheid om het gezellig te houden draag je op die manier samen.
Hoort zeker bij deze leeftijd. Naast het feit dat sommige dingen inderdaad niet binnen komen is ook de impulsbeheersing echt nog niet volledig ontwikkeld. Dus ze kan het ergens wel weten maar alsnog doen. Herhalen herhalen herhalen en ‘in verbinding’ begrenzen, dat wil zeggen met oogcontact, op haar hoogte (dus bukken) niet te lange zinnen, begrip (ik snap dat je het wil, maar je mag de ring niet), en laten herhalen wat je zegt is inderdaad een goede. Ook een alternatief bieden (in plaats van de ring mag je dit elastiekje/deze sleutels/etc etc) of te tijd visueel maken (kookwekker bij de Hema die rood afloopt, als de klok gaat, gaat de tv uit/mag je kleuren/gaan we eten etc).
Ik denk dat dit echt leeftijd is. De ring valt en jij zegt dat ze daar niet mee mag. Hierdoor gaat ze juist bewust denken aan de ring, dat ze die leuk vind, wat ze ermee kan doen enz en krijgt daardoor niet meer mee wat je allemaal zegt omdat ze met haar eigen gedachtes bezig is. Ze kunnen op deze leeftijd nog geen twee dingen tegelijk. Dus dat jij loopt uit te leggen dat het niet mag, terwijl zij bedenkt wat ze ermee kan doen en hoe leuk/mooi het is, werkt nogal tegen.
Zoals al meer zeggen: probeer eens te vragen of ze kan herhalen wat je zegt. Hiermee haal je de focus af van haar gedachtes en trek je haar aandacht weer bij jou en wat je precies zegt.
Onze oudste dochter is 3,5 en doet dit ook wel eens. Ik vraag haar telkens wat ik heb gezegd en ze kan het dan prima herhalen. Ik laat haar dus ook zelf nadenken over antwoorden. Het hoort er een beetje bij denk ik. Dit doet ze overigens alleen thuis. Ergens anders gedragen ze zich voorbeeldig haha.
Mijn bijna 4-jarige is ook zo. Die kan overigens ook 100x per dag vragen: "Waar is papa?", terwijl hij dat best weet. Soms zeg ik: "Wat denk je?" maar dan zegt hij dat hij het niet weet. Dus tegenwoordig geef ik bewust een verkeerd antwoord. "Oh, papa is op school". Dan begint hij heel hard te lachen en zegt: "Nee joh, papa is werken!". Dus hij weet het wel. Hij kan het dan gerust 5 minuten later weer vragen.
Dit is maar een voorbeeld. Maar helaas zitten zijn oortjes er alleen voor de sier op 😉
Oh, alsof je het over mijn oudste hebt. Schijtziek kan ik van die vraag worden. 🤣 Jahaa, denk ik dan, ik weet dat papa lief is maar vandaag ben ik er en ook ik mag er zijn 😝
En die oortjes, die zijn zeker voor de sier. Oren kunnen beter pas op je 21e ofzo aangroeien, tot die tijd gebruik je ze toch niet 🤣
Ooh ik volg even mee! Mijn 2e zoontje van 3 jaar is net zo! Ik word er knettergek van soms. Ik herken dit gedrag totaal niet bij mijn oudste van 4 jaar en daarom heb ik me vaak afgevraagd of er mentaal misschien wat scheelt met hem 😅🫣 Wat ik ook vaak merk is dat hij een vraag stelt (bijvoorbeeld "mag ik een ijsje?"), ik antwoord dan "nu niet, na het eten wel". Maar hij krijgt een alsnog een driftbui. Als ik dan oogcontact maak en vraag wat het probleem is, antwoordt hij "ik wil een ijsje". Dan antwoord ik "oke, eerst eten en dan krijg je een ijsje". Dan begrijpt hij me opeens wel. De zinsbouw heeft ook de maken met registratie volgens mij 🤔
Fijn dat het herkenbaar is en misschien kom ik wel een goede tip tegen
Nou dat was ook een reden dat ik het plaatste, is dit normaal of moet ik me zorgen maken en de zinsopbouw en inderdaad hoe concreet, zal zeker uitmaken
Het heeft er mee te maken dat ‘na het eten’ te abstract is. Hij kan zelf nog niet goed indenken wanneer na het eten dan is, tijd indelen is op deze leeftijd nog heel lastig. Door het te koppelen aan iets concreets, eerst eten dan het ijsje, deel je de tijd concreter in en kan hij het beter overzien. Dat kan de reden zijn :) je kan een kookwekker van de Hema gebruiken die rood afloopt. “Als de wekker gaat, mag je tv kijken/gaan we eten/moeten we naar school/mag je op de iPad”. Maakt het visueel en kunnen ze beter overzien.
Onze jongste is net zo...hij is 6. Hij is heel volhardend na een nee... dus dat van dat verkleden zou hij precies zo kunnen doen. Hij weet dat ik net nee zei, maar hij wil het nog steeds en hoopt dat ik toe geef. Het is inderdaad vermoeiend. Ik hoor mezelf regelmatig iets zeggen als: je vroeg dit net ook en ik zei nee en het blijft nee. Ook dan vraagt hij het rustig na 3 min weer Hopelijk brengt het hem ver in het leven... hoop ik dan maar.
Dit lijkt mijn 10 jarige wel 🤣🙈 Heb jij mij niet gehoord?? Dat lijkt hier de laatste tijd wel een standaard zin van mij...🤔 Hier denk ik dat het met vermoeidheid te maken heeft.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen