In hoeverre trekken jullie je iets aan van de "verplichte" kerstbezoekjes? Woj hebben een zoon met ASS dus zoeken altijd een goede balans. Maar toch elk jaar weer lopen we tegen onbegrip aan als we een uitnodiging afwijzen of gedeeltelijk op in gaan (bijvoorbeeld alleen koffie drinken en eten we thuis).
Heeft hij niet iets wat hem helpt? Mijn kinderen mogen zich gewoon “ terugtrekken “ uit het kerstvakantie geweld. Ben helemaal niet van telefoons in gezelschap maar als het te druk is voor hem (11)stuur ik hem even weg, mét telefoon. M’n dochter(5) neemt een dekentje overal mee naar toe en gaat daaronder zitten als ze het druk vindt. We bespreken de plannen van te voren en die staan vanaf begin december op het planbord. Mijn (schoon) familie weten allemaal ook hoe m’n kids zijn als ze een meltdown hebben … dus als ik nee zeg snappen ze het. Vooral m’n moeder en schoonmoeder zijn getuigen geweest van een vreselijke instorting van de oudste
Onze oudste zoon heeft niet het labeltje ASS, maar heeft er wel een aantal kenmerken van. Wij kiezen ervoor om ipv het kerstdiner bij schoonmoeder of schoonzus te houden om het zelf te organiseren. Ja, het is druk om het zelf te regelen, maar dan heeft onze oudste wel de mogelijkheid om zich terug te trekken op zijn kamer. En hebben we het zelf ook in de hand. Kinderen weten wat er op tafel komt en hoe laat. In tegenstelling dat het bij schoonfamilie altijd een verrassing was en het eten steevast laat op tafel kwam. Wij merken dat het dan voor ons het gezelligst is. Ook al is het veel werk vooraf en erna, maar dat heb ik vele malen liever dan een kind die zeer slecht gehumeurd en bij tijde onhandelbaar is.
Ik vind het ook lastig. Je wilt het goed doen voor jezelf én voor anderen. Ik heb opzich een makkelijke omgeving maar alsnog vind ik het een gedoe met kleine kindjes om overal je gezicht te laten zien, rekening met slaapjes houden en op reistijd.
Hier geen kind met ASS, maar wel een dochter met veel behoefte aan duidelijkheid en rust. We gebruiken een maandkalender met plaatjes er op, zodat ze weet wat er wanneer gaat gebeuren, vergelijkbaar met die van "geef me de vijf". Hier weinig verplichtingen, schoonfamilie viert geen kerst en zelf werk ik 1 kerstdag een avonddienst. Misschien gaan we nog met mijn familie eten of een spel doen, maar alleen als men er tegen die tijd zin in heeft. We zien elkaar 1 of meer keer per week, dus of we elkaar nou voor kerst, met kerst of na kerst zien maakt niet uit.
Overigens herken ik wel wat je zegt over de verwachtingen van anderen. Ik leg altijd uit wat er gebeurt als ik langer blijf en mijn kinderen overprikkeld en oververmoeid raken. Meestal snappen ze het dan wel. Sommigen blijven mij "te streng" vinden als het gaat om het vasthouden aan routine, maar ik denk dat zij het pas zullen snappen als ze zelf een kind hebben met deze behoefte. Succes en goed dat je zo naar je kinderen kijkt naar wat zij nodig hebben en niet alleen doet wat anderen verwachten.
Wij nodigen mijn schoonouders meestal uit. Dat is vrij overzichtelijk. En dit jaar gaan we de andere dag naar mijn familie. Dat zal wel druk zijn. Dus daarna een paar dagen rust inbouwen...
Het onbegrip komt voort uit onwetendheid en teleurstelling (andere verwachtingen). Daar kunnen zowel jullie, jullie zoon maar ook de initiatiefnemers niets aan doen.
Ik wens jullie gewoon hele fijne dagen, in welke vorm dan ook ♥️
Sinds een jaar of 10 geen verplichtingen. Wij zijn niet religieus heeft er natuurlijk ook mee te maken . Gewoon eerste kerstdag bij ons of bij een van de familieleden koffie met wat lekkers en tegen de avond naar huis . Niemand wilt eigenlijk gourmetten vanwege stank en en vette ramen ,gordijnen e.d. Dus we eten gewoon wat we lekker vinden . ‘s avonds fijn naar een film kijken . 2de kerstdag noemen wij woonboulevarddag ,is een verkapte snipperdag. Dus lekker de bossen in ,iedereen zeer tevreden .
Wij kennen geen verplichtingen met Kerst alleen gedeelde gezelligheid, omdat wij er met elkaar voor kiezen om deze dag(en) samen door te brengen. Is onze zoon moe, dan gaat hij slapen. Geen enkeling die daar tegenin zou gaan. Het hangt dus ook wel deels af van je omgeving.
Wij hebben gelukkig een relaxte familie en weinig verplichtingen. Kerstavond is altijd bij schoonfamilie dan wel schoonfamilie hier, kerstdag meestal eten bij m’n ouders, maar soms gewoon maar kort en na het eten naar huis, soms leggen we de kinderen daar alvast even op bed en gaan we later naar huis en nemen de kinderen dan semi-slapend mee naar huis (gelukje dat dat kan met onze kinderen). Maar als we door omstandigheden alleen zouden willen lunchen of koffiedrinken, dan snappen zowel ouders als schoonouders dat prima. Is nog nooit gebeurd, vind het zelf ook gezellig (maar dat is dus ook omdat het gewoon relaxt is met mensen die we echt fijn vinden om erbij te hebben).
Moeten ze ook een beetje mee, leren omgaan. Als ze straks groter zijn moeten ze zich af en toe ook aanpassen. Ik heb al wel aangegeven dat ik best wil blijven eten, maar de kids niet de hele tijd bij de grote mensen hoeven te zitten. Ik neem voor beide kids iets mee, zodat ze zich een beetje kunnen terugtrekken. Mijn oudste heeft ook zo zijn afwijking... Maar hij bepaald niet mijn hele leven, we passen ons allemaal een beetje aan.
ASS heeft niets met niet willen aanpassen te maken. Het heeft oa. te maken met de prikkelverwerking die anders is, en daar betaalt de persoon met Ass een prijs voor als ze teveel prikkels hebben en dan is het voor de omstanders zoals ouders en gezin een grote belasting want dat relativeren kunnen ze niet. Niet op die leeftijd. En dan is het heel fijn als je ouders hebt die je daarbij helpen en je niet in een positie dwingen 'omdat het nu eenmaal erbij hoort' Als ze ouder worden, leren ze hier beter mee om gaan, en weten ze ook wat hen helpt of juist niet. Maar vind het een beetje naar klinken dat je denkt dat een kind met ass het hele leven van een gezin bepaald. Nee, dat doen ze niet, maar je zult er wel rekening mee moeten houden en het is dus allerminst een 'aanpassingsprobleem' Hier ook een zoon met ass en ik houd er liever rekening mee, dan dat we een aantal onhandelbare dagen tegemoet gaan, en waarom? Omdat kerst een verplichting is en hij en wij dit er maar voor over hebben? Nee, gelukkig kiezen wij dan voor een tijd waarbij iedereen het fijn heeft en ook na die tijd.
Het is hier vaste prik met 1e Kerstdag de schoonfamilie (schoonvader jarig) en 2e Kerstdag mijn familie. Door mijn schoonvaders verjaardag dus nooit discussie over welke familie wanneer.
Voelt hier totaal niet als een verplichting; ik vind het fijn om met de familie samen te zijn. Ben blij en dankbaar dat ze (nog) in ons leven zijn en zullen er juist ook deze kerst bij beide familie mensen missen. We zitten daar ook niet hele dagen, dus genoeg tijd ook voor ons eigen gezin.
Ik snap t dus nooit zo erg dat mensen de feestdagen als een vervelende verplichting zien (al kan ik me er wel iets bij voorstellen als je gedoe in je familie hebt).
(Oud & Nieuw vieren we altijd met een groep vrienden en een schare kinderen; heerlijk ook!)
Niks. Ik vind het altijd heel leuk en haal altijd teveel hooi op m'n vork. Man + kind snel overprikkeld en ik ben lichamelijk slecht. Maar als ik niet wil, dan gaan we niet of heel kort. In mijn eigen familie vaak wel begrip voor omdat er meer kids met labeltjes zijn. Wat de schoonfamilie denkt, boeit me ook niet. Want daar ligt het aan mij, hoe ik m'n kind opvoedt.. dat ik te voorzichtig ben, te streng ben etc. Maar als zij verwarrende dingen zeggen/doen op bezoek, dan grijp ik gewoon in om mijn zoontje te ontzien. Jammer dan, eigen gezin gaat voor. Ik probeer alles uit te leggen en alle begrip is mooi meegenomen, maar ik ga mezelf niet verdedigen. Ik benoem het vaak wel, we komen koffie drinken maar we gaan vroeg naar huis. Want we hebben allemaal teveel op ons bordje. O.i.d.)
Ik zie het zelf niet als verplichting maar als fijn samenzijn. In onze families is het gelukkig helemaal prima wat je doet, vaak is iedereen er wel tenzij het wat lastig uitkomt met schoonfamilies enz. Meestal 1 dag met familie en de andere dag rustig thuis en de kerk bezoeken. We gaan zeker niet iedere dag weg of bezoek thuis, vinden het ook belangrijk tijd als gezin te hebben met kerst(vakantie).
Wij gaan 1 dag 2 families langs. En dat is dan dus bij de een op de koffie en bij de ander evt eten. De andere dag is voor ons gezin. Dus lekker rustig thuis met een hapje ed. En dan zien we die dag wel wat we willen doen.
Wij vieren alles bij ons thuis. Kerstavond met vrienden bij ons, 1e kerstdag komt m’n schoonmoeder eten en 2e kerstdag komen zowel m’n schoonmoeder als mijn ouders. De enigste ‘verplichting’ die wij hebben is nieuwjaarsdag naar mijn ouders. Daar is mijn zus dan ook met haar gezin en misschien een of twee broers met vriendin. Wij proberen zoveel mogelijk rust in huis te krijgen, mijn oudste draait anders helemaal door. Thuis kan hij indien nodig even terugtrekken op zijn eigen rustplekje.
Ik doe niet aan verplichtingen. Mijn familie verwacht niets en het ene jaar zijn we daar en het volgende jaar helemal niet. Mijn schoonfamilie verwachtte in het begin wel van alles maar daar heb ik snel korte metten mee gemaakt. Ik vul zelf mijn kerstdagen in en ik belaal of ik op een uitnodiging in ga of afsla en dat weet iedereen nu dus hier altijd vreedzame en gemoedelijke feestdagen.
Ach zolang mijn schoonouders en ouders er nog zijn probeer ik het maar als een geluk te zien die drukte met kerst. Er komt ook een tijd dat we niet meer naar ze toe kunnen. Met mijn partners kant van de familie doen we een Kerstbrunch. Ik vind dat met kleine kinderen fijner dan een kerstdiner.
Na jaren van families op elkaar afstemmen en dingen organiseren kwam ik er achter dat mijn zwager alleen zijn ouders had uitgenodigd. Ja dat is een keuze natuurlijk. Maar er waren wel eens meer van dat soort gekke acties daar in de familie. Sindsdien heb ik me voorgenomen om mijn eigen plan te trekken in wat ik of wij als gezin willen. We gaan altijd iets leuks doen met mijn familie en de andere dag met vrienden of samen als gezin. Mijn schoonfamilie komt niet met plannen, al jaren niet en dat laat ik dan maar zo. Mijn man heeft er geen last van. Dus ga m'n eigen weg. En heb al wel zoveel geleerd dat ik me niet meer in alle bochten wring om alles en iedereen naar de zin te maken en zeker niet ten koste van ons zelf
Geen ASS of iets hier dus waarschijnlijk niet t vergelijken. Maar wij hoppen hier van het ene naar het andere 😅 zie het dan ook totaal niet als een verplichting. Heerlijk juist! 24e verjaardag hier. 1e kerstdag bij oma + kinderen + kleinkinderen + achterkleinkinderen. 2e kerstdag ouders + zus. Of de dagen zijn precies andersom. Tijdens de dagen nog wat activiteiten want de hele dag koffie drinkend en kerstkransjes etend op de bank zitten wachten op het diner kan ik dus echt niet tegen.
Hier wijzigt het per jaar of het een beetje "verplichting" is of niet. Sowieso is het bij mijn ouders nooit echt verplicht geweest dat neemt veel druk weg (we zien ze in het weekend ervoor al ivm de verjaardag van mijn omaatje). Mijn schoonvader werkt op de vaart dus is er niet elk jaar, het jaar dat hij er wel is dan vieren we het altijd heel uitgebreid en het andere jaar niet. We zitten nu redelijk vlakbij kerst en er is geen planning, dus ik zeg geen verplichting hier AND I LOVE IT!
Hier geldt, als mensen er geen begrip voor kunnen opbrengen, jammer dat ligt aan hun niet aan jou/jullie.
Ik ervaar het niet als verplichting, omdat ik de familie bij elkaar met kerst juist heel gezellig vindt. Maar we hebben wel een paar samengestelde gezinnen in de familie die soms wat in de knoop komen met de planning en die haken dan een dagdeel aan bijvoorbeeld. En een neefje met ass die zich gewoon af en toe terug trekt boven. Heeft nog nooit iemand moeilijk over gedaan.
Wij vieren kerstavond met ons gezin, ene kerstdag de ene familie, andere kerstdag de andere en 3e kerstdag is kliekjesdag met vrienden, en dan is het net hoe het uitkomt, soms 2 mensen, soms 6. 3e kerstdag is heel chill, gewoon in je huispak en met een film zeg maar.
Ik vind dat altijd een fijne dag. Na 2 dagen op chic, voelt het altijd zo fijn om weer een huispak aan te trekken 😄 En ook even afschakelen ofzo, ik zou het best pittig vinden om de dag na de kerstdagen meteen weer te werken.
Hier niets geen verplichtingen. We doen gewoon maar wat haha. Soms een jaar alleen met ons gezin. Soms kwam m’n zusje met haar gezin. Of m’n andere zusje. Of m’n broertjes (zonder gezinnen nog). Of we gaan wel eens naar m’n ouders. Alles is binnen ons gezin (m’n ouders broertjes en zusjes) is geheel vrijblijvend. Zo fijn is dat! Als je wat wil dan spreek je dat natuurlijk wel op tijd af onderling en niet laatste moment. Zo brief mijn moeder of we 1 van de kerstdagen komen maar we zijn waarschijnlijk fijn thuis. Dan is dat ook prima. Of we drinken alleen even koffie daar. Ook goed. Schoonfamilie spreken we zelden op m’n schoonouders na.
Herkenbaar hier ook eentje met ASS. En een familie weekend doen wij ook aanpassingen op net als kerst etc. Nu hij ouder is gaat dit wel beter moet ik zeggen. En hoewel onze familie zegt begrip te hebben merk je aan alles dat het er vaak toch maar gedeeltelijk is. Ik heb geleerd dat dat dan jammer voor hun is want anders zitten wij met de gebakken peren.
Kerstavond doen we dit jaar bij schoonfamilie. Zodra kids klaar zijn met eten trekt hij zich terug boven op een kamer met iPad (minecraft bouwen werkt goed hier :)). De volgende dag is dan rust tot 16.00 dan komt mijn moeder bij ons. Dan kan hij terugtrekken wanneer hij wilt. Tweede kerstdag niets. Wij doen nooit meer dan 1x op bezoek.
Persoonlijk vind ik; alles mag niks moet . We verplichten onszelf altijd met van alles; je maakt zelf onderling de norm! Wie zegt dat je moet gourmetten op 1e kerstdag en je schoonouders moet bezoeken op 2e kerstdag voor een plakje suikerbrood.
Wij vieren zelf geen kerst maar Chanoeka , dus hele andere gewoontes en hebben wij geen last van kerst verplichtingen 😏 maar ook nu maken wij onze eigen keuzes en kiezen we wat we zelf willen met de mensen die we zelf willen.
Zeker als jullie een kind met ASS hebben , waarom zou je de ander willen pleasen als jullie later zelf de rekening moeten betalen ? Als er onbegrip is, is dat erg vervelend natuurlijk maar is dat aan de ander om daar aan te werken
Dit gevoel is bij jezelf je hoeft je niet zo te voelen. Je voelt je schuldig er onder of vind het jammer en op moment dat iemand daar dan iets van vind of zegt bevestigd dit een bepaald gevoel voor je zelf. Een keuze maken om willen je zelf of je kind hoef je je nooit voor te verontschuldigen of schamen. Dus zodra je jezelf minder schuldig voelt komt dit ook niet zo binnen omdat je achter je keuze staat. Je kan de gedachten en uitspraken van anderen niet beïnvloeden wel hoe je je er mee om gaat. Ik trek me daar in echt niets aan
Wij kijken wat belangrijk is voor ons. Mijn ouders en schoonouders, ieder een dag. Ik heb ook nog een oma, daar gaan we meestal een dag van te voren naar toe. Voorheen deden we wel eens meerdere bezoeken op 1 dag maar dat gaat echt ten kosten van alles, voor de kids ook veel te veel. En werd er zelf ook niet heel blij van 😉
Wij kiezen ook veel voor rust. Dat wordt niet altijd begrepen en gewaardeerd en het is dan zoeken naar balans. Perfect wordt het nooit maar mijn gezin is mn eerste verantwoordelijkheid dus ik durf gerust verplichtingen af te zeggen als dat nodig is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (36) Verversen