Normaal ben ik niet zo van de forums maar ik voel me op het moment zo schuldig dat ik het even van me af moet schrijven.
Ik heb een dochtertje van 4 maand en ze is en heel lief en makkelijk meisje.
Normaal slaapt ze goed door maar vannacht heeft ze bijna de hele nacht gejengelt ik heb wel tig keer haar speentje terug in gedaan en daarna toch maar de fles gedaan en verschoond. Ze bleef jengelen dus ik heb haar uit haar bedje gehaald en in de wieg gelegd die nog bij ons op de kamer staat omdat ik de hele tijd heen en weer bleef lopen.
Vanmorgen was ze weer steeds aan het jengelen en aangezien ik bijna geen slaap gehad heb en vanmiddag moet werken werd ik gefrustreerd. Ik heb haar uit de wieg gepakt en wat harder dan normaal op bed gelegd zodat ik haar slaapzakje uit kon doen. Ik ben normaal hartstikke beschermend en wil haar overal voor behoeden, ze betekend alles voor mij. Ik weet ook dondersgoed hoe slecht het is als je met je baby schudt en dat dat absoluut niet mag. Nu heb ik niet met haar geschud maar aangezien ik altijd overbezorgd ben ben ik toch bang dat ik haar te hard heb weggelegd op ons bed. Ik hou haar wel goed in de gaten voor de zekerheid. Zijn er dingen waar ik op moet letten?
Toen ik de fles gaf dacht ik gelijk shit ik zal haar toch niet te hard hebben weggelegd. En gelijk blijf ik daar dan de hele tijd over nadenken.
Iedereen is wel eens wat gefrustreerd hoef je je niet schuldig over te voelen, alleen dat je na 1 nacht slaap al gefrustreerd raakt hoe doe je dat als ze een keer ziek is en je nachten wakker houd....hoe jou nacht eruit ziet zo zien mijn afgelopen 7 maanden het grotendeels uit. ik zou zeggen schouders er even onder als je zo'n nacht hebt en dan ben je maar een keer moe op je werk of doodmoe maar next time probeer tot 30 te tellen
Hier is mijn jongste dochter toen ze 6 maanden was (of iets ouder weet het niet meer) van mijn arm gevallen vanop sta-hoogte... Ze wiebelde plots naar achter en ik had ze niet meer vast. Ze gleed gewoon tussen men armen door. Ik heb toen alles in slow-motion meegemaakt.. Ze heeft een salto gedaan en plots lag ze daar als lappenpopje op de grond.. Ze begon wel direct te wenen. Mijn vriend en schoonouders stonden in de keuken en hoorden mijn ineens roepen en hysterisch doen. We zijn dan ook samen naar de spoed gereden. Er was gelukkig niets aan de hand. Moest haar een nachtje om de zoveel tijd wakker maken. Voel me daar nog steeds héél schuldig over. Ookal kon ik er niet echt aan doen... Nu is ze inmiddels 2,5j en vaak komt dat moment nog steeds naar boven :-(
maak je niet druk meid , mijn 3de kind was een hele erge huilbaby die soms (vaak) wel 20 uur per dag huilde, dat gekrijs maakt je gek, gefrustreerd etc. gelukkig heb ik mijn kind ook nooit geschud oid maar heb vaak gedacht dat ik snapte dat sommige mensen hun kind iets aan doen. toen mijn zoon 6 weken oud was, sliep hij op mij en ben ik zelf in slaap gevallen en id hij van mij af gevallen op de grond. we laten op bed. gelukkig was mijn bed niet heel hoog maar ik heb me weken schuldig gevoeld. en me zoon word bijna 5 en mankeert niets hoor. knuffel je meisje nog lekker voordat je gaat werken en verder komt alles goed hoor. gelukkig kunnen kindjes veel hebben.
Dat stelt me wel gerust alhoewel het voor jullie natuurlijk ook verschrikkelijk was wat er gebeurd is. Mijn vriend zei ook al het valt wel mee. Ze is laatst van het boxkleed afgerond die op de grond lag ze rolde van buik naar rug en rolde er net af waardoor ze met haar hoofdje wat harder op de grond terecht kwam e toen begon ze te huilen dat vond ik ook vreselijk. Maar ondanks dat mijn vriend me probeert te geruststellen blijf ik wat angstig. Dat zal wel het moederschap zijn en de hormonen.
Dat syndroom ontstaat volgens mij als het hoofdje naar achteren knikt. Als je haar alleen wat harder neergelegd hebt maar wel het hoofdje ondersteund hebt kan er volgens mij weinig gebeuren. Ik had laatst ook dat zijn wipstoel toch wat verder was dan ik dacht en hij er dus een beetje in viel.. een wipstoel veert wel goed gelukkig en jouw bed is vast ook zacht...
Ik had haar onder haar okseltjes vast dus ondersteunde haar hoofdje niet. Dat doen wij niet vaak omdat ze haar hoofdje en nekje vrij sterk heeft en al goed omhoog kan houden. Het wiegje stond direct naast t bed dus het was onder de okseltjes hup omhoog en wat sneller en harder dan normaal zonder erbij na te denken hup op bed en slaapzak uit en naar beneden voor de fles.
Voel je niet schuldig! Mn zoontje is toen hij klein was twee keer van het bed afgevallen. Ik was ook altijd heel bezorgd maar het is allemaal goed gekomen! Als je je kindje echt door elkaar bleef schudden dan zou ik me ook echt zorgen maken! Maar ze kunnen echt wel wat hebben. Ik weet hoe zwaar het kan zijn een huilende baby en wat het met je kan doen. Mn zoontje van 2 botste gisteren ook met zn hoofd tegen zn vaders hoofd aan, maar is ook helemaal goed gekomen, ondanks hij echt heeft gekrijst. Dat je er echt van bent geschrokken zegt genoeg, je bent een goede mama💜
Nee ik heb haar absoluut niet door elkaar geschut nog geen seconde. Het wiegje staat gelijk naast ons bed en ik heb haar onder haar okseltjes gepakt omhoog en hup met een zwiepje (of hoe je dat ook noemt) op bed gelegd alleen normaal doe ik dat niet zo snel en hard alleen nu door de vermoeidheid onbewust wel, die hormonen maken me helemaal gek van bezorgdheid soms vreselijk. Bedankt voor je lieve woorden. Heb haar al heel veel kusjes gegeven en lekker geknuffeld. Maar ik verlies haar niet uit t oog vandaag voor de zekerheid.
Denk je dat? Ik maak me ontzettend druk, Ik kan het gewoon niet uitschakelen en dat is erg vervelend. Waarschijnlijk ben ik nu de hele dag op haar aan het letten en zal ik vanmiddag regelmatig bellen naar het thuisfront om te vragen hoe het met haar gaat.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen