Goedemorgen allemaal,

Ik ben op zoek naar tips van moeders die ook erg moe/tegen het randje van een burn out hebben gezeten of zitten.

Ik heb 2 dochters van 4 en 2. Ze zijn allebei temperamentvol, slim en fantasierijk. De laatste tijd is het echter op zijn zachtst gezegd niet gezellig thuis. Onze oudste dochter is altijd al temperamentvol geweest met een sterke eigen wil. Haar peuterpuberteit duurde heel erg lang en ze had veel woede uitbarstingen. Gelukkig is hier nu weinig van over. Ze doet het goed op school en ondanks zindelijkheidsproblematiek (waar we hulp voor krijgen bij het ziekenhuis) gaat het goed. Ze komt mee op school en op de BSO en vindt het leuk om te gaan. Thuis is het wel een ander verhaal: ze luistert slecht en we moeten haar de hele dag aansporen om te doen wat gedaan moet worden. Er wordt overal om gezeurd. Als ze moet eten wil ze niet, als ze moet douchen wil ze niet, ze wil niet haar kleding aan doen, ze eet slecht, etc.

Onze jongste dochter was altijd heel rustig en makkelijk. Zij is sinds een tijdje duidelijk grenzen aan het opzoeken. Ze luistert meestal niet naar ons en is niet onder de indruk van consequenties. Ook zij huilt en zeurt snel nu, het is vaak niet goed.

Mijn probleem: het is nooit gezellig thuis door het gezeur om alles. Er is altijd gedoe. ‘S ochtends moeten we als politieagenten bij de ontbijttafel zitten omdat ze beide niet eten. Ze schreeuwen, huilen en zeuren om alles. Ik kan er niet meer tegen. ‘S nachts worden ze ook vaak wakker en ze willen dat we bij ze blijven tot ze slapen. Als we dit niet doen krijsen ze net zo hard tot ze hun zin krijgen. Ik ben doodmoe en loop constant op eieren. Als ik het verkeerde zeg dan volgt er namelijk een woede uitbarsting of gedoe.

We proberen ze voldoende een op een aandacht te geven, duidelijke regels te maken, zoveel mogelijk voor te bereiden en ook te laten weten dat we ze horen maar dat er grenzen zijn. Ik leg meestal uit wat we op een dag doen en we gebruiken vaak wekkers om aan te geven wanneer iets stopt. Soms hebben we een goede dag, maar de meeste dagen zijn slecht. Ik merk dat ik steeds neerslachtiger wordt en vaak geen zin meer heb in de dag. Op mijn werk (28 uur per week) kom ik bij en ben ik blij dat ik even wat anders aan mijn hoofd heb. Het frustreert me dat ons huis vaak een rommel is, door alles lukt het me slecht om alles schoon te houden zoals ik zou willen. We hebben overigens geen oppas netwerk. De meiden zijn dus altijd bij ons thuis.

Tips? Adviezen? (Zonder oordeel aub). Ik hoor ze graag :)

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (56)    Verversen


  • Grotebozewolf

    Consequent zijn, want ze proberen je ontzettend uit. Niet eten en niet slapen zijn geweldige machtsspelletjes voor kinderen.
    Ik liet ze de avond ervoor kiezen uit twee door mij geselecteerde kledingsetjes: wil je morgen dit of dat aan?
    Niet vragen “ zullen we ons even gaan aankleden” (als je dat doet), maar mededelen: we/je gaat nu aankleden.
    Eten: je hebt totdat de grote wijzer op de .. staat tijd om je bord leeg te eten. Daarna wegpakken. Drama? Jammer dan.
    Erbij blijven tot ze weer slapen heb ik bewust nooit gedaan. Dan maar krijsen. Koop een simpele slaaptrainer en zeg dat ze stil moeten blijven tot de wekker zegt dat ze uit bed mogen.
    Ik werkte ook voor mijn ontspanning hoor, en nu nog. Jouw gebroken nachten breken je op en dan kun je vanzelf minder hebben.
    Teveel regels kan overigens ook averechts werken. En ze voelen feilloos aan dat jij gespannen bent.
    Overdag mag je je kids ook best zeggen dat ze even een half uurtje zelf iets moeten doen, dat mama even rust wil.

  • Grotebozewolf

    Consequent zijn, want ze proberen je ontzettend uit. Niet eten en niet slapen zijn geweldige machtsspelletjes voor kinderen.
    Ik liet ze de avond ervoor kiezen uit twee door mij geselecteerde kledingsetjes: wil je morgen dit of dat aan?
    Niet vragen “ zullen we ons even gaan aankleden” (als je dat doet), maar mededelen: we/je gaat nu aankleden.
    Eten: je hebt totdat de grote wijzer op de .. staat tijd om je bord leeg te eten. Daarna wegpakken. Drama? Jammer dan.
    Erbij blijven tot ze weer slapen heb ik bewust nooit gedaan. Dan maar krijsen. Koop een simpele slaaptrainer en zeg dat ze stil moeten blijven tot de wekker zegt dat ze uit bed mogen.
    Ik werkte ook voor mijn ontspanning hoor, en nu nog. Jouw gebroken nachten breken je op en dan kun je vanzelf minder hebben.
    Teveel regels kan overigens ook averechts werken. En ze voelen feilloos aan dat jij gespannen bent.
    Overdag mag je je kids ook best zeggen dat ze even een half uurtje zelf iets moeten doen, dat mama even rust wil.

  • Lindaaaaaaaa

    Herkenbaar, hier ook elke dag dramaaa

  • Rosieee

    Probeer de regie weer terug te pakken, maar pick your battles. Structuur, duidelijkheid, consequent handelen en grenzen stellen is enorm belangrijk. Zonder op eieren te lopen uit angst voor een woede-uitbarsting, want het lijkt alsof daar de crux zit bij je. Zonder te bagatelliseren, want ik heb zelf ook twee temperamentvolle, slimme en fantasierijke dochters van 3,5 en 1,5 en ik weet hoe lastig dit is, maar het lijkt alsof het nodig is dat jij, jullie als ouders, weer stevig gaan staan. Jullie bepalen als ouders en laat ze dan maar boos zijn, krijsen, schreeuwen, gillen. Probeer ook hulp te vragen, als er geen netwerk is een dagje vrij nemen desnoods, zodat je zelf even kunt opladen, want als je zelf op bent wordt bovenstaande een nog grotere uitdaging. En oja... het schijnt écht beter te worden, ooit. ;-) Dikke knuffel voor jou!

  • ~MamaVan~

    Ik denk dat je even een goede steun nodig hebt om door te pakken want als je er al zover doorheen zit is het best wel lastig om het zelf rigoureus aan te pakken zonder terug te vallen.
    Als je dan iemand hebt die je even mee stuurt dan geeft dat wel een extra motivatie.
    Samen met je man heel duidelijk grenzen gaan geven en even ervoor gaan zitten wat je echt belangrijk vind of wat niet. Bijvoorbeeld eten maak ik hier nooit een punt van. Wil je niet dan niet maar dan is het eetmoment zo ook voorbij en moet je wachten tot de volgende. Dus dan niet zomaar wat tussendoor. Nu ben ik met ontbijt wel iets strenger omdat ze naar school moeten en dat wil ik wel met een deels gevulde maag dus dan sluit ik vaak een compromis dat ze de korsten laten liggen bijvoorbeeld en wel binnenkanten op eten. (Ben zelf ook een zeer slechte ontbijter dus ik snap dat probleem). Lunch of avondeten nooit geen gedoe van gemaakt. En s avonds niet eten zijn ze zo klaar mee want met een lege maag naar bed is niet fijn dus daar komen ze snel van terug. Ik schep ook altijd een kleine overzichtelijke hoeveelheid op.
    Ik heb er 1 van 5 jaar en die gaat zich nu pas zelf aankleden. Het lukte hem echt niet en ik vond het die strijd niet waard. Nu is hij gewend op school en leert zelfstandiger worden en gaat hij meer zelf doen. Dat beloon ik dan met woorden enorm en hij groeit er gewoon van. Erg leuk! Als je net 4 bent dan moet er ineens ook veel op school en thuis maar eigenlijk ben je nog best klein. Kleding leg ik s avonds vast klaar dat scheelt voor ‘s morgens gezeur. Je kan ook laten kiezen uit 2 setjes. Maar hier maken ze er geen gedoe over dus ik kies vaak zelf.
    Emoties die je ziet bij je kind benoemen. Het helpt vaak niet als je zegt: stoppen met huilen of boos doen. Maar dat je het ziet: ik zie dat je boos ben en snap dat het niet leuk is. Dan voelt het kind zich gehoord of ze nu wel of niet gelijk hebben maakt daarin niet uit. Daarin hoef je ook niet toe te geven maar wel dat je de emotie en dus het kind ziet.
    Boos en uitrazen mogen ze hier in de bijkeuken. Daar kun je tekeer gaan maar niet in de kamer/keuken. Als ik ze hoor bedaren ga ik erheen.
    En verder idd toch opruimen. Ik heb hier onlangs alles weer even wat beter in bakken gesorteerd zodat het overzichtelijker in de kasten staat en ze het zelf ook beter per doos kunnen pakken en weer opruimen. Ook ruimen we hier altijd voor het avondeten alles op. Rust als we aan tafel zitten. Na het eten mogen ze, als er nog tijd is, met boeken op de bank/stoel lezen terwijl ik de allerkleinsten in bad en bed doe.
    O ja met opruimen als ze nog zo klein zijn samen doen. Het is voor die kleintjes vaak nog onoverzichtelijk.
    Ik was nog benieuwd hoe ze het met spelen doen en of dat wel goed gaat. Of iets meer samen doen zoals koekjes bakken of kleien of een spelletje. Ik ben niet van samen spelen, laat ze zelf hun eigen spel doen. Maar wel van zo nu en dan iets gezamenlijks doen. Is gezellig en het verbindt!
    En die nachten daar zou ik direct mee stoppen. Als er echt iets is dan is het een ander verhaal maar niet voor onzin gezeur. En al helemaal niet dat papa of mama erbij blijft liggen. Onze 3 jarige roept ook nog wel eens dat haar dekens los liggen. Die maak ik 1 x vast en de andere keren mag ze hem zelf over zich heen trekken. En er zijn altijd nachten bij dat het minder goed gaat of er 2 of 3 wakker worden hier maar wel weinig inmiddels gelukkig.

  • Nog-even!

    Kan het zijn dat jouw kinderen 's ochtends nog moe zijn van de lange dag ervoor? En school én bso is voor een kleuter echt lang... Het betekent 9 uur lang in de drukte zijn. Het is nooit stil. Altijd wordt er iets van je gevraagd. In feite heeft een 4-jarige een complete werkdag achter de rug, wanneer ze uit de bso komt. Op zo'n dag is er in feite geen tijd meer om te ontspannen en te ontprikkelen. En de volgende ochtend begint het circus alweer... Ik vind dat een flinke belasting, voor zo'n jong kind...

    Hoeveel dagen in de week zijn ze thuis?

  • Liesjesch

    Ik denk dat jullie, als ouders, de aangewezen personen zijn om de gezelligheid weer terug te brengen in jullie gezin.. Kinderen reageren op jullie gedrag/manier van opvoeden...

    Neem de regie in handen... Wat vaak werkt is om een soort familie beraad te houden. Met je dochter van 4 gaat dat prima op haar niveau.
    -wat vind je leuk thuis
    -wat vind je minder/niet leuk (heel confronterend want ze houden je een spiegel voor)
    -wat zou je graag anders willen
    -wat wil je graag een keer met papa of mama doen of het gezin (dit kan je prima gebruiken als beloning voor goed gedrag)

    Deze dingen kan je ook naar je dochter toe benoemen, wat jullie leuk vinden, niet leuk vinden en graag willen zien van haar.

    Naar aanleiding met elkaar afspraken maken en regels samen maken. Maar jullie als ouders hebben de regie en kinderen krijgen wel het idee dat ze een soort van inspraak hebben...
    Afwijken van de regels/afspraken betekend dat je weer van voor af aan kan beginnen, dus je moet wel consequent zijn en blijven. Kinderen hebben regelmaat en duidelijkheid nodig. Maak voor jezelf eerst een "lijstje" wat echt belangrijk is in de opvoeding en wat je eigenlijk kan loslaten.. hier nooit een issue gemaakt van het eten, gezelligheid aan tafel staat voorop. Dat win je toch nooit van ze.

    En humor ja... heel belangrijk..

  • Mama~linda~

    Ik zou beginnen met het verbeteren van de nachten. Daarna heb je meer energie om de dag gezellig door te komen.

    Verbeteren van de nachten kun je zelf proberen of met een slaapcoach.

    Onze kids werden ook wakker in de nacht en dan zoveel aandacht. ‘Mams ik wil nog wat tegen papa zeggen’ ‘papa slaapt, bewaar het maar tot morgen’ ‘Nee!!! Het moet nu!!!’ Met heel veel tranen en geschreeuw.
    Wij hebben hier een stickersysteem gehad maar denk wel iets ouder dan 2 jaar. Dus weet niet of jouw jongste dit zal begrijpen.
    Hier moesten ze 7 nachten achter elkaar doorslapen (en dan vooral papa en mama niet wekker maken). Daarna mochten ze iets kiezen (zwembad, binnenspeeltuin).
    De eerste nachten moest ik ze wel helpen herinneren dat ze lief moesten gaan slapen. Omdat ze ander geen sticker kregen. Al vrij snel waren de nachten rustiger. En als het een nacht niet goed ging, opnieuw beginnen met tellen.

  • Dame68

    Meer de regie nemen. Maar daarbij wel in verbinding blijven met. Als je kinderen blijven zeuren en schreeuwen om jou over te halen, dan hebben ze in het verleden gemerkt dat dit werkt, dat daar ruimte zit bij jullie. En kinderen zullen dan steeds weer de grenzen op gaan zoeken. Dit geeft hen tegelijkertijd een onveilig gevoel, kinderen hebben duidelijke begrenzing nodig om te kunnen leren en voelen zich juist fijner wanneer de regels ook echt worden nageleefd. Je geeft dan de boodschap: papa/mama menen wat ze zeggen en doen wat ze zeggen.
    En als je een uitzondering maakt wat natuurlijk eens kan, dan is het van belang uit te leggen waarom.

    Waarom eten ze niet bij het ontbijt? Bij het ontbijt zou ik bijv een keuze laten maken uit 2 of 3 soorten beleg en thats it. Daarmee geef je ze ook autonomie, dat moeten ze ook ontwikkelen op deze leeftijd. En gaan ze moeilijk doen, dan zeg je: jij koos dit, dan is dit wat het nu is. We gooien geen eten weg. Dan moet je wachten tot fruit’
    En dan ga je even verder met iets of het gesprek. Ze mogen best even boos/verdrietig zijn, maar dan kan je zeggen, ja dat vind je jammer, dat snap ik, maar we doen het zo want we gooien niks weg.

    En bepaalde frustraties horen er ook bij op deze leeftijd. Onze dochter van 3 is soms ook erg bezig met vlokken, als we daar een grens in stellen dan weten we al dat het drama wordt. We zeiden wel es gekscherend, maar helemaal geen vlokken meer kopen. Maar daarmee creeer je ook kinderen die niet kunnen omgaan met frustraties of een Nee. Dus voor jezelf op de korte termijn even lastiger, maar op de langere termijn bewijs je ze een dienst

  • Amatullaah

    Herkenbaar, ik zou hulp zoeken bij een psycholoog. Vaak projecteer je je gevoelens op je kinderen, die zich er dan weer naar gaan gedragen (extra vervelend).. Dat is geen oordeel of iets slechts, dat is eigenlijk iets wat iedereen onbewust doet.

    Het praten met iemand kan al een berg verlichten, eventueel ook tips vragen bij een orthopedagoog. Niet lullig bedoelt maar het probleem ligt bijna nooit aan de kinderen (tenzij echt een stoornis), vaak voeden we onze kinderen op zoals we zelf opgevoed zijn, we weten ten slotte niet veel beter!

    Hier heeft dat echt ontzettend geholpen!

    Succes, het is echt rot om je zo te voelen!

  • Charliecharlie

    Het klinkt alsof bij jullie de interactie een beetje in een negatieve spiraal zit. Jullie worden geleefd door de kinderen - dat is deels wel normaal, maar zij maken zo te horen behoorlijk de dienst uit. Logisch als je energie op een laag pitje zit, maar misschien eens om wat begeleiding vragen via CB of CJG?

  • Marr550

    Ik werk 30 uur en heb 3 kids. Het is behoorlijk pittig. Maar je bent wel altijd lekker bezig.

    Ik merk zelf dat ik moet voorbereiden en plannen,het is echt het halve werk als het eenmaal een gewoonte is. Avondeten voor de volgende dag zet ik al deels klaar of snij en schil alles en zet het in de koelkast. Afwasmachine leegruimen voor bed. Kleding avond van te voren klaarleggen, was machine aandoen als ik ga koken en eruit Halen als ik de kids naar bed breng. Ik zorg ervoor dat ik geen boodschappen hoef te doen van ma-vrij.

    Dan Ben ik gewoon ook streng voor mn kinderen, ik heb duidelijke regels. Als je ergens mee speelt, ruim je het op, als je bord of glass leeg is zet je het op het aanrecht, ouderen zet het in de was machine. Elke kamer heeft een wasmand, geen kleding over de grond. Limiet met speelgoed in huis. Het scheelt allemaal zoveel. En vingers op de Ramen, kruimels overal je komt er echt niet zo makkelijk vanaf. Maar leer je kinderen op te ruimen. Nog moeilijk met 2 en 4 maar Kan prima onder begeleiding.

    En met huilen en drammen krijg je niet wat je wilt, dat werkt bij mij averechts en dat heb ik ze van Klein af aan aangeleerd omdat juist niet te doen. En met zeuren krijg je niks voor elkaar want nee is ook een antwoord. Het helps gewoon om duidelijk te zijn en regels te hebben. En juist gewenst gedrag aan te juichen. Dus als ze netjes ontbijt eten zonder krijsen. Hoe fijn je dat vind en dat je daar trots op bent. Het klinkt alsof je kids en jij erg opzoek zijn naar een routine, duidelijkheid en grenzen.

    Je huis netjes en opgeruimd brengt veel rust voor jezelf. En het valt echt niet mee om 28 uur te werken en 2 kleine te hebben.

  • Marr550

    Ik werk 30 uur en heb 3 kids. Het is behoorlijk pittig. Maar je bent wel altijd lekker bezig.

    Ik merk zelf dat ik moet voorbereiden en plannen,het is echt het halve werk als het eenmaal een gewoonte is. Avondeten voor de volgende dag zet ik al deels klaar of snij en schil alles en zet het in de koelkast. Afwasmachine leegruimen voor bed. Kleding avond van te voren klaarleggen, was machine aandoen als ik ga koken en eruit Halen als ik de kids naar bed breng. Ik zorg ervoor dat ik geen boodschappen hoef te doen van ma-vrij.

    Dan Ben ik gewoon ook streng voor mn kinderen, ik heb duidelijke regels. Als je ergens mee speelt, ruim je het op, als je bord of glass leeg is zet je het op het aanrecht, ouderen zet het in de was machine. Elke kamer heeft een wasmand, geen kleding over de grond. Limiet met speelgoed in huis. Het scheelt allemaal zoveel. En vingers op de Ramen, kruimels overal je komt er echt niet zo makkelijk vanaf. Maar leer je kinderen op te ruimen. Nog moeilijk met 2 en 4 maar Kan prima onder begeleiding.

    En met huilen en drammen krijg je niet wat je wilt, dat werkt bij mij averechts en dat heb ik ze van Klein af aan aangeleerd omdat juist niet te doen. En met zeuren krijg je niks voor elkaar want nee is ook een antwoord. Het helps gewoon om duidelijk te zijn en regels te hebben. En juist gewenst gedrag aan te juichen. Dus als ze netjes ontbijt eten zonder krijsen. Hoe fijn je dat vind en dat je daar trots op bent. Het klinkt alsof je kids en jij erg opzoek zijn naar een routine, duidelijkheid en grenzen.

    Je huis netjes en opgeruimd brengt veel rust voor jezelf. En het valt echt niet mee om 28 uur te werken en 2 kleine te hebben.

  • Marr550

  • Paperdoll

    Ik heb hieronder al veel goede tips gelezen, maar ik wou nog even zeggen dat het ook gewoon ontzettend zwaar is als ze nog zo klein zijn. Het zijn echt de tropenjaren, maar het wordt écht wel beter. 😘

  • Dame68

    Het is ook zwaar zie ik om me heen, ik
    benijd de moeders niet die de kindjes dicht op elkaar hebben eerlijk gezegd. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik alle tijd en aandacht heb voor mijn dochter en mijn man en hiervan helemaal kan genieten. Zie alleen maar mama’s om me heen die helemaal opgebrand zijn

  • Nog-even!

    Dat ouders momenteel opgebrand raken, komt omdat ze geloven dat ze oeverloos geduld moeten opbrengen om het hun kinderen naar de zin te maken. Dat begint al bij wat ze horen over "wat normaal zou zijn" bij borstvoeding. Ik zie jonge moeders die hun borsten als fopspenen gebruiken, uit angst hun kind tekort te doen wanneer ze zelf grenzen stellen... 4 jaar later denken ze nog bij hun kind in bed te moeten liggen om het te laten slapen... Daar zou ik ook opgebrand van raken. En het resultaat is vaak kinderen die geen enkele grens respecteren, omdat ze dat niet geleerd hebben.
    Deze mechanismen komen ongetwijfeld voort uit onzekerheid en informatie, die moeders in feite met nog meer schuldgevoelens opzadelt. Dat is echt niet nodig. Maar blijkbaar hebben veel jonge ouders van nu vanuit hun jeugd niet voldoende basis meegekregen om zelfvertrouwen te hebben over het ouderschap. Zo jammer! Ik beweer nergens dat het niet normaal is om wel eens te worstelen. Maar wel dat er iets niet klopt als het zover komt dat je burnout raakt. Dat kan te maken hebben met je relatie of opvoedstijl. Maar het kan natuurlijk ook gewoon komen omdat veel moeders twee levens in één week proberen te proppen: moeder, partner, huisvrouw én een baan die veel van ze vraagt... Niet iedereen heeft zóveel energie om dat aan te kunnen...

  • Dame68

    Jij bent thuis. Dat is heerlijk dat dat kan. Maar dat is voor veel ouders geen optie, die moeten wel werken buiten te deur om de rekeningen te betalen
    Er is niet 1 reden dat een gezin uit balans raakt, maar een grote reden is zeker weten wel ‘alle ballen hoog houden’. Dat is helaas niet altijd een keuze. Niet iedereen kan rekenen op oma’s en opa’s.

  • Nog-even!

    Dat begrijp ik helemaal hoor. Ik probeer ook zeker niet te zeggen dat vrouwen niet zouden moeten werken... Ik bedoel meer dat dat wel een rol kan spelen....

  • ~MamaVan~

    🤣🤣🤣 zielige mama ben ik dan met een zielig gezin🤣 Wij hebben dus wel heel veel kinderen en heel dicht op elkaar maar ervaar totaal niet wat jij beschrijft. Het aantal kinderen zegt niets over of je opgebrand raakt of niet. Het heeft alles te maken met draagkracht en draaglast. En dat is vooral ook helemaal geen schande als je het op een gegeven moment niet meer trekt. Het kan je maar zo overkomen. En het is fijn als andere moeders dan even wat tips delen of een hart onder de riem steken.

  • Dame68

    Ik heb het al vaak gehoord van vriendinnen, had ik meer even geduld gehad.. maar ook dat mag. Elk gezin is idd anders. Ik ben alleen blij dat ik geniet van deze jonge leeftijd en dat gevoel niet heb

  • ~MamaVan~

    Ja dat is idd zo dat je dat van tevoren natuurlijk niet weet hoe het uitpakt als de leeftijden dicht op elkaar zitten en gelukkig mag het hier goed gaan!

  • Paperdoll

    Ja het is ook veel voor moeders om alles alleen te doen. Vroeger groeiden kinderen op met een een hele familie om zich heen. Iedereen woonde samen en voedde de kinderen mee op. Tantes, nonkels, grootouders.. En nu moet je vrijwel alles alleen doen. Dat is gewoon ook heel zwaar.

    Mijn kindjes schelen 2j9m dus dat viel ook mee, vooral omdat de oudste al naar school ging als de jongste werd geboren. Maar ja het helpt wel als je je kindjes niet te kort op elkaar krijgt, denk ik.

  • Dame68

    Dat klopt zeker. Die ‘village’ is niet meer zo groot of is er niet meer voor de meeste gezinnen

  • mamavananouk

    Het wordt in ieder geval anders aldus een moeder van 1 van 14 en van 17 🤣. Nee even serieus . Ik ben zelf ingestort toen jongste 3,5 was . Als ze allebei naar school gaan wordt het beter . Al is het maar dat je dan wat meer tijd voor jezelf gaat hebben .

  • Paperdoll

    Mijn kinderen zijn 11 en 8 jaar en dit is echt een fijne leeftijd. Ik vond zelf van 1,5 tot 3 jaar het pittigste. Wrss wordt het emotioneel wel zwaarder als ze gaan puberen, maar ik vind het wel makkelijker vanaf een jaar of 6. Nu kunnen ze zichzelf douchen, aankleden, alleen opstaan in het weekend, helpen met poetsen, vaatwasser, koken, naar de bakker gaan, de hond uitlaten,.. dat scheelt enorm, vind ik.

  • mamavananouk

    Ja inderdaad zo rond 7-12 is super relaxed!

  • Tweede83

    Wil ze niet eten, ik geef de helft van bord eten of brood. Dat moet op. Ik straf niet af met een toetje. Verder zeg ik niks en ga gewoon verder met eten en praten over school etc.
    Niet douchen? Dan even snel wassen en afspoelen. Haren volgende keer.
    Kleren bij het naar bed gaan samen uitzoeken voor de volgende dag.
    Zelf brood laten smeren en eten. Tas zelf klaar maken voor de volgende ochtend. Kun je die zo pakken.
    Laat zien op welke wijzer de klok moet staan dat iedereen klaar is. Maak er een wedstrijdje van wie het eerste klaar is. Diegene mag dan kiezen (uit bijvoorbeeld 2 opties) wat je vanavond gaan eten.
    Sta zelf een half uur eerder op, ga lekker douchen en alvast eten. Drink koffie of iets als de meiden gaan eten. Dan zit je er relaxed bij aan tafel.
    Ik help mijn 7 jarige gewoon met aankleden in de ochtend, gaat toch wat sneller en ze vind het leuk en gezellig. Zelf kamt ze haar Haren weer.

    Heb geen wekkers of iets. Ik geef stand van de wijzer aan, maar dan voor hun 5 of 10 minuten eerder.. heb jij nog speling voor die ene jas of schoen die nog niet aan is 😉 en kom je nog steeds op tijd.
    Misschien kun je er iets uithalen waar je wat mee kunt. Soms zelf eerder beginnen, de kids zelf dingen laten doen of erbij betrekken wil helpen. En gevoel van politieagent ken ik ook wel. Als ze iets niet willen dan zeg ik ook wel dat ik dat begrijp, maar dat bepaalde dingen nu eenmaal moeten.
    En voor in de nacht gillen en krijsen zou ik gewoon aan tafel aangeven dat dit niet meer kan. Dat je wel even kan komen kijken, knuffel geven en kus en dat dan iedereen weer gaat slapen. En dan ook doodleuk uitvoeren. Ze krijsen misschien nog 2 of 3 keer en dan klaar.
    Onze jongste probeert het ook. Ik luister eerst even, paniek hoor je zeker. Ga ik ook echt even heen. Knuffelen en troosten en dan weer terug leggen en ze slaapt weer verder.

    En thuis is de veilige haven, de plek waar je je zelf kunt zijn en kan ontladen van de hele dag.

  • mamavananouk

    Ik heb ook nog best lang schoenen aangedaan bij zoon als hij niet opschoot en we laat dreigden te zijn . Als we zeeën van tijd hadden liet ik hem zelf aanmodderen of niet . Op een gegeven moment willen ze niet meer geholpen worden. En hij kon het wel hoor, was gewoon liever lui dan moe .

  • Tweede83

    Ik zeg altijd ga het nu zelf of, anders doe ik het. Werkt ook wel. Maar dreigen helpt je niks. Dat maakt ze niet uit want je dreigt met iets en voert het niet uit. 1x waarschuwen en dan doorpakken. En klopt hoor dat ze in een fase komen dat ze niet meer geholpen willen worden.

  • mamavananouk

    Ik dreigde niet ,
    We dreigden te laat te komen ;-)

    Ik was juist de makkelijke moeder . Die weet dat ie zelf zijn schoenen aan kon doen maar wist dat zoon het heerlijk vond als ik het even voor hem deed . Keek ie je aan met die pretoogjes . En dan deed ik het even. Als ik in de ochtend al op mijn strepen zou staan dat ie perse zelf zijn schoenen moet aandoen….. dan hadden we allebei een slecht begin van de dag.

  • Tweede83

    Oh haha, tis net hoe je het leest, zo zie je maar weer 😉

  • mammavaneenmeisje

    Het is pittig, geef dit gerust ook toe aan jezelf! Erken dat het pittig is en schakel hulp in voor bijv het huishouden, ga evt. op zoek naar een meisje van 14/15/16 die aan het einde van de dag even met de meiden speelt. Als je geen oppas hebt kijk dan biijv. eens op de website https://www.reformatorischeoppas.nl/.
    Hier helpt het om na schooltijd -na het eten en drinken- een koptelefoon op te doen met een luister CD en ondertussen (maxi) strijkkralen/loombandjes te maken. Dit is hier de gouden tip om te ontprikkelen. Verder ben ik er echt als de oudsten uit school komen. Het drinken en koekje staat klaar op tafel en ik ga bij ze aan tafel zitten, we knutselen, lees een boekje voor, we doen kwartet of memorie spelletje, we knuffelen, we praten, soms een dansje door de kamer of we springen op de trampoline, zakdoekje leggen, etc. Tegen etenstijd zet ik het eten op (staat al klaar).

    Hier geeft het heel veel rust om het op die manier te doen. Ja je bent veel met de kinderen bezig maar geeft ook veel plezier en vreugde. Hier doorbrak het de negatieve spiraal, kinderen komen nu fijner uit school.
    Verder als tip als je de financiële middelen hebt zorg dat er iemand 1x per week komt om te helpen in het huishouden dit geeft veel verlichting.

    Veel sterkte, het ouderschap is ook pittig!

  • Momoftwokids

    Er zijn in mijn ogen 3 dingen die altijd heel erg helpen, maar die lastig zijn wanneer je zelf overbelast bent:
    - geduld
    - creativiteit en humor
    - afleiden

    Bv: wanneer kind niet pyjama aan wil trekken, zeg dan: " Het lukt jou vast niet om in 2 minuten je pyjama aan te trekken". 9 van de 10 keer roepen ze "echt wel!" En gaan ze als een speer.
    Of, "zal ik je helpen of wil je het zelf doen/ kies jij of kies ik/ wil je bruin of wit"
    Of: wil jij mij helpen mn schoener aan te trekken, dan help ik jou
    Etc

    Het is zoeken naar wat bij jouw kind werkt en na verloop van tijd werkt het niet meer en moet je weer wat anders bedenken. Wees creatief. Maak grapjes
    Hier helpt het bv ook als ze heel boos zijn, om te beginnen over het leuke uitje wat we volgende week hebben ("wil jij dit weekend met mij van de glijbaan?"). Afleiden dus.
    En wat ik ook wel eens doe als ik er zelf gefrustreerd van raak, dan zeg ik "ik denk dat wij even een potje moeten Stoeien samen!". Dat vinden ze vaak leuk, zelf raak je ook even je frustratie kwijt en het leidt af van wat niet goed ging.
    Bovendien is fysiek contact en plezier hebben samen heel belangrijk voor de hechting en zorgt en goede hechting en plezier samen weer voor beter gedrag.

    Sterkte!! Probeer de negatieve spiraal te doorbreken.

  • mamavananouk

    Zo hetkenbaar , bij zoon hielp het altijd om te zeggen jij kan echt niet drie hapjes eten . Nou die waren zo weg dan.
    En dan zelf verbaast zijn van hè waar zijn die hapjes nou gebleven . Oh heeft papa ze opgegeten , oh liggen ze onder te tafel . En schaterlachend zat ie dan aan tafel met een ondeugende blik . Echt te leuk om nu aan terug te denken . Hij is nu 14 🥰

  • Momoftwokids

    Haha ja omgekeerde psychologie inderdaad!! Wij zeggen wel eens"niet stiekem nog een hap nemen!" Nou dat vinden ze bijna altijd grappig om dan toch te doen

  • mamavananouk

    Ja dat ja. Of dan papa een andere kant op laten kijken en dan hem aansporen met gebaren om een hap te nemen . En dan papa van hè ik snap er helemaal niets van .zus van 2,5 jaar ouder deed dan ook mee met verbaast zijn . Echt zo lachen altijd aan tafel .

    De oudste at echt heel weinig en groeide ook gewoon maar dat dit dus lukte bij de jongste en dan ook nog veel gezelligheid en schaterlachen aan tafel .
    Oh Die goede oude tijd .

  • Momoftwokids

    Geweldig, die Pubers van jou!!

  • Momoftwokids

    Haha ja wat worden ze dan snel groot hè... En zo maak je het ook gezellig ipv een strijd.
    Mijn jongste vraagt nu zelf wel eens of wij even de andere kant op kijken en neemt dan snel een hap. Vindt hij nog steeds grappig.

  • mamavananouk

    Oh wat leuk!
    Hier zegt de puberzoon van 14 nog wel eens van mam kijk een vogel en dan is mijn vlees van mijn bord gejat 😂. En mijn dochter van 17 die zegt dan mam nog een vogel en dan heb ik opeens weer allemaal aardappels op mijn bord want die eet ze niet graag.
    Zo heb je dus zelfs als je pubers hebt nog lol aan tafel 😆

  • Rupsje1995

    Ik herken je verhaal wel een beetje. Hier zijn ze nu 5, 3 en 1. Ik merkte vooral dat ik met de oudste in een negatieve spiraal kwam, inderdaad niet willen doen wat ik wil op dat moment en overal drama van maken. Als je 5 bent kan je prima luisteren, dat heb ik hem ook verteld. En als hij dat niet doet dan volgen er consequenties. En geen loze consequentie die ik niet uit voer. Ja, ik ben nu streng tegen hem, maar eigenlijk hebben we het nu juist veel gezelliger en heb ik ook de energie en de zin om weer spelletjes met ze te spelen o.i.d.

    De 3 jarige pak ik nu gelijk op dezelfde wijze mee, maar is gewoon 2 jaar jonger en behandel ik dan ook op iets andere wijze.

    Af en toe zoek ik ook gewoon samen met hem een middenweg. Je lust je eten niet? Oke dan hoef je je bord niet helemaal leeg te eten, maar spreken we af hoeveel happen jij gaat eten. Hoeveel eet je er? 5? Vind ik een beetje weinig, zullen we er 7 van maken. Als je 7 happen opeet mag je een toetje na het eten.

    En een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Scheelt hier ook heel veel 🫣

  • .proberenvooreenderdewonder

    Je zit met je gezin in een spiraal, laat ze zelf hun brood smeren, probeer een andere routine, plan wat eigen tijd in, laat ze meer mee helpen. Jouw emoties werken uit op hen en visa versa. Hulp inschakelen is altijd een optie

  • AshleyJessy

    Ik geloof in het principe positief opvoeden. Google maar is.
    En wat ik nu in je verhaal merk is dat ze grenzen zoeken en daar dus steeds overheen kunnen gaan. Ik snap dat het een wisselwerking is, maar genoeg is genoeg want nu ben je op..
    Je meiden hebben je strakke grenzen nodig, ze vragen er om!

  • mamavananouk

    Ze hebben ontdekt dat als ze maar langs genoeg gillen en krijsen ze hun zin krijgen .
    Dit wil je er uit krijgen maar dat is zo lastig als je er helemaal doorheen zit . Want dan moet je niet meer toegeven . Ook die ene keer dat je denkt pfffff ik ben er klaar mee . Want dan kan je helemaal op nieuw beginnen.

    Ik zou proberen om de komende weken zoveel mogelijk slaap te krijgen. Als ze als ze in jullie buurt mogen slapen binnen paar minuten weer verder slapen en jullie ook dan zou ik daar misschien nu even voor kiezen . Je hebt zelf je slaap echt zo hard nodig . Want dan kan je het overdag ook beter aan . Dus zou eerst inzetten op betere nachten.
    Wat bij ons hielp met slechte nachten van bv de oudste was om een tijd de jongste bij de oudste te laten slapen . Ze voelde zich dan niet alleen en sliep weer goed met haar broertje samen . Ze zocht gewoon nabijheid. In de monsterfase van broertje bleef zus dan weer slapen bij hem .
    Dit werkte echt heel goed bij hen.
    Ze gaven zelf aan wanneer ze weer op eigen kamer wilden slapen.

    Strijd om eten kan je vergeten. Dat wint je kind. Dus laat het volledig los . Als je bang bent dat er te weinig in komt kan je altijd nog een vitamine pil geven . Op enkele uitzonderingen na hongeren ze zichzelf niet uit. Mijn kids zijn ondertussen flinke pubers maar bv dochter heeft echt jaren heel slecht gegeten . Er kwam echt heel weinig in . Maar ze is ondertussen wel 184 dus er zal genoeg binnen gekomen zijn .

    Bij kleding niet aan , dan ga je maar in pyjama naar school.

    Rommel geeft ook weer onrust. Misschien kan je even samen met je man twee uurtjes opruimen. Dat geeft daarna dan weer rust in je hoofd .

    Zit jongste op de opvang als je werkt ?
    Ga twee uur eerder naar huis van je werk of neem een dag vrij . En ga even lekker op de bank ieen filmpje kijken of een boekje lezen . Even jezelf opladen .

    Nogmaals , probeer die nachten goed te krijgen dan kan je overdag veel beter aan . Het wordt beter !

  • Sharon

    Pick your battles is het grootste advies.
    Niet eten? Prima...je kunt dan enkel nog 1 andere optie aanbieden (voor de eventueel lege buik)
    Niet douchen? Prima...dan een washandje om te wassen en de dag erop douchen/badderen.
    En zo geldt het voor vele dingen.
    Let wel op, het feit dat ze thuis ontprikkelt en haar kont tegen de krib ingooit betekend ook dat ze zich daar veilig genoeg voelt. Je kunt misschien er overdenken om samen een rusthoekje in huis te creeren, zodat er ook echt een ontspan moment is.

  • Liefleven

    Bedankt! Daar heb je gelijk in :) en een rusthoekje vind ik ook een goed idee. Ze heeft al een hoekje op haar kamer maar beneden zo’n hoekje is ook wel fijn.

  • Sharon

    Gewoon meerdere rustpunten door huis creeeren :-) en het wordt allemaal beter zeggen ze .

  • mamavananouk

    Als ze spelen beneden dan bv de ene aan tafel en de andere in een andere hoek van de kamer . Dan is er ook minder strijd en onrust .

  • Ikendochter

    Een paarsagen vrij nemen als de kids op de opvang/school zitten je huis op oorde brengen dat is tip 1. Vaak als je huis een zooitje is zit je hoofd vol en kom je er niet uit tot het is opgeruimd maak hiervoor zelf een schema.
    Voor die dagen.
    Ik heb ook een temperament vol meisje ze is nu 20 maanden maar hou me hart vast over een jaar. Ik laat haar dan ook lekker boos doen als ze boos is want vaak wordt het erger als je er juist erger.
    Ik zou een stikkervel maken met daarop een stikkertje voor goed gedrag plakken. Vaak moet je juist aangeven wat goed is als xe dat doen als je alleen maar boos moet worden is dat niet oke. Dat maakt alles erger dus ze helpt haar zusje plak een stekkertje beloon haar voor het goede. Zodat ze ziet oh als ik me goed gedraag dan krijg ik een stikkertje weetje wel. Dan gaat langzamerhand de drijf van alleen maar boos zijn er uit. Had dit overigens van een collega. Die zij laatst ja, je moet juist goed gedrag aansporen het is zelf hoe je er mee omgaat natuurlijk dus hang een vel op de deur en leg haar uit wat de bedoeling is. Misschien creër je dan rust voor jezelf en voor de rest van het huis.
    Maar actie is reactie en vaak als je al niet lekker in je vel zit wordt dit erger. Succes 🥰

  • Nog-even!

    Ik vrees dat het probleem is dat je bang bent voor gedoe en conflict. Maar zonder conflict, geen overwinning. Gooi gentle parenting de deur uit en alle trucjes van wekkers e.d. Werk aan je eigen zelfvertrouwen: jij bent de moeder. Ze moeten naar jou luisteren. Natuurlijk passend bij hun leeftijd. Geloof daarin, dat jij het in jouw huis voor het zeggen hebt. Negatief gedrag mag niet beloond worden. En dat wordt het nu wel.... Dit is de enige manier om de regie weer in handen te krijgen... Geen gesmeek. Actie. Je kunt het!

  • billys

    Ja! Gentle parenting is for gentle kids.

    Ik vind het een mooi principe, maar twee wildebrassen met sterke eigen wil in huis hier die met een aanpak als gentle parenting het huis over nemen. Ze hebben duidelijke grenzen nodig, consequenties en ja, dan is het soms niet gezellig maar dat duurt maar even omdat ze ook voelen dat ze met zeuren helemaal nooit hun zin gaan krijgen.

    Ik leg wel veel uit, geef een alternatief. 'Nee, je mag geen snoepje we gaan zo eten. Je mag wel een stukje paprika/tomaatjes/whatever', 'vandaag niet in bad maar even snel douchen want het is al laat' etc. Man is daar minder van, meer van het nee zeggen, niet uitleggen principe en die botst dus ook veel vaker met ze. Ziet nu wel dat ze bij mij minder zeuren dus neemt het vaker over.

    Ze mee laten helpen werkt ook goed hier. Dus als ik kook helpt er altijd wel een mee. Met geschikte messen kunnen ook onze 5- en 2 jarige prima helpen snijden. Autonomie geven dus, ook met aankleden. Als ze dwars is kies je twee setjes uit en laat je haar kiezen, maak een wedstrijdje van aankleden. Niet eten is prima, jij bepaald wat je eet 's avonds, zij hoeveel er gegeten wordt. En jep, dat is rot als ze maar 1 hap eten, want jij denkt dat ze honger heeft en moet eten. Maar probeer het los te laten.

    En los van alles, ik vind 28 uur icm een gezin en huishouden best veel, of werkt je man geen 40 uur? Hier 32 en 20 uur en ik vind het al een heel gedoe qua planningen, huishouden, school en alles. Misschien is het financieel hard nodig, kan het in je functie niet anders of is het een bewuste keuze, maar anders geeft iets terug gaan in uren misschien bepaalde rust bij je waardoor alles iets chiller wordt.

  • Amatullaah

    Ik denk dat je niet precies weet wat gentle parenting inhoud, ik heb rustige kids maar ook een paar wildebrassen en bij allemaal doe ik aan gentle parenting. Alle daden hebben consequenties, grenzen hebben we ook heel veel. Maar als zij om die consequentie of regels verdrietig zijn en moeten huilen, dan mag dat! Gaat meer om emoties mogen uiten, betekent niet dat er regels veranderen of consequenties worden verzacht. :)

  • billys

    Dat weet ik zeker wel, want het leek mij een fantastische manier van opvoeden. Hier werkt het niet om zonder straffen en belonen te werken. Of om als er eentje een dwarse bui in de supermarkt heeft heel lief de emoties te gaan benoemen. In plaats van dat het dan sneller over gaat barst het helemaal los. Snel stoppen en anders ga je horizontaal mee de winkel uit werkt hier, maar in de ogen van een gentle parent pak ik het dan wel ruw en autoritair aan.

    Maar fijn dat het bij jouw wilde kindjes wel werkt 😀

  • Dame68

    Volgens mij zit het verschil in dat er ruimte is voor ontwikkelen van autonomie (en minder bij de meer autoritaire opvoeding)

  • billys

    Maar er zit nog een hele wereld tussen autoritair opvoeden en het aanvliegen zoals bij gentle parenting 🤷🏻‍♀️

  • Liefleven

    Dankjewel! Ik denk dat je gelijk hebt 👌🏻

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50