Vanmiddag paste ik op mijn buurjongetje van 22 maanden. Zijn moeder is een week geleden bevallen en hij kwam gezellig bij ons spelen. De afgelopen maanden is hij veel bij ons geweest om zijn moeder te ontlasten.
Het viel mij en de kinderen meteen op dat hij heel anders is dan we gewend zijn. Hij is constant moe, slaapt héél veel, is alweer moe als hij pas net een half uur wakker is (na tweeënhalf uur slaap) en wil dan weer slapen. Thuis doet hij dit ook, vertelde zijn moeder. Voorheen deed hij ‘s middag 1 dutje van hooguit een uur. Nu wil hij de hele dag slapen. Half uurtje wakker, misschien drie kwartier, en dan gaat hij alweer twee uur slapen. Voor een actieve, ondernemende dreumes die normaal meteen als hij wakker is de hele dag vol gas geeft, is hij nu zelfs een half uur tot drie kwartier nadat hij wakker wordt nog steeds moe.
In de drieënhalf uur dat hij bij ons was, heeft hij ruim tweeënhalf uur geslapen. In het uur dat hij wakker was, draaiden 5 keer zijn ogen helemaal weg midden tijdens zijn spel. Duurde ongeveer 10-20 seconden, en in die tijd kregen we geen contact met hem. Het ene moment keek hij ons nog vrolijk aan en was hij tegen ons aan het brabbelen en ergens naar aan het wijzen, letterlijk een seconde later draaiden zijn ogen weg midden tijdens zijn gebrabbel, bleef hij 10-20 seconden stijf stil staan en reageerde nergens meer op. Daarna draaiden zijn ogen weer normaal, duurde het nog een seconde of 5 a 10 en daarna keek hij om zich heen en speelde verder alsof er niets gebeurd was. Dit gebeurde tijdens het spelen, tijdens het babbelen en tijdens het eten. Op onlogische momenten, dus niet dat hij het zelf doet.
De kinderen en ik dachten eerst dat hij het expres deed, en we probeerden om hem eruit te halen. We hebben hem gekieteld en op schoot getrokken en lachend geknuffeld met “Hé, wat doe jij nou?” Normaal zouden we dan een stralende lach en een hoop gegiebel krijgen van hem, maar hij reageerde gewoon helemaal niet. Alsof hij een pop was. Totdat zijn ogen weer normaal draaiden, toen reageerde hij na ongeveer 5-10 seconden weer wel.
Zijn moeder ligt nog in het kraambed, dus ik wil haar niet onnodig ongerust maken. Herkent iemand dit? Als je online zoekt op dit gedrag, kom je uit bij epilepsie. Het laatste wat ik wil is dat een pasbevallen moeder zich onnodig ongerust maakt doordat de buurvrouw iets meent te hebben gezien op internet. Straks is er niks aan de hand en zit ik de boel onnodig op stang te jagen. Dat wil ik niet.
Is er hier iemand die weet of ik haar hierop moet wijzen?
Hoi! Ik lees dit nu pas, en ook de reacties. Ik vind het super van je. Sowieso dat je je buren helpt met opvang van hun peuter, maar ook dat je je zorgen om hem maakt. Logisch dat je dan eerst even gaat Googlen voordat je een kraamvrouw die in de kreukels ligt, en ook probeert te genieten van haar pasgeborene, onnodig stress bezorgt. Ik zou precies hetzelfde gedaan hebben hoor!!
Knap dat je het inmiddels hebt besproken. Hopelijk doen ze er iets mee.
Eens. Begrijp eerlijk gezegd niets van de reacties die vinden dat ze wat fout heeft gedaan. Opmerkingen als ik zou laaiend zijn, of dat ze te lang heeft gewacht. Uuuh, ok?! 😶
Ik vind TO alert, meedenkend en ik had hartstikke graag zo'n lieve, betrokken buurvrouw gehad! ❤️🫂
Helemaal mee eens! Wat oordelen mensen toch snel... Ik had hetzelfde gedaan. Er is voor het ventje zoveel veranderd in korte tijd dat je eerst toch denkt of dat een oorzaak kan zijn
Inmiddels heb ik moeder gesproken. (Vader ligt wat ingewikkeld.) Moeder had zelf wel het vele slapen en de vermoeidheid opgemerkt, maar had het wegdraaien van zijn ogen nog niet gezien. Daar hoort wel bij vermeld dat moeder na een zware bevalling nog bedlegerig is, ze is pas net thuis uit het ziekenhuis. Ze heeft haar zoontje in de afgelopen week heel weinig gezien. Wij (mijn gezin) hadden het jochie twee weken niet gezien, omdat er hulp in huis was bij dat gezin. Voor die tijd, vanaf de kerstvakantie tot twee weken geleden, was het jochie drie tot vijf dagen in de week in de middagen bij ons, zodat zijn moeder kon rusten en slapen. Al die tijd hebben we deze wegrakingen niet gezien. Het jongetje is echt heel erg veranderd. (Ik geef beschaamd toe dat ik me aanvankelijk heb afgevraagd of iemand in dat huishouden kalmerende of slaapmiddelen aan het jochie had gegeven, om hem rustig te houden, zoveel sliep hij vandaag. Hij leek bijna niet wakker te kunnen worden. Telkens als hij even wakker werd en zijn ogen opende, probeerde hij overeind te komen net als altijd, maar viel dan meteen weer in slaap.)
Voor de mensen die - begrijpelijk - vragen waarom ik het niet meteen heb ge meld: - Dit jongetje heeft net een broertje gekregen. - Er is - naast de kraamhulp - een voor hem vreemde hulp in huis (een logé uit hun land van herkomst) die de hele dag voor de dreumes en het huishouden zorgt, terwijl zijn moeder boven in bed/in het ziekenhuis ligt. - Het complete gezinsleven in dit gezin is niet meer hetzelfde als het voorheen was. - Indrukken en prikkels genoeg dus voor het jochie om te verwerken en om hem vermoeid te maken. - Ik ken en heb geen geen epilepsie. Voor hetzelfde geld had iemand hier gezegd: “Nee joh, absences en epilepsie zien er heel anders uit. Maak je niet meteen zo druk.” In dat geval maak ik de moeder liever niet ongerust. - De momentjes van wegvallen van het jongetje duren maar kort. Wie weet werd het wel veroorzaakt door iets anders? - Voordat ik aan de bel trek, wil ik meestal checken of datgene wat ik zie wel echt een probleem is, of zou kunnen zijn, zodat ik niet alarm sla om niks, bij wijze van spreken de politie bel omdat de zon opkomt. Geloof me, als dit jochie doodziek of zwaar gewond zou zijn, dan zou ik rechtstreeks (via de ouders) naar de dokter gaan en niet eerst hier om advies vragen.
Ik wilde aan jullie dus geen diagnose vragen. Meer een vraag stellen van: Lijkt dit voldoende op epilepsie, (of iets waarvoor evt een dokter moet meekijken) om het te melden bij de ouders, of niet?
Het antwoord is duidelijk ja, zeker omdat meer mensen denken dat het klinkt als epilepsie. Ik ben blij dat iedereen heeft meegedacht. Bedankt! ❤️
Ik zie niet in wat je fout zou hebben gedaan. Als het kind een gebroken arm had of hevig bloedde had je vast de artsen ingeschakeld. Maar dat is niet het geval. Prima gedaan!
Mee eens! Maaike, je hebt goed gehandeld hoor. Ga zelf maar in die schoenen staan. Ongetwijfeld zijn er mensen direct melden en aan de bel trekken, maar ik snap je afweging prima. Als je er niet bekend mee bent en niet direct paniek wil zaaien, is het gegeven de omstandigheden ( veel veranderingen jochie) niet gek dat je even afwachtte en naar ervaringen vroeg. Ben benieuwd naar het vervolg.
Vroeger trok mijn oma aan de bel toen ze bij ons op visite was en zag dat ons buurjongetje(4jr) steeds op zijn tenen liep. Zijn ouders hadden er nog niks achter gezocht. Mijn ouders blijkbaar ook niet. Ze zei: "dit is niet goed hoor, daar moet je in voorzien!" Hij bleek uiteondelijk een ( aangeboren-)tumor in zijn hersenstam te hebben en is er toen aan geopereerd. Dat is nu zo'n 45 jr geleden. Buurjongen is helaas op zijn 27e overleden tijdens een zwaar insult. Epilepsie was ontstaan door de operatie aan zijn tumor.
Tip voor de volgende keer: meteen de moeder en daarna een huisarts bellen als je een kind niet ( goed) wakker krijg of vermoedens hebt van slaapmiddelen! Je hebt het zeker goed bedoeld, maar als dit mijn kind betrof was ik laaiend geweest!
Ik moet wel eerlijk zeggen dat als ik die moeder was geweest, dat ik het niet zou kunnen waarderen dat je zo lang gewacht zou hebben met het vertellen. Ik snap je goede bedoelingen, maar je neemt wel onnodig veel risico. En is het echt zo erg om te zeggen tegen iemand.. het valt me op dat... ? Dan is het aan de moeder om te beoordelen of ze er de urgentie van in ziet of niet. Ik zou dat de volgende keer echt anders doen, zeker als je ziet dat het iets neurologisch is.. je weet niet wat er achter zit en dan moet je juist zo snel mogelijk handelen en niet eerst zelf onderzoek gaan doen.
Precies mijn gedachte! Heb je het als moeder al zo zwaar en tref je een hulp/oppas die je eerst verdenkt van iets en vervolgens iets zelf eerst wil uitzoeken , en dan geen hulp zoekt bij een professional maar op een forum! Het zal zeker goedbedoeld zijn van topicstarter daar twijfel ik niet aan maar niet echt slim aangepakt
Begrijpelijke reacties, vooral nu achteraf duidelijk is dat het op epilepsie lijkt.
Besef dat ik die kennis niet had. Ik zie een jochie dat 5 keer 10-20 seconden stil blijft staan en met zijn ogen draait, en geen reactie geeft op pogingen tot contact maar strak voor zich uit blijft staren. Waarbij ik me aanvankelijk nog afvroeg: “Doet hij dit nou expres en loopt hij ons te dollen? Is dit een nieuw spelletje dat hij grappig vindt?” Dit jochie is een enorme clown, die zichzelf om de haverklap met een grote grijns op de grond laat vallen of nep struikelt, puur zodat hij “Uh-oh!!” kan roepen tegen mijn kinderen, die dan meteen meedoen en ze het samen uitgieren van de lach.
Het duurde bij mij ook even voordat ik alles op een rij had en me realiseerde dat het niet klopte, dat hij dit niet zelf deed, dat het niet een nieuw spelletje van hem kon zijn.
De bewering dat ik wist dat het iets neurologisch was, is onzin. Dat wist ik helemaal niet, dat inzicht kwam pas later, mede hier middels de ouders en doordat ik beter ging nadenken over wat ik had gezien. Ja ik heb even op Google gekeken of dit gedrag ergens bij past, omdat het me niet lekker zat hoe meer ik erover nadacht nadat het jongetje alweer naar huis was. Maar we weten allemaal ook (zie de zwangerschapstopics) dat als je op Google gaat kijken, je makkelijk kunt uitkomen bij allerlei ernstige aandoeningen en dat je daar onnodig angstig en gestresst van kunt raken.
Achteraf is makkelijk praten, met de kennis en inzichten die je dan hebt. Maar die had ik niet.
Dat neemt niet weg dat ik het inderdaad (achteraf bezien) beter meteen had kunnen melden, maar jullie mogen wat mij betreft iets minder hard zijn in jullie oordeel. Kom op zeg, ik ben geen arts en ik ben ook niet alwetend.
Ik vind mijn reactie niet hard, maar eerlijk . Maar wat ik werkelijk niet snap ( staat helemaal los van jou) dat dergelijke vragen hier worden toegestaan. Medische vragen of vragen die daar aan verwant zijn, horen hier niet. Sterkte nog voor de moeder trouwens en ook voor het manneke uiteraard.
Probeer het eens positief te zien: Maaike doet haar uiterste best om haar buurvrouw die in de kreukels ligt te helpen. Moeder is zelf niet in staat om voor haar peuter te zorgen, laat staan om met hem naar het ziekenhuis te gaan. En dan kom jij zeggen dat je in het geval van moeder laaiend was geweest als je buurvrouw jou niet à la minute had laten weten dat ze misschien iets had gezien wat ze niet helemaal vertrouwde. Dat ze de vraag hier kon stellen was juist fijn: even ruggespraak houden wanneer je ergens over twijfelt is heel normaal. Daar zijn we voor. Niemand stelt hier een diagnose. Wat jij eerlijk vindt, kwam wel behoorlijk aanvallend over... En dat terwijl ze juist zo haar best doet om zorgvuldig te zijn... Maar ik denk dat je het anders bedoelde...
En het is heel makkelijk om vanaf een schermpje naar de situatie te kijken. Dat is heel anders wanneer je er zelf midden in zit. Je bent alert geweest op de veranderingen die zijn eigen ouders niet eens hadden gezien. Dat is knap. En goed dat je informatie hebt ingewonnen en het gesprek bent aangegaan.
Ik zou dit filmen, vader laten zien. Hem toch wel op het hart drukken er wat mee te moeten doen. Laat het hem naar de huisarts mailen. Het klinkt best extreem namelijk. En totaal niet “normaal.” Kraamvrouw of niet, dit zou ik toch ECHT graag willen weten/zien van m’n dreumes ..
Ik ken een jongetje dat ook voortdurend moe was...doodmoe... Na veel dokteren kwamen ze erachter dat hij 's nachts voortdurend epileptische aanvallen had, waardoor hij niet uitrustte. Hij krijgt nu medicatie waarmee hij enorm opgeknapt is...
Ik zou het zeker bij vader melden. Hier moet wel iets mee. Zeker omdat epileptische aanvallen hersenbeschadiging kan geven...
Ik had als kind ook absences, dat is inderdaad een vorm van epilepsie. Dat met de ogen wegdraaien had ik ook en niet reageren. Best filmen en de ouders snel verwittigen. Het is belangrijk ook dat onderzocht wordt of er geen andere oorzaak is die de absences veroorzaakt, dus je mag toch echt niet wachten om hen te verwittigen.
Ja natuurlijk moet je haar hier op wijzen! Ik vind het zelfs vreemd dat je - ongetwijfeld goed bedoeld- eerst gaat googlen en hier om advies gaat vragen, ipv het meteen door te geven aan de ouders. Dat had ik de eerste keer al gedaan. Als het jouw kind betrof had je het toch ook willen weten? Des te eerder kunnen ze professionele hulp/diagnose/behandeling krijgen.
Mijn zoon heeft absences. Het duurt inderdaad heel kort. Hij dwaalt dan rondjes en is eventjes van de wereld. Mega lastig om te filmen, want het is zo kort. Als het jongetje niet reageert zijn het inderdaad aanvallen. Wij hebben geprobeerd onze zoon eruit te halen, alleen dat werkte dus niet. Daardoor ook gelijk het vermoeden van epilepsie. Je kan hem eens door een molentje keihard laten blazen (hyperventilatie). Het triggert vaak wat...
Je kan niet anders dan het te melden. Ik zou mijn bezorgdheid uiten, je bent getuige van een mogelijk probleem. Je kan het niet niet melden. Zie je soms de vader of een ander zorgfiguur? Ik begrijp dat de moeder wat gevoeliger ligt, maar langs de andere kant… ook pasbevallen zou ik op de hoogte willen zijn. Beter zorgen om iets dat niks blijkt te zijn, dan geen zorgen om iets dat wel iets is
Komt hij morgen weer spelen? Dan zou ik het filmen . Dan kunnen ouders met hem naar dokter met het filmpje.
Overigens zou ik het wel aan de vader zeggen van hé , wat me opviel vandaag met spelen was dat ie af en toe weg leek te zijn. Heeft ie dat bij jullie ook ?
Klinkt inderdaad wel als een absence en dat valt zeker wel onder epilepsie. Meest lastige vorm om te ontdekken omdat het kort, maar krachtig is.
Ook kost dat inderdaad mega veel energie en missen ze in die tijd om stukjes van gesprekken ed.
Helaas veel meer te maken door mijn werk, maar ook mijn partner heeft het. Ook deze vorm, daar kwamen ze op school erachter doordat hij middenin bijv. Voorlezen stopte met lezen. Hilariteit alom, helaas geen goede reden.
Voordeel is wel dat het te behandelen is met medicatie. Dat kan wel een zoektocht zijn gezien de bijwerkingen enz.
Wanneer komt zijn moeder uit het kraambed? Anders even kort afwachten met het delen van je bevindingen.
Het klinkt niet echt als epilepsie, maar meer als een absence, maar wellicht is er wel nood aan bloedprikken, ik zou het toch zeker wel bij de ouders melden.
Mijn zoon dwaalt rondjes. Helemaal niet typisch met kinderepilepsie. Alleen op de monitor is het toch echt kinderepilepsie. Het komt in zoveel maten en vormen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (33) Verversen