Ha mede-(hoogzwangere)-moeders! Ik ben op zoek naar herkenning. Nu ruim 38 weken zwanger en echt, ik irriteer me zo aan alles en iedereen. Mijn partner kan ik wel schieten, mijn piepende peuter wil ik achter het behang plakken, mijn vriendinnen die dagelijks vragen of alles nog rustig is wil ik uitschelden. Totaal niet redelijk, dat besef ik me al te goed! Vorige week zei ik nog enthousiast “laat deze dame nog maar even zitten in de buik” en nu zit ik hormonaal/boos/gefrustreerd op de bank en denk “kom er uit, NUUUUUU”. Mijn eerste dochtertje is geboren met 35 weken en heb dit niet gehad. Herkennen jullie dit van de laatste fase? Please, stel me gerust en zeg dat het over is zodra de baby uit de buik is!
Pfff tell me about it 😩 ben nu 38+3 en heb zoo geen geduld met niks of niemandd , vind het zo zielig voor me kids want Kan gewoon weinig verdragen. Me man zegt zelf dat hij niet kan wachten tot ik beval 🤷🏽♀️ Na de bevalling is dat gelukkig wel weg .. (bij mij toch ) denk wel dat het voor velen herkenbaar is 😁
wees maar blij dat je het nu pas heb , ik ben een heks heel de zwangerschap door .. ik kon binnen 1 sec van vrolijk naar een monster gaan.. arme man van mij heeft het 4 x echt 9 maanden zwaar gehad , gelukkig vond hij het niet erg en snapte hij ook wel dat he5 door d3 zwangerschap kwam
Hahahaa hormomen! Hoort erbij en t gaat weer over. Ik had t bij de 1e2 ook zo, bij de 3e was ik heel zenn op n enkele ontplpffing na. Mn man noemde me bij de 2e een 'hormon-ster'
hier 7 weken geleden bevallen via keizersnede en ben aan het ontzwangeren nou heb die gevoelens nog steeds 🤣🤣 dus het houd nooit op hormonnen daarna heb he die fase weer🤔
Yep, hier ook. De vraag of er al beweging in zit of dat het al rommelt komt me echt mn strot uit. Of iemand die bij mij op bezoek wil komen,,,, bah,,, laat me allemaal toch gewoon met rust..
Momenteel 40+2 en ben er HELEMAAL klaar mee. Elke dag die berichtjes, mijn partner die steeds vraagt of het al rommelt en de hele dag nauwelijks iets kunnen doen ivm harde buiken..
Zeeeer herkenbaar! En ik ben nog wel met 41+5 en 41+2 bevallen. Wie weet dit keer. Ik ga ook maar uit van een 41 weken durende zwangerschap. Ik ben pas 35 weken maar irriteer me nu al aan alles, van de rits van mn jas die klem zit aan meer dan 1 kinderstem tegelijk, aan mijn man die zich omdraait in bed enz enz
Há zo herkenbaar! Nu zelf ook 38 weken zwanger van de tweede. Helaas zowel man als ik nu de griep. Dat werkt ook zeker niet mee aan mijn irritatiegrens (mannen en de griep..). Aan de ene kant helemaal klaar met de zwangerschap, maar wil ook wel graag dat ze nog even blijft zitten tot ik weer fit ben.
Vanaf de 30 weken haatte ik ieder collega of patiënt die aan me vroeg of t allemaal nog wel ging en wanneer ik met verlof ging Vanaf Mn verlof haatte ik iedereen die vroeg hoe t met de kleine ging en of ze nog niet zou komen
Hahahahaha yep hier ook...en volgende moment zitten te huilen omdat ik mezelf gemeen vond tegen de oudste... en ik zit pas op 35 weken. Sterkte met de laatste loodjes (loden) 😊
Haha dat dus!! Dan kijkt ze me met hele grote zielige ogen aan omdat ik streng ben geweest en denk ik “oh nee, nu bezorg ik mijn kind ook nog eens een trauma!!” 😂 het gaat lekker hier! Dankjewel, voor jou ook sterkte de aankomende weken!
Ja dat weet ik nog goed bij de 2e! En vooral al die mensen die vonden dat ik ervan moest genieten want misschien is het wel de laatste... Ik heb gezegd dat ik het na de uitgerekende datum er echt helemaal klaar mee zou zijn... en ze is geboren savonds op de uitgerekende datum! En daarna wast helemaal over!
Ha, genieten!🖕 ik “geniet” enorm van mijn hormonen, van het feit dat ik niks meer kan, van die karate-moves in mijn buik, van alle mensen die continu vragen “en en en?” 😂
Bedankt voor je geruststelling! Nog even volhouden dus en dan ben ik weer te genieten haha (of nouja, iets meer te genieten)!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen