Op aanraden van mijn gynaecologe wil ik gaan starten aan een bevallingsplan, maar ik word online echt neergemept met verscheidene varianten. Welke vinden jullie fijn, welke informatie hebben jullie hier in zelf verwerkt e.d.? Wat mag ik niet missen?
Dit is dus op aanraden i.v.m. een traumatische vorige bevalling (inleiding) mijn gynaecologe nu wil voorkomen dat ik dit gevoel uiteraard weer krijg nu weet ik wel zeker dat ik niet de enige ben met een vorige trauma-bevalling die nogmaals gaat bevallen, voor deze dames...hoe hebben jullie dat opgelost? Of verwerkt...welke hulp hebben jullie gehad? (stomme is ene moment raak ik half in paniek bij de gedachte van het bevallen en het andere moment denk ik maar de eerste is ook zonder problemen gegaan)
Daar moet ik dus helemaaaaaal niet aandenken (maar ik ben als de dood voor ingrepen chirurgisch gezien...ik ben zelfs al een mietje bij de tandarts kun je nagaan)
Soms heb je geen keuze... Mijn 2e keizersnee was mijn 6 operatie. Dus die geplande keizersnede zei me niet zo veel. Gaf gezonde spanning, zoals iedereen heeft voor de bevalling. Ik ben ook bang voor de tandarts.... afgelopen week nog met klamme handen in de stoel gezeten. Staat in geen verhouding, maar ja...🙈
ik had geen trauma bevalling bij mijn eerste maar ook zeker geen fijne. Ik zak constant op het randje an paniek en wilde echt niet meer. Door gezet en niet verbaal geuit dat ik op het punt stond om helemaal in paniek te raken. Ik heb mijn bevalling op geschreven en dat bracht ergens toch rust. Verder heb ik me ingelezen in hoe een bevalling makkelijke kan begonnen. Iets war me enorm aantrok was hypno birthing. Ik heb me er veel over ingelezen. Ben op de negenmaanden beurs naar verschillende cursussen/voorlichtingen er over geweest en heb er over gesproken. Ik heb nog lang nagedacht over een echte curses over hypno birthing maar door de kosten het toch niet gedaan. maar met die info die ik had gekregen wist ik genoeg. Ik had bepaalde wensen voor de bevalling of dingen die ik graag wilde proberen. Zo had ik een tens gekocht (gratis met mijn verzekering) maar uiteindelijk niet gebruikt. Ook wilde ik graag in bad, gedaan was fijn!!! Maar heel belangrijk voor mij ik stond er mentaal zo anders in. Ik kon de weeen best goed opvangen. Behalve op het einde toen werd het ff zwaar maar ook nog wel te doen. Alleen het persen viel me zwaar tegen maar dat was maar 10 minuten. Ik ben uiteindelijk ook in bad bevallen en had amper schade aan mijn vagina. Dat was echt fijn! Ik kijk op mijn tweede bevalling echt veel beter terug. Ooo wat ik her heel fijn vond was dat ik allles van top tot teen besproken had met mijn man hij wist wat ik wel en niet wilde. Hopelijk vind jij ook meer rust richting je bevalling
Ik zat ook al te kijken naar een cursus mindfull zwanger. Ik ben wel een paniekpietje, maar weet dat ik opzich heel erg zen ben wanneer het er op aankomt. De gyn wil het plan denk ik meer om mij rust te kunnen bieden. Ik hoop stiekem dat ik een shitload wierrook mag branden :'-) want geuren stemmen mij rustig...en een shitload aan harde herrie mag draaien (muziek) :$ maar goed te lezen dat je tweede bevalling zoveel fijner liep.
alles wat jou helpt is goed zolang het rook alaarm maar niet af gaat :P of de buren last hebben van de muziek... Maar ja als je gaat gillen horen ze het ook
En hoe ik de eerste bevalling heb verwerkt? Dat heeft best wel even geduurd. Overdag ging het prima met me, maar als ik ging slapen droomde ik erover en 's ochtends als ik wakker werd stond ik er mee op. Dat heeft zeker 7 maanden geduurd. Daarna heb ik besloten alles op te schrijven van mijn bevalling. Tot in detail. En dat heb ik later online gedeeld. Ik kreeg daar veel reacties en meelevende berichtjes op en dat werkte heel erg therapeutisch. Had ik veel eerder moeten doen.
Ik merk wel dat ik tot op de dag van vandaag twijfel of ik geen klacht had moeten indienen bij het ziekenhuis indertijd. Gedane zaken nemen geen keer maar toch. Een blog is zeker geen slechte.
Dat snap ik helemaal. Ik heb dat bij de tweede bevalling gehad. Op zich ging die bevalling wel goed, maar ik wou heel graag pijnstilling. En eerst moest ik 2 uren weeën ondergaan alvoor ik om pijnbestrijding mocht vragen. De reden hiervan was dat ze zeker moesten weten of de bevalling wel door zou zetten. Ik was al over de 40 weken heen, dus ik vond het belachelijk. Toen ik eindelijk groen licht kreeg om pijnbestrijding te krijgen, was de anesthesist natuurlijk niet meteen beschikbaar. Dat had ik ook niet verwacht weliswaar, maar het duurde en duurde maar. Ik wou dolgraag een ruggeprik en ik heb daar meer dan 2,5 uur op moeten wachten. Dus al met al 4,5 uur gewacht op pijnbestrijding. Toen ik eindelijk de ruggeprik kreeg, zat ik spontaan ineens op 10 cm en kreeg ik de verdoving niet. Dus wel de prik gekregen, maar niet aangesloten. Gelukkig was de bevalling uiteindelijk niet zo traumatisch als de eerste. De weeënpijn was veel beter te doen dan bij de eerste. Maar ik was so not amused over het extreem lange wachten op een ruggeprik overdag op een doordeweekse dag. In het weekend of in de nacht snap ik het wat beter. Ik heb later nog een gesprek gehad met de gynaecoloog om dit te bespreken. En dat heeft me wel goed gedaan. Een klacht heb ik niet ingediend, maar ik vond het fijn om gehoord te worden.
Ik heb nooit een nabespreking met het ziekenhuis gehad, nacontrole was bij de verlos...en ik was denk ik toen nog te erg in een roes om het te bespreken. En nu is het uiteraard veeeeel te laat.
Een nabespreking in het ziekenhuis is niet standaard. Ik had ook gewoon nacontrole dor de verloskundige thuis. Omdat ik er best veel mee zat hoe de bevalling van de tweede was verlopen, heb ik gevraagd om een gesprek met de gynaecoloog. Want als ik niet een gesprek zou hebben met het ziekenhuis en mijn verhaal niet daar kwijt kon, was ik bang dat ik ook nooit voor een derde kindje zou durven te gaan. De eerste bevalling was namelijk voor mij best traumatisch. De pijn die ik daarbij had was erg extreem en ook daar zijn wat steekjes gevallen. Ik wou pijnbestrijding en na lang wachten op antwoord, was daar het antwoord dat ik geen pijnbestrijding mocht. Verder blijven smeken. En uiteindelijk met veel pijn en moeite een pompje met remifentanyl (of hoe je dat ook maar schrijft) gekregen. Echter deed dat niks voor mij. 80% heeft er baat bij, kennelijk hoor ik bij die overige 20%. In ieder geval was ik daardoor bij de bevalling van de tweede erg bang voor weer die extreme pijn en dat ik weer lang moest wachten op pijnbestrijding en dat ik niet serieus zou worden genomen in mijn vraag om pijnbestrijding. Nu was de pijn gelukkig niet zo extreem als bij de eerste, maar mijn angsten wat betreft de toegang tot pijnbestrijding zijn wel uitgekomen. Hierdoor was ik mijn vertrouwen kwijt in het ziekenhuis. En zonder vertrouwen in een volgende bevalling, betekende voor mij geen nieuwe zwangerschap. Terwijl we (in het verleden) altijd drie kinderen wilden. Vandaar mijn vraag om een gesprek met de gynaecoloog. Deze gynaecoloog heb ik tijdens de bevalling nooit gezien overigens, want technisch gezien waren er geen complicaties en was zij niet nodig. Deze gynaecoloog had ik ook nog nooit bij eerdere controles gezien. Toch was de gynaecoloog hoofdverantwoordelijk voor mijn bevalling, vandaar ook mijn gesprek met haar. Ik heb haar kunnen vertellen hoe ik het wachten op de ruggeprik heb ervaren. Ik heb haar kunnen vragen waarom ik eerst ook zo lang moest wachten en waarom de zuster mij daar destijds geen antwoord op kon geven. En wat voor mij nog belangrijker was: Hoe dit in de toekomst kunnen voorkomen? Ik heb met haar afspraken gemaakt dat mochten wij opnieuw zwanger zijn en de bevalling begint, dat ik in principe niet die eerste 2 uren hoef af te wachten. Ik mag redelijk snel een ruggeprik krijgen. Blijkt de bevalling namelijk niet door te zetten, dan zouden ze het verder inleiden (afhankelijk van de termijn natuurlijk) Ook al is jouw bevalling al heel lang geleden en is de betreffende gynaecoloog er niet meer, kun je toch vragen om een gesprek. Je kunt aangeven dat je echt angst hebt voor de bevalling en dat dit te maken heeft met je (bevallings)verleden. Dat de angst wel wat verder gaat dan het gewoon spannend vinden. Dat je er TE veel mee bezig bent. En dat je hoopt dat een gesprek vooraf de angsten grotendeels kan wegnemen. Waar ging het bij de eerste mis? En hoe denkt de gynaecoloog dit in de toekomst te voorkomen?
Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik zou toch een gesprek gaan vragen bij de gynacoloog..
In verband met een traumatische eerste bevalling heb ik ook een geboorteplan geschreven. Dat gaf me toch een vorm van rust. Het idee dat ik toch tijdens de bevalling nog wat had te zeggen, nog een beetje controle had. Wat belangrijk is met een bevallingsplan is dat het op 1 a4'tje past in een niet al te klein lettertje. Anders is de kans groot dat het in de snelheid en hectiek van de bevalling niet wordt gelezen. Ik heb mijn eigen bevallingsplan uiteindelijk geschreven zonder te veel te kijken naar de voorbeelden. Het gaat er om wat WEL belangrijk voor je is. En dat ze in één oogopslag kunnen zien/zoeken naar de info die ze nodig zijn. Als je me een pb'tje doet met je mailadres wil ik het je wel mailen.
Ik hoop dat het opschrijven mij al rust geeft. Eigenlijk praat ik opzich makkelijk over de bevalling van mijn nu nog jongste maar merk dat ik dingen weglaat. Ik ga eens kijken hoever ik kom en als ik hulp nodig heb nav jou tips en die van hieronder en anders stuur ik zeker even een pbtje.
Mijn eerste bevalling was een trauma (ingeleid,23 uur geduurd,uiteindelijk na de geboorte in de o.k beland met als gevolg dat ik niet op kon staan,katheter had etc en mezelf een slechte moeder vond. Bovendien zeer slecht behandeld en begeleid in het ziekenhuis). Ik ben hier overheen gekomen dankzij de steun van mijn familie. Bij de tweede geen bevallingsplan opgesteld maar ik wou i.i.g geeeen ruggeprik meer. Ik ben onder het motto "erger dan mn eerste bevalling kan niet" naar het ziekenhuis gegaan. De tweede bevalling kwam spontaan op gang en dit gaf me erg veel rust. Bovendien heb ik de paniek weten weg te drijven met goede ademhaling en zingen. De tweede bevalling was echt een makkie. Ik weet hoe je je voelt,ik wens je een mooie bevalling toe!!
Ik hoop ook zo dat deze net als bij de eerste weer spontaan start. Ik heb de hele inleiding zelf opzich goed ervaren ging ook lekker snel...enkel die drilsergeant heeft het vertrouwen in medici vernaggelt zeg maar
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen