Onze zoon is net drie jaar geworden en heeft altijd super goed geslapen, je stak hem om 19u in zijn bed, hij was onmiddellijk stil en sliep dan zonder een keer wakker te worden tot ongeveer 7u 's morgens. Nu sinds twee weken is het helemaal anders. We steken hem in bed zoals altijd, er is niets aan de hand hij gaat vrolijk naar zijn kamer, in zijn bed, nog een kort verhaaltje. Maar vanaf je de deur dicht trekt, begint hij de huilen en roepen: "ik wil papa/mama hebben". Als je dan binnengaat begint hij vanalles tegen je te vertellen, moet hij plots nog plassen, drinken,...en als je dan weer buiten wil gaan dan zegt hij; "mama moet bij mij blijven", maar dat kan/wil ik echt niet, want dan zit je daar een half uur tot een uur tot hij slaapt. Hij begint dan nog meer te roepen als je buiten gaat en valt dan uiteindelijk roepend/huilend in slaap. 's Nachts wordt hij dan ook meestal tussen 2u en 3u ergens wakker en dan duurt het meer dan een uur om hem weer rustig te krijgen en te laten slapen. 's Morgens is hij dan ook al om 6u wakker en dan is hij nog doodmoe en heel de dag vervelend. Hij heeft al een nachtlichtje gekregen want we dachten dat hij misschien bang was in het donker, maar dat helpt niet echt. Het enige dat echt helpt is er weer bij blijven zitten tot hij slaapt, maar dat duurt ook erg lang, want hij houdt zichzelf echt wakker om te controleren dat je er wel bent.We weten niet meer hoe dit aan te pakken en ik raak er echt helemaal gestrest door en slaap 's nachts nu zelf erg slecht (en dat net nu onze dochter van 16 maanden eindelijk wat beter begint te slapen, ik ben ondertussen echt gesloopt en wil meer huilen dan wat anders). Iemand tips over hoe we dit kunnen aanpakken?
Hoi Liebste, Ik ben benieuws hoe het nu gaat met het slapen van je zoontje? Hebben jullie een aanpak gekozen? En werpt het zijn vruchten af? Hier gisteren toch nog weer wat gerommel, maar gelukkig geen gehuil.
Ik herken je verhaal helemaal. Onze dochter is vorige week 3 geworden en 1 september begonnen op school (we wonen in frankrijk) Een weekje voor ze ging beginnen op school begon het gedonder: prima naar bed gaan, zoals gewoonlijk vrolijk en blij. Maar zodra je weltrusten zegt of tot morgen dan begint ze te jammeren. Ze doet het overigens meer met mama dan met papa. Wij dachten eerst ook angst, maar nu denken we dat toch niet meer. Ze is verbaal sterk dus zou het ons wel uit kunnen leggen als ze bang zou zijn, maar dat is het echt niet. Ook geen angst voor school (wel even spanning in het begin), want dat vind ze super leuk. Nu hebben we dus ingesteld dat mama haar tandenpoetst en pyjama aandoet en nog even een boekje leest, daarna komt papa om ook nog even met haar te knuffelen. Ik geef haar dan al haar nachtkus en kom dus ook niet meer terug. Maar voor die tijd maken we elke dag weer even de afspraak dat ze een grote meid is en dus niet zal gaan roepen of huilen (ze weet donders goed dat we gewoon beneden zijn). We schudden de hand op de afspraak. Daarna legt papa haar echt in bed. Papa krijgt het wel voor elkaar om gewoon de deur dicht te trekken zonder gehuil. Met deze afspraak gaat het nu al een paar dagen super goed. Ook s nachts ga ik niet naar haar toe (ze wordt ook wakker net als jouw zoon). Papa gaat haar even een kus geven en iedereen slaapt weer door. Als ik ga dan dwingt ze me inderdaad een uur naast haar te zitten tot ze echt weer slaapt. We willen streng voor haar zijn want als ze zo verschrikkelijk huilt en roept elke avond is het alleen maar zielig.
We praten heel bewust niet over monsters want die kent ze nog helemaal niet en we willen haar vooral geen angst aanpraten. Ook mag ze niet in ons bed en mag de deur niet op een kier ivm een baby op dezelfde gang die haar dan wakker zou huilen. Afspraken maken met haar als grote meid werkt bij ons het beste.
hier ook een fase gehad bij een slim mannetje. Ik heb goed met hem gepraat waarom hij zich ineens anders gedroeg. Hij gaf aan dat er een vervelende mevrouw in zn kamer zat.die.kwam als het licht uit ging. En of ik het nu geloof of niet doet er niets toe. Hij heeft ruim een jaar met licht aan geslapen. Nu is het licht weer uit omdat de muggen je dan moeilijker kunnen vinden.en dat vindt hij nu goed. Ik heb geprobeerd in zijn gedachtegang te komen. De regel is altijd geweest...grote jongens slapen in hun eigen bed ( met als uitzondering als hij echt ziek is )
Dit lijkt mijn verhaal wel! Alleen onze dochter ging niet praten en gezellig doen maar werd hysterisch als je wegging. Wij hebben een tijdje naast haar bed gezeten omdat het huilen niet ophield. Daarna ben ik begonnen met haar in haar kamer te laten met de deur open en ik ga opruimen op mijn kamer of de was doen op zolder en nu valt ze zelf weer in slaap. Midden in de nacht word ze wakker en huilt dan ook wij wisten het op den duur ook niet meer. Naast ons bed ligt een matras daar gaat ze op verder slapen als ze wakker word. Niet ideaal maar ik was ook zo moe ervan. Ik word nu niet eens wakker als ze bij ons komt. Hier kwam het ook door school. Ze kreeg verlatingsangst. Maar als hij niet huilt zou ik ook idd proberen met de deur open en zeggen dat je komt kijken na tien minuten of dat je koffie gaat drinken ofzo.
Wees gerust bijna elk kind heeft deze periodes.... je kunt bijvoorbeeld een spuitbus luchtverfrisser kopen en zelf een wikkel om heen doen van monsterspray.... of anders gewoon bij jullie in bed! Volgens diverse onderzoeken maakt de band tussen kind en ouder veel hechter! Suc6! Als ze 18 zijn dan is het over....
Ooh, wat vervelend! Zou het kunnen dat je de laatste tijd wat minder (exclusieve) tijd voor hem hebt gehad? Dat hij dat s avonds op een "negatieve" manier alsnog probeert te krijgen? Of merkt hij op dat jij gestresst bent en reageert daarop? Hij klinkt oprecht angstig en bang om verlaten te worden. Is er recent een bekende overleden, of is er iets anders dat impact heeft gehad?
Als dat het niet is, zou ik weer teruggaan naar een strak avondschema van eten/douchen/tandjes poetsen/boekje lezen/naar bed. Iedere dag het riedeltje in dezelfde volgorde. Overdag met hem bespreken dat bedtijd er is om te slapen, dat slapen belangrijk is om uit te rusten. Vraag of er iets is veranderd waardoor hij steeds wakker wordt s nachts. Hoe het met hem gaat, wat hij fijn vindt en of er dingen moeilijk of spannend zijn. Probeer echt zicht te krijgen op zijn binnenwereld.. Vertel dat hij gerust nog even wat mag lezen of spelen in bed, maar hij moet gaan slapen als hij moe wordt. Mama is gewoon beneden en het lampje blijft aan.
s Avonds nog een keer herhalen als hij naar bed gaat. Even de dag doornemen: wat was vandaag fijn, waren er ook dingen vervelend of een beetje spannend? Is er nog iets dat hij wil bespreken? Ga dan maar lekker liggen, doe je oogjes maar dicht en denk aan een luchtballonnetje. Er zit een bakje onder om alle dingen van vandaag in te stoppen.. Doe ze er maar in. Als alles erin zit, stijgt het luchtballonnetje op en vliegt hij weg. Daaaag, vandaag!. Gaat hij huilen, even troosten en daarna aangeven dat hij moet gaan slapen en jij naar beneden gaat, dat hij even mag lezen of spelen. Blijft hij huilen, na 5/10 minuten even kijken. Weer troosten, herhalen, net zolang tot hij slaapt. Dit gaat een paar avonden duren, maar dan heeft hij echt door dat huilen geen effect heeft. Het is een soort 'gedragstherapie' waarmee het gedrag verandert... Maaaaar... Wees je er bewust van dat het gedrag er wel mee verandert, maar je daarnaast ook zicht moet krijgen op onderliggende emoties en zijn binnenwereld om te voorkomen dat zijn vertrouwen beschaamd wordt. Misschien lukt dit als je meer gericht met hem in gesprek gaat hierover.... Succes!
hij is op 1 september terug begonnen met school (we wonen in België) en ik denk dus dat het wel daar mee te maken heeft...Het is een erg gevoelige jongen die alles gehoord en gezien heeft (bijvoorbeeld als ik een nieuwe bloes aan heb, ziet hij het onmiddellijk) en dus op school in een klas met 24 kinderen erg veel prikkels te verwerken krijgt, terwijl hij in de vakantie meestal gewoon thuis is geweest bij mij (en zijn zus). Hij gaat wel erg graag naar school, want hij is elke ochtend enthousiast om te vertrekken en loopt nu vol zelfvertrouwen de speelplaats op. Ook ben ik begonnen als zelfstandige en dat begint nu goed te draaien waardoor hij iets meer in de naschoolse opvang moet blijven en dan van half 9 tot 17u van thuis weg is. Ik probeer hem zo veel als kan positieve aandacht te geven en met hem te spelen, knutselen,...
Heb het hier ook gehad want hier heel goed hielp was deur open laten staan van kamer en licht in gang laten branden. Ook na 4 minuten terug naar zijn kamer gaan tuut geven knuffel geven lekker weer instoppen en terug kamer verlaten zonder iets te zeggen. Dit zo blijven doen tot ze stil zijn.Hij had op den duur wel door dat hij zo niet moest testen dit zijn soms testperiodes die ze doormaken geeft
Ongeveer een weekje geduurd en slaapt nu terug als een roos :) je kan het maar proberen he maar wel volhouden natuurlijk :)
Hier ook van een op andere moment niet zonder ons willen slapen. Eerst niet aan toe gegeven. Maar uiteindelijk wel. Als ik in kamer bleef sliep hij snel. Anders was het hel. Ik las hele boeken op de ereader ;-). Lekker zittend in een stoel op zijn kamer. Hierdoor viel hij steeds sneller in slaap omdat ik niet voor hij sliep de kamer al probeerde te verlaten . Op een gegeven moment zei ik dat ik even naar de wc ging en dat mocht en vaak was hij dan al in slaap gevallen voor ik weer terug was. Of ik ging de was opvouwen en rommelen op de overloop. En opeens was het dan weer over.
Soms heb je van die fases. Maar als je er dan weer in zit....pfffff
Denk dat je zoontje nu gewoon de behoefte heeft aan papa en mama. Je kan dan echt niets anders dan je er bij neer te leggen. Wou eerst zeggen, monsters, nachtlampje etc. Maar dat hebben jullie al. Dus .. leg je er dan maar echt bij neer dat hij even weer in een "baby fase" zit en jullie nodig heeft. Ga lekker samen in jullie bed kroelen, of laat hem dan een keertje bij jullie slapen. Hij heeft jullie nodig. Lijkt mij.
We hebben dat hier ook gehad. Heeft hier 5.manden geduurd voordat het weer voorbij was maar ze slaapt nu weer als de oude. Heb helaas geen tips voor je want we konden hier ook niet achterhalen wat het nu was.. Succes en hopelijk slaapt jullie mannetje snel weer lekker door.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (13) Verversen