Nou ik mag denk ik best uitdrukken dat ik echt misselijk ben over het verhaal van Gino. Ik ben er echt van geschrokken en eigenlijk nog steeds ondersteboven van..
Die week heb ik expres jeugdjournaal uitgelaten en alle nieuws een beetje overgeslagen.
Mijn jongste zoon van net 6 kwam donderdag thuis.. "mama er is een kinderlokker, voor zijn ogen is een zwart balkje en hij heeft een kindje meegenomen en die is nu dood, het is echt gebeurd hoor mama!"
Ik schrok hiervan.. mijn andere zoon die zit in groep 3 dus kijkt het Jeugdjournaal maar ja.. toch vind ik het niet prettig.
Mijn man vind het goed, het laat ze niet naïef zijn..
Wat vinden jullie?
Mijn jongste zoon had die nacht erop nachtmerries over kinderlokkers...
Mijn zoon is 6 en ik praat al zeker 2 jaar met hem over mensen die kinderen mee kunnen nemen door ze bijv een snoepje voor te houden of puppy's of whatever. Ik zeg hem wat te doen en hoop van harte dat als het ooit zou gebeuren, hij zich weet te herinneren wat hij moet doen... Maar ik vind het dus heel belangrijk om hierover me je kinderen te praten. Ze worden er alleen maar wijzer van
Ik geef je man gelijk. Angstvallig weghouden van het nieuws maakt je kinderen onwetend en kwetsbaar en eigenlijk wil je dat juist niet. Praat erover met je kinderen.
Denk dat je kinderen juist bang maakt om het van ze weg te houden. Het is vreselijk en dood eng, maar het kan ze ook leren om niet zomaar met iemand mee te gaan bijvoorbeeld.
Mijn dochter is pas 3.5 maar je krijgt zo wel steeds meer schrik om haar later alleen te laten spelen. Mijn broer en zijn gezin wonen Maastricht en kenden gino ook, hebben in dezelfde straat gewoond en mijn broer had 3 weken geleden zelfs nog met hem een potje tafelvoetbal gedaan. Zo ontzettend triest wat dat manneke mee heeft moeten maken pff😪
Ik heb het ze zelf verteld ook mn dochter van 4 die in groep 1 zit. (En zoon van 9) Ik vertel het ze bewust zodat ze weten dat dit soort dingen gebeuren en zodat ze weten waarom ik juist sommige dingen zeg en waarom ze dingen wel of niet mogen. Ik vind het juist nodig om dit soort dingen te vertellen want je moet je kinderen beschermen tegen dit soort mensen. Het is niet bang maken maar bewust maken. Niet elk mens is aardig en heeft het goeie met je voor. Ik zeg het ze liever teveel dan te weinig, of ze in zo'n situatie doen wat ik ze vertel.. vast niet maar dat geeft toch een beetje rust. Anders kun je ze beter binnen houden en niks laten doen.
Toen ik jong was (jaar of 6-7?) liepen mijn ouders alvast vooruit, het was nog 600 meter naar huis, en dat was 600 meter stoep naast een fietspad, omdat mijn zusje en ik een klavertje vier wilden zoeken. Een man kwam er bij, ging helpen zoeken, ons kietelen, zette ons op z'n knie. We vonden hem heel aardig, hadden al wel volgens mij de 'niet meegaan met vreemden-speech' gehad, maar hij was eigenlijk bijna geen vreemde meer. Toch? Kinderlogica... Hij bood ons een lift aan naar huis in zijn vrachtwagen. Ik heb even getwijfeld, het leek me erg gaaf, maar het was nog maar zo'n klein stukje naar huis, om dat met een voertuig te doen... Maar aan de andere kant, de verbaasde gezichten van onze ouders als we al zwaaiend en toeterend langs zouden komen en eerder thuis zouden zijn dan zij; ik zag het al helemaal voor me.
We wezen hem er toen ook op dat onze ouders voor ons liepen (we stonden zo dat we buiten zicht zaten, we liepen naar rand van de stoep om ze aan te kunnen wijzen), en net toen we ze aanwezen liepen ze iets het fietspad op ook en keken achterom om te kijken waar we bleven. Daarna was hij binnen 2 tellen weg. Ik kan het me zelf niet meer herinneren, maar blijkbaar zijn we 'ondervraagd' door politie in burger thuis, en is die man gevonden en zijn baan kwijtgeraakt als vrachtwagenchauffeur. Ik kan me wel herinneren dat ze beter probeerden uitleggen wat niet of wel een vreemde was, en dat we een codewoord afspraken. Kan me dit nog vooral herinneren omdat we een bekende van mijn ouders eens bij school stond (niet voor ons, en op zo'n plek dat ik ook niet naar hem toe kon/mocht), en dat ik me afvroeg of hij daar was voor ons, en zo ja, of hij het woord zou weten, en dat ik tegen mezelf bleef herhalen dat ik dan niet zelf het codewoord moest verklappen
Mijn ouders losten het zo op dat we er geen trauma aan overhielden. We snapten wel dat we een betere uitleg kregen omdat we wel bijna mee waren gegaan, maar er is ons niet precies uitgelegd wat er gebeurd had kunnen zijn, dat besef kwam pas als tiener/volwassene. Enige wat ik spannend vond, was dat ze aangaven gewoon zoveel mogelijk lawaai te maken als we meegenomen/vastgepakt werden. Het waren niet helemaal nachtmerries, maar alles behalve fijne dromen die ik een paar keer heb gehad waarin ik probeerde te gillen maar er niets uit kwam. Eenmaal wakker kon ik zelf dan nog rationaliseren wat ik nog WEL kon doen op gillen na, heb het nooit tijdens die periode dat ik er angst voor had het er met mijn ouders over gehad volgens mij.
Heeft hij al zo'n soort gps horloge? Misschien vindt hij dat wel fijn, dat hij altijd kan bellen, en dat hij weet dat jij altijd weet waar hij is. Dat mocht hij iets spannend vinden, hij jou altijd kan bellen.
Mijn zusje en ik ook zoiets als kind. Bij ons wat het een zedendelicent op proefverlof. Hij beloofde ons de mooiste babypop. Gelukkig goed afgelopen. Wij zijn ook ondervraagd door de politie en hij werd snel herkent
Ik denk dat je moet uitleggen dat het inderdaad gebeurd is, maar dat dat bijna nooit gebeurt en de meneer met het balkje veilig in de gevangenis opgesloten zit. En dan meteen nog even praatje over nooit met vreemde mensen mee gaan etc. Logisch dat ze zich het aantrekken, aan jou om uit te leggen en te relativeren.
Ik denk dat het goed is dat je kind er bewust van is. Dat maakt ze ook alert. Ga een gesprek met hem aan en leg uit dat dit soort dingen gebeuren en hoe hij zelf in zo’n situatie kan handelen. Verder vind ik het jeugdjournaal kijken voor hem niet relevant, ik vind hem er te jong voor.
Jeugdjournaal is bedoeld vanaf 9 jaar, groep 5/6. Als je kind dat in groep 3 al kijkt, is daar ook wel begeleiding bij nodig.
Hier zijn ze 4, 5 en 7 en hebben dit ook op school of straat gehoord, voordat we het thuis besproken hadden. Wij hebben het kort besproken, en zijn wel een beetje over het stukje van de dood heen gestapt moet ik zeggen. Wel verteld dat er heel soms iemand is die heel gemeen is en een kind mee wil nemen. Dat het bijna nooit gebeurd, maar dat ze daarom van ons nooit met iemand mee mogen gaan die ze niet kennen, niets mogen aannemen en ons moeten laten weten waar ze spelen. We hebben het verhaal van Gino gebruikt om te laten zien hoe makkelijk iemand kan doen alsof hij je ergens van kent of het goed met je voor heeft. Ook al zegt iemand dat hij ons kent, of dat papa en mama zeiden dat het goed was, ook al heeft ie snoep of puppies of iets anders tofs, je gaat nooit mee. Altijd meteen ons bellen en naar huis komen of bij het dichtsbijzijnde huis aanbellen. De oudste twee hebben een horloge waar ze mee kunnen bellen.
Ze krijgen het echt mee van de wereld hoe graag je ze ook wil beschermen, wees er gewoon zo open mogelijk over zijn als je op hun niveau al kan wezen.
Het is misselijkmakend genoeg, maar wel van alle tijd helaas 😔.
Ik weet dat er vroeger in de straat achter ons iemand is vermoord midden op straat ik was een jaar of 8, we kregen vanuit ons ouders enkel de basics te horen (recht toe rechtaan, maar wel rustgevend.), veel later er achtergekomen dat betreffende vermoord was omdat hij homoseksueel was 😔.
Het is beter om het gesprek met je kinderen hierover aan te gaan dan ze er voor af te schermen. Als ze het alleen maar horen en je doet er verder niets mee, dan gaat het verhaal een eigen leven leiden en krijg je dus dat ze nachtmerries krijgen, angstig worden en dadelijk niet meer buiten durven te spelen en neimand meer vertrouwen. Dat moet je absoluut niet hebben.
Daarom, ga het nieuws hoe erg ook, niet uit de weg. Maar bespreek het met ze. Leg uit dat er mensen zijn met verkeerde bedoelingen, en leer ze nooit met vreemde mensen mee te gaan. Vertel wat ze moeten of kunnen doen om de aandacht van andere mensen te trekken als ze toch in de problemen komen of als ze zien dat andere kinderen in de problemen komen of worden benadert door een vreemde. Maar leg ze ook uit dat dit niet heel vaak gebeurt, en dat als ze zelf goed opletten en niet zomaar met anderen mee gaan, de kans echt heel klein is dat hen iets gebeurt. Je kunt ze ook vertellen dat Gino in dit geval wel met iemand is mee gegaan die hij niet kende en dat hij er misschien niet goed genoeg voor gewaarschuwd is en dat het voor hem nu te laat is maar dat jij nu wel heel goed gewaarschuwd bent.
Zo leer je ze weerbaar maken maar verstop je niet voor het nieuws, want ze krijgen het toch wel mee. Natuurlijk hoef je niet alle details te vertellen, zeker niet als ze klein zijn, maar als ze er zelf over beginnen, ga het gesprek dan niet uit de weg en beantwoord hun vragen eerlijk en vertel datgene dat ze op hun leeftijd aankunnen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (25) Verversen