Lieve dames, Ik hoor graag jullie mening. Ik heb weinig weet van de omstandigheden van 1 van de buren. Het enige dat ik weet is dat ze alleenstaand is en een dochtertje heeft. Hoe oud het kindje precies is weet ik niet, maar nog geen 2 in ieder geval. Mijn ongemakkelijke gevoel komt doordat het meisje veel huilt/krijst en moeder veel tegen haar schreeuwt. Dit horen wij normaal gesproken laat op de avond als onze kinderen (die een stuk ouder zijn) al slapen. Zij komt dan vaak laat thuis (nu dus pas na 20:30uur) en heeft een kind bij zich dat overstuur is. Ik neem aan dat ze moe is... haar moeder wordt dan heel boos. schreeuwt dat ze moet stoppen. Dit kan later op de avond nog wel eens gebeuren. Ik vind het super zielig voor het meisje. Maar kan ik iets zeggen/doen? Zoals ik al zei weet ik niet of er meer speelt. Of moet ik het naast me neer leggen, de deuren/ramen sluiten en zorgen dat ik het niet hoor?
Ik zou me er sowieso niet mee bemoeien. Zoals je zegt, je kent haar omstandigheden niet. Misschien komt ze thuis van haar werk wat haar nou eenmaal tot zo laat bezig houdt. Een andere baan met andere tijden is niet zo maar gevonden. En misschien is et kind inderdaad moe, maar mama ook! Als alleenstaande moeder heeft ze vast veel stress. Als alleenstaande kun je ook niet zomaar even pauze nemen van je kind, zoals je dat kan als je een partner hebt en je hebt er even genoeg van. Als ik moe ben word ik ook sneller boos op de kids. Als je iets wil doen kun je hulp aanbieden in de vorm van een keertje oppassen als de moeder weg moet, of een keertje het kind laten spelen dat de moeder een momentje voor zichzelf heeft, maar met de situatie zelf zou ik me als buitenstaander niet bemoeien. Wordt over het algemeen niet gewaardeerd.
Ik vindt dat je je daar niet mee moet bemoeien.. Mijn kind is 4 en kan soms echt het bloed onder mijn nagels halen! ze heeft wel eens een schreeuw nodig omdat de time out techniek hier totaal niet helpt. Ik woon in een appartement en ook ik denk wel eens wat zullen de buren nu wel niet denken.. Mijn dochter huilt nog elke dag als ik haar in bed leg en dan schreeuw ik natuurlijk niet tegen d'r maar dat hoor je ook. Maar misschien hoort zij jou ook wel .
hoe vaak gebeurt dat schreeuwen? Hoe lang duurt dat dan? En hoelang is het al aan de gang?(week, maand, maanden, jaren?) Dat je veilig thuis hier over bericht betekend niet gelijk dat er erge gingen gaan gebeuren hoor. Dat kan ook gewoon betekenen dat de meoder hulp aangeboden krijgt. Een beetje extra ondersteuning dat ze nodig heeft. Het schreeuwen kan komen omdat ze gewoon niet goed kan opvoeden maar ook omdat ze er bijv zelf helemaal door heen zit en aan ht einde van haar latijn is. Met wat hulp is aan beide wel goed wat te doen. En doen alsof je het niet hoort... Denk niet dat dat gaat werken. Hier zou het iigg niet werken!
Ik heb het zelf juist andersom.. Jongste vrijdagavond op zijn tong gebeten, waardoor hij 3 vervelende plekken heeft wat hem erg pijn doet. Van t weekend samen buiten, maar huilde heel heel veel door de pijn (uiteraard naar HAP geweest en krijgt hij wat tegen de pijn, maar hij houd last). Wij hebben zo'n verschrikkelijke wijk die iedereen dwars willen zitten dus voel mij juist heel ongemakkelijk als hij zoveel huilt terwijl hij er niets aan kan doen, maar wij ook niet meer dan nu gedaan.
Ik zou toch eens proberen uit te zoeken wat er is of dat ze misschien hulp kan gebruiken.
Wow gezellig sommige antwoorden hieronder....anyway ik had zo n achterbuurvrouw. " Naar binnen jij! Anders schop ik je naar binnen" speelgoed vd kinderen weggooien als straf..kon allemaal meeluisteren...samen met de andere buren. We hadden het er streeds over met elkaar maar durfde niet. Toen was gelukkig pastorale zorg via de kerk geboden en werden mijn man en ik gevraagd te helpen. Vrouwtje zat diep in de schulden, man die nooit thuis was. Twee peuters. Helaas kent het verhaal niet helemaal een happy end. Ze heeft borderline en weigert daar iets mee te doen. Ze werd zo kwaad op iedereen die haar geholpen had ( nieuw huis, financien op de rit, baan) dat ze alle banden verbroken heeft. Ze zwaait nog wel naar mij als ze haar kinderen naar school brengt maar hoor haar als ik haar achterop fiets nog steeds fitten op die meiden.....zielige situatie. Maar moet het nu loslaten. Succes. Ik zou gewoon kopje koffie drinken, bij die vrouw die ik beschreef was dat een goed begin want ze vertelde alles zonder dat ik het direct hoefde te vragen
Ik zou eens op de koffie gaan. Je kunt niet oordelen over situaties waar jij de ins en outs niet van weet en zou al helemaal niet aan de bel trekken (niet dat ik dit lees in jouw verhaal). Ik zei vroeger altijd mijn kinderen liggen er niet later op als zeven uur. Nou helaas, mijn dochter heeft haar vaders bloed. Het is een en al drama wil ik haar voor 8 uur op bed liggen. Tot die tijd is ze aan het ravotten buiten (in de winter of bij slecht weer gaat het beter). Ik heb een eigen bedrijf. Als ik haar van de oppas haal is het 17.30, moet dan vaak nog boodschappen doen en koken. Dus wij eten vaak ook niet voor 19.00 uur. Mijn dochtertje is helemaal aan het patroon gewent. Haar zul je eerder horen krijsen als we willen dat zij naar bed gaat. Ze heeft een pittig karakter dus ook wij verheffen onze stem wel eens, maar ik ervaar dit niet als slecht of mishandeling. Ieder kind / gezin is anders en gelukkig maar. Door een keer in gesprek te gaan zul je het wellicht beter begrijpen. Alleen moeten rondkomen met een peuter is ook echt niet makkelijk lijkt mij.
Zo te lezen is het kind moe (dat is die van ons ook vaak na 20.30) en het geduld van de moeder op (of ze weet niet hoe ze ermee om moet gaan). Als ze alleenstaande moeder is en ook nog werkt, kan ik me voorstellen.dat ze vaak gestresst en moe is...
Ik zou ook niet de AMK bellen! Ergste wat er bestaat!! Mevrouw doet niks fout, niemand weet waarom ze pas om 20.30 thuis is misschien werkt ze, of is haar kindje hele dag bij dr ouders. Je kan nooit zomaar een situatie beoordelen als je het niet weet. Ik zou gewoon proberen om in contact te komen en hulp aanbieden als ze het nodig heeft, ze is tenslotte alleenstaande moeder en heeft het denk ik wat zwaarder. Mijn dochter van 2 huilde ook eerst om alles, maar dat hoort echt bij de dreumesfase soms! Daar kan een moeder niks aan doen. Dreumes maken ook veel mee met fases of tandjes groeien etc! Het is niet alleen voor de moeder moeilijk maar ook voor het kindje zelf. Ik zou gewoon proberen om in contact te komen, vragen of ze koffie gezellig komt drinken of jij op bezoek gaat. En anders gewoon je deuren dicht gooien als het niet lukt. Denk niet dat iemand zin heeft in extra hulp met opvoeden van vreemde mensen die ze niet eens kent! Denk dat ze het liever van iemand wilt die ze kent en om haar geeft dan zomaar een situatie zo te beoordelen. Veel succes
Ja in eerste instantie dacht ik ook, veilig thuis bellen. Toen heb ik het nog eens gelezen, en even terug gedacht aan hoe mijn 2 jarige vorig jaar was. En het had bij ons kunnen zijn! Al kwam ik niet om 20.30 pas thuis. Dat lijkt me heel vermoeiend voor het kind en het zou wel goed zijn als ze zorgt dat kindje rond 18 gegeten heeft en dan rustig aan het avondritueel kan beginnen. Maar een meisje met een flink temperament, zoals mijn dochtertje, en peuterpuberteit. Menn hier was het ook krijsen en boos omdat ze dan heel moe was en niet wou slapen en nog een fles wou, die dan niet in de goede kleur fles zat of te lauw was en wou ze toch liever limonade(wat dan niet mocht) danwou ze bij mama slapen maar mama moest nog opruimen beneden...en moest mama nog een liedje zingen, en zo niet, krijsen. Oef wat was dat zwaar. Maar achteraf, als ik heel eerlijk ben, ging het ook niet lekker met ons als gezin. Vriend en ik problemen(gehad..wat zij misschien voelde) en we woonden in een huis/buurt waar ik dood ongelukkig was. Nu gaat alles beter en met mijn kids ook! Verhuisd, weer gelukkig.. Dus ja ik denk wel dat er iets speelt bij deze moeder. Aangezien ze ook maar 1 kindje heeft, zou je zeggen als je dan als moeder lekker in je vel zit, je dochter niet zo overstuur hoeft te zijn. Misschien zit ze in een negatieve spiraal, maakt ze iets moeilijks mee, en vind ze de opvoeding moeilijk. Dus ja hulp zou dan wel goed zijn. Opvoedondersteuning kan heel helpend zijn. Maar ik zou het wel goed van je vinden als je het haar durft te vragen! Van goh, ik hoor je dochtertje vaak huilen savonds, hoe komt dat? En ik vind eigenlijk schreeuwen tegen een huilend kind wel iets wat anders moet en waar je dus in moet veranderen of hulp bij nodig hebt. Ik schreeuw ook wel eens tegen mijn kids maar meer van nou is het klaar slapen hoor! Ik ben het echt zat nou...en niet als ze huilen. Maar nogmaals die wanhoop kan ik me wel weer voorstellen bij een bijna 2 jarige die peuterpubert, als je zelf moe bent, maar ik denk dan toch ook dat er iets speelt waardoor het haar niet op een andere manier lukt op te lossen. Snap je? En dan lijkt me hulp wel passend. Als jij die niet wil/kan geven in de vorm van het gesprek aangaan en advies geven...ja dan denk wel veilig thuis bellen zodat zij hulp krijgt.
ja ze komt wel laat thuis voor kindje met 2 werkt ze niet of zo? dat iemand op haar kindje past dat ze daarom zo laat thuis is, ik weet niet ik zou proberen kontakt te leggen en uit te zoeken wat er echt aan de hand is
Ik snap dat je er ongemakkelijk gevoel bij krijgt. Toen wij nog in ons vorige huis woonde hoorde we ook wekelijks die moeder schreeuwen en dat meisje van 8 gillen en daarna huilen. Die moeder kneep dat meisje om de domste dingen. Zoals een sok dat kwijt was of een remspoor in der onderbroek. Ze tierde dan een uur lang daarover en wij konden alles letterlijk verstaan. De hond behandelde ze ook al vreselijk en ons als buren ook. Echt de domst dingen mee gemaakt. Dat meisje is 1 x bij ons geweest en ze zat onder de blauwe plekken op haar boven armen en schouders. Heb zooo lang getwijfeld of ik een melding moest maken. Maar durfde uiteindelijk niet. We hadden al zoveel narigheid net die mensen waar ik stress van had. Die moeder bracht ook altijd dat meisje naar school en dan deed ze dopjes in haar oren met muziek. Echt zielig Hoe sommige kinderen moeten opgroeien.
Herkenbaar helaas... Ben zelf een aantal jaren alleenstaand geweest en schoot snel uit m'n slof als ik moe was en m'n dochter 'moeilijk' deed... Je zou kunnen aanbieden om eens te helpen, kopje koffie of thee drinken, iig een gesprek met dr aanknopen... tis best lastig en een beetje welgemeend goed bedoelde hulp is altijd welkom.
Misschien heeft moeder een steuntje nodig, klinkt alsof ze 'wanhopig' is en even niet meer weet hoe ze uit de negatief cuwrver moet komen.. Probeer een praatje te maken en vraag of alles goed gaat (maar dan ook echt).. Wie weet komt alles er uit.. En onze 2 jarige kan ook behoorlijk lastig zijn rond bedtijd de laatste tijd dus wie weet..
Ik zou het inderdaad niet negeren. Misschien heeft die vrouw het wel heel moeilijk en zit ze met haar handen in het haar van frustratie. Maak inderdaad eens een praatje of nodig haar uit voor de koffie. Leer haar kennen en zo kun je misschien iets voor haar betekenen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen