Ik ben eindelijk een paar weken van de borstvoeding af en was een paar maanden geleden 1 keer ongesteld geworden. Daarna niet meer, erg onregelmatig dus door de hormonen en borstvoeding denk ik. Toch is er iets gebeurd, ondanks dat ik en mijn vriend erg oplettend zijn geweest. Ik ben voor de derde keer zwanger. Hoelang weet ik dus niet. Clear Blue geeft aan 5+ weken volgens de handleiding. Ik vind het nogal zwaar vallen. Mijn eerste kindje was ongepland en de tweede volgde ook snel. Ze schelen 19 maanden. Nu - is dat weer het geval met de derde. 18 maanden waarschijnlijk. Ik trek het niet om 3 kinderen onder de drie (Of NET drie) te hebben - DENK ik. Ik weet niet of ik op zoek ben naar advies, maar misschien vooral naar soort gelijke ervaringen.
Ik hou ontzettend veel van mijn kindjes, maar vind het mentaal vaak ook erg zwaar. Doe ik er dan wel goed aan om een derde te krijgen? Ben ik dan nog wel optimaal ‘aanwezig’ als moeder voor mijn andere twee kinderen. Ga ik er zelf niet aan onder door? Anderzijds denk ik; ik ben verantwoordelijk voor het mensje wat ik nu al gecreëerd heb, maar is dat genoeg reden?
Ik prijs mezelf zeer gelukkig dat het zwanger worden me zo goed af is gegaan, dus ik hoop dat ik niemand indirect kwets met mijn twijfels over een derde. Ik heb het er gewoon erg moeilijk mee.
Zijn er vrouwen die juist wel gekozen hebben voor een kindje te houden bij twijfel - of juist niet.. en wat zijn de gevoelens achteraf ?
Mijn oudste was 2 jaar en 2 maanden oud toen mijn 3e geboren werd. Zowel de 2e als de 3e werden wat te vroeg geboren (niet ernstig) vandaar dat er zo weinig tijd tussen zit. Ja, het was een jaar lang hard werken, maar ik kreeg echt terug wat ik erin stopte aan energie. Daarnaast gingen ze vaak mee in hetzelfde ritme doordat ze zo dicht bij elkaar lagen qua leeftijd.
Het is wel goed om straks af en toe even een dagje voor jezelf te hebben, wellicht dat iemand in je omgeving daarin kan voorzien. Maar je kunt dit echt! En als je iets verder in de tijd bent zul je merken dat je ook regelmatig weer de handen vrij hebt omdat je kids zich met elkaar vermaken. Er zitten ook echt voordelen aan!
Ik kan niet eens 1 krijgen terwijl ik er 4 wil. Al 2,5 jaar bezig. Denk dat je het best aan kunt. Misschien met wat hulp links en rechts!!! Gefeliciteerd!!
Wij hebben nu een baby van 4 weken. En ze is ons derde kindje. Wij hebben er ongeveer 4 jaar tussen zitten steeds. Mocht van mij wel iets dichter op elkaar maar daar waren de omstandigheden ook naar toen. Maar van 2 naar 3 is mij heel erg meegevallen. Van huis uit zat er ook weinig tijd tussen alle 5 kids. We hebben heel erg veel aan elkaar gehad. En je man mag nu langer verlof opnemen hè! Is ook erg fijn. Laat het even landden. Het is voor nu wel even schrikken maar niet onmogelijk. Heb vertrouwen
Ik heb er vijf vlug achter elkaar. Het was pittig maar zo ontzettend mooi en fijn. Ze zijn nu alle vijf tieners en de liefde, warmte en steun naar elkaar is het mooiste wat er is. 💗
Hoi hoi hier ook 4 kids waarvan 1 van 9 jaar en 1 van januarie 3 jaar en van juli 2 jaar en 1 van juli 1 jaar dus ik had ze ook 3 onder de 3 jaar, je mag me privé berichten hoor.
Komt vanzelf goed, is mijn ervaring, Wij hadden 3 kindjes en ik raakte totaal onverwacht zwanger van onze 4e, maar ik kan je vertellen dat vanaf nummer 3 deed ik ze er zo even bij... om het zo te zeggen vergt niet veel meer inzet dan met 2 vind ikmaar is en blijft je eigen keuze
Dat is ook mijn ervaring, ik werd onverwachts zwanger van nr 3 en 4. Maar ik kan je zeggen het went wel echt. Af en toe denk je echt AAAHH wanneer gaan ze slapen hahaha maar het is zo leuk en dubbel en dwars waard. Ik was er vrij snel aan gewend alsof het nooit anders is geweest
Ach welnee, dat komt vanzelf. Geef jezelf wel ff tijd om alles weer rustig op de rit te krijgen na je bevalling. Naast je man zijn er toch ook andere hulptroepen die je in kan schakelen. Een vriendin van mij heeft autisme net als ik, maar voor haar zijn haar kindjes soms teveel en dan krijg ik er eentje of 2 of een andere vriendin . ( mijn ASS uit zich anders… je kan hele volksstammen kinderen hier neerzetten en nog functioneer ik wel maar verras me niet met een uitje …) Je hebt ook 9 mnd om te wennen en als je straks baby ziet zal het wel loslopen. Zo niet dan kunnen professionals je nog helpen.
Super lief. Dankjewel. Ik ga het proberen een beetje te laten bezinken - en dan zien we wel. Het kindje is ergens gewoon hartstikke welkom. Alleen was het zo overdonderend ongepland.. dat je je kapot schrikt en hoe nu verder paniekt.
Ik ben zelf hooggevoelig.. Ook extreem voor geluid.. dus dat wordt ook een uitdaging met nog eentje erbij.
Aan jouw reacties te lezen denk ik dat het probleem hem zit in dat jij wellicht veel te veel doet binnen het gezin en je man niet eens doorheft hoe zwaar je het hebt. Want kennelijk komen de gebroken nachten alleen op jouw bordje terecht en moet je dus om de tafel met je partner dat je ook van hulp verwacht met alles. En dat hij je nu al meer moet gaan helpen. Daar zit denk ik het echte probleem.
Hij helpt waar hij kan in de avonden en weekenden. Het is en blijft natuurlijk wel rot dat alles op mij neerkomt, maar ik weet niet hoe het anders zou moeten. Hij heeft 3 bedrijven en werkt continue. Hij heeft wel aangegeven extra hulp te willen aanbieden in het bekostigen van een nanny en huishoudsters, maarja of je dat wilt - is ook nog maar de vraag…
Ik moet eerlijk zeggen, dat als ik in jouw schoenen had gestaan, dan had ik veel liever gehad dat mijn partner wat werk zou gaan uitbesteden zodat hij meer tijd kon doorbrengen in het gezin. Een vader is niet alleen nodig om geld te verdienen, maar is ook in de opvoeding keihard nodig. En blijkbaar hebben jullie geen goede balans, want jou staat het water aan de lippen. En dan is het wel leuk en aardig dat hij dan wel een nanny of iets dergelijks wil betalen, maar ik zou dan veel liever hebben dat hijzelf meer tijd thuis zou doorbrengen. Kinderen zijn maar een keer klein en je kunt het nooit meer over doen. Ik weet natuurlijk niet hoe vaak hij thuis is en of jij het ook zo ervaart zoals ik het hier beschrijf.
Maar als je het niet zo ervaart en je het wel prima vindt dat hij zoveel met werk bezig is, dan zou ik zeker wel zijn uitnodiging om een schoonmaakster of oppas in te huren aannemen. Dat geeft jou alleen maar meer ademruimte. Met een oppas creëer je vrije tijd voor jezelf, en met een schoonmaakster kun je al het poetswerk laten liggen en kun je je echt alleen bezig houden met je kinderen en heb je automatisch ook meer vrije tijd. Maar ja, als jij dat dan weer niet ziet zitten dan blijft er niet veel over..
Ik zou daar wel gebruik van maken! Af en toe even een momentje voor jezelf door een oppas in te huren kan echt een groot verschil maken. Voel je daar niet schuldig over, jouw kinderen zijn ook gebaat bij een moeder die het niet over de schoenen loopt.
6 kinderen in 6 jaar. Waarvan eerste overleden met 39 wk & daarna 5 kids in 5 jaar. Leeftijden nu 7,6,5 bijna 4 & bijna 3 laatste zijn 5 dgn even oud 🙈 pittig, maar zo fijn dat ze altijd iemand hebben om te spelen. Succes met jullie keuzen. Ik denk dat dit kindje er graag nog bij wilde & ik heb altijd geleerd, dat je toekomt wat je aankunt.
Dat vind ik mooi gezegd, dankjewel. Ik heb het een dag kunnen laten bezinken en ik denk dat je absoluut gelijk hebt. Wat fijn dat je zo’n mooi gezin hebt.
Eerste stap is sowieso uitzoeken hoelang je al zwanger bent. Afspraak maken voor echo. Mss ben je sowieso al te ver om nog een ‘keuze’ te kunnen hebben.
Gen ervaring mee.. MAAR ik denk juist dat het ergens juist ook wel fijn is 3 zo snel achter elkaar... ik heb tussen de 2de en 3de 6 jaar zitten en man man wat moest ik schakelen... ook tussen de 4de en de 5de zit bijna 4 jaar.. ook dat vond ik lastiger dan 2 jaar er tussen.. als je langer wr tussen hebt voelt het als een "stapje terug" en dat vind ik mentaal juist weer zwaar.... wel denk ik dat 3 kleine kinderen tegelijk wel een periode heel uitdagend zou kunnen zijn... en als je net zo veel pech hebt als ik gaan ze pas met 4 jaar door slapen... in jullie geval zouden jullie dan na 6 jaar weer kunnen doorslapen Heb je net als wij meer tijd er tussen kan het zo oplopen tot 10 jaar....
Laat het even bezinken en kijk nog even naar de situatie .... ik weet zeker dat je het helemaal gaat rocken die 3 ukkies
Zooooo lief. Lijkt me inderdaad ook een hele pittige situatie. Ik denk dat alles een mooie kant zit, maar ook een keerzijde. Er zitten zeker voordelen aan 3 kinderen snel achter elkaar.. maar moet je wel eerlijk bekennen dat ik ook fysiek een beetje op ben. Vooral na 9,5 maand borstvoeding en nu weer zwanger. Achja, het had zo moeten zijn!!! Optimistisch blijven.
Daar kan ik ook wel inkomen! Je bent je lijf zo lang kwijt... is indd ook wel eens zwaar.. ik hoop dat je er uit kan komen.. en vooral doen wat goed voelt voor jou.. jij bent de enige die dat echt weet
hier was de 3e ook ongepland. Als ik weer kon kiezen was er denk ik geen 3e. Een hele heftige gedachte, de eerste keer dat dat door mijn hoofd schoot moest ik ook heel hard huilen. Hier waren de omstandigheden ook totaal niet ideaal. Ik werd hoogzwanger verlaten door mijn ex en de 3e was weer een niet slapende huilbaby. Ik hou verschrikkelijk van hem maar ik ging er echt bijna aan onderdoor. Ik merk nu pas dat ik een beetje boven op begin te komen (hij is 2,5 jaar). Als ik terug kijk heb ik alle drie de kids wel te kort gedaan al die tijd omdat het niet zo goed met mij ging. Hopelijk gaan we nu wel betere jaren tegemoet. Toen ik wist dat ik zwanger was van de 3e heb ik heel erg getwijfeld moet ik dit wel willen, kan ik dit wel. Ik heb abortus overwogen maar ik kon het niet destijds ook al wist ik toen ergens al dit kan ik beter niet doen (een 3e krijgen). Volg vooral je eigen gevoel. Wat denk jij wat jij aan kan en wil. Jij kent jezelf het beste. En als je het wel graag wilt houden. Kijk ook vooral hoe je het wel mogelijk kan maken dat het makkelijker voor je word. Bijv de kids naar een peuterspeelzaal of toch die schoonmaakster.
Wat heftig! Maar toch mooi dat je nu een gezinnetje hebt met zoveel kids. Fijn dat je er nu weer bovenop krabbelt. Het is ook niet niks!! Ik ga inderdaad hulp zoeken… wel nodig.
Hier straks ook 3 kindjes. (3 onder de 3,5) Ook de derde was niet gepland. Maar wel enorm welkom! Ik heb met precies dezelfde vragen gezeten toen ik erachter kwam. Ook een enorm schuldgevoel naar mijn andere kindjes toe maar dat was eigenlijk na een paar dagen volledig omgedraaid. (Ook door mijn man die super blij was en er echt vol voor wil gaan) Nu zie ik het als een cadeautje om nog zo’n prachtig mini mensje te krijgen. En het heeft ook juist wat zo weinig leeftijdsverschil. Ze hebben straks echt wat aan elkaar.
Edit: en ja, het is best wel zwaar maar denk echt dat die derde erbij juist super makkelijk meedraait met de rest.
Hier slaapt mijn oudste zoontje al niet meer overdag, dus kan sowieso al niet overdag bijslapen. Jij wel?
Tuurlijk krijg je slapeloze nachten, een kort lontje, etc etc.
Probeer zelf zoveel mogelijk slaap te krijgen door zelf vroeg naar bed te gaan.
Weet niet of je opa’s en oma’s in de buurt hebt? Misschien die een keer een paar uurtjes laten oppassen zodat je bij kan slapen. Afspraken maken met je man?
Goh. Betekent niet dat het me niet ontzettend zwaar kan vallen, aangezien ik dit niet voor ogen had, geen lichamelijke of mentale pauze heb gehad en geen slaap heb.
Hij heeft zijn bicep gescheurd met boksen, dus hij kan de kleinste die vaak wakker wordt niet optillen. Het heeft dus ook geen nut om hem wakker te maken of te laten worden. Hopelijk verandert het snel weer als hij over 2 maanden hersteld is en zoals voorheen - wel meer helpt!
Mijn oudste slaapt soms wel ergens bij een oma.. maar de jongste niet, omdat hij zo terroriseert en ik dat niemand aan wil doen. Niemand zit daar ook op te wachten. Alle familie heeft het ‘erg druk’ en zijn vooral bezig met werk of vakanties boeken/sociaal leven. Niks mis mee, maar natuurlijk wel rot dat ik er weinig hulp aan heb soms.
Dat is schrikken! Geef jezelf wat tijd om het te laten bezinken. Eerst maar even naar de verloskundige om te zien hoe ver je al bent. En dan samen praten en op zoek naar dat stemmetje diep van binnen. Wat zegt jullie gevoel? Jullie moeten leven met de keuze die je maakt, of dat een kind er bij wordt of een abortus, dus het moet voor jullie goed voelen.
Je vraagt ervaringen. Ik heb geen ervaring met een onbepaalde zwangerschap maar heb wel 3 kinderen in 3 jaar tijd gekregen. Bij ons was dat een bewuste keuze. Ik vind ze zo dicht op elkaar juist heel fijn en het lijkt me veel makkelijker dan grote leeftijdsverschillen. Omdat ze allemaal verzorging nodig hebben, gaat dat gewoon in 1 moeite door. Je zit er nog helemaal in. Of je nou 2 of 3 luiers verschoont of 2 of 3 fruithapjes maakt, zeg maar. Je kunt ook veel met de kinderen samen doen, samen voorlezen, samen in bad, samen spelen. Ze hebben dezelfde levensfase en vinden veel dezelfde activiteiten en spullen leuk, dus je kunt veel met zijn allen doen. Dat betekent minder aandacht moeten verdelen, maar echt een eenheid vormen samen. En ze hoeven niet vaak te wachten tot mama klaar is met de een voor je wat met de ander kunt doen. Nog een voordeel: je bent op een gegeven moment ook echt de babytijd uit, en je gaat als gezin met z'n allen naar de volgende fase. Ze zitten hier samen op zwemles en voetbal, uitjes zijn voor iedereen leuk want ze kunnen zo'n beetje hetzelfde aan en vinden dezelfde dingen leuk. Nou ja, ik kan er over doorgaan, maar hier bevalt het dus heel erg goed. Ze zijn inmiddels 4, 5 en 7. Ik vond de overgang van 1 naar 2 best pittig, dat managen van verschillende schema's, aandacht verdelen, ik had in het begin het gevoel handen en voeten tekort te komen. Maar na een paar maanden ging dat steeds beter. De overgang van 2 maar 3 was echt een eitje, je kunt dan al multitasken zeg maar, zit al in die flow.
Het klinkt heel raar, maar jou verhaal geeft dan wel weer hoop. Heb je het nooit zwaar mentaal gehad? Weinig tijd voor jezelf? Mn tweede slaapt nog niet eens door en na 10 maanden ben ik echt bekaf. Of ik dat een hele zwangerschap volhou, vraag ik me ook af. Heb je een groot draagvlak rondom jullie heen? Hulp? X
Als ik je reactie hieronder ook lees, denk ik dat je vooral even om tafel moet met je man om.te bespreken hoe jullie de kinderen, het huishouden, etc aanpakken. Ik vond het hier heel goed te doen, maar we deden het dan ook echt samen.
De verdeling is hier nooit 50/50 geweest, ik heb altijd meer gedaan dan hij. Maar dat is helemaal oke. We zijn allebei na de geboorte van de eerste 1 dag minder gaan werken, ik 3 hij 4. Ik ook nog even fulltime thuis, maar dat was niet mijn ding. Ik had meer tijd voor huis en kinderen dus deed ook meer. Maar mijn man deed ook alles. Sowieso op zijn dag, maar ook na zijn werkdag als ik ergens niet aan toe was gekomen of als ik even op adem moest komen. Dan deed hij een was, de keuken of bracht de kinderen naar bed. Hij werkte onregelmatig, wat soms pittig was als hij nachten draaide of in het buitenland zat, dan deed ik echt alles alleen. En soms heel fijn, als hij dagen achter elkaar thuis was of een hele ochtend hele middag. Voor mijn sociale contacten was dit lastig, want ik had opvang voor mijn werkdagen, maar daar buiten was mijn man er dus regelmatig niet om bij de kinderen te blijven. Maar mijn zus of vriendin kwamen dan gewoon bij mij langs voor een bak koffie en dan namen zij ook een kind op schoot ofzo. Ik ging ook graag met vriendinnen met kinderen op pad. Naar een mama café of een rustige ballenbak en dan wij aan de koffie en de kinderen spelen, of gewoon bij iemand thuis.
Ik heb goede slapers, dat helpt natuurlijk enorm. Ze sliepen hier allemaal met 4 mnd klokje rond dus ik kwam wel aan mijn slaap. En ik had dan de avond voor mezelf. We hadden/hebben wel eens oppas van opa en oma, dan bracht ik de kinderen daar een paar uur en gingen wij samen wandelen of ergens lunchen ofzo. Ik heb verder nooit echt veel hulp gevraagd of nodig gehad. Wel close met familie en ook familie in de buurt, maar niet dat ze in huis kwamen helpen ofzo.
Wij hadden een beetje de 'regel' de een werkt hard op werk, de ander werkt hard thuis en alles wat er na werktijd nog lag thuis, was voor ons samen. Denk dat het belangrijk is dat je je samen een team voelt, dat je elkaars steun bent.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen