Ik heb een persoonlijk/intiem probleem en vraag me echt af of dit nou een zwangerschapskwaal is, of dat mijn verliefdheid/aantrekkingskracht naar partner ineens weg is. Hoop wat ervaringen van anderen te horen..
Ik ben nu 14 weken zwanger en vanaf het begin al weinig tot geen zin in seks, dat hoor je vaker en daar maak ik me ook geen zorgen over, voor de zwangerschap heel gezond seksleven waarbij we minstens 4x per week lekker te lagen rollebollen :) mn partner is daar nu ook super begripvol in, dus dat is fijn.
Maar..... ik heb dus sinds een paar weken ook totaal geen zin meer om met hem te zoenen of knuffelen.. ik geniet extreem van alone time als hij weg is.. slaap het liefst alleen zodat ik me helemaal in de dekens kan rollen en midden in het bed kan liggen.. hoort dit ook bij de zwangerschapskwalen of vind ik nou ineens mn partner niet meer zo leuk? Het is echt een schat en hij is zo behulpzaam met alles, we hebben bijna nooit ruzie, dus het is niet zo dat we in een moeilijke periode zitten oid.
Herkennen anderen dit? Is het weer teruggekomen in een verder stadium of na de zwangerschap?
Heel herkenbaar hoor! Ik ben 28 weken zwanger en echt periodes dat ik niets van hem moet weten.. het liefst zit ik dan in mijn eigen bubbel maar het wisselt zich gelukkig voor hem wel af.. Wij geven hier thuis de hormonen maar de schuld, dan kun je er nog een beetje om lachen ;-). Het word echt wel beter!
Volgens mij komt t door hormonen... De tijd zal het leren maar er gaat veel veranderen en jullie zullen toch samen daar een weg in moeten vinden. Dit is vast om te oefenen
Ik.zou me pas echt zorgen maken als dit over 1 of 2 jaar nog zo is. Sterkte!
Herken het wel, hier ook 14 weken zwanger en voel me ook zo anders door de hormonen. Maar ik weet dat ik nog wel helemaal gek op hem ben!
Ik heb het niet zo zeer tegen mijn partner maar in eerste instantie richting ons kind. Het was (IS!) zo gewenst maar eenmaal zwanger ging ik zooooo twijfelen of ik het wel wilde. Verschrikkelijk vond ik dat, schaamde me ervoor dat ik het niet met mijn man durfde te bespreken. Gelukkig is dat gevoel weg en ben ik zo trots.
Maar met die hormonen ga ik me allemaal aan dingen irriteren die er niet toe doen, en dat levert weer stress op.
Het kan heel goed door de hormonen komen! Ik wilde het ene moment romantische dingen doen en veel knuffelen en het volgende moment kon mijn man beter niet in de buurt komen. Hij lachte gelukkig het altijd een beetje weg dat ik last had van hormonen. Gelukkig trok dat na de bevalling echt wel weer bij
Het zal er wellicht bij horen. Ik denk dat je eraan toe moet geven en je niet schuldig moet voelen als je geniet van je alone-time. Je man komt nu niet meer op de eerste plaats 😉 Heel begrijpelijk. Ik denk wel dat je wat moet blijven investeren in de relatie, anders groei je uit elkaar.
Haha ooohh ik ben zo blij om deze reacties te lezen!!! (Niet voor de partners dan.. hahaha) Werd er echt een beetje verdrietig van! Maar dit geeft goede moed 😁😁😁
Herkenbaar hoor, ik hou nu ook niet van gefrunnik aan mn lijf. Vindt mn partner wel lastig want die vindt me juist geweldig zwanger en wil de hele dag wel frunniken xD
Hahaha ik heb dat ook! Ik hoef ff geen gepulk aan mijn lijf. (Ben 19+2 weken). Komt goed. Het is mijn derde kindje bij deze man. Dus vind hem ook nog weleens leuk. 🙈😂
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen