Nog 1,5 maand ongeveer en wij gaan de babytijd weer in. We vinden het wel spannend. We vonden het nu wel fijn eigenlijk nu ons dochtertje peuter is. We vonden de baby tijd best intensief. Hopelijk valt het dit keer mee. Ook met de ervaring die we nu hebben.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen, bedankt alvast!
Ik vond de eerste 3 maanden heerlijk, zo'n klein hummeltje die steeds tegen je aan zo lief ligt te slapen...erna werdt het drama, reflux, overprikkeld, verkrampte spieren, niet slapen, niet 2 seconden zichzelf bezig houden, enz
Andere is nu 3 en ondanks de constante vraag: wat bennie jij toen? En nee ik toe het, vind ik dat ook een hele leuke leeftijd.
Baby's moeten zich eigenlijk net zoals aapjes zichzelf kunnen vasthouden aan mama, dat zou zoveel vrije handen schelen
Wij hebben de babytijd ook als zwaar ervaren. We hebben een tweeling en ze sliepen beide heel slecht (of eigenlijk bijna niet) en er waren veel zorgen. Er was letterlijk nooit een momentje van rust en helaas was het echt overleven. Nu ze groter zijn vind ik het fantastisch! Ik zou de babytijd met een tweeling niet graag over doen, maar de andere fases vind ik veel te snel voorbij gaan.. 😅
Uhmmmm ik vind het pittiger met de tweede . De oudste was 1.5 toen haar zusje werd geboren maar haar zusje is een heel ander kind met duidelijk een handleiding op gebied van slaap 😀 Het was zeker in t begin heel erg zoeken om hier de juiste tools voor te vinden en te combineren met de aandacht die de oudste ook nodig heeft. De jongste is best actief al en snel in dr ontwikkeling (ze kan los stapjes zetten , ze is 9mnd!) wat ook veel onrust snachts geeft ivm verwerking . Tel daar verlatingsangst bij op en we hebben weer een formule voor onrustige nachten hier 😅 Maar goed alles went maar ik ben blij als de baby-baby tijd wel weer voorbij is haha
Pittig, wel nee joh 2x echt van kunnen genieten en de jongste van 3 slaapt nog niet eens door vind leeftijd 3 en 5 pas pittig, helaas zijn we bij de oudste ook 5 jaar verder en die is dus nu 10 wauw dat is pas pittig met al die hormoontjes
Pittig en ik vind het wel schattig, lekker knuffen met zo’n baby maar vanaf 2 jaar vind ik wel leuker, kleine gesprekjes voeren, echt nog klein kindje maar wel die zelfstandigheid van zelf een boterham kunnen eten, maar elke fase heeft zn charmes en die tijd is ook fijn om je kindje te leren kennen
Ja mega pittig, maar oh zo mooi! Had deze tijd voor geen goud willen missen! Maar onze wens om nog een kindje te mogen krijgen is heel groot, het besluit om hier snel voor te gaan is ook niet voor niks. Nu zitten we er nog zo in, en als je er langer uit bent zal wederom weer extra pittig zijn denk ik.
Hier 4 makkelijke baby's gehad, nu 37 weken zwanger van de vijfde en onze oudste is inmiddels een pittige puber. Nou, dat vind ik eerlijk gezegd veel pittiger dan die hele babytijd! Pff.. al die discussies en grensoverschrijdend gedrag wat dan weer gecorrigeerd moet worden. Soort van peuter maar dan in t groot 😉Nee hoor, doe mij maar een baby nu slapen ze bij mij met max 6 weken de gehele nacht door, en komen daarna eig nooit meer snachts. Eén van mijn dochters sliep zelfs met 2 weken volledig door. En overdag weinig huilen. Geef altiid kunstvoeding, geeft toch iets meer regelmaat naar mijn idee, en geen dingen gehad zoals reflux, allergieën o.i.d. we konden ze ook altijd gemakkelijk achterlaten bij oppas. Dus tja, ik ben gek op de baby tijd. Maar zo zie je maar aan de reacties hieronder, tkan ook heel anders zijn. Ben benieuwd hoe het nu zal gaan!
We hadden het er toevallig gister over, ik ben in totaal maximaal misschien 4 uur zonder baby geweest (als ze naar de winkel of wandelen met partner was). En misschien 5 uur dat ik weg kon terwijl zij sliep. Dus minder dan 10 uur eigen tijd in een heel jaar.. 😳. Ik hoop dat ik binnenkort meer tijd krijg, want inmiddels staat het hele kaartenhuis op instorten. Als kleine baby 12 uur per dag huilen, continue overprikkeld. Zelfs nu nog, gister even naar de speeltuin geweest en daarna een groot drama tot nu toe. Maar goed, er kunnen tenminste weer soms mensen op bezoek komen, vroeger hadden we daar een week last van. Ik krijg nog paniek als ik een baby hoor huilen, ik heb geen idee hoe we het gedaan hebben. En ook zonder ruzies en zonder hulp het huis staande en alle dieren levend proberen te houden. Merendeel van het jaar kon ik niet meer bedenken wanneer ik voor het laatst gedoucht of gegeten/gedronken had. Echt overleven en geleefd worden. Maar we zijn er, pfoeh 😅. Soms mis ik kleine baby en dan kijk ik een filmpje terug, hoor je dr meteen krijsen op de achtergrond en ben ik weer genezen. Bij de volgende hoop ik op zo'n snoezelige dromerige hele dag knuffelen in de draagzak baby haha, voor jullie ook! Succes met laatste loodjes!
Bij de oudste vond ik het pittig. Ook moeite om baby te combineren met huishouden, boodschappen ed. De tweede kwam 20 maand later, en toen was het zoveel makkelijker. Je staat als moeder sterker in je schoenen. Kon me niet meer voorstellen dat ik het bij de eerste zó druk heb ervaren. De derde vond ik weer iets lastiger. Dat kwam omdat het toen gecombineerd moest worden met de oudste halen en brengen van school. Maar de baby an sich draaide zo mee.
Uhmmmm ik vind het pittiger met de tweede . De oudste was 1.5 toen haar zusje werd geboren maar haar zusje is een heel ander kind met duidelijk een handleiding op gebied van slaap 😀 Het was zeker in t begin heel erg zoeken om hier de juiste tools voor te vinden en te combineren met de aandacht die de oudste ook nodig heeft. De jongste is best actief al en snel in dr ontwikkeling (ze kan los stapjes zetten , ze is 9mnd!) wat ook veel onrust snachts geeft ivm verwerking . Tel daar verlatingsangst bij op en we hebben weer een formule voor onrustige nachten hier 😅 Maar goed alles went maar ik ben blij als de baby-baby tijd wel weer voorbij is haha
Erg intensief en erg prachtig. Een tijd van grote hoogtes en grote dieptes. Een erg zwaar maar geweldig jaar. Ook zwaar voor onze relatie en zwaar voor mijn lijf die erg lang de tijd nodig had om te herstellen, de intense pijn maakte het nog zwaarder. Onze kleine is 14 maanden en ik ben bezig om te proberen zwanger te worden. Ik kijk ernaar uit en ik zie ertegen op. Maar het uitkijken en de wens hebben al een tijd de voorrang. Ik verwacht dat het weer zwaar zal worden, maar ik ben heel erg benieuwd op welke manier. Heel erg benieuwd naar het karakter van die baby. Bij mijn schoonzus waren het zulke andere kleine mensjes.
Succes met de laatste loodjes en ik wens jullie een prachtig jaar toe!
Hartstikke bedankt! Ik hoop dat jullie ook snel zwanger mogen zijn. Ik vond het ook een hele mooie beleving. Eigenlijk hetzelfde als jij hierboven beschreven hebt. Ben benieuwd hoe het met de tweede gaat en hoe het kindje zal zijn.
De babytijd van mijn oudste was goed te doen vond ik. Was een rustig kindje, sliep op een gegeven moment lekker door 's nachts. Het enige wat ik als zwaar heb ervaren was de verlatingsangst fase zo rond een maandje of 9. Avond aan avond aan zijn bedje gezeten, maar ook dat ging over en sindsdien geen problemen meer met slapen. Is ook nooit uit zijn bed gekomen.
Onze tweede nu is een heel ander kind. Zijn ontwikkeling ging razend snel en kon ook al met 9 maanden lopen en niet lang daarna begon hij ook al met klimmen. Dit kindje is veel pittiger, daar rennen we constant achter aan, slaapt 's nachts wel maar alleen bij mij. Hij is nu een dreumes maar daar hebben we veel meer mee te stellen dan de oudste en ervaar zijn baby en dreumes tijd ook als veel intensiever en pittiger. Maar gelukkig voelt het niet als overleven.
Wij hebben de babytijd ook als zwaar ervaren. We hebben een tweeling en ze sliepen beide heel slecht (of eigenlijk bijna niet) en er waren veel zorgen. Er was letterlijk nooit een momentje van rust en helaas was het echt overleven. Nu ze groter zijn vind ik het fantastisch! Ik zou de babytijd met een tweeling niet graag over doen, maar de andere fases vind ik veel te snel voorbij gaan.. 😅
Bij de eerste: als het moeilijkste wat ik ooit gedaan had. Piekeren alom. Doodvermoeiend. Zoveel tranen. Liet me achter met een blik van medelijden en een “nou, jij liever dan ik” naar iedereen met een kleine baby - maar we wilden er wel nog een. Ik zette me schrap toen die eraan kwam.
Maar na de eerste 2, 3 weken van extreme hormonen, extreme temperaturen en erg wennen voor ons allen, werd het rustig. En werd het enorm genieten. Ultramakkelijke baby hoor, maar ook alle ervaring die we hebben gekregen.
Na 2 tieners kregen wij weer een baby. Ik vond het meevallen. Baby tijd vond ik zelf niet zwaar. Maar hij sliep ook snachts door vanaf 8 weken. En was een hele rustige baby. We namen de kleine overal naar toe hij sliep lekker in zijn wagen als wij uit eten gingen bijv. Met dreumes Vond ik het meer intensief.
Ik vind de eerste 6 maanden echt maar niks. Niet per se door de onderbroken nachten. Mijn beide kindjes sliepen tegen de 8 weken al door. Maar vooral omdat ze nog niks kunnen. Het is een hele fijne periode om te knuffelen. Maar ik heb toch liever de dreumestijd
Het is wel pittig de babytijd met onderbroken slaap en de soms ontroostbare baby door hier verborgen reflux. Ik vind wel nu bij de tweede dat het makkelijker is, mede omdat ik zekerder van mezelf als mama ben nu. Het is ook de laatste hier omdat mijn man geen 3e wil dus ik geniet er ook meer van
Ja intensief, absoluut. Ik vind de babytijd veel van mij vragen qua slaap, energie, maar ook gewoon van mijn lichaam (ik heb na elke baby standaard een slijmbeursontsteking in mijn schouders van het zoveel moeten tillen), alles kost me dan zo veel. Ik heb slechte slapers en ga maar gewoon uit van worst case scenario, dan kan het alleen maar meevallen.. En wat blijkt, onze derde is een bijzonder goede slaper, echt nooit verwacht, een grote zegen! Maar ik kan meer genieten, voel me weer meer mens als het eerste jaar voorbij is, als ze de eerste woordjes gaan spreken en de eerste stapjes gaan zetten, als ze baby af zijn en langzaam aan een beetje zelfstandiger worden, geen uren lange huiluurtjes meer hebben. Ik kan bijv zo blij worden dat ik mn oudere kindjes niet meer in alle plooitjes hoef af te drogen, tjonge wat een werk vind ik dat bij een baby'tje. Ik vind babytjes echt heel lief, en kan erg van ze genieten, vind het heerlijk om zo te knuffelen met dat kleine warme lichaampje, maar zie er keer op keer weer naar uit dat ze groter groeien ;). Dat ze zo afhankelijk zijn, is gewoon niet zo mijn ding ben ik bang ;).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen