Ik voel me eigenlijk best wel eenzaam ofzo, onzeker. Misschien zijn er meer die dat herkennen.

Heb een man en 2 jonge kinderen. Heb nooit echt veel vriendinnen gehad. (vroeger ook te maken gehad met pesten). Ben heel blij met wat ik heb. Opzich doe ik ook wel de dingen die ik wil doen.

Weet even niet zo goed wat ik hiermee kan. Op het moment heb ik er maar wat maling aan haha. Ik weet het ook niet. Voor mijn idee toon ik ook wel interesse in anderen of schik mij naar een ander. (Niet altijd dus want probeer ook beter voor mezelf op te komen) is ook een levenslang leerdoel.

Het gevoel dat ik anders ben ofzo, dat anderen niet met mij willen praten. Dat ik dom ben. Dat ze mij de rug toe keren en afkappen. Ik heb dat gevoel bij alles. Bij collega's, buren, sporten, afgesproken met iemand en vervolgens is diegene het vergeten etc. Ik merk dat ik zelf ook wel wat afstandelijk kan zijn. Soms heb ik het idee dat er mensen zijn die mij jaloers proberen te maken met iets wat zei wel hebben en ik niet. (Zoals eigen paard of koophuis)

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (18)    Verversen


  • Koffieverkeerd

    In de fase met jonge kinderen herken ik wel dat sommige mensen uit je leven verdwijnen en dat nieuwe dingen opbouwen lastig is. Ik heb wel eens gedacht: ik hou niemand meer over. Gelukkig viel het mee en hoewel ik het van sommige contacten jammer vindt, heb ik nog een paar dierbare over.
    Misschien dat een deel hiervan ook wel in jouw zelfbeeld zit. Daar zou je hulp bij kunnen zoeken. Want weten dat je ruimte mag innemen, dat je je niet altijd hoeft te schikken en dat soort dingen, dat kun je wel weten en begrijpen en zelfs voelen, maar het dóen is toch iets heel anders. En als je jezelf minder dan een ander voelt, dan komen dingen die anderen doen ook anders bij je binnen. Waarschijnlijk vind niemand je dom en hebben ze niet de bedoeling je af te kappen. Maar als jij dat wel steeds ervaart, dan is dat voor jou heel lastig. Het zou geen kwaad kunnen er eens met iemand over te praten. Mijn nicht heeft last van onzekerheid en is sociaal verlegen (niet goed durven contact te leggen, niet goed weten hoe te onderhouden) en krijgt daarbij hulp van een psycholoog/coach. Ze is bijna 50 en pas geleerd dat ze toch iets autistisch/op het spectrum (sorry, ik weet niet goed hoe te formuleren) heeft en dat dit haar hierbij in de weg zit.

  • Dame68

    Neurodivergent/neurodivers noem je dat :)

  • Koffieverkeerd

    Ah kijk, bedankt voor de aanvulling!

  • Vlindermoeder

    Ik herken dat wel hoor! Pas sinds kort weet ik via mijn topper van een psycholoog dat ik zeer waarschijnlijk hoogbegaafd ben. Er vallen nu heel veel puzzelstukjes in elkaar. Ik heb mij altijd anders gevoeld en weinig vrienden gehad. Vriendschappen verwaterden snel. Onze families wonen een half uur bij ons vandaan en door een angst- en paniekstoornis kan ik daar niet naartoe. Best lastig. Ik heb op dit moment 1 goede vriendin waar ik alles mee kan delen. Wij wonen 1,5 uur bij elkaar vandaan 🥲 Ik vind het vooral lastig dat ik niet even snel mijn verhaal kwijt kan of om advies kan vragen. Even een dagje zijn met die vriendin en haar kind.

  • Rupsje1995

    Ik ben blij dat ik aan beide kanten een grote familie heb. Maar mis soms wel een echte vriendin. Ik heb wel vriendinnen, maar echt alles bij ze kwijt kan ik niet. Zal misschien wel kunnen, maar daarvoor spreken we elkaar te weinig.

  • Mamavanliznoud

    Zo enorm herkenbaar. Zou ik kunnen zijn die dit typt.

    Geen tips voor je helaas. Alleen herkenning. Het helpt mij soms wel om even te relativeren dat ik er simpelweg ook geen tijd heb om "veel" sociale contacten te hebben. Hoe meer mensen om je heen, hoe meer tijd dat ook kost. Ik heb 1 goede vriendin, maar een geweldige partner en 2 kids. Helaas weinig goede connectie met (schoon)familie of collega's ect. Ik snap mensen niet altijd goed, en heb het gevoel andersom ook niet. Als je wilt, mag je mij altijd een berichtje doen hoor!

  • Mamavanliznoud

    Zo enorm herkenbaar. Zou ik kunnen zijn die dit typt.

    Geen tips voor je helaas. Alleen herkenning. Het helpt mij soms wel om even te relativeren dat ik er simpelweg ook geen tijd heb om "veel" sociale contacten te hebben. Hoe meer mensen om je heen, hoe meer tijd dat ook kost. Ik heb 1 goede vriendin, maar een geweldige partner en 2 kids. Helaas weinig goede connectie met (schoon)familie of collega's (werk in de zorg, alleen maar vrouwen) ect. Ik snap mensen niet altijd goed, en heb het gevoel andersom ook niet. Als je wilt, mag je mij altijd een berichtje doen hoor!

  • AshleyJessy

    Hoe ik het even kort lees is het een beetje actie reactie.
    Je bent gepest dus hebt een soort schild om je heen, straalt een soort “afstand” uit waardoor je niet zo benaderbaar bent.

  • Kinab

    Ja indd, maar dat dat nog steeds zo is.
    En hoe kan ik mij benaderbaarder opstellen.

  • AshleyJessy

    Denk toch door wat meer van jezelf te houden.. Je bent al bezig met je eigen grenzen, dat is al stap 1.
    Makkelijker gezegd dan gedaan hoor allemaal.
    Maar weet je, als je wat liever bent voor jezelf, dus niet eens bedenkt dat anderen jou dom. Mochten mensen dat vinden, JAMMER voor ze. Jij moet weten van jezelf wat je te bieden hebt, dat hoort genoeg te zijn. Dat zal je dan ook uitstralen.
    En nogmaals, heel makkelijk gezegd. Maar dit is wel een beetje wat het is.

    Ik heb een vriendin van de basisschool, zij werd altijd gepest, of achtergesteld, op elke school weer. Op de basisschool kwam ze in groep 4 bij ons in de klas en vanaf toen was ik degene die het voor haar opnam. We zijn nu 34 en ze is nu super sterk, ze weet wat ze waard is en heeft echt de knop gevonden om zichzelf in “zwakkere momenten” terug te vinden. Uiteraard heeft ze nog wel is een peptalk nodig, maar dat hebben we allemaal.
    We zijn heel verschillend, qua alles, maar dat is helemaal prima. Accepteer jezelf, je bent goed. ❤️

  • Yune

    Ah ja, herkenbaar, dat voel ik me soms ook wel. Door bezoek aan mamacafe ging het allemaal iets beter, nog niet veel vaste vriendinnen, maar wel aan aantal vrouwen bij wie ik het goed vinden kan (zelfde leeftijd van de jongste kids)

    Durven je plek in te nemen, ook in gezelschap, je mag er zijn, je mag gehoord worden.

  • Kinab

    Lief, dankjewel :)
    En wat fijn dat je bij mama café wat contacten hebt gevonden! Ook mooi in hetzelfde straatje met de kinderen van dezelfde leeftijd.

  • Mammavandrie3

    Ik heb precies het zelfde hoor .

    Alleen niet dat ik denk dat ze niet met me willen praten ik heb 3 dochters en een man en voel me alsnog altijd alleen .

    Lag vorige week in het ziekenhuis met spoed vanwege mijn hart .mijn man moest bij de kinderen blijven, en ik was daar helemaal alleen.

    Probeer wat meer eruit te gaan , gesprekken aanknopen met andere mensen .

    Of met de kids na speelplek zo leer ik ook soms mensen kennen met een praatje.

    Maar weet precies hoe je je voelt zo voel ik me ook . Maar meer omdat ik alle zorg voor de kinderen doet met geen hulp van buitenaf ondanks een hele grote schoonfamilie (turks) ben al 18 jaar met mijn man en ben nog steeds een buitenstaander

  • Kinab

    Ook goede tips! En wat vervelend dat jij je ook zo voelt.
    Hoe gaat het nu ivm ziekenhuis bezoek vorige week? Ben je weer goed opgeknapt?

  • Mammavandrie3

    Ja gelukkig wel maar wel onder controlle voor rest van me leven.

    En nu nog steeds geen hulp hihi
    Heb wel 2 hele lieve ouders maar die zijn allebei verlamd aan 1 kant dus daar verwacht ik ook niks, maar kan wel gelukkig voor alles met hun terecht en ze peppen me altijd op.

    Dat scheelt ook wel een hoop soms . Dat je af en toe even een uitlaatklep heb

  • Kinab

    Gelukkig gaat het beter!
    Ja dat kan ik wel geloven. Is ook belangrijk dat je bij iemand terecht kunt.

  • Paperdoll

    Mensen willen soms graag laten zien wat ze hebben behaald in het leven of iets waar ze trots op zijn. Ze willen je daarom niet jaloers maken. Dat klinkt een beetje kinderlijk voor mij. Ik heb zelf ook niet veel vrienden, maar ik mis het niet. Ik ben sinds een aantal maanden wel geswitcht van werk en die collega’s zijn wel leuk en heb ik ook al wel eens gezien buiten het werk. Maar het duurt bij mij vaak ook even voor ik connectie kan maken. Ik benoem dit zelf ook wel zodat anderen weten dat het niet aan hun ligt, maar aan mij.

  • Kinab

    Goede tip om het naar anderen te benoemen!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50