Ik ben op zoek naar tips over het volgende. Mijn dochter is 4 jaar geworden in mei. Vanaf dat ze 2,5 jaar is eet zij geen eten die ze niet kent ze wilt niet eens proeven. Elke avond is het een strijd tijdens het avond eten omdat zij bijna niks lust alles is vies en bah. Ik heb van alles geprobeerd maar ze raakt volledig in paniek en weigert gewoon haar mond open te doen. Je zou denken prima geef gewoon wat ze lust maar ik ben zo langzamerhand wel zat om elke keer pasta,kip tandoori ,couscous of linzensoep te eten. Het probleem is ook dat mijn andere kinderen hierdoor ook altijd eten wat zij alleen lust omdat zij willen eten wat hun grote zus eet. Het gaat vooral om het avond eten wat een drama is.
Hebben jullie misschien tips hoe ik hier mee moet omgaan? Haar naar bed laten gaan met honger maakt haar niks uit ze gaat liever met honger naar bed dan iets nieuws uit proberen. Heb geprobeerd haar te belonen met iets lekkers erna werkt ook niet. Haar laten helpen met voorbereiden werkt ook niet want dan begint ze al met dit is niet lekker en dat is niet lekker. Heb zelfs de iPad en tv geprobeerd maar alsnog wilt ze haar mond echt niet open doen om het überhaupt te proeven. Ik vraag haar om te proeven als ze het niet lekker vindt dan hoeft ze het niet te eten maar ze weigert het compleet.
Eerst dacht ik misschien heeft ze Arfid maar als het om snoep, koekjes, chocola gaat dan eet ze alles wat los en vast zit. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Ik was een heel slechte eter (maar lustte ook geen snoep/koek). Uiteindelijk met 14 jaar gaan leren eten. Ik hield niet van sauzen, dus gehaktbal is jus hoefde ik niet. Maar ook niet de brocolli (want met kaassaus), de bloemkool (want met tuinkruidenssus). Dus ik ben alles los gaan eten. Eerst opscheppen voordat de sausje kwamen. Ik heb mijn ouders ook een hoop zorgen gebracht met mijn eetpatroon.
Probeer erachter te komen of het in de structuur zit, of iets anders.. lust ze wel rauwkost? Anders dat standaard bij de maaltijd aanbieden?
“ze gaat liever met honger naar bed dan iets nieuws uit proberen. “
Haha. Zo herkenbaar. De onze viel in een maand 3kg af nadat de kinderarts zei dat we haar niet meer gedeeltelijk mochten tegemoet komen 🙈. Vond onszelf al streng. Helft van het bord iets veilig, de andere helft iets nieuw. Nu eet ze zelfs van de veilige dingen erg weinig.
Heel herkenbaar. Hier begon het rond 1,5jaar. De is bijna 3. We stuggelen. De sfeer vind ik echt niet meer leuk. Ik doe alles in aparte kommetjes, als eten elkaar raakt dan raakt ze helemaal in paniek tot overgeven toe
Als ik het zo lees, ben je in een machtsstrijd beland wat heel vervelend is. Ik zou voor alle kinderen hetzelfde koken, lust ze het niet, jammer dan. Vroeger moest ik als ik een groente niet lustte, 3 of 4 scheppen groente eten. Daar heb ik niks van gekregen hoor, haar zielig vinden helpt haar niet. Tussendoor snoep en chips en zo geven zou ik ook niet doen dan, zeker niet als ze geen avondeten eet. En ook niet als vervanging van ander eten.
Heb nog wel een tip kwa eten, je kunt van harde groentes frietjes snijden en dan in de oven doen en kruiden met oregano, of andere kruiden. Je kunt er zelfs een saus bij maken waar ze in kunnen dippen. En als ze bijvoorbeeld appelmoes wel lust, dan kun je de 3 of 4 scheppen groente eerst op het bord leggen, en als dat op is krijgt ze de appelmoes.
Dat vind ik vrij extreem, die scheppen groenten eten als een kind nog moet leren een smaak te waarderen. Lijkt me niet helpend en goed voor de sfeer aan tafel.
3 of 4 scheppen? Dan gaat een kind er toch helemaal niet meer aan beginnen als er een berg ligt. Ik zou juist beginnen met kleine haalbare porties van iets wat al een uitdaging voor haar is. Ik probeer ook altijd iets op het bord van mijn dochter te leggen wat ze wél lustwat rauwe tomaatjes/wortel/komkommer/paprika.
Maar echt geen grote scheppen van het eten waar ze moeite mee heeft. Er zijn echt wel veel dingen die ze heeft leren eten door er kleine porties van aan te bieden.
Je moet consequent zijn en niet in de 'ik vind het zielig modus' gaan. Dit is een machtsstrijd die zij al bij voorbaat heeft gewonnen. Hier ga ik echt niet mee in het 'lust ik niet' verhaal. Hier wordt gegeten wat de pot je schaft. En lust je het echt niet? Dan heb je pech. Ik maak bij ieder kind slects één uitzondering. Ze hebben hier beiden een gerecht wat ze écht niet lekker vinden. Dan kook ik wat anders of ze mogen brood eten. Maar hier maken de kinderen echt niet uit wat er gegeten wordt. Wel hoeveel er gegeten wordt. Maar eten zullen ze haha en anders maar met lege maag naar bed. Verder is hier de regel dat je minimaal een paar happen proeft/eet. Maar niet goed gegeten betekent hier ook geen lekkers meer in de avond. (bakje chips is heilig hier) Dus dat werkt. Hier houden we dan ook echt voet bij stuk. Mijn jongste zeurt ook al vaak al van te voren dat hij het niet lust. Maar hij kent de consequenties en hij eet nu wel gewoon goed. Soms niet, maar dat mag.
Ik heb zelf slecht gegeten als kind. Druk werkte altijd averechts. Ik vond veel dingen van de warme maaltijd echt niet lekker. Nu eet ik vrijwel alles al 25 jaar.
Ik zou heel veel variatie op tafel gaan zetten. Niet meer apart koken. Probeer iets erbij te hebben wat je kind wel lust.
Wat betreft rest van het gezin zou ik heel duidelijk zijn: dit is wat de maaltijd is. (Zorg dan dus wel voor wat verschillende keuzes). We gaan daarna geen andere dingen meer eten dus dan heb je vannacht honger. Dan wacht je maar tot het ontbijt
Ze eten hier wat de pot schaft, of helemaal niks. Met een kleine kanttekening, ik weet wat ze écht niet lusten en dan zorg ik voor een alternatief. De middelste lust bijvoorbeeld geen andijvie stamppot, dus voor haar kook ik dan worteltjes.
Maar als het zonder geproefd te hebben bij voorbaat al vies is, dan hebben we de afspraak dat ze 3 hapjes proeven en dan is het goed. Vaak zit er ook een stukje vlees of vis bij, en dat lusten ze altijd dus zo krijgen ze toch nog wat binnen.
Ik merk wel dat ze als ze bij oma of de bso zijn geweest nog snoepjes of koekjes hebben gehad, dat ze dan geen trek hebben en minder of niet willen eten. Dus probeer dat zo veel mogelijk te voorkomen. Thuis doe ik liever geen tussendoortjes meer na 14u.
Ik probeer zo veel mogelijk te maken wat ze lust maar ook gewoon dingen die ze niet kent of lust. Ze mag zelf opscheppen en bepalen hoeveel ze eten, ook mag ze tot tandenpoetsen indien nodig eten als ze honger heeft. Ik maak van eten nooit een strijd omdat je het gewoon weg niet afdwingt.
Dit is wat er gebeurd als er moeilijk om eten word gedaan, dan creëer je een strijd. Ze kunnen eten wat jij maakt en anders niet. Wij hebben de regel thuis wij bepalen wat we eten en de kinderen of en hoeveel ze eten. En ze lussen echt niet alles maar dat is dan zo.
Strijd om eten verlies je altijd. Ze hebben daar echt volledig zelf de regie over. Ze doen hun mond open of niet. Je kan het er moeilijk in gaan proppen. En ja, kinderen gaan liever met honger naar bed dan dat ze iets onbekend moeten eten.
Mijn tip: jij bepaalt wat er gegeten wordt en wanneer. Je kinderen bepalen of ze eten. Willen ze niet? Prima, het volgende eetmoment weer een kans. Geen alternatieven aanbieden, maar ook niet straffen of belonen. Heb je een toetje? Dan mogen ze gewoon een toetje. Ook leuk: geef het toetje alvast bij de hoofdmaaltijd. Gewoon als onderdeel van de maaltijd. Want dat is een toetje eigenlijk ook. Heb je geen toetje? Dan niet.
Wat ik vaak doe is zorgen dat er altijd iets bij is dat wel gegeten wordt. Bijvoorbeeld olijven of stokbrood ofzo. Geen hele maaltijd, maar wel een veilige optie. Vanuit die veiligheid durven kinderen meer te proeven. Vanuit angst of strijd gaat niemand beter eten. Hou het gezellig aan tafel. Leg de nadruk op het praten en de gezelligheid en niet op het eten. Als iedereen bijna klaar is, kun je benoemen 'over 5 minuutjes is het eten klaar. Dan gaan we afruimen'. En dan is het eetmoment dus afgelopen.
Onze oudste is met 2 jaar gestopt met proeven en eten. Ze is nu 6… Vanaf 4 jaar zijn we haar gaan dwingen om iniedergeval zoveel happen te nemen als hoeveel jaar ze is. Dus nu zitten we op 6 happen. Dat heeft geresulteerd in dat ze nu 3 soorten groente lust (bloemkool, wortels en spinazie) dus voor ons is dat al een hele vooruitgang want ze at niks. Ik denk dat het bij elk kind anders werkt, maar ik ga er iniedergeval niet mee akkoord dat ze dingen niet proeft. Dan mag ze na het eten per direct naar boven en naar bed zonder eten. Dat vind ze vreselijk want na het eten speelt ze nog graag. En iedereen zegt het is een fase, dat geloof ik niet meer zo op die leeftijd. Op een gegeven moment raken ze er gewend aan dat ze niet hoeven te eten, en niet hoeven te proeven en zijn ze oud genoeg om ze te dwingen. Met 2,5 heeft dwingen nog geen zin want dan heb je een eigenwijze peuter. 4 jaar (of in ons geval 6 jaar) is hele andere koek.
Zoals bij zo velen, is het heel herkenbaar. Ik las vaak de tip samen koken en dan eten ze wel tijdens het bereiden. Bij mijn jongste werkt dit inderdaad, de oudste wil graag helpen, maar gaat daarbij niet proeven. Wij gaan de strijd tot zover aan dat ze een hap moeten proeven. Als dat gepaard gaat met ‘raar’ gedrag ga je maar even op de gang raar lopen doen. Als je weer ‘normaal’ kan doen mag je de hap alsnog nemen. Meer dan die ene hap hoeven ze niet te eten. Ik ga zeker niet alleen maar de dingen koken die zei lekker vinden, ze eten gewoon wat de pot schaft. Ik kreeg van mijn moeder de tip om eens goed te kijken wat ze op een dag allemaal naar binnen werken. Ze leiden echt geen honger. (Die kleine lijfjes hebben ook niet zo heel veel nodig). Mijn oudste is nu 6 en begint steeds meer dingen uit zichzelf te eten.
Gewoon laten. Onze dochter eet wel alles maar zegt na een paar hapjes dat ze vol zit. Niets meer hoeft. Wij eten vaak nog fruit na. Als het lukt dan Vries je iets in wat ze wel lekker vind uit het rijtje. En anders niet. Een toetje kan ze krijgen en dan klaar. Ze kan gewoon aan tafel zitten en eventueel ook helpen afruimen.
Lastig hoor. Hier laten we de keuze aan de kinderen. Koken neutraal (geen kruiden) en beginnen met groente. Wil je niets prima. Afspraak is wel dat iedereen aan tafel blijft tot we klaar zijn. Wij belonen of straffen niet met toetjes. Soms hebben we een toetje, soms niet. Zolang ze gezond en fit is zou ik het proberen wat meer ruimte te geven en gevarieerder aanbod doen ivm de rest van het gezin.. maar dat is makkelijk gezegd vanaf hier natuurlijk, succes
Als ze niet willen eten dan eten ze niet. Ik duld geen strijd aan tafel. Je hoeft niet te eten, je bord hoeft niet te eten maar je blijft wel aan tafel tot iedereen klaar is. Wil je van tafel af of maak je drama dan kan je direct door naar je bed. Als je goed hebt gegeten mag je een ijsje of vla. Yoghurt mag altijd.
Ik ga geen strijd maken van het eten, dat probeert mijn man nog wel eens. Maar joh, niet de moeite waard, zij hebben honger, niet ik. Hier mogen ze regelmatig meebeslissen over het eten. Dan is hun eerste vraag gezond of ongezond? Dan mogen ze ook vaak helpen met koken. Twee dingen die wel werken om te zorgen dat ze goed eten. En voor de rest stug blijven aanbieden, ze eten hier inmiddels dingen die ze eerst echt niet wilde eten. En hier werkt het nog om te zeggen dat eens in de zoveel tijd je smaak veranderd. Dus daarom moet je blijven proberen met proeven🤣
Over een paar jaar eet ze wel gevarieerder. Het is een fase ;/). Duurde bij onze dochter van 2 tot 6 a 8 jaar. Zou me er totaal niet druk over maken . En wat ze at was ook echt minimaal. Maar ze groeide wel gewoon . Sterker nog was langste van de klas. Wel dun. Je moet er geen aandacht aan geven . Ze eet of ze eet niet. Ze hongeren zich echt niet uit. Zou om de drie a vijf dagen iets uit haar repertoire eten en de overige dagen het eten wat jullie willen . Ze gaat op een gegeven moment wel proeven . En nog kan ze slecht eten (is nu 16) . Vlees vaak maar enkele hap.
En sommige dingen gaan er jaren later nog steeds kokhalzend in . Dat is zo met doperwtjes Bij zoon van 14 🫣.
Geloof me ik heb zowat alles geprobeerd wat er te proberen viel. Mijn oudste at vanaf de dag na zijn 1e verjaardag slecht, en is pas rond 8 jaar ofzo weer begonnen. Jongste is met 2 jaar gestopt en is nu 11 en eet nog vrij slecht. Tijdens corona ging het bij beiden wat beter, minder gestrest aan tafel omdat iedereen thuis was ipv druk van werk en kdv. Enige tip is, laat het los, je wint die strijd toch niet. Als ze honger hebben gaan ze echt wel eten. Wat ze nu bij jou al eet mag je al best blij mee zijn!
Zo’n dochter heb ik ook. Ik bepaal wat er op tafel komt en wanneer. De kinderen bepalen hoeveel ze eten. Lust je het niet, prima, eet je niet. Heb je niet geproefd dan ook geen toetje. Ze is nu bijna 10 en eet sinds een jaar heeeel veel meer dan toen ze 4 was. De aanhouder wint met laten proeven. Ik zou zeker niet elke keer neerzetten wat zij lust. Maar ik ben dan ook eerder categorie loedermoeder dan pampermoeder haha!
Hahaha zullen we een beetje van elkaar ruilen? Ik vind alles snel zielig en biedt dan toch een alternatief aan omdat zij dan op mij gevoel gaat spelen en dan vind ik het zielig. Mijn man zegt ook altijd dat ik geen ruggengraat heb
Als je dat doet, dan gaat ze ook niets proeven. Onze oudste dochter is 4,5 en gaat nu steeds meer proeven van dingen die ze eerst echt niet at. Onze regel thuis is dat je het in ieder geval proeft. Soms blijkt het dan toch wel erg lekker te zijn 🤭
Geloof me ik heb zowat alles geprobeerd wat er te proberen viel. Mijn oudste at vanaf de dag na zijn 1e verjaardag slecht, en is pas rond 8 jaar ofzo weer begonnen. Jongste is met 2 jaar gestopt en is nu 11 en eet nog vrij slecht. Tijdens corona ging het bij beiden wat beter, minder gestrest aan tafel omdat iedereen thuis was ipv druk van werk en kdv. Enige tip is, laat het los, je wint die strijd toch niet. Als ze honger hebben gaan ze echt wel eten. Wat ze nu bij jou al eet mag je al best blij mee zijn!
Onze dochter wordt maandag 5 en is ook een slechte eter. Wel kan ze soms wat proeven maar zegt al bah voor het in haar mond zit. Tot tegen de 4 jaar moest alles gepureerd zijn, want anders spuugde ze ervan. Ook vanuit ziekenhuis is aan arfid gedacht. Maar nooit bewezen ofzo. Advies kinderarts was eten met filmpje aan als ze stagneert. het staat ons ergens heel erg tegen. Maar zo hebben we haar wel wat andere dingen aan geleerd. En ze eet vaak in delen. Eerst rauwe paprika, dan de pasta en dan wat vlees. Zo met meer dingen. En eten is zo'n strijd geweest dat we blij zijn dat het nu makkelijker gaat. Het is zeker niet soepel en voor mensen met kinderen zonder eet problematiek ziet het er eigenlijk nog steeds best beperkt/heftig uit, maar wij zien gelukkig wel stappen al is het heel erg vermoeiend om al 5 jaar strijd te hebben met eten. . .
Dit is volgens mij heel normaal voor die leeftijd. Mijn dochter is ook nog geen avontuurlijke eter. Was zoon ook niet op die leeftijd en nu proeft hij alles (echt alles, tot haring, blauwschimmelkaas, etc) en lust hij bijna alles. Je noemt toch een aardig lijstje op van wat ze wél eet! Hoe ik het aanpak: geen stress. Ik kook gewoon min of meer wat ik wil, maar zorg wel dat er dingen bij zitten die dochter ook lust; bijvoorbeeld volkoren pitabroodjes met groente, gebakken halloumi, sausje. Dan weet ik dat ze in ieder geval wel een stukje halloumi lust en een kaal pitabroodje. Dan zorg ik dat ik een deel van de paprika bijvoorbeeld rauw bewaar, want dat eet ze wel. Of ik snij er een komkommer bij. Ik kook dus niet echt apart, maar met dat soort kleine aanpassingen hebben ze uiteindelijk toch wel wat binnen. Ik forceer haar nooit te proeven want ook iets proeven als je echt niet wil kan aversie geven (ik probeer me maar voor te stellen dat iemand me een stukje gebakken hersentjes zou willen dwingen te proeven, ik ril al bij het idee; zo is dat voor jouw kleuter ook!), en in ieder geval geruzie aan tafel, en dat wil ik niet. Ik bied het altijd aan en prijs haar als ze durft te proeven maar het moét niet. Komt vanzelf vast wel als je blijft aanbieden.
De huisarts gaf aan dat we tips konden vragen bij consultatiebureau heb ik ook gedaan. Zij gaven als tip samen koken haar erbij betrekken. Maar het maakt niet uit wat ik doe ze wilt het echt niet proberen alles is vies en bah vooral als ze ziet dat er iets in het eten gaat wat groen is dan is ze helemaal in de stress
Maar het probleem is als ik haar bijvoorbeeld pasta geef want dat eet ze het liefst elke dag. Dan willen mijn andere kinderen dat ook ze weigeren dan te eten wat ik voor ze gemaakt heb. Zij bepaalt nu de toon aan tafel want als zij nee zegt zeggen hun ook nee terwijl ze het gewoon lusten
En haar erbij laten zitten, eten laten weigeren en als de rest klaar is en van tafel mag, haar alsnog iets geven wat je kan opwarmen omdat je het eerder al eens ingevroren had?
Net als vandaag mijn middelste wilde kippensoep eten dat heb ik gemaakt. Mijn oudste eet alleen linzensoep en ze was dus al over de zeik dat het geen linzensoep kreeg begon het al nee wil geen kippensoep is niet lekker bah vies. Toen wilde de middelste het ook niet en de jongste deed gezellig mee 😂 uiteindelijk heb ik de andere 2 zover gekregen om toch te eten. Mijn oudste gaat dan aan tafel zeuren dat ze alleen droog brood wilt eten en dat ze wat anders wilt eten. Heb tegen der gezegd dat ze aan tafel kan komen 1 hapje mag proeven en dat we dan verder gaan praten. Dat weigert ze natuurlijk en is dan de hele tijd aan het huilen ook al zeg ik dat ze het niet hoeft te eten.
Ik ken de strijd elke dag opnieuw. Maar wij hebben ons ook afgevraagd willen we dit elke dag? We hebben lang dingen volgehouden, maar het is niet te doen. De andere kinderen blijven uitleggen waarom en wellicht iets afspreken van op die dag mag jij iets kiezen en op die dag de andere en als t de hele week met jullie gezellig is eten we op zondag . . . Iets wat voor hen een beloning is. Dat kan je daarna ook weer afbouwen naar om de zondag en zo verder. Daarnaast als ze zien dat die van 4 hun lekkere dingen niet eet en dan ook linzen soep wordt het wellicht duidelijker. Maar als het echt eet problematiek gerelateerd is kan je er ook niet gemakkelijk zelf iets aan doen.
De vraag is hoe graag wil je er hulp bij om haar nu te laten veranderen. Ook dat zal veel energie kosten en heb je die op dit moment? Wij hebben gekozen om uit te zoeken wat bij ons de weg van de minste weerstand was en hebben op die manier het eet moment weer rustiger en gezelliger gekregen. Want dat is volgens de diëtist van het ziekenhuis (daar was ze onder behandeling tot 4 jaar vanaf een paar weken oud) is dat stap 1, het eet moment moet leuk zijn en geen druk of angst meebrengen. Dat was bij ons dus heel veel dagen een paprika, kale pasta en plakje worst of vooraf haricovert, rijst met ketjap en weer plakje worst (nu uit kunnen breiden naar kip blokjes in sate saus). Toen dit goed ging met filmpje aan, konden we langzaam aan ook andere, neutrale dingen hapjes geven want ze was een soort van klassiek geconditioneerd.
Maar het is niet leuk en dat mag je accepteren en dat ligt niet aan jullie 😘😘
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen