Hallo allemaal, mijn 2 kindjes zitten nu op de basisschool. Ik heb altijd gedacht dat ik 1 of 2 kindjes zou willen, mocht ik ze kunnen krijgen. 2 handen, 2 ouders, leek me overzichtelijk. Maar nu ik de 36 gepasseerd ben gaat het toch kriebelen, moeten we het nog een keer proberen voor het niet meer kan. Of zal dat een soort reactie zijn nu ik mn handen vrijer heb nu ze beide op school zitten? Ik zie allemaal tegens hoor, maar je wilt ook niet later denken hadden we maar.....tips, ervaringen, pros en cons?
Ik snap dat het voor de hand ligt om vooral praktische aspecten af te wegen (en voor een deel moet dat waarschijnlijk ook wel). Maar toch zou ik vooral naar je gevoel luisteren. Tja, je zit straks weer even met gebroken nachten en mag weer luiers verschonen. Een extra kindjes kost natuurlijk ook weer extra geld.
Maar als de wens groot is en jullie kunnen het aan (financieel, maar ook qua tijd/stress), zou ik het zeker overwegen!
Hier wilden wij er altijd 3, maar de tweede was en is een zeer pittig ventje dat 3 jaar lang niet doorsliep en ik bedoel dan ook echt 10-15x eruit snachts ... . Toen dachten we nee dit willen we niet meer. Maar na een tijd begin het toch bij zowel mijn man als ik weer boven te komen. Ondertussen hebben we dus 3 kindjes met tussen de eerste 2 een leeftijdsverschil van een kleine 2j en tussen de 2de en de 3de zit nu 6j ...
Zalig! Ik kan het iedereen aanraden. Maar onze baby is wel een heel vrolijke baby dus dat maakt het misschien ook wel allemaal makkelijker. 😉 Ikzelf ben trouwens ondertussen ook 39.
Elke situatie heeft voor- en nadelen, maar die wegen voor iedereen anders. Want wat de een fijn vindt, vindt de ander niet fijn. Je kunt alleen naar je eigen gevoel luisteren.
Ik vind 36 overigens niet heel oud ofzo. De meeste vrouwen in mijn omgeving krijgen (een deel van) hun kinderen als ze in de 30 zijn.
Mijn persoonlijke overweging: wij wilden er drie, maar wel dicht op elkaar. Ik zou nu ze 7, 8 en 10 zijn, er geen meer bij willen. Wilde ik ook niet toen ze jonger waren hoor. Ik vind het fijn dat we als gezin doorgroeien naar de volgende fases. De vrijheid die we nu krijgen is heel fijn en dat wordt alleen maar meer. Dat zou helemaal weg zijn met weer een kleine er bij. Ook kunnen we nu andere dingen met ons gezin ondernemen, ik zou daar niet weer zo’n ukkie bij willen hebben. Niet eens vanwege de babytijd, dat is maar tijdelijk, maar je hebt er dan altijd eentje die jaren jonger is. Jaren lang andere interesses en mogelijkheden, het is makkelijker als ze minder schelen. En ik zou er dan nóg een bij willen zodat de jongste ook echt samen met een sibbling opgroeit zoals de andere drie nu doen 😅
Andere kids zijn 2 en 4, bewust relatief dicht op elkaar (en het mocht ook lukken🙏). Ik vind dit gat dan ook wel groot inderdaad maar je hoort het vaak genoeg en ook met nog meer leeftijdsverschil😉
Ja hoor, genoeg die het zelfs ideaal vinden, meer tijd er tussen. Het is het niet voor ons, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niets voor jullie is. Gewoon je eigen gevoel volgen!
Het gevoel van ‘hadden we maar..’ kan altijd komen, ook van ‘hadden we maar niet’. Probeer samen goed te bekijken wat precies de reden is voor nog een kindje. Is het het ideaalplaatje? Een extra kindje betekent niet per definitie extra geluk.
Hier schelen ze best veel. Niet gepland eerder kwamen ze gewoon niet ( sowieso een wonder dat we een gezin van 4 zijn want hadden te maken met secundaire omvruchtbaarheid na de 1e Onze 3e was erg gemakkelijk, 4e trouwens ook. Dus totaal geen spijt. Vindt her fantastisch zo’n gezin. De oudste zit al oo voortgezet maar is ook dol op de jongste twee. Overigens is ons gezinnetje nu wel compleet. Mede door complicaties bij de laatste is het voor ons goed zo.
Mijn man wilde het al langer.. een vierde dan. nu 2 jaar ongeveer. Ik zat midden in een hbo opleiding. Had het helemaal afgesloten. Na de eerste maand werken waar ik zo hard voor gestudeerd had, voelde ik mij zo verward. Ik wilde helemaal niet voor de 100 procent ervoor gaan en een vierde helemaal uitsluiten. Ik begon alleen maar zwangere vrouwen te zien, ik dacht dan: ja die tijd heb ik al gehad. Ik zag overal babys. En ik werd er verdrietig van. Want ja, hun wel en ik heb mijn tijd al gehad. Het drong niet direct door dat ik ook nog een vierde kon krijgen. Toen dat wel doorgedrongen was, lukte het niet.. 4 keer een biochemische zwangerschap gehad achter elkaar.. en nu besef ik nog beter hoe graag ik het wil. Die hele opleiding en dat werk kan mij gestolen worden. Het valt in het niets bij mijn wens voor een vierde..
Ik zou zeggen.. wanneer je er allebei voor wil gaan, ga er voor. Van een kind krijg je nooit spijt. 😄
Nou, er zijn toch echt nog best wat mensen die wel spijt hebben van kinderen/ nog een kind krijgen hoor. Zal niet snel gezegd worden want dat ligt natuurlijk onwijs gevoelig. Geldt gelukkig niet voor mij, maar de impact van (nog) een kind is wel echt groot, die kun je niet onderschatten. Neem naast alle praktische kanten (Ik denk bv ook altijd aan vakanties; behoeftes van een 12 jarige zijn echt anders dan van bv een 4 jarige) ook in overweging: wat als het een kindje is met een heel pittig karakter, of met een beperking. En wat als je er onverwacht alleen voor komt te staan. Niet om negatief te zijn hoor, maar om reëel te zijn. En verder kan het natuurlijk fantastisch zijn, nog een kindje er bij.
Zou mijn 3de nooit willen missen , maar ik vind het wel ontiegelijk zwaar , 3.5 is ze nu en slaapt nog steeds niet door . En wil baas zijn over der zussen waar vaak ruzie van kom onderling. En uitjes soms ook lastig want der zussen zijn 17 en 11.
Nog even door de zure appen heen bijten , maar altijd rozengeur en maneschijn wat veel mensen zeggen over nog een kindje , klopt inderdaad niet voor iedereen hoor .
Ons zoontje was 3. Hij begreep het zeker. Het was in de winter maar hij kreeg een enorme zweet aanval. Knalrood en het zweet liep over zijn hoofd en rug. We mochten hem in zijn ondergoed laten rondlopen. Tijdens heftige stukken ging hij op de grond liggen en schreeuwde Nee en sloeg op de grond. Hij verstopte zich onder de tafel en wees naar ons. Uiteindelijk sliep hij na 2 jaar extreme drama met alleen maar worden aanvallen snachts na 1 emdr sessie door. De volgende dag mocht ik hem uit zn bed tillen en sloeg hij voor het eerst zijn armen om mij heen.. vanaf de operatie tot de emdr wilde hij niet aangeraakt worden.. mooiste moment in mijn leven. Nu enorm aanhankelijk en voor 90 procent weer de oude. In de toekomstige misschien nog een emdr maar voor nu is het goed zo
Tot 7 maanden sliep ze vanaf eerste nacht door , toen ze 7 maanden was , was ze heel ziek keelontsteking met koorts van 40 graden 5 dagen lang , tijdens slapen is ze bijna gestikt in der braaksel want ze gaf ook veel over. En sindsdien heeft se slaapangst.
Ze heeft wel slaapmeeicatie via het ziekehuis , maar alleen eerste 1 a 2 uur slaap ze vast , en als ze.dan eenmaal wakker word ga het helaas hele nacht zo door .
Leef al 3 jaar op automatisch piloot hihi niemand wil ook oppassen omdat ze niet goed slaapt . Maar hopelijk word het snel beter .
Nu als ze wakker word valt ze gelukkig redelijk snel weer in slaap en merk dat ze nu wat langer door slaapt eerst was het elke 10 min dat ze wakker werd en nu duurt het vaak een half uur en als ik geluk heb een heel uur hihi.
Mocht het niet over gaan dan zou ik echt EMDR adviseren. Als er nog steeds dat trauma in haar lijfje zit dan kan dat na emdr veel beter een plekje krijgen.
Hier begon met na een heftige ziekenhuis periode. Inmiddels heeft hij er emdr voor gehad. Gaat voor 90 procent beter. We vinden het nu ook gewoon fijn om hem die extra geborgenheid te geven.
ohh ik heb dat nu bij een 2e.. mijn hart schreeuwt ja maar mijn hoofd nog niet.
Vind het soms pittig 1 kindje maar ik zag mezelf ook altijd als moeder met meer kindjes. Ben nu 37 en voel de klok tikken.
Ik sta er vaak alleen voor dus ik zit echt een 2-strijd of ik dat wel aankan, mijn partner moet dan gewoon meer doen en dan heb ik het eigenlijk over het huishouden. Moet dat dan de wens voor een 2e in de weg staan..
Ik ken een aantal gezinnen die een derde kregen zodra hun 2 kids op school zaten. Zelf een 4e gekregen toen onze 3e 7 was. Om je handen helemaal vrij te hebben met een baby, is heerlijk. Aan de andere kant: je begint wel helemaal opnieuw.
Is het iets waar je al langer mee rond loopt? Of pas iets van afgelopen dagen/weken? Wat zegt je man? Ik zou het zelf wel lastig vinden als mijn beide kinderen al op school zitten, om dan weer opnieuw te beginnen. Maar dat is persoonlijk… Wij hebben 3 kinderen en ik vind de dynamiek wel echt super leuk! Dus wat dat betreft zou ik het wel aanraden. Het is iets om goed over na te denken iniedergeval.
Wat zegt je man. Heb je het al met hem besproken? Mss denkt hij er helemaal anders over. Ik zelf ben ook 36. Mijn kinderen zijn 11 en bijna 9 jaar en ik denk er soms ook nog eens aan. Maar ik zou het echt niet meer willen. Weer je vrijheid opgeven, slapeloze nachten,.. nee dat kan ik niet nog eens aan.
Die riep heel lang ik word te oud voor een baby, ga ik echt niet nog een keer doen. Hij vond die nachten heel lastig maar nu we een soort van de biologische klok voelen tikken brengt het ons toch aan het heroverwegen, omdat we de deur voelen sluiten denk ik 🙈 4 en 6 zijn de anderen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen