Mijn meisje van bijna 9 maanden wil eigenlijk helemaal niet graag dichtbij papa of mama zijn. Als je haar optilt voor een knuffel, begint ze redelijk snel te huilen of onrustig zichzelf weg proberen te duwen. Als ze huilt vanwege iets anders is ze niet te troosten door haar op te tillen en bij je te houden. Ze heeft ook echt een bloedhekel aan de draagdoek/zak, ze wil daar zo snel mogelijk uit. Sowieso vindt ze gedragen worden helemaal niet zo leuk. Bij de opvang waarschuwde ze me met 7 maanden ook dat er eventueel verlatingsangst kan komen binnenkort, maar daar heeft ze ook echt geen last van (wel fijn!). Zodra ik haar overdraag, is het al 'mama wie?'. Liever dat natuurlijk dan tranen met tuiten elke keer. Wat ze overigens wel leuk vindt is spelen met papa en mama (bijvoorbeeld een klein stukje in de lucht gooien, paardjerijden op schoot, etc).
Is dit herkenbaar? En is het bij jullie kleintjes nog ergens verandert? Vind het stiekem wel een beetje jammer, haha. Ik wil haar zo graag knuffelen maar ze gaat meteen klagen. Maar goed, als het bij haar persoonlijkheid past.. :)
Toevoeging: ze is lichamelijk helemaal in orde - nagekeken op van alles en nog wat door kinderartsen en 2 verschillende osteopaten omdat ze tot haar 6,5maand een huilbaby was.
Mijn middelste heeft het ook heel erg hoor. Die is nu 4 en houd er nog niet van. Er zijn wel momenten dat het wel oke is. Dus bij pijn en soms bij vermoeidheid. Bij hem geld het voor knuffels en kusjes, hij houd er niet van. Wat ik dus wel altijd doe is hem toestemming vragen of ik hem een kusje of knuffel mag geven. Ipv het gewoon doen en hem daarmee dwingen. Ik merk nu enorm dat omdat hij de regie heeft hij sinds kort wel bij het naar bed gaan soms om een kusje vraagt. Voor dat hij zelf zover was ging daar wel ruim 1 jaar over heen. Maar goed kan beter worden dus
Onze kleine dame wilde ook geen beperking in haar vrijheid (zo zagen wij het iig). Met haar, bij haar spelen allemaal prima, maar laat me los en mijn eigen ding doen. Een kroel was echt maar paar tellen en dan was het klaar en duwde ze zich weg. Ook de draagzak (als huilbaby fijn) was al snel drama, daarbij zat ze dan ook erg tegen mijn lijf aan en werd dus beperkt, we hebben voor onze hobby wandelen dan een nieuwe rugdrager gekocht, waarin ze als een soort stoeltje zit en meer kan zien, dit vindt ze fantastisch. Nu is ze 2 jaar en komt uit zichzelf soms kroelen en kusje geven. Het is nog steeds geen grote kroelkont van uren, maar ze komt het wel soms zelf opzoeken en als ik vraag mag mama kroel komt ze ook. Als ik mijn man een knuffel geef, komt ze aanrennen en zegt ook bij en vervolgens duwt ze na paar tellen mijn man weg om met mama te kroelen haha. Er is dus zeker wel verbetering in gekomen, verlatingsangst heeft ze ook nauwelijks gehad. Komt op mij dus over als een autonome dame die ook zelf wil bepalen hoeveel nabijheid ze wilt zonder haar vrijheid te beperken :)
Oeee bekend verhaal. Huilbaby wilde die tijd alleen bij mij liggen overigens bij niemand anders. Maar echt knuffelen deed ze niet, nog steeds niet ze is inmiddels bijna 9. Ze komt wel bij je liggen of tegen je aan. Maar echt knuffelen en het lijfelijk zoals onze oudste is is ze gewoon niet. We zijn er wel achter gekomen dat ze hoogsensitief is en hoogbegaafd maar of dat mee speelt? Nu ze een klein broertje heeft geeft ze mega veel liefde aan hem en kust hem mega veel en wil hem alleen maar knuffelen. Andere kleine kinderen niet dus tja zal haar persoonlijkheid wel zijn. Snap dat je het jammer vind
Ja hoor hier! Mijn zoon maakte zichzelf altijd een plankje als ik hem probeerde te knuffelen. En op het kdv zwaaide ie nog effe voor de vorm maar keek ie eigenlijk al dwars door me heen. Nu is hij ruim 1,5 en kruipt op schoot, komt kusjes geven als je ‘nepslaapt’ en knuffelt graag. Betekent dus ook dat het iets claimeriger wordt allemaal, maar ik geniet er maar gewoon keihard van. ;-)
Oeee bekend verhaal. Huilbaby wilde die tijd alleen bij mij liggen overigens bij niemand anders. Maar echt knuffelen deed ze niet, nog steeds niet ze is inmiddels bijna 9. Ze komt wel bij je liggen of tegen je aan. Maar echt knuffelen en het lijfelijk zoals onze oudste is is ze gewoon niet. We zijn er wel achter gekomen dat ze hoogsensitief is en hoogbegaafd maar of dat mee speelt? Nu ze een klein broertje heeft geeft ze mega veel liefde aan hem en kust hem mega veel en wil hem alleen maar knuffelen. Andere kleine kinderen niet dus tja zal haar persoonlijkheid wel zijn. Snap dat je het jammer vind
Onze dochter is ook hoogsensitief, hoewel het nog wel afwachten is of dat verminderd met de leeftijd. En ze lag inderdaad ook een hele poos bij me in bed om te slapen, maar ook zonder echt te knuffelen. Ach, zeker jammer maar ze is zoals ze is
Helaas hier niet verandert met dr leeftijd. Etiketjes moeten nog steeds uit de kleding gehaald worden, en losse haren op haar huid in de douche oeee dat wil ze echt niet. Absoluut ze is zoals ze is. Maar snap zeker dat je het jammer vind.
Hier ook een meisje van 8,5 maand en precies het tegenovergestelde. Wordt het liefst de hele dag opgetild en geknuffeld (wel met spelen tussendoor natuurlijk). Slaapt niet meer in haar eigen bedje, maar alleen maar bij mij (hier dus zeker wel verlagingsangst). Ze geeft de hele dag door "kusjes", oftewel ze eet m'n wang half op. Overdag is dit heel leuk, maar 's avonds en 's nachts is dit niet grappig hoor. Madame slaapt al 1,5 maand in mijn armen, want in bedje is her gieren en krijsen.
Ooh kan ik me ook wel voorstellen. Helemaal niet knuffelen is dan misschien ongezellig, maar 24/7 een baby aan je geplakt hebben lijkt me dan ook weer niet zo'n feest 😅
Herkenbaar! De oudste was altijd zo , wilde nooit knuffelen , duwde zich altijd af , wilde gewoon zelf spelen. Iets actiefs doen zoals fietsen , samen op de grond spelen of naar buiten vond ze altijd wel leuk. Draagzak vond ze ook niks aan . Nu is ze 3, en gaat laatste tijd wel vaker knuffelen , (mama heel blij haha) en is echt meer aanhankelijker . Dat was eerst helemaal dus niet zo, ook als ik terug kwam ban werk , kon er geen glimlachje van af.
Mijn zoontje van 10mnd wil best eventjes knuffelen maar daarna wil hij los en lekker doorgaan met ontdekken. Waar ik de andere 2 los moest trekken bij de gastouder gaat hij meteen lekker spelen Toen ik bij het cb was, was hij wel wat eenkennig.
Heel erg herkenbaar, volgens mijn moeder was ik zelf geen knuffel baby/kind en mijn zoon wilt dat ook niet. Hij wilt geeneens even lekker tegen mij aan liggen of bij mij zitten.
Mijn oudste wilde ook nooit knuffelen. Begon al met borstvoeding wat hij te intiem leek te vinden en dus ben ik gaan kolven...naja en enzovoorts. Het is nog steeds geen knuffelkont en houdt graag wat ruimte om zichzelf heen vrij. Hij is inmiddels 10 jaar en toont gewoon op andere manier zn liefde enzo haha. Ikzelf ben overigens ook niet heel aanhankelijk. Is karakter. Mijn jongste zit het liefst de hele dag te knuffelen en kussen. Heeft 2 jaar live borstvoeding gehad, is gedragen in een doek want hij vond het wel fijn etc. Inmiddels 8 jaar oud en nog altijd kussen en knuffelen als een gek. Ieder mens is gewoon anders.
Herkenbaar! Pas nu, bijna 2, merk ik dat ze naar me toe trekt en klampt ze me vast als er onverwacht iets gebeurd. Ik kan haar ook overal achterlaten en bij wijze van spreken hard wegrennen, ze vind het allemaal helemaal prima. En nu dus de laatste tijd een knuffel doos in huis, niet eens zo heel erg. 😍
Verlatingsangst heeft ze nooit gehad, nooit gehuild bij anderen als ze haar oppakten, behalve m'n vader 🤦.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen