Onze dochter is 8 jaar en sindskort diagnose adhd Er komt veel op ons af en proberen van alles om hier een weg in te vinden 1 ding wat ik heel lastig vind is dat onze dochter heel boos kan worden Vaak uit frustratie of verdriet , onrecht voor haar gevoel etc Hoe graag ik er voor haar wil zijn loopt ze vaak ook van me weg in dit soort situaties .. loop ik dan achter haar aan of niet? Ook kan ze dan beat kwetsende dingen zeggen Ze zegt dan dat iets in haar hoofd zegt dat ze dat moet zeggen Aan het eind hiervan is er een hoop verdriet sorry en knuffels Ik vind dit altijd hartverscheurend Hoe gaan jullie hiermee om ? Het is vaak met iets of op school ik heb het gevoel dat ze maar steeds grenzen moet verleggen maar er niet pietsie rekening gehouden wordt met hoe en waarom Wie heeft er tips over deze situatie of over andere dingen adhd gerelateerd en omgang Zeer gewaardeerd!
Mijn jongste zoon van 6 jaar heeft autisme en als hij boos wordt dan gaat hij met dingen gooien of iemand slaan. We hebben nu op school een plekje en hem geleerd dat als hij boos wordt uit de situatie loopt en als hij rustig is weer terug komt en het werkt heel goed. Maar ik herken mijn oudste dochter van bijna 9 jaar in jouw verhaal. Als ik tegen haar in ga als ze boos is of als ik achter haar aa ga wordt het alleen maar erger. Het beste bij ons is heel veel negeren en dan op Den duur breekt ze en moet ze ook heel hard huilen en dan is het vaak wel klaar. Je merkt aan alles dat er dan wat is maar komt er dan pas later uit.
Als adhd’er kan ik zggen dat t “normaal” is dat ze van je weg loopt wanneer ze boos is.. ikzelf deed dit ook altijd en mijn clienten laten dit gedrag vaak ook zien. Laat haar dan even en hoogstwaarschijnlijk komt ze na 15-30 mij vanzelf terug bij je en kun je op n rustige manier met dr praten. Uitleggen waarom dingen gebeurd zijn of waarom je iets zei/deed. Vragen wat er dan in haar is omgegaan etc. Accepteer in ieder geval haar grens. Zij loopt op zulke momenten over en kan dr gedachten en gevoelens dan even niet ordenen.. succes
Ik zou niet achter haar aanlopen. laat haar even uitkuren. en zodra ze rustig is geworden dan kan je er samen over praten. als jij boos bent en gefrustreerd vind je het ook fijn dat je even op jezelf kan zijn en dat er niet iemand meteen achter je aan loopt.
zo doe ik het met onze zoon die add heeft. en het helpt hier heel goed.
Ik heb zelf ADHD. Ik herken wat jij schrijft over je dochtertje. Boosheid kan zo allesoverheersend zijn (zoals alles eigenlijk, blij zijn en houden van doe ik ook met 100%). Meestal wil ik een minuut of 5 alleen gelaten worden en daarna in gesprek waarin ik best snel terug boos kan worden. Tips: niks is persoonlijk, trek het dan ook niet persoonlijk aan. Je dochter is boos, dan moet jij ook boos worden. Ga niet in op de dingen die ze op dat moment zegt maar op de situatie zoals hij was. De vraag die verscholen ligt in haar gedrag.
Als 'normale mensen' gedachten in hun hoofd hebben kunnen ze dat filteren in wel/ niet gewenst. Bij ADHD'ers werkt dat filter minder en kunnen er zodoende veel uitfloepen. Daarnaast hebben ze vaak enorme voelsprieten waardoor ze het wel merken wanneer ze iets kwetsends hebben gezegd waardoor huizenhoge schuldgevoelens. In de loop der jaren leert ze er vast mee om te gaan maar het is best een lastige weg.
Ik kan je het prentenboek van 'Ferm' aanraden. Die lees ik vaak voor aan mijn jongste.
Ik vind het knap dat ze even weg loopt. Ik zou afspraken maken waar ze even naartoe mag gaan om alleen te zijn. Liefst een prikkelarme omgeving. Vaak helpt dat om de warboel in je hoofd wat te ontwarren en kan er daarna rustig gesproken worden. Succes iig
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen