Dames! Ik heb jullie even nodig! Ik ben nu 6+ een beetje weken zwanger en de hormonen gieren nu al door mijn lijf! Huilbuien en woede aanvallen wisselen elkaar in een rap tempo af! Ik ben dit helemaal niet gewend van mezelf en heb dit bij mijn vorige zwangerschappen ook niet zo heftig ervaren! Ik heb het gevoel totaal geen controle te hebben Over Mijn emoties. Ik voel me mega schuldig. Mijn vriend weet niet wat hem overkomt en heeft geen idee hoe hier mee om te gaan. Wat ik begrijp! Ik vind het zelf ook knap lastig. Die arme man! Om het een beetje te relativeren en me minder schuldig te voelen ben ik benieuwd naar jullie ervaringen met hormonen! Is het herkenbaar? Waar hadden jullie last van? Voelde jullie je gesteund door je partner? (Wanneer) werd het weer minder? Etc etc brand los! Alvast bedankt voor jullie reacties!
Vanaf week 9 ongeveer tot de dag vandaag(23weken) moet wel zeggen, het monster in mij komt niet meer alle dagen tevoorschijn hoor, maar nog wel héél plots! Ik heb er precies ook geen controle over... Mijn vriend kan er gelukkig wel mee lachen en laat het passeren. Mijn zoon van 9j is het nu ook al "gewoon" maar heeft er toch net iets meer moeite mee dat zijn mama zo kan uithalen voor iets stoms
Vanaf ongeveer 10 weken veranderde ik in een ander mens door de hormonen. Huilen om niks, onredelijk zijn tegen andere, echt woedeuitbarstingen krijgen (om niks) dit allemaal kon ik niet bedwingen. Het was zelfs zo erg dat ik mij een paar weken met niemand heb durven afspreken omdat ik echt mezelf niet was. Rond week 13 was ik weer redelijk mezelf. Op dit moment 22 weken zwanger en mijn hormonen zijn weer redelijk in balans al zeg ik het zelf. Mijn vriend heeft wel een paar weken afgezien maar ja, kon er vrij weinig aan veranderen
Bij de oudste was ik echt onuitstaanbaar.... En ik wist gewoon tijdens mijn buien dat ik niet redelijk was maar kon er ook niet mee stoppen. Dat heeft wel zo'n beetje de hele zwangerschap geduurd.
Nu deze 4e keer ben ik heel emotioneel, snel van slag. En als ik dan eenmaal begin te huilen duurt het gerust langer dan een uur voordat ik kan stoppen. Echt heel erg. Ook een keer bij collega's gebeurd om niet zo veel... Maar kon dus gewoon niet stoppen met huilen *schaam schaam*
Ik heb geen tips voor topic startster, maar ik moet stiekem heel erg lachen om deze reactie weten dat je onredelijk bent en toch niet kunnen stoppen, heerlijk!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (5) Verversen