Ik ben nieuw op dit forum, omdat ik een uitlaatklep zoek voor mijn verhaal. Ik hoop dat dit zo hier mag. Ik voel me nogal teneergeslagen sinds ik vorige week te horen heb gekregen dat mijn amh maar 0,5 (dus heel laag) is. Ik vind het zo confronterend omdat ik al moeite heb met mijn leeftijd (in het kader van zwanger worden), en nu is voor mijn gevoel bevestigd dat ik inderdaad 'oud' ben. Ik heb altijd gedacht/gehoopt jong moeder te worden, in ieder geval om vóór mijn 30e twee kinderen te krijgen. Ik weet het, het leven loopt nu eenmaal niet altijd volgens planning, maar ik wijk steeds verder af en ik vind het maar lastig. Nadat ik vlak voor mijn 30e weer vrijgezel werd schoten om mij heen bij iedereen de baby's uit de grond leek het. Uiteindelijk een paar jaar geleden de knoopt doorgehakt om dan BAM te worden, met behulp van een zaaddonor. Alles in werking gesteld, bij kliniek geweest, zaad besteld e.d. Mijn schildklierwaarde bleek alleen niet optimaal te zijn dus dat moest ik op advies van de kliniek eerst aanpakken. Dat duurde een tijd, en ondertussen (wat een timing!) kwam ik toch ineens die leuke vent tegen. :) Hij wist vanaf begin af aan van mijn plannen en steunde me daarin, maar gaandeweg besloten we om samen voor een kindje te gaan. Mijn vriend was alleen wel gesteriliseerd, de hersteloperatie stond gepland maar vanwege corona ging de hele boel niet door en bleef het maar uitgesteld worden. Uiteindelijk dan maar via een privé kliniek laten doen afgelopen augustus. Spannend, zou het geslaagd zijn? En jawel, herstel was goed gelukt en de zaadkwaliteit was ook heel goed. Inmiddels zijn we vanaf die tijd bezig en nu bij ronde 11. Ik had zo gehoopt dat na de eerdere tegenvallers het me nu gegund zou zijn dan het vlot zou lukken. Ik heb gezien mijn leeftijd zelf doorgedrukt bij de huisarts dat ik verder onderzoek wilde, en nu is dus gebleken dat ik een amh van slechts 0,5 heb. De arts maakte zich geen zorgen, ziet geen reden dat het niet alsnog gewoon moet lukken aangezien ik een regelmatige cyclus heb en bij mijn vriend is zijn zaad nogmaals gecontroleerd en alles is goed. Ik moet het jaar vol maken en mag in aug terug op afspraak, om het dan te gaan hebben over spuiten met hormonen en iui. Ik heb nu erg het gevoel dat het voor die tijd via de natuurlijke weg niet meer zal lukken, en baal zo van het idee een traject in te moeten. En hoe lang heb ik nog, vraag ik me af. Wat ik lees over een amh van 0,5 loopt zo uiteen van weinig tot geen kans, tot hele hoopgevende berichten. Heeft hier nog iemand te kampen met een lage amh, en mogelijk ook al gestart of aan het begin staande van traject en hormoonbehandelingen etc?
Ik weet niet wat amh inhoudt maar je verhaal doet me denken aan een kennis. Zij was 38 en haar moeder was al met 40 jaar in de overgang. Zij wilde graag nog een kindje, onderzocht en ze bleek nog maar voor 25% vruchtbaar te zijn. Nu heeft ze een prachtig zoontje!!
Geef niet op, en je bent niet te oud! Het duurt misschien wat lang, maar ik denk dat het zeker kan!
Is je fsh ook gecheckt .. alleen je amh zegt soms niet veel .. Ik heb met mijn osteopaat een goed gesprek gehad in het begin en hij heeft bij mij hormonen aan het werk gezet en vlak daarna was ik zwanger .. mijn amh is laag maar mijn fsh was opzich goed ..
Geen ervaring mee, maar ik ben wel verbaasd dat je het jaar moet volmaken. Ik heb altijd begrepen dat je na je 35ste na een half jaar zelf proberen verder mag met de volgende stappen... 🤔
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 11-15
reacties (3) Verversen