Ik zie/hoor in mijn omgeving vaak over seksen zonder voorbehoedsmiddelen: "ik gooide een balletje op en mijn man/vriend was het daar wel mee eens" of "ik heb de pil gewoon weggegooid en toen waren we zwanger" of "de condooms waren op en toen heb ik geen nieuwe gekocht en toen ben ik zwanger geworden".
Wij als stel kunnen dit echter (misschien onterecht) niet voorstellen. Ik wil graag weten hoe jullie je man hebben overgehaald :) (overhalen: neem dit met een korreltje zout)
Mijn man wou het al veel langer dan ik. ik wist wel dat ik er nog een kindje bij wilde maar het duurde even voordat ik het gevoel had daar ook echt klaar voor te zijn.
Mijn man vertelde mij al kort na onze ontmoeting 5,5 jaar geleden dat hij het liefste voor zijn 30ste getrouwd zou zijn en vader zou zijn. Ik had al een kind van mijn vorige partner en wist toen wel niet of ik dat allemaal zag zitten. Uiteindelijk in 2014 een zoon gekregen, waarvan ik zwanger was geraakt door de anticonceptie heen. Dus het gebeurde gewoon eigenlijk. Inmiddels ook vorig jaar getrouwd en nu bewust zwanger van de 2e van ons samen. Zijn wens hier in was groter dan die van mij. Dit jaar is hij 30 geworden, dus zijn wensen zijn werkelijkheid geworden
Geen van bovenstaande. Er gewoon naast geteld door een onregelmatige cyclus van de 2 maanden ervoor. Nu alweer 11 weken zwanger en het begint eindelijk te zakken bij mijn man.
Het was bij ons eerder anders om😜 er is geen overhalen aan te pas gekomen, maar hij had wel eerder gewild. Ook de tweede zwangerschap had van hem sneller gemogen (maar wat zijn we blij met de bijna 3,5 jaar verschil). Met deze zwangerschap beide vooraf twijfels gehad (bij pittige dagen 'het is goed zo' en verder regelmatig het 'We zijn nog niet compleet' gevoel). Nu 31 weken zwanger en we weten beide heel zeker dat dit de laatste zwangerschap is.
Ik heb mijn vriend niet over hoeven te halen. Ik wilde graag kinderen en hij is al wat ouder dus ik wilde niet te lang wachten, op een gegeven moment samen besloten dat we er aan toe waren. Ik heb alleen MS dus het was nogal een geplan ivm stoppen van medicatie etc, maar nu zijn we er deze maand eindelijk voor gegaan!
We dachten er bij onze eerste hetzelfde over, er heeft geen overhaling plaats hoeven vinden. en de wens vor een tweede werdt als eerste uitgesproken door mijn man.
Mijn man een aantal jaar geleden al dat ik een sterke kinderwens had. Op dat moment deelde hij deze niet 100%. Tot 5 jaar geleden. Hebben het serieus besproken en eigenlijk wilde hij het ook wel. Gestopt met de pil en werd zwanger. Nu eigenlijk weer zo, maar heb hem toen eigenlijk alleen aangegeven wanneer ik met de pil was gestopt en dat was allemaal prima. Nu op dit moment 21 weken zwanger. Bij ons nooit echt een discussie of iets dergelijks geweest. Wat ik het belangrijkste vind is dat je er samen achter moet staan en er samen voor wilt gaan.
De eerste was dwars door de pil heen (vaste tijden, vergat hem nooit, maar helaas had ik buikloop gehad en we hadden er nooit bij nagedacht). Zeer welkom overigens, ondertussen ook alweer bijna 5 en nr. 2 was in 'goed overleg'. Kregen de sleutel van ons koophuis en hadden gezegd als we die hebben gaat het spiraal uit. Zo gezegd zo gedaan, in de ochtend kregen we de sleutel, in de middag lag ik bij de huisarts met mn benen wijd 1,5mnd later zwanger
Bij ons was van over moeten halen overigens geen sprake. Hij is 5 jaar ouder dan mij en wou al jong kids. Alleen met in zijn achterhoofd dat ik toch wel iets te jong was (ik was bijna 17 dat ik wat met hem kreeg) en onze financiele situatie absoluut niet stabiel wachtte hij geduldig af
Wij waren er niet mee bezig, ik had/heb immers een onregelmatige cyclus dus ik lette er ook nooit op. Tot ik afgelopen november zwanger bleek, maar wat helaas een miskraam werd. Vanaf dat moment roept mijn man de hele tijd dat hij een kindje wilt, en dat gevoel heb ik dud ook. Al vindt hij het maar raar dat het niet zo snel lukt en vind hij mij maar raar met mn ovulatietesten en "springende eieren", hahahaha
Wij hebben er echt samen voor beslist. Hij stond er minstens even veel achter dan ik. Ik zou nooit, maar dan ook nooit, zonder zijn volle enthousiasme eraan willen beginnen! Het is zo al pittig genoeg bij momenten :-)
Voor onze 2 dochters was er geen twijfel we wilden 2 kinderen en liefst let niet veel leeftijdsverschil. Nu begint er achter een tijde bij mij de kriebels te komen voor een 3e wondertje en na lang praten en discussiëren is bij mijn man de twijfel weg en gaan we voor nummer 3...
Bij de eerste wilde hij juist heel graag terwijl ik twijfelde of het te vroeg was. Onze dochter bleek niet gezond en we hebben zoveel ellende mee gemaakt dat hij heel bang was en moest ik hem voor een tweede wel moed in praten zullen we maar zeggen. Nu wil ik een derde maar hij niet. Ik probeer hem over te halen maar ik zou nooit stiekem zwanger worden tegen zijn wil.
Ik heb geantwoord dat we goed hebben gepraat, maar eigenlijk staat mijn antwoord er niet tussen. Ook wel logisch, want het was een redelijk unieke situatie. Onze oudste is eigenlijk geboren door miscommunicatie onderling. Mijn man (toen nog vriend) riep al zeker 2 jaar dat ik de pil maar moest laten staan. Ik antwoordde daarop dat ik dat niet eerder zou doen als dat hij met mij zou trouwen. Inmiddels woonden we al 4 jaar samen en hadden we ook al samen een huis gekocht. We hadden de leeftijd er voor (27 en 29 jaar), financieel stabiel, etcetera. En aangezien hij maar niet met een huwelijksaanzoek kwam en trouwen hem niks zei, zei ik dat ik de pil had laten staan. Meteen die eerste maand was het raak. Ik was er door overdonderd, want ik had het niet verwacht. Ik heb het mijn man verteld terwijl ik hem een aanzoek heb gedaan. Hij was behoorlijk geschrokken, want wat bleek? Meneer dacht dat ik een grapje maakte en dat ik gewoon nog aan de pil was. Ik heb niet gelogen en ik dacht ook echt dat hij het wou, omdat hij er elke keer weer op zinspeelde. We hebben er toen dus goed over gepraat en uiteindelijk was hij er ook blij mee. Dat heeft wel een weekje geduurd overigens. Zo kan het dus ook nog.
Als je je man moet overhalen dan zou ik niet voor een kind kiezen. Je wilt toch twee ouders die graag een kindje een stabiel, veilig en liefdevol leven willen geven? Als hij zich overgehaald voelt en het kindje huilt bijvoorbeeld veel zul jij de schuld krijgen. Je kunt zeggen dat je graag een kindje wilt en dan hem er zelf over na laten denken.
Nou deze staat niet tussen het lijstje maar Mijn man kwam er zelf mee !! Ik zat er over na te denken maar nooit aan hem vertelt dus toen hij er mee kwam was ik wel een beetje verbaasd
Ik had al een aantal jaar eerder aangeven dar ik er wel klaar voor was. Mijn man niet en heb ton gezegd dar als hij er klaar voor zou zijn het me moest laten weten. Verder heb ik het er noet meer over gehad, want ik ken mijn man. Als ik het er vaak over zou hebben zou het hem alleen maar tegen gaan staan. Dus uiteindelijk is hij er zelf meegekomen. En vanaf dat moment meteen met de pil gestopt. Tot onze verbazing 2 maanden later al zwanger!
Als het aan mij had gelegen had ik (mits ik natuurlijk zwanger kon worden) al 4 kinderen gehad. Maar mijn man was er na 2 even niet klaar voor. Wij wisten zeker dat we er 3 wilde en na dat hij 1 jaar lang steeds uitgesteld heeft hebben we samen besloten de spiraal in juli eruit te halen.
Na een combo van goed praten en mij zien. Ik had een heel open hartig gesprek gehad met mijn man over iets. (weet niet eens meer wat) Daarna had hij echt zo iets van dan wil ik geen tweede meer. Hierdoor was ik echt gebroken, ik wilde wel heel graag een tweede. Ik heb hem toen gezegd dat ik het gevoel had eerlijk te zijn tegen hem ik mezelf daar elke keer mee in de vingers sneed. Omdat nadat ik dan iets zo open vertelde ik er alleen maar nog veel meer nadeel van kreeg. Zo was dat ook al eerder gebeurt namelijk. Maar mijn gebroken gevoel ging niet weg. In de drie dagen er na heb ik vreselijk veel gehuild en mijn man kon het niet meer aanzien. Toen heeft mijn man gezegd we gaan voor een tweede en jij mag bepalen wanneer. Voor dat ik dat iets tegen hem had gezegd had hij al besloten ja er kan wel een tweede komen. Alleen had hij mij dit niet vertelt. Hij had dit willen vertellen op de dag dat we 7 jaar samen zouden zijn, 1,5 maand later. Door het hele gebeuren was ik uiteindelijk zo van slag dat ik nog 3 maand heb gewacht met het er uithalen van de mirena. ( ik had toen al dik 3 jaar een wens voor een tweede...) Sommige zullen er denk ik gewoon met hun gevoel van kids krijgen heel dicht tegen aan liggen. En die stap van de pil is op kan misschien net dat aller laatste duwtje zijn om volledig ja te zeggen
ik had al een dochter bij een ander en toen ik me vriend leerde kennen had ik al vanaf begin als we kids doen dan wil ik eerst relatie van 2 jaar ook omdat ik wilde dat hij en men dochter aan elkaar konde wennen en een band op konde bouwen. uit eindelijk na die 2 jaar hebben we het er over gehad en zijn we in januari 2015 de laatste prikpil gehaald.
nu zijn we 15.5 weken zwanger en zijn we 2.5 jaar verder haha. en hebben we het goed relatie van 4 jaar .
al met al goed praten en geven en nemen.. kom mekaar tegemoet met dingen.
Anders: ik was heel duidelijk over mijn kinderwens. Hij wilde ook wel kinderen, maar was er nog niet direct aan toe. We hebben gewacht tot hij er wel aan toe was. Bij de tweede was het eerder andersom: hij kon niet wachten tot ik weer zwanger was en ik wilde eerst weer helemaal mezelf zijn/ontzwangeren. Ik vind dat je er beide volledig achter moet staan. Ooit heb ik trouwens wel tegen mijn man gezegd dat ik de pil niet meer ging slikken omdat ik die rommel niet meer in mijn lijf wilde. Wel had ik toen zelf al condooms gehaald 😃.
Wat raar dat mannen er in jouw verhaal zo slecht vanaf komen.... alsof de vrouw wel wil en de man "natuurlijk" (nog) niet. Ik kan me in geen enkel antwoord vinden eigenlijk. Mijn man vindt kinderen geweldig.... dus "overhalen" is mij onbekend.. het ging/gaat in overleg.... als ik een zwangerschap wilde/in gedachten had zei hij altijd meteen ja! Hij wilde na onze 3de ook wel snel een 4de, maar dat zag ik toen niet zo zitten geloof ik... Nu 5 kinderen... compleet gevoel dat we beiden hebben. Maar stel dat ik graag een 6de zou wensen.... dan gaat hij meteen akkoord.
We zouden eerst een paar maanden later ervoor gaan, uiteindelijk toch iets naar voren geschoven onder het mom van "waarom niet nu al?" En "het duurt bij de meesten toch een jaar voordat het lukt" en ook "ik voel gewoon dat dit een goed eitje is!" Hij ging akkoord en toen: zwanger in de eerste ronde. Trapt ie dus de volgende keer ook niet in (had het wel juist dus dat het een goed ei was haha)
Mijn eerste was niet gepland maar erg gewenst. Na een jaar ben ik begonnen over een tweede. Mijn partner wilde wel maar niet gelijk. We hebben toen besproken waneer we ervoor wilde gaan en dat is volgende maand. Je moet vind ik niet zomaar stoppen. Een man heeft daar ook wat over te zeggen.
Mee eens! Maar het schijnt dus voor te komen. Ik ben daar iets minder laconiek in, ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen dat ik buiten mijn man zijn weten stop met de pil ofzo
Mee eens... op eigen houtje de pilstrip weggooien vind ik ook niet kunnen. Samen bewust voor een kindje gaan is toch ook veel leuker? De voorpret is voor hem ook leuk
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (44) Verversen