Ik vind het zó moeilijk te vertellen dat ik zwanger ben. En dan niet aan mijn familie, vrienden, kennissen of op mijn werk in het algemeen. Maar wel tegen mensen van wie ik weet dat ze ronde 20+ zitten, of die het afgelopen jaar een kindje tijdens hun zwnagerschap zijn kwijt geraakt. Ben ik de enige die dit zo ervaart? Hoe pak je dit aan?
Jaa ik herken dit wel. Een van mijn beste vriendinnen is al 2 jaar bezig en gaan bijna de medische molen in... een andere vriendin (ook een vriendin van haar) had net een zoontje gekregen toen ik onverwacht zwanger bleek te zijn. Ik vond dat toen ook zo moeilijk om het te vertellen... Uiteindelijk is ze heel blij voor ons en is ze enthousiast bezig om een babyshower mij te regelen...
Ik ken het....mijn goede vriendin en haar man proberen al meer dan 8 jaar. Ik durf niet te vertellen dat we bezig waren voor een 3e en ook dat ik zwanger was(is met 10 weken een miskraam geworden) Nu weet ze het wel maar je voelt je toch door 1 of andere manier schuldig...
Ik ben ook bang dat dat schuldgevoel een beetje zal blijven. Ik weet ook wel dat kindjes zich niet volledig laten plannen. Maar het zal oneerlijk voelen. Dat er mensen zijn die een aantal kinderen krijgen en anderen die het geeneens lukt er één te krijgen.
Ik heb lang moeten wachten op ons vierde kindje. De wens was mega groot maar het lukte gewoon niet. Om mij heen werd iedereen zwanger en beviel zelfs al voor ik überhaupt een positieve test in Mn handen had. Ik vond het heel prettig om het te horen via telefoon, Mn man of social media juist omdat mijn eerste reactie niet leuk was. (Eerder het tegenover gestelde van woede en verdriet). Zo kon ik mijn eigen emotie eruit laten en vervolgens als ik dat kwijt was leuk reageren naar de mensen zelf 🙂
Ik adviseer je om hen al eerste het nieuws te brengen, het liefst persoonlijk of telefonisch. Het is een zure appel en zij zullen het even moeilijk krijgen maar geloof me, er via via achter komen doet veel meer pijn. Vooral als ze in het bijzijn van anderen voor het eerst met jouw zwangerschap geconfronteerd worden. Wees dat dus voor.
Bij de mensen die het dichtste bij me staan heb ik dat dus ook gedaan. Maar daarna wordt het lastig om iedereen bij wie het niet zo makkelijk gaat persoonlijk in de gaan lichten. Het blijft gewoon allemaal heel erg lastig.
Ik heb precies ditzelfde gehad. Toen we het gingen vertellen (na 11.5 week) heb ik het hen als eerste verteld. Echt 1 op 1 gedaan (ook telefonisch) en uitgelegd dat ik het best last vond het ze te vertellen maar het niet achter wil houden. Dat ik het heel goed begrijp als ze dachten rot op met je hele verhaal en het ook echt niet kwalijk zou nemen als ze niet vragen naar de zwangerschap en het niet zo willen ‘volgen’. Probeer er ook bewust op te letten dat ik vraag naar het traject wat zij doorlopen en dat echt niet te vergeten. Tot nu toe alleen maar lieve reacties en werd het erg gewaardeerd dat ik er aan had gedacht hoe het zou kunnen zijn.
Al blijf ik me soms ‘schuldig’ voelen dat het bij ons zo soepel ging terwijl ik het hen ook heel erg gun!
Proficiat! Ik zit meestal aan de andere kant van het verhaal. Hier al enkele keren aankondigingen gehad terwijl het niet wilde lukken (heb nu wel 2 kindjes, maar die kwamen er allebei niet vanzelf). Voor mij hielp het om niet overvallen te worden met dat nieuws. Dat ik me er wat op kon voorbereiden. En liefst niet terwijl je met een grote groep aan tafel zit. Ik kon heel blij zijn voor mijn vriendinnen en toch een huilbui krijgen om mijn eigen verdriet. Eens ik het wist, vond ik dat niet erg om af en toe te vragen hoe de zwangerschap liep, maar iedereen is daar anders in.
Ikzelf ben mijn kindje verloren op 24 weken zwangerschap en vind het ook altijd moeilijk om te horen als iemand anders zwanger raakt. Niet omdat ik het de ander niet gun, maar omdat ik het zelf ook zo graag wil. Maar geloof me, als er zwangerschappen voor mij worden verzwegen vind ik vele male erger (spreek uit ervaring)! Mijn advies is dan ook om het zeker te vertellen, maar misschien ook eventjes extra stil te staan bij hoe de ander persoon zich voelt. Als er ruimte is voor zowel blijdschap én het gemis (en eventuele tranen), dan zal de persoon in kwestie het achteraf echt wel fijn vinden dat je haar hebt verteld.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Oktober 2019
reacties (14) Verversen