Werkgerelateerd
- Yune
-
10 1403 04/10/2019
Voorheen bij Appie gewerkt, en nu had ik in mn woonplaats al gesoliciteerd en gevraagd om overgeplaatst te worden. Ik doe graag kassawerk, want daar ben ik goed in. Dus ze hadden wel plek in het centrum en daar kon ik niet achter de kassa maar wel vers vullen. Ik heb een kennismaking gehad met de filiaalmanager, en die had aangegeven een plek voor me te hebben in het centrum, we zouden eind september nog contact houden. Vanuit hunzelf hebben ze niet meer naar mij gemaild of gebeld. Dus ik heb in het weekend een mail gestuurd naar de mensen in het centrum. Vervolgens ben ik nog even wezen kijken op internet, en ze bleken in het filliaal in west een plek te hebben voor kassamedewerker, dus ik had gelijk die man ook een mail gestuurd als sollicitatie, uiteraard heb ik gelijk een cc-tje gestuurd naar de andere mensen in het centrum. Dus ik heb vanaf maandag niets meer van hun gehoord, tot vandaag, toen ik ze opbelde. Daar werd me medegedeeld dat ze het toch niet zo leuk vonden dat ik buiten hun om had gesolliciteerd bij west, ze zei je bent vrij om te solliciteren waar je wilt, maar had ons van te voren even gebeld ( ja daar heeft ze wel gelijk in ) nu had ik het min of meer op mn eigen houtje gedaan. Want ze voelde zich nu buitenspel gezet. Ze had het erover, van ja, we hebben al tijd in je gestoken om je hier geplaatst te krijgen en we hebben hier een plek voor je ( ondanks dat ze weet dat ik liever kassawerk doe ) en om je te leren kennen ( na een half uurtje? ken je me dan wel? )
Ik snap ook wel dat ze dan geiriteerd is, maar voor mij is 't ook niet makkelijk om gelijk na zoveel dagen al te bellen van hey hoe zit dat, hebben jullie de mail al gekregen, en het heeft ook wel veel moeite gekost om uberhaupt te vragen bij het andere filiaal of ik daar mss kon werken.
Kijk, ik hoef niet persé te werken, ik mag werken (oude wajong) ik werk omdat het voor mij routine geeft en voldoening
Ik steek er moeite in om weer aan het werk te komen, al is 't soms op een iets wat orthodoxe manier. Maar 't is dan niet leuk om dan zo de pen op mn neus te krijgen. Ik snap haar wel, en heb ook mn excuus aangeboden, en ze zou nu contact opnemen met de meneer van west, om te kijken of ik daar mag werken... maarja, uiteindelijk heb ik zoiets... waarom doe ik die moeite nog... waarom steek ik zoveel tijd en moeite in iets, terwijl ze niet zoveel moeite doen voor mij?
Op zulke momenten voel ik mij echt zo onhandig, ik heb wel een jobcoach, maar die moet ik nog een kennismakingsgesprek mee doen, en die kan uiteindelijk ook niet echt iets voor mij betekenen. Want uiteindelijk moet ik het toch zelf doen..
Sorry voor 't relaas, ik moet het toch even kwijt, want het brengt me zoveel onrust op dit moment :(
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (10) Verversen