Een paar dagen geleden heeft mijn partner een heel goed aanbod gekregen voor een baan in de Verenigde Staten. Dit is iets wat al veel langer speelt, maar tot deze week nooit echt concreet was geworden. En het komt er op neer dat ik het allemaal echt even niet meer weet. Of dit nou wel moet. Ik ben nog geen maand geleden bevallen van ons vierde kindje en je begrijpt dat ik nu totaal niet zit te wachten op grote ingrijpende levensgebeurtenissen en veranderingen. Deze mogelijke verhuizing bezorgt me nu al HEEL VEEL stress en zorgen. Ja, het is een geweldige kans voor mijn partner en nee, dat wil ik hem natuurlijk liever niet afnemen. Maar hallo, emigreren??? Voor m'n gevoel is dat echt iets wat je altijd al gewild moet hebben, of in ieder geval van hebt moeten dromen. En dat heb ik niet. Ik vind het meer dan prima in Nederland. Hij vindt natuurlijk dat we moeten gaan, maar ik weet het niet. We hebben het er al dagen iedere ochtend/middag/avond/nacht over, maar ik twijfel over alles. Ik zie ook veel voordelen hoor: grote kans voor mijn partner, mooie ervaring voor de kinderen, veel werkmogelijkheden voor mezelf en mijn eigen carrière, een soort bucketlist ervaring, financieel zullen we er eerder op vooruit gaan, we krijgen de kans te wonen in een échte wereldstad. Maar ik zie ook de nadelen: heimwee, de dingen zijn daar niet zo goed geregeld als hier, veel gedoe, slechte timing, ... Of ben ik nou een vreselijke doemdenker? Het gaat om een contract voor twee jaar, met mogelijkheid tot verlenging. Onze kinderen zijn nu 5, 3, 1 en 0. En over twee jaar dus 7, 5, 3 en 2. Nog heel jong dus, waarvan ik ook niet weet of dat nou een voordeel of een nadeel is. Onze oudste zit op een hartstikke goede, fijne school, en ik voel me eigenlijk al schuldig bij het idee dat ze daar weg moet, want ze heeft het er zo fijn. Ook om de kinderopvang, zwemles, hockey en ballet doen alle kindjes het hartstikke goed hier! Ik zie gewoon niet zo de noodzaak om alles op te geven. Maar ergens weet ik ook wel dat je zoiets voor je kinderen niet hoeft te laten, dat kinderen heel flexibel zijn, etc, etc. Ook voor onszelf weet ik niet of dit wel nodig is. Wij hebben hier ook allebei ons leven: goede baan, rijk sociaal leven, familie om ons heen, hobby's, leuk huis in een leuke buurt. We hebben het gewoon nu heel goed voor elkaar en ik ben bang dat het heel erg zou kunnen tegenvallen in de VS. Kortom, ik weet het even niet.
Ik vroeg me dus eigenlijk af of er hier op het forum moeders/vaders zitten die met kinderen voor hun werk naar het buitenland zijn verhuisd. Zo ja, zouden jullie alsjeblieft jullie ervaringen willen delen (eventueel privé!)? Ik ken wel mensen die tijdelijk in het buitenland hebben gewoond en gewerkt, maar niet met kinderen. Dus ik heb heel veel vragen en heel weinig antwoorden! Waar wonen jullie? Wat waren jullie voor- en tegenargumenten? Zijn jullie in het nieuwe land allebei gaan werken? Blijven jullie definitief? Gaan de kinderen naar een internationale school of een gewone? En waarom? Hoe hebben jullie het überhaupt geregeld met kinderopvang? Hoe reageerden de kinderen op de verhuizing? Hebben jullie veel contact met Nederlanders op locatie? Hoe lang van tevoren hadden jullie alles geregeld? Hoe lang hebben jullie erover nagedacht? Hebben jullie het huis in Nederland verkocht? Hoe vaak gaan jullie terug naar Nederland? Hoe is het contact met jullie vrienden en familie in Nederland? Hebben jullie heimwee? Spijt? Is emigreren een aanrader? Moeten wij dit doen?
Als dat bedrijf je hele gezin laat mee overkomen, is het echt een superbod. Ze willen hem blijkbaar wel heel erg graag, en ik vermoed dus dat jullie daar prima verzorgd worden.
Daarnaast... er was al jaren sprake van dat dit KON gebeuren. Blijkbaar was jij bereid met hem mee te gaan, anders had je vanaf het begin moeten zeggen dat je in Nederland wilt blijven, vind ik.
Als je dit nu gaat tegenhouden, is de kans groot dat je partner je dit bewust of onbewust blijft nadragen.
Kortom, ik vind dat je de stress nu eerst moet overleven en moet meegaan. Als het daar in de VS echt zo vreselijk is, kun je altijd nog teruggaan.
Om ook antwoord te geven op enkele vragen: er is hier in Peking een Nederlandse community, veel mensen daarin zijn vrij close. De meeste hebben een dikke baan,veel spreken amper of gebrekkig Chinees, maar als je geld.hebt ishet leven hier heel goed.
Er is een internationale school, maar die kost stukken van mensen. Kwaliteit is wel erg goed denk ik. Mijn dochter is 5 en gaat 1 ochtend per weekend naar de Nederlandse school. Verder zit ze doordeweek op een Chinese kindergarten.
We gaan 1x per jaar naar nederland, maar als je meer geld hebt kun je vaker. Je kids zullen echte wereldburgers worden. Afstand is vooral rot als er iets is met je familie...
Ik heb geen heimwee, toch zijn er plannen omterug te gaan. Dat komt vooral door het Chinese schoolsysteem en kwaliteit van het onderwijs. Geen idee hoe dit in de VS is...
Heel veel sterkte en succes met deze spannende tijd, want dat is het zeker!
Geen ervaring als volwassene, wel als kind. Wij zijn toen ik 9 was naar Duitsland verhuisd (minder ver weg maar je gaat niet meer even op bezoek bij familie/vrienden) voor 3 jaar ivm werk van mijn vader. Nu verhuisden wij elke 3 jaar dus dat waren we gewend. Het is mij toen erg goed bevallen. Natuurlijk mis je je vrienden op die leeftijd even maar ook daar sluiten kinderen weer snel vriendschappen en ze hebben elkaar en jullie, dat is het belangrijkste. Als puber vond ik het veel lastiger om weer te verhuizen, juist als jonger kind makkelijker.
Mijn moeder is zelf vanuit Canada naar Nederland geëmigreerd nadat haar ouders na de oorlog met kinderen naar Canada zijn geëmigreerd. Zij heeft er in ieder geval nooit spijt van gehad. Lang geleden hebben mijn ouders het er over gehad om naar Canada te gaan, maar omdat er op dat moment geen werk was voor mijn vader, is dit toen niet doorgegaan.
Het zal natuurlijk heel moeilijk zijn om alles hier achter te laten maar dit is wel een buitenkans voor je man en ik snap dat hij graag wilt gaan. Je kinderen zijn nog jong dus die zijn nog flexibel. Het leven is daar anders en dat zal voor iedereen wennen zijn. Neem aan dat zijn werkgever al veel voor jullie regelt dus jullie komen feitelijk in een gespreid bedje aan. Dat is echt al een enorm voordeel.
Voors- en tegens zijn er altijd. Het is niet zo dat als je gaat, je voor altijd daar moet blijven he. Mocht het niet bevallen, dan kan je ook weer terugkeren. Mijn voormalige buurvrouw emigreerde met haar gezin naar Zuid-Frankrijk (ook voor het werk van haar man) maar vooral haar kinderen konden daar niet aarden (waren al wat ouder). Ze waren dus met een half jaar alweer terug. Heb zelf een klein jaar in Italië gewoond, ben ik ook weer teruggekeerd.
Wil je echt meer informatie, dan zou ik eens rondkijken op websites / fora voor emigranten naar de VS o.i.d.. (maar iets zegt mij dat je dat vast al gedaan hebt).
Kort gezegd: je krijgt eerder spijt van iets dat je niet hebt gedaan dan spijt van iets dat je wel hebt gedaan.
Het is inderdaad een buitenkans en ze willen daar ook heel erg dat hij komt, dus iedereen zal super vriendelijk en behulpzaam zijn. Scheelt een hoop Ik moest zelf altijd stiekem zo hard lachen om emigreerders die binnen no-time weer terug waren in Nederland. Een vriendin van mij ging ook emigreren naar Curacao met haar man en zoontje van 8, maar die waren echt in een maand weer hier. Maar goed, nu ik zelf in deze positie zit piep ik wel anders 😂 En ik zit inderdaad al op een Nederlanders in de VS-forum, maar thanks voor je goede tips en suggesties
Ik denk, juist omdat je Kids nog jong zijn, dat het een stuk makkelijker is dan wanneer ze wat ouder zijn. Qua vriendjes, taal , aanpassingsvermogen etc. Uiteraard is het wel ff een geregel maar het is niet dat je naar een derde wereld land gaat. Van ouders van mn werk weet ik dat de expat communitie groot is , wellicht zijn er fb groepen ? Ik denk trouwens ook dat het werk van je man best veel informatie etc voor je heeft, als ik het zo lees komt het op mij over als een groot bedrijf met veel ervaring hierin .. Mijn vriend word waarschijnlijk volgend jaar een jaar uitgezonden naar een caribisch eiland en wij gaan zonder twijfel mee. Nou moet ik zeggen dat ik er wel altijd van heb gedroomd dus dat maakt het een stuk makkelijker. Mijn zoon is dan 10 en dochter een jaar. Voor mn zoon zou het een stuk meer aanpassen zijn als voor jouw Kids nu.
Nee ach een derde wereld land moet ik absoluut niet aan denken zeg... Mijn man zou komen te werken in een ziekenhuis, met op zich wel ervaring met veel buitenlandse artsen en onderzoekers, maar het is natuurlijk niet een groot, internationaal bedrijf dat over de hele wereld locaties heeft. We gaan ze volgende week spreken, dus ik ben erg benieuwd Een Caribisch eiland, wauw, dapper hoor! En inderdaad misschien lastiger voor jouw jochie dan mijn meiden.
Ik ook niet ! Veiligheid etc , dat is nou weer geen droom van me haha!
Ja hij is zelf arubaans, tot zn 18de daar gewoond. Halve familie woont daar nog, ouders tantes etc. Zn broer en zn belgische vrouw wonen sinds 3 maanden op Saba, daarvoor half jaar op Bonaire en daarvoor altijd op Aruba. Zn vrouw werkt ook als arts en verhuizen ook met 3 jonge Kids . 9 6 en 3. Veel succes met het gesprek, krijgen jullie ook een huis etc aangeboden ?
Ben het helemaal met B756 eens. Wij wonen ook in het buitenland en we hadden geen betere keuze kunnen maken!! Het heeft ons gezin zo verrijkt. Ik heb zelf 4 kindjes en 5de opkomst dus weet hoe het is met veel kindjes ergens anders te gaan wonen. Blijft altijd lastig weg gaan maar je krijgt er zo veel voor terug. Je kan mij altijd een privé berichtje sturen!
Voor degene die zeggen die het heel heftig zouden vinden hebben het waarschijnlijk zelf niet ervaren.
Het leven is zo mooi! Lekker van genieten en niet tegen laten houden door al die beren op de weg life is too short!
Wij hebben het 5 jaar geleden gedaan mat onze kids van toen 6, 5 en 1 jaar. We hebben het toen eerst eerlijk met de grootste kids besproken. Hun duidelijk gemaakt wat ze zouden opgeven en wat hun te wachten stond. Ze waren gelijk enthousiast. Het gemis van familie en bepaalde vrienden was zeker moeilijk maar de verrijking voor onze kids is het waard. Hoe jonger ze zijn hoe flexibeler ook. Ze groeien nu op tot kids die veel toleranter zijn voor anderen en de kern van ons gezin is er heel sterk door geworden. Een aanrader dus!
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar het lijkt me behoorlijk heftig, zeker als je net bevallen bent. Heb trouwens zelf wel een half jaar in Finland gewoond en plannen gehad om te emigreren naar de UK. Bestaat er de mogelijkheid om er bijvoorbeeld eerst op vakantie te gaan? Schooljaar afmaken (als je gaat) is ook zo'n ding, dat is gewoon fijner voor het kind. Weet natuurlijk niet op welke termijn je man moet beslissen, maar elk jaar is er in februari een emigratiebeurs in Houten bij Utrecht. Daar zou je eventueel je licht kunnen opsteken kwa wetgeving en zo. De Belastingdienst heeft er ook een stand.
We zijn al meerdere keren op vakantie geweest in de VS, met en zonder kinderen, dus wat dat betreft is het niet een heel 'nieuw' land voor ons of zo. En volgende week gaan we er sowieso heen om een wat concreter beeld te krijgen hoe het is om daar te wonen. Dus op het werk van mijn man kijken, huizen bezichtigen, scholen bezoeken, etc. Het schooljaar afmaken lijkt mij ook prettig, maar dat zit er niet in en de emigratiebeurs gaan we denk ik ook niet halen Dank voor je input!
Ik heb er zelf geen ervaring mee, mij lijkt het ook vreselijk heftig. In NL zou ik zo naar elke provincie verhuizen (ben heel vaak verhuisd in mijn leven) maar er buiten lijkt me toch wel heel “ver” van alles. Nu woon ik een uur van mijn familie weg, maar ja dan (in het buitenland) is het praktisch “onbereikbaar” Ik kan me heel goed voorstellen dat dit je overvalt, helemaal omdat je net bent bevallen. Misschien kun je alle voors en tegens noteren? Natuurlijk is het ook een enorme kans, en je bent er niet alleen maar met je gezin. Ik kan je verder niks adviseren maar wel heel veel succes wensen met de keuze, het overwegen en alles wat erbij komt kijken ❤️🍀 Blijf goed praten met je man!
Dank voor je bemoedigende woorden ❤️ We hebben inderdaad al allebei een heel lange lijst gemaakt met heel veel voors en heel veel tegens. Alleen komen onze lijstjes niet helemaal overeen 😂
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (21) Verversen