Mijn man vind dat ik vaak niet 'normaal Nederlands' spreek. Ik gebruik moeilijke woorden. Zoals vanavond. Ik zeg: "Misschien doen ze het wel quid pro quo." Mijn man: "Watte? Wat betekent dat nou weer?" Dus ik uitleggen wat dat betekent en hij heeft meteen weer zoiets van dat ik niet normaal praat. Waarom kan ik niet zeggen dat het (in dit geval) 'met gesloten beurzen' is? Ik vind het normaal om ook moeilijke woorden te gebruiken in het dagelijks leven. Ik leer het mijn kinderen ook door soms twee zinnen achter elkaar te zeggen die hetzelfde betekenen, maar met synoniemen. Dus als ons jongste zoontje bij me komt met speelgoed dat uit elkaar is, dan zeg ik: "Dan gaan we het weer maken. Dan gaan we het even repareren." Mijn man is 37 jaar en tekeningsbevoegde accountant. Dan mag ik toch verwachten dat hij woorden/uitdrukkingen kent zoals: quid pro quo? En het kan toch helemaal geen kwaad dat ik ook al jong moeilijkere woorden aanbied aan onze kinderen? Hoe denk jij over het gebruik van moeilijke woorden? Vind jij dat de mensen makkelijke woorden moeten gebruiken als dat wat je wilt zeggen ook met makkelijke woorden kan? Of vind je wellicht dat de taal verloederd als we de kinderen niet ook de moeilijke woorden leren?
Uiteraard mag je zelf kiezen welke woorden je gebruikt. Ook al zijn dat moelijkere woorden. Maar om nu echt te verwachten dat iemand anders ze snapt, zou ik niet meteen doen. Je kan uiteraard zo praten tegen je kinderen. Ze zullen ook wel vragen wat het betekent. Hetgene ze dan oppikken is meegenomen. Maar ik zou me er niet op instellen dat ze zelf die woorden 'moeten' gebruiken
Ik kan je man wel een beetje begrijpen :-). Het is een beetje grappig dat je die 2 zinnen achter elkaar plakt. Ik gebruik gewoon beide woorden op een ander moment, zo leren ze het ook. Ik vind het ook wel belangrijk dat kinderen wel leren dat taal niet alleen bestaat uit OMG, LOL,....en dat kinderen ook wel dialect leren.... een stukje cultuur noem ik dat.
Ik denk dat kinderen vast wel 'de taal' leren die past bij hun opleidingsniveau. Ik denk dat dat ook een beetje te maken heeft met in welk milieu ze straks terecht komen. (En ook waarin ze nu opgroeien) Ik denk dat mijn eigen woordenschat vrij gemiddeld is. Maar ik heb dan ook een vak waarin het super vreemd zou zijn als ik opeens met super interessante woorden zou komen aanzetten. Ik persoonlijk vind het belangrijker om begrepen te worden, dan een grote woordenschat te laten horen.
En als je echt om een eerlijke mening vraagt, ik zou mijn man ook een beetje gek aankijken als hij opeens random moeilijke woorden in een gesprek zou toevoegen. Ik weet niet of je standaard gebruikt maakt van deftige woorden en dat hij niet anders weet? Want dan is het natuurlijk wel een beetje gek om er nu opeens wat van te vinden.
Ongeacht opleidingsniveau, voor mij hoeft het niet zo nodig om te laten horen hoe groot je vocabulair is. Tenzij de situatie er specifiek naar vraagt (werk gerelateerd ofzo). En je kinderen verschillende synoniemen aanbieden is natuurlijk prima. Hoewel ik zelf dan nog steeds zou kiezen voor gangbare varianten.
Ik ben zelf hoogbegaafd, maar vind altijd die moeilijke woorden maar belachelijk. Ik begrijp wel dat niet iedereen daar gediend van is, gewoon in kindertaal het uitleggen scheelt een hoop miscommunicatie en onbegrip. Ik heb ook weleens, dat ik het niet kan uitleggen in kindertaal, maar als ik dan dus moeilijke woorden het uitleg, dan zie ik iedereen kijken, wat bedoel je? Ja ik weet niet hoe ik het in kindertaal moet uitdrukken anders haha. Dus dan pakken mensen google erbij, en dan begrijpen ze me wel.
Nu krijg ik veel commentaar op de uitdrukking 'quid pro quo' zelf. Ja, ik weet dat dit niet 'met gesloten beurzen' betekent, maar 'voor wat, hoort wat'. Dat ene was wat mijn man er beter bij vond passen op dat moment. Persoonlijk vind ik dat niet zozeer. Korte versimpelde situatieschets om van het commentaar op de uitdrukking zelf af te zijn: meneer A repareert de computer van meneer B gratis. Meneer B zal zijn contacten gebruiken om meneer A aan meer klanten te helpen. Dus daar vind ik de uitdrukking wel bij passen. Mijn vraag ging niet over deze specifieke uitdrukking an sich. Maar eigenlijk over dat ik het vervelend vind dat het lijkt alsof mijn man het mij kwalijk neemt dat mijn woordenschat groter is dan de zijne. En dit was toevallig de laatste uitspraak die ik als voorbeeld noemde. Ik verwacht soms meer van hem, omdat hij zoveel andere dingen wel weet. De volgende woorden vond hij ook onzin om te kennen: - cultuurbarbaar (zo noemde ik hem toen ik er achter kwam dat hij de film Top Gun nog nooit had gezien) - relatief - enfin - atypisch Verder gebruik ik woorden in mijn gewone taalgebruik als: echter, wellicht, desondanks, dientengevolge, mijn inziens, desastreus, agenderen, ambiëren. En dat doe ik niet om interessant of slimmer over te komen. Dat is gewoon hoe IK praat. Ik pak de woorden die op dat moment als eerste in mij opkomen. Net als jullie dat doen. Over het algemeen zijn het woorden die de meeste mensen ook wel kennen, maar waar ook andere alternatieven voor zijn. Wat dat betreft is de Nederlandse taal prachtig met veel variatie. Uiteraard pas ik mijn manier van praten wel wat aan aan degene die voor me staat. Als ik met een moeder van een klasgenootje van mijn zoon praat die van oorsprong een vluchteling is en gebrekkig Nederlands spreekt, probeer ik de zinnen kort, duidelijk en simpel te houden. Van nature pas je je taal aan, aan degene die je voor je hebt om zo goed mogelijk met elkaar te kunnen communiceren. Maar wat ik niet doe is kinderlijk praten met kinderen. Ik gebruik de gewone woorden en soms vul ik het aan met wat moeilijkere synoniemen. Maar ik heb het wel over 'eten en drinken' en niet over 'happies en drinkies'. Dat laatste doet mijn ene zus en dat vind ik persoonlijk bloedirritant. Dat ik soms moeilijkere woorden tracht toe te voegen aan de woordenschat van onze kinderen betekent echter ook niet dat ik bijvoorbeeld in het geval van water drinken het dan maar over H2O nuttigen heb natuurlijk. Enfin... () Een ieder doet het op zijn/haar manier. Ik doe net als jullie mijn best om mijn kinderen zoveel mogelijk mee te geven voor later.
Ja ik vind dat de taal verloedert. Maar niet zozeer door het verlies van 'dure' woorden, maar door de belabberde spelling en grammatica van de nieuwe generaties. Geen spaties of punten, geen hoofdletters, me in plaats van mijn, na in plaats van naar, etc etc. Daar ligt mijn ergernis met betrekking tot taal!
Quid pro quo heb ik echt nog nooit van gehoord met Mn hbo papiertje. En het is per definitie geen Nederlandse taal. Dus ik zou dit niet gebruiken zonder uitleg als je anderen niet superstom wilt laten voelen. Wat je de kinderen leert moet je gewoon zelf weten maar richting volwassenen zou ik om de sfeer goed te houden toch normaal Nederlands praten
Sorry dat jij je aangesproken voelt. Het is natuurlijk niet mijn bedoeling om je superstom te laten voelen. Maar zoals je kunt lezen zijn er heel veel mensen die deze uitdrukking niet kenden. Zelf heb ik het wel al geleerd op de havo. Voor MIJ was het dus wel normaal, maar het is soms maar net welke stof je aangeboden hebt gekregen. Zo zul jij vast wel weer dingen hebben geleerd die ik niet heb geleerd of heb onthouden. Ik vind zelf dat ik wel normaal Nederlands praat. Ik heb nog geen last gehad dat mijn taalgebruik de sfeer verpestte ergens. Dus het zal vast wel een beetje meevallen.
Quid pro quo betekent voor wat hoort wat en niet perse met gesloten beurzen. Er is een prima nederlands alternatief voor en wordt voornamelijk in het Engels gebruikt. Ik zie dus niet helemaal waarom je het in het Nederlands zou gebruiken, tenzij dit bijvoorbeeld vaak binnen jouw familie gebruikt werd of zo. Over moeilijke woorden: ik vind ook wel dat de kinderen een gevorderde woordenschat nodig hebben, maar ik ga niet perse zelf moeilijkere synoniemen gebruiken. Wel lezen we veel tijd en waar ik vroeger bij het voorlezen sommige woorden veranderde in de makkelijkere versie om het verhaal begrijpelijk te houden doe ik dat nu juist niet meer. Als je dan wat oudere boekjes leest dan leren de kids een ton aan woorden die nu niet meer zo gangbaar zijn. Ik wil wel nog over een tijdje wat meer aandacht besteden aan de spreekwoorden. Die komen niet zo vaak langs hier, maar ik vind het wel belangrijk dat ze die kennen.
Mijn man gebruikt continu moeilijke woorden. Dat is gewoon zijn taalgebruik. Het is hilarisch de woorden waar mijn kleuter af en toe mee aan komt, duidelijk van papa overgenomen, maar ik heb niet het idee dat het hem schaadt. Mijn man wordt vaak in eerste instantie als arrogant gezien door zijn taalgebruik. Dat kan een nadeel zijn, maar mensen die hem wat beter kennen laten dat idee al snel varen.
Je kunt denk ik niet verwachten dat iedereen de uitdrukking quid pro quo kent. Neemt niet weg dat als je hem niet kent zeker in een relatie gewoon kunt vragen wat bedoel je ermee, wat betekent dat. Ik moet vaak genoeg iets vragen aan mijn man wat iets betekent in het Engels of als hij vaktaal gebruikt :-) Ik vind zeker dat je je kinderen ook moeilijke woorden en uitdrukkingen moet aanbieden. Ik en mijn dochter waren gisteren bezig met het woord gediskwalificeerd. Was nogal lastig voor haar uit te spreken. Gelukkig vind ze het leuk om te oefenen en het goed te krijgen. Ik vraag ook altijd weet je wat het betekent en zo nee leg ik dat uit. Doe ik ook bij uitdrukkingen die voorbij komen, we hebben er nogal wat.
Wij leren onze kinderen synoniemen. Zo hebben ze straks afhankelijk van de omgeving van dat moment zelf de keuze voor het 'makkelijke' of het 'moeilijke' woord.
Onze jongste was 4 jaar toen hij een knoop vond op straat en mij vroeg of dit een res nullius was? Dat vond mijn man wel een beetje raar
Quid pro quo betekent niet meer dan voor wat, hoort wat. Ik denk dat ik het wellicht niet in de zinsconstructie die jij maakt, had toegepast. Clausa doctrina is de uitdrukking voor met gesloten beurs, maar ik vrees dat niemand deze kent noch toepast in dagelijkse conversatie
Los daarvan denk ik dat moeilijke woorden aan je kinderen leren prima is, zolang hun leeftijdgenoten hen nog begrijpen. Anders zouden ze buiten de boot kunnen vallen.
ik heb een universitaire opleiding gedaan en ik ken die woorden niet. Ik vraag me ook echt af wat er werkelijk de meerwaarde van is. Want het gros van de mensen zullen die woorden niet kennen. Uitleggen zal dus altijd moeten. Verder steeds dubbele zinnen zeggen moet je ook wel mee oppassen dat ze dat niet te veel na gaan doen. Want alles steeds maar dubbel gaan zeggen in andere woorden is echt irritant. Tenminste dat vind ik. Ik moest voor mijn opleiding ook veel papers etc schrijven en daar rade ze expres moeilijk taal gebruik juist enorm af. Het leid dan gewoon te veel af van de inhoud en echt beter word het paper er ook niet van. schrijf maar gewoon zo normaal mogelijk was de boodschap.Dat was trouwens om wetenschappelijke papers te leren schrijven. Dus ook niet zomaar iets.
Het aanleren van moeilijke woorden werkt twee kanten op. Het hoeft namelijk niet zo te zijn dat je die moeilijke woorden ook altijd gebruikt. Maar dat je ze wel kent. Het is namelijk best prettig als je bij een cliënt zit en die zegt: maar niet ten detrimente van mij!, en dat je dan snapt wat hij bedoelt...
Ik ken weinig moeilijke woorden. Heb ik het idee. Maar er is tot nu toe eigenlijk nog nooit een moment geweest dat ik heb mee gemaakt dat iemand anders wel een 'moeilijk' woord tegen mij zei en ik het niet wist. Niet omdat ik het niet wist maar omdat ik nooit mensen tref die zo praten.... Ook op een universitaire opleiding niet. Ik zat op een grote opleiding met meer als 350 studenten in mijn jaar en veel wisselende contacten. Ik zie het aanleren zeker niet als slecht maar is er echt een meerwaarde? Die situatie met die client zal misschien in keer in je leven gebeuren. Ik ken dat trouwens ook niet ;)
Uhm tja oke... ik voel me dom nu 🙄 maargoed gelukkig heb ik dan iig genoeg liefde die ik me kind mee kan geven wat ik net wat belangrijker vind dan moeilijke woorden haha.
Dit hebben mn man en ik ook. Hij ergert zich soms aan mij, heeft het idee dat ik interessant doe maar dat is niet zo. Ik ben gewoon van huisuit gewend om zo te praten en ik lees veel. Zelf vind ik niet dat ik van hem kan verwachten dat hij bepaalde woorden of uitdrukkingen kent, net zomin als hij van mij kan verwachten dat ik op de hoogte ben van de politiek. Ieder zo zn ding toch?
Dat jij dat doorgeeft aan jullie kinderen lijkt me geen probleem, dat geeft ze in het latere leven alleen maar een voorsprong. Maar ik zou naar je man geen houding aannemen dat hij ook zo zou moeten praten of zou moeten weten wat het betekend, dan krijgt hij misschien het gevoel dat hij onwetend is of iets moet zijn wat ie niet is.
Ik zou quid pro quo niet gebruiken voor "gesloten beurzen". Puur omdat de betekenis het ene voor het andere is. En er dus wel een beurs open moet in mijn beleving.
Wat betreft het gebruik van dure woorden. Ik ben er niet mee opgegroeid. Wel ben ik taalgevoelig. Als mensen dure woorden gebruiken, dan kan ik vanuit de context wel achterhalen wat de betekenis is. En daarna pas ik het eventueel zelf toe. Bij de opvoeding van mijn kinderen komen vast ook wel eens dure woorden aan te pas. Ze hebben een ruim taalbegrip volgens school. Dat is toch prima? Als ze zelf maar weten waar ze het over hebben toch?
Zoals ik in een eerdere reactie al zei klopte mijn uitdrukking in de context wel, maar mijn man vond zijn uitdrukking er beter bij passen. Ik doe iets voor jou, jij doet iets voor mij. Het betreffende onderwerp was niet in geld uit te drukken. In ieder geval niet in mijn beleving. Maar ik snap je wel.
Wij doen dat hier in huis ook. Ik gebruik ook vaker moeilijkere woorden dan mijn vriend. Maar wij zien en accepteren dat eigenlijk als onze kracht. Ik noem de hal bijvoorbeeld 'hal' en mijn vriend zegt 'gang', mijn vriend zegt 'toeteren' en ik zeg 'claxoneren', zo leren ze twee woorden. Onze dochter gebruikte in de kleuterklas al woorden zoals 'synoniem' en 'enerverend' op correcte wijze. Ik denk dat daar niets mis mee is, zolang ze maar synoniemen kennen. Dan kunnen ze hun woordenschat altijd toelichten.
Ik vind dat de taal pas verloedert als je je zou moeten scharen achter het vele foutieve taalgebruik dat ik inmiddels dagelijks om me heen hoor.
Off topic: maar ben ik de enige die bij 'quid pro quo' gelijk aan de film Silence of the Lambs' moet denken? Hannibal Lecter zegt dat tegen Clarice.
On topic: Op deze manier verrijk je de woordenschat van je kinderen. Niks mis mee als je het mij vraagt. Misschien lijken ze op hun vader en zullen ze dergelijke woorden/uitdrukkingen niet gebruiken, maar dan hebben ze in ieder geval die mogelijkheid wel.
Nog nooit in mijn leven van gehoord.. Als je het aan je kind kunt meegeven is het toch goed. Vind het alleen storend van mensen dat het doen om hoger te staan dan een ander.. Sommige denken echt na om moeilijke woorden te gebruiken en dat valt zo op en is zo storend!
Ik heb het niet over jou he, want ik ken je niet 😊
Ik ben gek op mooie uitdrukkingen, en geef dat ook aan onze kinderen mee. Maar gelet op het vak van je man...zou heel goed kunnen dat hij meer gevoel voor cijfers heeft dan voor woorden
Ik had het moeten googlen, nog nooit van gehoord. Ik heb er zelf wat een hekel aan als mensen veel moeilijke woorden gebruiken. Is in mijn ogen niet nodig, normaal Nederlands begrijpen we beter met zn allen.
Het hangt er vanaf wat er voor jou natuurlijk is om te gebruiken. Mijns inziens is het taalgebruik wat zij gebruikt heel 'normaal'. Als je altijd een bepaald woord gebruikt, zou het vreemd zijn wanneer in je communicatie met een ander een synoniem zou moeten gebruiken. Laten we vooral gewoon onszelf blijven.
En dat geldt ook andersom. Niet expres moeilijke woorden gaan gebruiken, gewoon zeggen wat je altijd zegt.
Whaaa... Gelukkig ben ik niet de enige die dacht... Waar gaat dit over! 😂 Vind het inderdaad belangrijk dat de woordenschat van mijn kinderen wat uitgebreider is. Maar dan nog steeds wel met een beetje begrijpbare taal
Je hebt meteen mijn zwakke taalplek gevonden. Alles bij het vak Nederlands ging me heel goed af, behalve de d's en t's. Zelfs bijles daarvoor gehad, omdat ik ten tijde van dit onderwerp langere tijd ziek was. Maar het is me nooit gelukt om het goed onder de knie te krijgen.
Ik kende deze eerlijk gezegd ook niet. En hij is natuurlijk ook niet nederlands Maar op zich vind ik het niet gek om repareren te zeggen ipv maken Als je taalgevoelig bent, gebruik je eerder zulke woorden... Heeft je man misschien een friese achtergrond? Ik merkte vroeger wel dat mensen zich "minder" dan een ander voelden als de ander wat "duurdere" woorden gebruikte. En als fries je moedertaal is, is de woordenschat soms gewoon wat kleiner (hoewel dat ook ontzettend per gezin verschilt...'t Is toch net wat je meegekregen hebt in je opvoeding )
Nou juist ik ben degene die Fries als moedertaal heeft. Mijn man is Nederlands opgevoed, maar kan ook Fries spreken nadat wij een jaar samen waren. In die zin is hij nou juist taliger dan ik. Ik voel me niet meer dan een ander. Voor mij is dat normaal taalgebruik. Ik pak de woorden die ik ken het kortst zijn om mijn zin te maken. Maar ik heb altijd veel boeken gelezen en daar pik je automatisch ook veel van op. Mijn man is geen lezer. 😉
O nee, ik denk ook zeker niet dat jij je meer voelt dan een ander hoor! Ik zie het andersom: anderen voelen zich er soms door geïmponeerd....en dat kan het toch al bestaande minderwaardigheidsgevoel aanwakkeren.... Ik zou me er niet te druk over maken en hooguit bedenken dat je man zijn sterkste kant niet Latijn is
Das idd maar net wat je meekrijgt thuis.. ik kom ook uit Friesland en vind mijn woordenschat nou niet klein ofzo. Uiteraard heb ik heerlijk friesisme, kan ik soms hartelijk om lachen... 😁
Zo nu en dan kunnen anderen mij ook betrappen op friesismes hoor. 😁 Al valt het bij mij nog wel wat mee als ik het vergelijk met mijn schoonzusje. Ze praat geen Fries, maar heeft meer friesismes dan ieder ander die ik ken. Op bed ipv naar bed bijv.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (55) Verversen