Waarschijnlijk veroordelen jullie mij toch, maar ik moet het van mij afschrijven. Ik voel mij al de hele dag rusteloos. En eigenlijk ook al een poosje langer. Ik denk dat ik niet meer van mijn partner hou. En ik heb ook gevoelens voor een ander (waar ik niets mee doe tot nu, maar het word steeds lastiger). Mijn partner en ik hebben een hele lastige periode gekend. Wanneer er stress is of er verwijten vallen dan kan hij gelijk zo uit zijn slof schieten en erg kwaad worden (ook stem verheffen/schreeuwen). In het verleden heeft hij wel eens dingen kapot gesmeten door de boosheid en ik heb eens een keer een hele blauwe arm gehad. Maar goed dat is verleden tijd en vergeten en vergeven. Alleen ik vind dat hij te weinig intresse in mij toont en dat hij te weinig tijd of echte aandacht voor mij heeft. Gelukkig kunnen we goed praten en heeft hij beterschap beloofd. Ook heeft hij 1,5 jaar lang stiekem gerookt terwijl hij gestopt was. Het ging net weer een poosje goed tussen ons, we deden meer samen en hij probeert er nu echt voor mij te zijn. Alleen met bepaalde situaties merk ik dat we nog lijnrecht tegenover elkaar staan en gaat hij verwijten maken die nergens op slaan. Maar goed mijn aandeel zal er ongetwijfeld ook zijn en daar werk ik ook aan.
Nu is het zo dat iemand uit mijn verleden weer contact met mij heeft gezocht. Iemand waar ik het nog niet helemaal mee afgesloten had destijds. Waar de aantrekkingskracht enorm mee is. Ik heb nog nooit zo'n aantrekkingskracht bij iemand gevoeld als bij die man. Niet met mijn ex en ook niet bij mijn partner als ik heel eerlijk moet zijn. Ik stuurde hem een felicitatie en kreeg later een berichtje terug. Toen liet ik het een hele poos rusten (want ja gevaarlijk en ik ben bezet). Tot een 1,5 maand terug ik een berichtje kreeg dat hij zou scheiden en hij single papa word. Nou was ik gisteren bij een festival en daar zag ik hem ook na ongeveer 6 jaar. We hebben even staan praten. Verder niets want zoveel beheersing heb ik wel en ik ben in een relatie dan ben ik wel eerlijk. Al was de aantrekkingskracht er niet minder om en had ik het stiekem dus wel graag gewild.
Ik weet het nu echt niet meer. Ben rusteloos en denk alleen nog maar aan die ander. Ik ben dus eerder gescheiden en dat heeft veel kapot gemaakt bij mijn 2 oudste kinderen. Nu ben ik dan niet getrouwd, maar we hebben wel een zoontje samen dus dat is geen verschil vind ik. Ik wil het onze zoon niet aandoen dat papa en mama uit elkaar gaan. Dat hij moet wennen aan een nieuwe situatie en hij zijn papa zoveel missen moet. Het is een echt papaskindje. Ook door mijn ervaring met mijn oudste zoon hoe die na de scheidingmet mijn ex was. Ook al komt dat nu ook allemaal goed op zijn pootjes terecht.
Elke vorm van therapie wijst mijn partner af. Dus ook relatietherapie wil hij niet. Ik heb het vaak met hem erover gehad. Hij vind dat allemaal maar onzin enzo. Ik dacht dat we de crisis overwonnen hadden, maar er blijven toch puntjes. En ja nu ben ik dus gevoelig voor de aandacht van die ander en weet ik niet wat ik moet. Hem zomaar uit mijn hoofd zetten, er niet aan denken en geen contact meer zoeken is waarschijnlijk jullie reactie. Maar oh wat lastig! Ik heb niet eens eetlust meer. Hij heeft nu iig geen reden meer waardoor hij niets met mij zou kunnen beginnen.
Wie dit tot het einde heeft gelezen chapeau. Ik ben opgelucht dat ik mijn ei hier even kwijt kon en wie weet lees ik handige inzichten ofzo. Want ergens vind ik zelf ook wel dat denken aan de ander en iets willen (ook al zet je de stap niet) ook al een soort vorm van vreemdgaan is. Dus wees aub niet te hard voor me.
Wat ontzettend naar voor je dat je je zo voelt! Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd. Het is niet raar dat je gevoelens hebt voor een ander, en al helemaal niet als jullie relatie al op scherp staat. Dan snap ik dat je verlangt naar nieuwe romantiek. Ik vind het heel mooi dat je het belang van jullie zoon voorop stelt, al denk ik ook dat je iets met deze gevoelens moet doen (nee, niet vreemdgaan, maar wel erkennen dat ze er zijn). Je bent al eens gescheiden en hebt daarna de liefde opnieuw gevonden. Je weet dus dat scheiden niet perse de oplossing bied, net als een nieuwe relatie aangaan niet betekent dat het voor altijd goed zal zitten (al weet ik natuurlijk niks van je vorige relatie). Ik raad je aan om het de tijd te geven. Misschien is het wel verstandig om even geen contact te hebben met de oude vlam, en wel open en eerlijk met je partner om te tafel dat het nu even echt niet goed zit bij jou, en dat je hier graag wat aan zou willen doen samen. Veel wijsheid en sterkte gewenst!
Met mijn ex kwam doordat hij een relatie met een ander aanging die 12 jaar jonger is. En wij strubbelingen hadden door financiële perikelen en het eigen bedrijf wat tussen ons in kwam te staan. Na de scheiding ben ik eerst een paar jaar alleen geweest. In deze periode heb ik de andere man ook leren kennen en hebben we het heel leuk gehad. Wel ongedwongen. Die wou in die periode geen relatie en daar had ik begrip voor. Uiteindelijk zijn we beide onze eigen weg gegaan en heb ik mijn huidige partner leren kennen. Wel altijd een beetje contact blijven houden (soms ook een jaar of 1,5 niet) met deze man waar mijn partner overigens vanaf weet omdat het ook puur vriendschappelijk was. Tussen mij en mijn partner zit het al een poosje niet goed. Dit heeft ook helemaal niets met die andere man te maken. Opzich een goed gesprek gehad dacht ik. Maar als er na zulke gesprekken nog steeds dezelfde dingen zich blijven voorvallen dan weet ik niet of ik dat zo blijf volhouden om door te blijven gaan met de relatie. Ik hen begin dit jaar een paar keer bij mijn partner aangegeven dat ik het zo ook niet goed vind gaan en dat ik de aandacht van de ander ook wel fijn vind eigenlijk. Maar dat ik uiteraard niet meer doe dan praten. Dat dat wel een groot teken is dat we aan onze relatie werken moeten. Ik denk gewoon heel veel aan die andere man. En ik ken die ander ook al goed dus het is ook vertrouwd. Ik wil graag dingen met hem doen/ontdekken terwijl ik weet dat die mogelijkheid er gewoon niet is. Tja lastig!
Ik denk dat het een normale reactie is om wat je te kort komt / zoekt in je eigen relatie te zien / zoeken bij een ander. Besef wel dat die andere man ook z'n kleine, negatieve kantjes zal hebben en dat een relatie met hem ook niet 100% rozengeur en maneschijn zal zijn. In jou situatie moet je er ook op gaan letten dat je 'gevoelens' voor die ander er niet voor gaan zorgen dat je alles van je partner super negatief gaat zien. Want in dat geval saboteer je (onbewust) je relatie. Zolang je er, zoals jij ook doet, maar niet op ingaat tijdens je relatie. Ik snap ook dat je je zoontje het niet wil aandoen om gescheiden ouders te hebben maar is dat een reden om ongelukkig bij je partner te blijven? Hoe is dat voor je kind om op te groeien met ongelukkige ouders die vaak ruzie maken? In jou plaats zou ik eens heel goed nadenken over wat je nu echt wilt en voelt voor jou partner en voor die andere man. Ook eens bedenken hoeveel kans je relatie nog zou gemaakt hebben zonder dat die andere man in je leven was gekomen. Maak geen overhaaste beslissingen en weeg alles goed af. Veel sterkte en succes in ieder geval!
Dat onze relatie niet goed zit was al zo. Dat heeft niets met die andere man te maken. Dus hoeveel kans onze relatie nog zou maken (ook als die ander er niet was geweest) weet ik echt niet. Daar probeer ik heel hard aan te werken. Hij wat minder lijkt wel. Lijkt soms als trekken aan een dood paard. Het heeft geen zin met andere woorden. Ik weet niet of onze zoon ziet dat ik mij ongelukkig voel hij merkt er iig verder niets van. Op soms een discussie na ligt hij altijd al op bed wanneer mijn partner en ik woorden hebben. Dus dat merkt hij dan gelukkig niet. Maar even goed overdenken wat ik ga doen en besluit.
Goed dat je kind niet altijd in de buurt is als jullie woorden hebben. Maar een kind pikt die dingen soms sneller op dan je denkt. Ook kleine frustraties die onderhuids bij jou zitten kan een kind op pikken ook al doe je je uiterste best om het niet te laten merken of denk je dat ze het niet zien. Nogmaals veel succes en sterkte met deze keuze!
Je hoeft ook niet zo hard voor jezelf te zijn. Je bent een mens van vlees en bloed en ik betwijfel of het biologisch gezien realistisch is om tientallen jaren smoorverliefd op iemand te zijn en ongevoelig voor anderen. Ik ken je relatie niet dus daar kan ik geen advies over geven. Maar ik denk dat je je niet gek moet laten maken doordat je nu aan die andere man denkt. Je hebt hem net gezien en ik vind dat het niet erg is dat je fantaseert hoe het met hem zou zijn. Ik kwam een tijdje terug een ex tegen met uitgaan en dat bracht mij ook even het hoofd op hol, heb er wel een week ofzo mee gezeten, maar ben het inmiddels weer kwijt. Laat het even bezinken en laat die man iig niet de reden zijn om nu overhaaste beslissingen te nemen.
Ik ben misschien een van de weinige; maar ik zou bij je man weg gaan. Zoek je geluk opnieuw in jezelf, en focus je op jullie kind. Probeer niet gelijk in een nieuwe relatie te stappen en daar liefde te vinden. Leren van jezelf houden, en bedenken wat je echt wil in je leven. Anders sta je over een paar jaar weer voor het zelfde met een andere partner.
Diep in mijn hart weet ik dat ik niet met mijn partner door wil gaan. Maar ik kan het gewoon niet verantwoorden naar mijn kinderen dat ik bij hem weg zal gaan (ook al is hij biologisch gezien niet de vader van de 2 oudsten). Weer een gebroken gezin. Met mijn ex was het wel heel anders. Met hem was ik getrouwd maar wij zijn gescheiden doordat we altijd ruzie over financiën hadden en omdat meneer met iedereen vreemd ging en een relatie met een jonge meid aanging die bij hem werkte als personeel terwijl we nog samen waren. Voor mijn gevoel voelt het alsof ik gefaald heb door het nu op te geven en uit elkaar te gaan. Dat ik het zomaar opgeef ofzo zonder ervoor te vechten. Ook al ziet de rest niet wat er allemaal aan vooraf is gegaan voordat je zo'n moeilijke beslissing neemt. Je tijden niet lekker voelen in een relatie en tegen beter weten in het maar elke keer weer proberen. Er iets van te maken. Al het leuke te zien wat je samen hebt. Door sommige gebeurtenissen ga je gewoon twijfelen of zo'n relatie nog wel houdbaar is.
Tuurlijk stap ik niet direct in een nieuwe relatie mochten we uit elkaar gaan. Die andere man moet er ook voor zijn dochtertje zijn. En de aantrekkingskracht is gewoon heel groot en fijn, maar als we beide niet meer gebonden zijn dan kunnen we ook afspreken en dingen doen zonder daar direct een stempel op te drukken en dan alleen wanneer de kinderen er niet zijn.
Mijn advies: blijf nooit bij elkaar voor kinderen. Mijn ouders hebben dit jaren gedaan en hier hebben wij als kind altijd onder geleden. Want als kind voel je ook dat er geen harmonie meer is binnen een gezin, en je ziet je ouders allebei doodongelukkig. Wil je dat je kinderen mee geven? Ik denk dat je kinderen trots op je zullen zijn als je voor je zelf kiest en niet ergens in blijft hangen wat toch niet werkt.
Nee nou ja, onze zoon is echt een papa's kindje. Zodra papa thuis is ziet hij mij niet meer staan. Als hij zijn papa dan niet meer elke avond kan zien bij het naar bed brengen of om na het eten even een rondje te gaan lopen, dan weet ik dat hij heel erg verdrietig is. Ik denk dat dat meer indruk maakt dan hoe we nu samen leven. Want we laten overdag als hij er bij is niets blijken. Hij is ook nog maar 4 hé. Daarvoor zal ik mijzelf moeten wegcijferen. En wie weet bloeit de liefde later toch nog wel weer op. Maar dan moet hij niet meer van die gekke dingen gaan doen.
Ik lees de ene rode vlag na de andere. Ik vind je partner een nare man, die verbaal geweld niet schuwt (en vroeger ook fysiek geweld gebruikte). Zorgt partner wel goed voor jullie zoon? Wat doet hij bijvoorbeeld in de opvoeding?
Even onder elkaar gezet waarom ik begrijp dat je niet van je partner houdt:
"Wanneer er stress is of er verwijten vallen dan kan hij gelijk zo uit zijn slof schieten en erg kwaad worden (ook stem verheffen/schreeuwen). In het verleden heeft hij wel eens dingen kapot gesmeten door de boosheid en ik heb eens een keer een hele blauwe arm gehad."
"Ook heeft hij 1,5 jaar lang stiekem gerookt terwijl hij gestopt was."
"(...) en gaat hij verwijten maken die nergens op slaan."
"Elke vorm van therapie wijst mijn partner af. Dus ook relatietherapie wil hij niet. Ik heb het vaak met hem erover gehad. Hij vind dat allemaal maar onzin enzo. Ik dacht dat we de crisis overwonnen hadden, maar er blijven toch puntjes."
Nee dat klopt. Hij kan verbaal heel naar zijn. En vorig jaar zijn er idd een paar dingen voorgevallen waarbij hij me fysiek pijn heeft gedaan. Dit heb ik hem vergeven omdat we meerdere gesprekken gehad hebben waarbij er wel wat dingen uitgesproken zijn waardoor ik ook dacht verder te kunnen. En het is niet zo dat ik elke keer mishandeld word ofzo. Het zijn 2 incidenten geweest. Hij is verder wel goed voor ons ja. Onze zoon trekt meer naar hem toe en hij schuwt ook niet om hem op bed te brengen, verhaaltje te lezen of hem bv mee te nemen om Iers leuks te doen als "mannen" onder elkaar zoals ze zelf zeggen. Alleen voor mij is hij er amper. Slaapt elke avond op de bank en bij woordenwisselingen kan hij niet rustig uit zijn woorden komen. Ik denk dat ik gewoon blij ben met de aandacht van die ander omdat ik mij nu wel geliefd voel. En ik die ander altijd al zo leuk vond en destijds ook al wel wat met die man wou beginnen maar het gewoon anders gelopen is.
Verdiep je eens in de 5 talen van de liefde. Gary Chapman heeft er een geweldig boek over geschreven. Als je weer voldoende liefde ervaart van je vriend en andersom, kan je kleine irritaties ook beter opvangen. AUB verbreek alle contact met de 3e ! Je speelt inderdaad gevaarlijk spel, maar je bent nog niet te laat!
Dat boek lees ik nu toevallig! Maar dan de 5 talen van de liefde voor kinderen, het doet nu al veel goeds in ons gezin en ik heb hem nog niet eens uit! Echt een aanrader ;)
First of all zal ik je niet veroordelen. Ben zelf vroeger binnen een relatie verliefd geworden op een ander. Nu was dat wel een heel andere situatie (we waren begin 20, er waren geen kinderen in het spel, en ik had 8 maanden verkering). Met m'n eerste vriend spatten de vonken er nooit vanaf en toen ontmoette ik iemand op wie ik op slag smoorverliefd werd. En hij op mij. We hebben 2 à 3 weekjes aangemodderd. Daarna zelfs bij de familie van 'man B' gaan lunchen met Pasen, terwijl 'man A' die middag bij mij zou komen om Pasen samen door te brengen. De situatie was onhoudbaar, en ik heb het diezelfde middag daarom uitgemaakt met man A. Paar uur later was ik samen met man B. 4 weken later maakte man B het uit omdat het jagen leuker bleek dan de prooi 🙄 en stond ik met lege handen en een zeer gebroken hart. Ik dacht echt dat Man B en ik voorbestemd waren voor elkaar. Het heeft jaren en jaren geduurd voordat ik mijn hart weer durfde open te stellen voor andere mannen.
Het gras was dus beslist niet groener aan de overzijde.
Bij jou merk ik vooral dat je jezelf en de situatie heel erg aan het verdedigen bent hier. Wij kennen jou niet, dus je hoeft dat helemaal niet te doen. Ik heb daarom het idee dat je het voor jezelf doet. Dat je jezelf aan het overschreeuwen bent dat je eigenlijk 'man 2' wilt, ook al zeg je wel steeds dat je geen scheiding wilt. Maar je gevoel en je verstand spreken elkaar heel erg tegen. Dat is moeilijk!!
Dit wat je allemaal schrijft klopt wel zo'n beetje. Ik wil eigenlijk de ander (of iig fijne dingen doen met de ander) maar van mezelf kan ik deze relatie niet verbreken omdat we een zoon samen hebben. En ik dan voor de 2ex een kind heb die beide ouders niet bij zich heeft. En we op nog wel meer manieren met elkaar verbonden zijn waardoor ik gewoon niet bij hem weg zou kunnen gaan. Tja lastig.
Ik ben heel gelukkig getrouwd en zou het niet anders willen, maar als ik een oude vlam tegenkom op een feestje oid, heb ik de dagen daarna ook bepaalde gevoelens en gedachten. Ik denk dat dat niet meer dan normaal is. Zakt met een paar dagen weer weg.
Echter, als je relatie niet meer is wat het is geweest, snap ik dat je er iets langer in kan blijven hangen. Maar ik denk dat je het meer moet zoeken in je relatie, dan in een nieuwe relatie.
Kinderen krijgen altijd een klap van een scheiding, maar ook van een niet goed lopende relatie. Mocht je toch beslissen dat je uit elkaar wilt, denk ik dat je kinderen eerder zullen respecteren dat je er voor kiest om alleen te zijn. En wat jij in die tijd met andere uitspookt, dat is dan aan jou. Maar gelijk in een relatie springen met een andere man, lijkt me niet verstandig.
Ik heb nergens gezegd dat ik gelijk een nieuwe relatie wil met die andere man. Maar ik wil wel dingen doen met die ander die nu ik bezet ben niet door de beugel kunnen. Ook al zou ik besluiten mijn huidige relatie te verbreken dan stap ik ook niet zomaar ergens anders in. Dan staat de weg wel open om dingen te ontdekken.
Het is allemaal wel erg vers. Gister zag je hem bij een festival, gister. Het doet wat met je. Niet zo gek vind ik. Zeker als je relatie niet altijd lekker loopt, maar denk dat je wel even je gedachtes moet kalmeren. Het klinkt vooral als een bevlieging. Het was vroeger misschien heel spannend samen, maar deze man is nu ook een gescheiden vader die zijn sokken laat slingeren, haha.. praat met je man. Hij kan wel zeggen niet in therapie enz te willen, maar wat wil hij dan wel? Dat jullie relatie stuk gaat? Ik denk dat je je gevoelens voor die ‘ander’ niet te serieus moet Nemen. Het klinkt een beetje als een heftige bevlieging.
Ik denk dat je die andere man nu even ziet als het gras dat groener is aan de overkant. Een mooie uitvlucht, alles lijkt nog spannend en leuk. Maar met hem heb je geen gezin en ook geen pieken en dalen overwonnen. Dus ik zou hem voor de complete situatie en je gezin even heel ver weg stoppen.
Met je man om de tafel gaan en zeggen dat je relatietherapie heel belangrijk vind en dit graag met hem wil gaan doen om zo ook uit dit dal te komen. Geef aan wat je bij hem mist en hoe je dat samen terug kan vinden. Ook omwille van jullie kinderen. Kijk in welke situaties jullie loodrecht tegenover elkaar staan en wat ervoor nodig is om dat op te lossen. Ik vind dat je eerst (allebei!!) er alles aan gedaan moet hebben voor je uit elkaar gaat en het leven van iedereen op zn kop zet.
Heel eerlijk naar jezelf, dus niet hier antwoorden, maar zou je je huidige partner ook verlaten hebben als je niet hoteldebotel was op die andere man?
Als je een relatie aangaat dan kies je ervoor om in goede en slechte tijden jezelf aan die ene partner te binden. Dit doe je al wetende dat er miljoenen leukere, betere, knappere mensen rondlopen. Dit kan ook niet anders op een wereld met miljarden mensen.
Maar toch kies je voor elkaar. En dat is je eigen keuze geweest. Zeker als je samen kinderen hebt laat je niet zomaar je relatie in de steek omdat er toevallig iets leukers op je pad komt.
Als je in zo'n tweestrijd zit zou ik het contact met die ene man verbreken. Blijf trouw aan jezelf, je kind en je partner. Die vlinders in je buik lijken nu helemaal geweldig, maar die vlinders verdwijnen uiteindelijk ook bij die andere man.
En ik zou je zorgen met je man delen. Jullie hielden eens van elkaar, misschien kun je die vonk terugvinden.
Ik vind niet direct dat je vreemd gaat. Wel dat er werk aan de winkel is voor je omdat een andere man ervoor zorgt dat er verliefde gevoelens ontstaan. Ik zou zeker zelf professionele hulp zoeken. Met of zonder partner. Ook voor jezelf kun je uitzoeken of je relaties nog een kans van slagen heeft. En tot die tijd geen contact hebben met die andere man. En je kunt ook niet bij je partner blijven als je uiteindelijk niet happy bent. Dus dan zul je toch een plan moeten hebben. Moeilijk hoor deze situatie. Niet leuk
Meid, je bent hartstikke verliefd op een ander. Maaarrr, de tijd van ongedwongen flierefluiten en aanmodderen is voorbij. Want er zijn kinderen bij betrokken. Zodra er kinderen in het spel zijn kun je niet meer doen en laten wat je wilt. Want je hebt de verantwoordelijkheid voor hun welzijn en gezondheid.
Dat betekent overigens niet dat je in een ongelukkige relatie moet blijven omwille van de kinderen hoor, dat zegt niemand. Helder nadenken kun je nu niet. Relativeren ook niet.
Zorg goed voor jezelf, dan kun je ook goed voor hen blijven zorgen. Ik zeg wel: jij ziet alles nu door een roze bril, maar ik moet het nog zien dat Mister X weggaat bij zijn vriendin. Je zal niet de eerste vrouw zijn die aan het lijntje wordt gehouden. Wel de lusten en niet de lasten gaat niet meer. Je bent geen puber meer toch?
Concreet zou ik zeggen cold-turkey breken met Mister X! Alles aan hem lijkt nu leuker, sexyer en aantrekkelijker dan de relatie met je huidige vriend, maar dat is de façade (verliefdheid)...
Jouw relatie klinkt als een relatie. Overal is wat en in elke relatie moet je onkruid blijven wieden. Het Gras is echt niet groener bij ander. Maar aantrekkingskracht laat jezelf toe bij je gevoel, je praat met die degene.....je hebt toch een verleden dus ik vind het heel erg sneaky om met die ander in contact te zijn en alleen gevaarlijk voor je relatie. Echt niet eerlijk tegenover je kinderen en partner. En ja ben misschien wel hard tegen je, get your shit together. Focus op wat je nu hebt. Suprise je man een vet lingerie setje en al het spannende erop en eraan, ga uiteten en bios samen. Focus op het positive. Ga argumenten en verwijten mooi uit de weg en maak het leuk samen ipv je in te beelden over ander. Je bent volwassen en moeder van zn kind, je bent toch geen puber meer, komop zeg.
Je kunt geen keuze maken denk ik nu op basis van dit. Je krijgt aandacht van een ander waar je nu gevoelig voor bent omdat je het thuis minimaal ervaar. Waarom stuurt hij überhaupt dat hij weer single papa is ..... Eerlijk, als straks de spanning eraf is ben je voor die ander wellicht ook niet meer interessant. Ik geloof namelijk niet dat iemand na een scheiding direct in de volgende relatie stort. Als je partner niet in therapie wil, ga kijken voor jezelf om dingen te ontdekken wie jij bent en waar je echt gelukkig van word. Pas dan kan je denk ik een eerlijke keuze maken. Je ziet nu wellicht enkel de negatieve puntjes omdat je in die vibe zit.
Lastig.. maar je kan ook alleen naar relatietherapie. Mijn man wilde ook niet maar toen ik aab mezelf ging werken kreeg onze relatie een diepere betekenis.
Jij kan zeker vinden dat je te weinig echte intresse toont maar toon jij wel echt intresse in hem? Zoals ik hoor namelijk niet.. je bent zelfs geïnteresseerd in een ander. Verbetering begint met jezelf, niet bij je partner.
Dus ga zelf naar relatietherapie en werk aan jezelf, als je partner niks merkt en jij ook niet dan kan je scheiden overwegen maar nu vind ik het veel te vroeg..
Na het lezen wat hieronder staat wil ik ook reageren. Ben het hier ook mee eens, dat is tevens de reden waarom in ons geloof man en vrouw zoveel mogelijk gescheiden worden. Zowel ik als mijn man zijn nooit verliefd geweest op een ander omdat we nooit met het andere geslacht zijn, ook als de relatie niet goed zat. Maar wat Chudo aan het eind vraagt, als mijn man oprecht berouw toont (want ja gevoel overkomt je maar hij kan wel verantwoordelijkheid nemen) zou ik dat wel accepteren en eraan werken en absoluut niet de deur wijzen.
Hoe bedoel je dat? Ik zeg toch dat ik niet vreemd ga en dat ook niet van plan ben te doen. Die gevoelens waren er jaren terug en ook nog niet afgesloten. Onze wegen gingen gewoon hun eigen weg. Dat ik gevoel krijg komt ook doordat deze relatie niet goed zit op het moment.
Dit dus, het overkomt je! In ons huwelijk zou dit absoluut bespreekbaar zijn! En we zullen dan vechten. En omdat we weten dat we dit zo aanpakken vallen we denk ik minder snel voor een ander. Simpelweg omdat het stuk spanning er niet bij kan komen kijken.
Precies. Ik heb jaren terug al gevoelens voor die man gehad, maar door omstandigheden is dat toen nooit tot ern relatie geworden. Wel goede vrienden met een beetje meer. Daarna jaren geen contact gehad. Toen zo nu en dan. Ik wachtte bewust zelf ook wel eens maanden met antwoorden. De relatie met mijn partner was niet goed in november t/m februari, maart ongeveer. En daar heb ik voor gevochten. We dachten het gevoel ook wel weer teruggevonden te hebben, maar doordat hij zich soms als een beest gedraagd (ik zal liever niet in detail treden) en er gewoon dingen zijn die niet kloppen en hij vaak genoeg gezegd heeft dat onze wegen maar moeten scheiden, geloof ik zelf ook niet meer echt in de relatie. De koek is echt wel op eerlijk gezegd. Maar goed we hebben een zoontje samen (de andere 2 zijn mijn kinderen uit een eerdere relatie) en daarom zijn we nog bij elkaar. En omdat ik echt de goede dingen ook nog wel in hem wil zien. Al is het nu hard zoeken. Ja sorry dan overkomt het mij idd. En ik kan en wil er niets mee doen maar het verward mij wel. Ik ben ook maar een mens.
Ik snap je heel goed! Zit momenteel ook niet in een fijn huwelijk. En dan de aandacht die je nu krijgt voelt heel fijn. Maar ik krijg wel een beetje het gevoel van het is een verliefdheid/bevlieging. Het gras is aan de over kant groener. Mocht jij echt van je vriend afwillen, verlaat hem en zorg eerst voor jezelf en je kids voor je je in een nieuwe relatie stoort 💗
Voor mij betekend dit vreemd gaan voor jou blijkbaar niet. Ik vind zodra ik gevoel heb voor een ander en ik aan die persoon denk en er dan wel niets mee doe maar wel zou willen vind ik ontrouw idd. Zodra je openstaat voor een ander is er iets niet oké
Voor mij is dit ook emotioneel vreemd gaan hoor. Andere comments van het overkomt je! Je kan het ook toe laten. En andere negeren ipv berichten te beantwoorden, volgen op social media of te spreken als je elkaar tegenkomt.
Maar stel je man komt thuis en verteld dat hij gevoelens voor een ander heeft maar alles op alles wil zetten voor jou en je kids zou je hem dan de deur wijzen of ga je knocken samen?
Die ander lijkt nu heel aantrekkelijk omdat het gras altijd groener lijkt aan de overkant. Maar een relatie of 'fling' beginnen met een pas gescheiden man terwijl je zelf dan ook net uit een relatie bent en er aan beide kanten kinderen in het spel zijn, dat is echt voor niemand goed. Je zet daarmee alles op z'n kop met een groot risico dat je verliefdheid snel weer geblust is. En is de aantrekkingskracht dat dan allemaal waard geweest? Dat zou die andere man ook niet oke moeten vinden. Vergeet ook niet dat je niet voor niets níet met die ander bent. Hij, of jouw aantrekking tot hem, zouden niet de reden van een scheiding moeten zijn. Pas als je je partner zou willen verlaten zonder iets aan de andere kant dat op je wacht, weet je dat je echt die stap wil nemen. Anders blijft het vluchten. Geef het zo min mogelijk aandacht, want wat aandacht krijgt, groeit. Richt je eerst op je eigen relatie. Wees open en eerlijk en zet alle zeilen bij. En heb je er alles aan gedaan en valt er niets meer te halen? Dan sluit je dat eerst af en zorg je dat je op eigen benen staat en de situatie stabiel is voor de kinderen. Daarna is er pas weer ruimte voor een nieuwe man.
Je kunt geen keuze maken denk ik nu op basis van dit. Je krijgt aandacht van een ander waar je nu gevoelig voor bent omdat je het thuis minimaal ervaar. Waarom stuurt hij überhaupt dat hij weer single papa is ..... Eerlijk, als straks de spanning eraf is ben je voor die ander wellicht ook niet meer interessant. Ik geloof namelijk niet dat iemand na een scheiding direct in de volgende relatie stort. Als je partner niet in therapie wil, ga kijken voor jezelf om dingen te ontdekken wie jij bent en waar je echt gelukkig van word. Pas dan kan je denk ik een eerlijke keuze maken. Je ziet nu wellicht enkel de negatieve puntjes omdat je in die vibe zit.
Lees je eigen blogs eens terug... Nog niet zo lang geleden wilde je graag nog een kindje met je man. Dat lijkt mij meer zeggen dan een verliefdheidje... Zou je misschien last hebben van een midlifecrisis, nu de periode van kinderen krijgen voorbij is? Reden te meer om hulp te zoeken! Midlifecrisissen maken meer kapot dan je lief is😥
Het is in het verleden niet voor niks overgegaan... Mocht je toch iets beginnen met die persoon, dan kan ik je op een briefje geven dat het weer uit zal gaan. Dus die ander zou ik niet als optie zien. Wat je met je eigen relatie doet, is jouw keuze. Maar laat die keuze nooit beinvloeden door een tijdelijke verliefdheid. Dat is nl echt zonde. Waarom ben je ooit met je partner in zee gegaan? Waarom zijn jullie samen aan kinderen begonnen? Hebben jullie elkaar trouw beloofd? Dat zijn de vragen die er écht toe doen. En ook niet onbelangrijk: hoe zit je zelf in je vel? Beinvloedt dat misschien het idee om te vluchten uit je relatie? Als dat zo is, zou ik ervoor kiezen om zelf begeleiding van een psycholoog te zoeken, om aan de slag te gaan met wie jij bent en wat jij wilt. Dat lijkt me gezonder dan vluchten in een andere relatie die gedoemd is te mislukken...
En bedenk dat degene die je nu spannend vindt, behoorlijk onbetrouwbaar is als hij een vrouw uit een andere relatie wil trekken. Dat zal dan niet de laatste keer zijn dat hij zoiets flikt. Zoiemand heeft weinig respect voor anderen.
Weetje wat het is met zulke dingen: het gras is niet groener bij de buren. In het begin zal je veel aandacht krijgen, maar dat word naarmate je samen bent/samenwoont minder. Lees je wel eens van die verhalen in de vriendin dat de partner de ander verlaat en het helemaal bal loopt.
Ik zou je man vertellen dat je die andere man leuk vind. Dat het moment er nu wel is gekomen om te werken in therapie. Ik zou in ieder geval voor je kinderen niet relatie hoppen. Plus als je voor je huidige relatie wil knokken, moet je de banden doorsnijden met die kerel. Ik vind het ook wel brutaal om aan te geven dat hij gaat scheiden etc
Ik weet dat het gras niet groener is aan de overkant. En natuurlijk komen er dan ook wel weer irritaties in een nieuwe relatie, zo rationeel ben ik wel. Alleen de dingen/problemen met mijn partner komen steeds weer terug. Dat waar we aan zouden werken lukt nog niet echt (van zijn kant dan in dit geval). Hij heeft nogal een opvliegend karakter. Kan snel uit de bocht springen. Hij heeft natuurlijk ook zijn mooie en goede dingen. Hij is een prima vader en mijn oudste dochter ziet hem ook als soort van 2e vader. Hij is vaak bereid om haar op te halen van haar huis of werk. Toch komen dezelfde verwijten dan uiteindelijk weer. Dezelfde spanningen.
Ik heb mijn partner al lang verteld dat ik gevoelig was/ben voor de aandacht van een ander en dat ik wel eens praat met die man uit mijn verleden. Het enige wat hij zei is je doet toch niets hé. En nee zo ben ik niet. Maar verder gaat hij op de oude manier verder, dus schijnbaar deert het hem verder ook niet echt.
De vriendin van die ander (ze waren ook niet getrouwd) wil bij hem weg. Zij is degene die die relatie uit het niets verbroken heeft. Hij is zo trouw als een hond. Hij vertelde het mij aangezien ik ook altijd met alles bij hem terecht kon. Toen ik niet in een relatie zat en aan het daten was is er wat voorgevallen met iemand en heeft hij mij ook geholpen. Hij heeft ook geen poging ondernomen om mij te versieren gisteren en hield de boot ook wat af. Dat hij geen relatie kapot wil maken. Dat hij mij zeker graag wil, maar geen poging doet en niet in iets gaat zitten stoken tenzij ik het zelf ook echt heel graag wil.
Ik blijf nu idd bij mijn huidige partner voor ons zoontje. En ik probeer naar de goede dingen te blijven kijken. Nog eens een gebroken relatie is echt niet wat ik wil geloof mij. Maar ik weet hoe het met die andere man was (we hebben nadat ik gescheiden was een tijdje gedate, alleen was hij destijds niet toe aan vastigheid). Nu hij dus niet meer gebonden is en ik nog steeds mij aangetrokken voel tot hem en hem altijd had willen hebben weet ik het gewoon niet meer.
Jij wil met je opmerking tegen je partner losmaken dat hij actie onderneemt en dat slaat natuurlijk nergens op. Dus als ik zeg tegen mijn man: ik ben gevoelig voor de aandacht van een ander dan moet hij daar wat mee doen? Nee daar heb ík wat mee te doen. Ik moet zorgen dat ik niet verliefd geraak als ik daar zo gevoelig voor zou zijn en het dus niet opzoeken (is in mijn geval niet zo). Overigens heb ik een onwijs leuke ex waar wij altijd al contact mee hebben. Mijn man heeft daar nog nooit wat achter gezocht of hoeven zoeken. Wij zijn destijds niet samen verder gegaan omdat we het over bepaalde zaken (o.a. geloof) niet op 1 lijn lagen en dat voor beiden belangrijk was. We zijn allebei getrouwd en hebben allebei een prachtig gezin. We houden op een bepaalde manier van elkaar om wat we vroeger hadden maar met hem van nu zou ik nooit samen kunnen leven en ik ben dan ook heel dankbaar om mijn man die dit snapt hoe het zit. Daarom is mijn ex ook een vriend van ons beiden zonder dat m’n man bang hoeft te zijn dat dit ooit fout gaat. Als ik ooit het gevoel had gehad dat ik hem altijd had willen hebben en aangetrokken voelde had ik het contact al láng en breed verbroken. Lastige situatie wel maar ik vind echt dat mensen veel te makkelijk uit elkaar gaan met alle gevolgen van dien.
Ik vind het wel stoken door aan te geven dat er interesse is, jij bent hier momenteel vatbaar voor. Wie zoekt er nou direct contact je zou gewoon een rebound zijn voor hem, dat zal even leuk zijn maar uiteindelijk is het klaar. Hij heeft zijn kans eerder gehad en niet genomen. Toen was je dus ook niet goed genoeg. Slap excuus om te zeggen dat hij toen er niet klaar voor was. Voor echte liefde had hij wel een sprong in het diepe gewaagd. Ik denk dat je het wat sprookjesachtiger ziet door de roze bril.
Mijn man en ik vechten ook al jaren over dezelfde dingen. Het hoort er denk ik ook een beetje bij. Ooit viel je voor hem probeer die gedachten weer terug te krijgen. Als hij niet in therapie wil kan jezelf ook in therapie gaan.
Ik vind ook dat doordat hij aangeeft met de tekst 'je doet er niets mee toch?' Vrij duidelijk is dat hij je niet kwijt wil. Mannen zijn niet zoals vrouwen en misschien zijn je verwachtingen te hoog, ook omdat je eerdere relaties geen stand hielden.
Je vult voor je partner in. Dat hij voor jou niet zichtbaar op je mededeling reageert, wil niet zeggen dat het hem niets doet. Ga dat gesprek eens écht aan, voor je je conclusies trekt.
En die ander laat je nu onschuldig overkomen, maar hij neemt contact met je op zodra hij single is terwijl hij weeett dat je bezet bent. Hij zegt tegen je dat hij je wil. Dat daar achteraan komt dat hij er niets mee zal doen, is nogal loos na zo'n opmerking. Helemaal als er óók nog achteraan komt 'tenzij jij het wil'. Hij stookt gewoon. Terwijl hij net is gedumpt. Klinkt vooral als een man die niet alleen wil zijn. Hij zou voor zijn (en jouw) kinderen een stabiele situatie willen tijdens deze scheiding. Niet direct een nieuwe vrouw in zijn bed.
Als zijn relatie net kapot is, is hij nu ook niet toe aan een nieuwe relatie. Dan heeft hij nu tijd nodig om zijn verlies te verwerken ipv te vluchten in de armen van een ander. Tijd om volwassen te worden, meid! Dat vluchtgedrag gaat alleen maar brokken veroorzaken en levens verwoesten.
Meid, wees niet te hard voor jezelf. Je bent echt de enige niet. Ik zou wel willen adviseren: wees voorzichtig met mannen die je helemaal inpalmen op het moment dat je niet helemaal lekker in je relatie zit. Hij heeft wel degelijk een reden om niets met jou te beginnen: jouw kinderen en partner! En ja, dat is voornamelijk jouw reden, maar voor een volwassen verantwoordelijke man die het beste met je voorheeft zou dat net zo goed reden moeten zijn om bij jou weg te blijven.
Been there, done that en het heeft zo vreselijk veel ellende opgeleverd...
Succes hoor, wees sterk en eerlijk, denk aan je kinderen en probeer ten minste eerst alles wat je kunt om je relatie een kans te geven.
Dankje, hij is ook degene die zegt dat hij nu niets met mij wil beginnen omdat hij niet wil stoken in een relatie. Dat hij niets zal doen (ook al wil hij dat echt graag) tenzij ik ook echt wil. Hij heeft ook echt geen move gemaakt naar mij gisteren bij het festival. We hebben gewoon fijn gepraat en verder niets. Dit is niet iemand die misbruik maakt van de situatie ook al houd van zijn kant niets hem nu tegen. Bovendien heeft zijn vriendin die relatie verbroken vanuit het niets. Hij is altijd trouw. Ik ook en daarom doe ik ook geen gekke dingen achter mijn partner zijn rug om. Maar wat een zelfbeheersing moet ik hebben. Helemaal omdat mijn eigen relatie nu niet zoveel voorstelt op dit moment. Ik ben ook degene die relatietherapie voorstelde en ik heb mijn partner eerlijk gezegd dat ik wel gevoelig was voor de aandacht van anderen. Hier deed hij niet echt wat mee. Letterlijk 2 weken leek er een opleving en nu is het weer hetzelfde als voorheen. Met dezelfde irritaties. Ik wil niet 2x een gebroken relatie en voor onze zoon geen ouders die uit elkaar zijn. Maar ondertussen lijd ik er zelf wel onder.
Ik heb in deze relatie ook eens contact gehad met een andere jongen 😳. Ik schaam me er nog steeds voor maar het gebeurde gewoon voordat ik er erg in had. Het contact was eerst gewoon weer vriendschappelijk, en later werd dat dus (blijkbaar) íets meer. Deze jongen kende ik ook al 10 jaar en hij en ik hebben een klik/vibe, die we nog nooit met iemand anders hebben gehad. Verliefd was ik niet. Ik dacht wel echt dat ik gevoelens voor hem had maar ik denk echt dat ik dat meer dacht dan dat het daadwerkelijk zo was, ondanks de klik die we na 10 jaar nog steeds met elkaar hadden.
Heb jij echt, écht gevoelens voor deze man of dénk je dat vooral? Daar zit dus nog wel een verschil in. Het is heel lastig. Ik werd er ook echt zowat labiel van, toen. Ik was dit zo niet van mijzelf gewend en ik wist echt niet wat ik met mezelf aan moest haha. 😅 Het was echt een kut situatie en ik voelde me vooral heel schuldig richting mijn vriend. Dit is iets wat hij écht niet verdiend had.
Inmiddels weet mijn vriend dit allemaal, is het een klap geweest voor onze relatie maar zijn er inmiddels veel dingen veranderd en is de relatie weer ok. Ik hou van mijn vriend en het gras is niet groener aan de overkant 😉.
Wil je er aan werken? Wil je dat het beter wordt en wil je weer van je vriend gaan houden, zoals eerst? Dan zou ik dit met je vriend bespreken, alles op tafel gooien. Zeggen dat je er echt wel aan wilt werken maar dat dit van 2 kanten moet komen. Dus dan toch relatietherapie. Ook zou ik al het contact verbreken met die andere man. Tenzij je dit écht niet wilt en het wilt uitzoeken met hem. Dan heb je denk ik wel je antwoord en weet je wat je moet doen..
Hier hetzelfde gehad. Ik heb mijn man verteld dat ik verliefd was op een ander en dat ik weg zou gaan als hij niet zou veranderen. Het is helemaal goed gekomen weer!
Ik zou het echt tegen je partner vertellen! Precies zoals het zit. En dan alle banden verbreken met die andere man Alleen zo kunnen jullie elkaar weer terugvinden.
Uit ervaring weet ik dat dit gewoon een bevlieging is en het gras groener maar dit word gekleurd doordat jij je niet gezien en geliefd voelt door je vriend
Precies. En realiseer je dat er ook in een nieuwe relatie na verloop van tijd weer irritaties zullen komen (zoals je nu al merkt. Je bent ooit bij je ex weg gegaan en vond je huidige partner waarschijnlijk fantastisch. Maar kijk, nu zijn er irritaties en zie je zijn mindere punten). Niemand is perfect en een relatie is hard werken. Als je samen kinderen hebt vind ik dat je het hen verplicht bent om er alles aan te doen. Zonder kinderen kun je makkelijker uit elkaar.
Dat met mijn ex lag gecompliceerder. Daar ben ik niet zomaar bij weggegaan. Die ging vreemd bij de vleet en had een relatie met een meid die 12 jaar jonger is (maar een aantal jaar ouder dan onze dochter) terwijl we nog samen waren. En ja klopt met kinderen ligt dit gecompliceerder. Ik wil ook niet 2x een gebroken relatie ook al voel ik mijzelf nu doodongelukkig.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (64) Verversen