Help! Ik denk dat ik niet meer van hem hou
-
-
64 3239 12 dagen
Waarschijnlijk veroordelen jullie mij toch, maar ik moet het van mij afschrijven. Ik voel mij al de hele dag rusteloos. En eigenlijk ook al een poosje langer. Ik denk dat ik niet meer van mijn partner hou. En ik heb ook gevoelens voor een ander (waar ik niets mee doe tot nu, maar het word steeds lastiger). Mijn partner en ik hebben een hele lastige periode gekend. Wanneer er stress is of er verwijten vallen dan kan hij gelijk zo uit zijn slof schieten en erg kwaad worden (ook stem verheffen/schreeuwen). In het verleden heeft hij wel eens dingen kapot gesmeten door de boosheid en ik heb eens een keer een hele blauwe arm gehad. Maar goed dat is verleden tijd en vergeten en vergeven. Alleen ik vind dat hij te weinig intresse in mij toont en dat hij te weinig tijd of echte aandacht voor mij heeft. Gelukkig kunnen we goed praten en heeft hij beterschap beloofd. Ook heeft hij 1,5 jaar lang stiekem gerookt terwijl hij gestopt was. Het ging net weer een poosje goed tussen ons, we deden meer samen en hij probeert er nu echt voor mij te zijn. Alleen met bepaalde situaties merk ik dat we nog lijnrecht tegenover elkaar staan en gaat hij verwijten maken die nergens op slaan. Maar goed mijn aandeel zal er ongetwijfeld ook zijn en daar werk ik ook aan.
Nu is het zo dat iemand uit mijn verleden weer contact met mij heeft gezocht. Iemand waar ik het nog niet helemaal mee afgesloten had destijds. Waar de aantrekkingskracht enorm mee is. Ik heb nog nooit zo'n aantrekkingskracht bij iemand gevoeld als bij die man. Niet met mijn ex en ook niet bij mijn partner als ik heel eerlijk moet zijn. Ik stuurde hem een felicitatie en kreeg later een berichtje terug. Toen liet ik het een hele poos rusten (want ja gevaarlijk en ik ben bezet). Tot een 1,5 maand terug ik een berichtje kreeg dat hij zou scheiden en hij single papa word. Nou was ik gisteren bij een festival en daar zag ik hem ook na ongeveer 6 jaar. We hebben even staan praten. Verder niets want zoveel beheersing heb ik wel en ik ben in een relatie dan ben ik wel eerlijk. Al was de aantrekkingskracht er niet minder om en had ik het stiekem dus wel graag gewild.
Ik weet het nu echt niet meer. Ben rusteloos en denk alleen nog maar aan die ander. Ik ben dus eerder gescheiden en dat heeft veel kapot gemaakt bij mijn 2 oudste kinderen. Nu ben ik dan niet getrouwd, maar we hebben wel een zoontje samen dus dat is geen verschil vind ik. Ik wil het onze zoon niet aandoen dat papa en mama uit elkaar gaan. Dat hij moet wennen aan een nieuwe situatie en hij zijn papa zoveel missen moet. Het is een echt papaskindje. Ook door mijn ervaring met mijn oudste zoon hoe die na de scheidingmet mijn ex was. Ook al komt dat nu ook allemaal goed op zijn pootjes terecht.
Elke vorm van therapie wijst mijn partner af. Dus ook relatietherapie wil hij niet. Ik heb het vaak met hem erover gehad. Hij vind dat allemaal maar onzin enzo. Ik dacht dat we de crisis overwonnen hadden, maar er blijven toch puntjes. En ja nu ben ik dus gevoelig voor de aandacht van die ander en weet ik niet wat ik moet. Hem zomaar uit mijn hoofd zetten, er niet aan denken en geen contact meer zoeken is waarschijnlijk jullie reactie. Maar oh wat lastig! Ik heb niet eens eetlust meer. Hij heeft nu iig geen reden meer waardoor hij niets met mij zou kunnen beginnen.
Wie dit tot het einde heeft gelezen chapeau. Ik ben opgelucht dat ik mijn ei hier even kwijt kon en wie weet lees ik handige inzichten ofzo. Want ergens vind ik zelf ook wel dat denken aan de ander en iets willen (ook al zet je de stap niet) ook al een soort vorm van vreemdgaan is. Dus wees aub niet te hard voor me.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (64) Verversen