Het word mij nu echt even te veel !! Maar mensen die te veel van me verwachten ..
Korte verhaal.. mijn broer 26 zijn vrouw 34 ofzo iets !! Hebben 1 kind samen en die andere 2 van een vorige relatie van haar..
Ik woon 5 min van hun en dacht eindelijk eigen huisje toekomst opbouwen met mijn man.. even aan ons werken na het verlies van onze zoon..
Maar nee hoor ze hebben nooit aan ons gevraagd hoe het met ons gaat sinds de verlies.. Het enigste wat hun op de moment boeit is hun eigen leven!!
En dat is dus hun dochter van 1,5 jaar elke keer bij mij dumpen .. en hun elke weekend lekker weg enzo hotel hier hotel daar!! Een keertje oppassen geen probleem maar niet elke weekend en dan 4 dagen bij mij slapen🤯!!
Wanneer ik een keertje afzeg dan worden ze gelijk boos van jaa maar dit en dat alsof hun probleem de mijne is !
Gggrrrr word er zo boos om! En ik geef mijn. Man gelijk dat hij elke keer boos word , en dat hij zegt voor wie zijn wij hier komen wonen eigenlijk!?
Duss en nu heb ik gewoon zin om te gaan verhuizen door deze situatie ..
Ik woon ook heel dicht bij mijn zus. Ik heb 1 kind en zij 4. Wij passen regelmatig op elkaars kinderen. Nu ik zwanger ben, zal zij ook mijn dochter opvangen bij de bevalling. Maar die opvangen zijn wel telkens noodzaak. Dit is dus 1dagje of zelf maar een avond. Ja, wat we wel doen is 1xjaar een weekje weg met enkel de man. Dan zorgt zij een week voor mijn dochter en ik erna 1 week voor haar jongens. Maar dan weten we heel lang op voorhand. Zomaar te pas en onpas 4d dagen komen dumpen vind ik niet oké. Bive dien lukt het soms ook niet tijd dat we zomaar 4kindjes kunne opvangen en dan is niemand daar boos om. Vaak is er dan nog een vriendin of mama die wel kan. Bios worden omdat ijij je zus een gunst vraagt vind ik heel bizar. Het is uw kind niet e. Jij hebt ook recht op je eigen leven. Ik zou hen dat toch even duidelijk maken.
Je moet gewoon duidelijk aangeven dat je best af en toe wil opassen maar niet te vaak en zeker geen 4 dagen 🙄 ik snap niet hoe je eigen kind zo vaak bij ander wil dumpen. En duidelijk afspraken maken, maar wat erg dat ze nooit vragen hoe met jullie gaat
Jaa heb ook gezegd af en toe oppassen voor 2 uurtjes bijvoorbeeld geen probleem maar niet 4 dagen..
Jaa klopt nooit gevraagd en niet eens mij komen bezoeken in het ziekenhuis of wanneer ik ze had uitgenodigd om samen met schoonfamilie en eigen familie as te verstrooien..
Zeg gewoon duidelijk nee en praat er met elkaar over als volwassenen.. als je niet wilt dan gebeurt het toch gewoon niet. Blijkbaar geven jullie signalen af dat het wel kan en goed is. dat zij samen weg willen zonder kinderen is natuurlijk aan hun zelf. Begrijp ook niet zo goed wat haar leeftijd hiermee te maken heeft.
Je zult je grens moeten aangeven, en met ze in gesprek gaan hierover. Dit zijn zij nu zo gewend en jij kan dat veranderen. Verhuizen is geen oplossing, want dan kom je de situatie in een andere vorm wel weer tegen.
Het is moeilijk maar je zal hier afspraken over moeten maken met hun! Het is hun dochter en dus niet jouw verantwoordelijkheid. Af en toe eens oppassen in goed overleg prima! Maar kan het niet en komt het jou niet uit moeten zij zich daaraan aanpassen en jij niet aan hun! Denk aan jezelf hierin en geef goed je grenzen aan, dan zijn ze maar even (onterecht) boos op je. Ze trekken wel weer bij hoor!
Nee dat moet je echt niet accepteren! Jij hebt jouw leven 😘 Ik hoop dat het snel allemaal wat beter loopt allemaal! Sta goed achter je beslissingen en laat dat ook merken.
O wow, ik voel me al schuldig als ik weer mijn moeder of zusje moet vragen om op te passen. Snap niet dat sommige er zo makkelijk over doen.
Ik kan me voorstellen dat je het ook gezellig vind met je nichtje natuurlijk, maar je hebt ook je eigen leven. Het feit dat ze ook nooit vragen hoe het met je gaat nadat je een kindje bent verloren geeft aan dat ze ook best egoïstisch zijn. Alleen wat hun uitkomt.
Ik zou lekker met je man dit weekend wat leuks doen en gewoon nee zeggen. Als je zelf weggaat kan je ook makkelijker nee zeggen als je dat moeilijk vind om te doen.
Spreek inderdaad af, 1 od 2 dagen per maand is oke (of meer als je dat zelf wil maar zou laag aanhouden om voor jezelf grens en ruimte aan te geven).
Durf nee te zeggen en dan wordt je broer maar boos, maar het is zijn kind en verantwoordelijkheid en niet die van jullie.
Precies wat je zegt ze hebben nooit mij gevraagd hoe het gaat sinds het verlies niet eens langs geweest of naar zijn crematie.. heb ze ook gezegt ik heb even mijn periode waar ik aan mezelf wil werken en jullie moeten zelf kijken hoe jullie het gaan doen
Goed dat je er vandaag wat van hebt gezegd.. nu komt het moeilijkste nog, volhouden. Want ze gaan het je snel genoeg weer vragen denk ik. Als je nu een keer weer gaat toegevegen terwijl je eigenlijk niet wil begint het proces weer opnieuw. Blijf sterk in je schoenen staan en doe leuke dingen met je partner of iets anders waar jij nu behoefte aan hebt 🤗
Waarom ga je niet eens eeb goed gesprek aan met hin? Geef aan wasr je mee zit en dat het echt niet erg is om een keer op te passen maar dat jullie gewoon even tikd voor jezelf ook wilt gezien alles wst er gebeurd is. Geef je grenzen aan meis... die ga jij telkens weer overheen en dan gebeurd dit. Hun hebben geen recht om boos erover te zijn want je hoeft niet op te passen he... dat is alleen maar lief als je dat doet voor hun.
Ben duidelijk naar hun dsn vlt het miss allemaal mee.
Jaa heb ze verteld hoe ik me voel en zei keertje oppassen geen probleem maar niet dat ik opeens verantwoordelijk moet zijn voor jullie probleem omdat ik dagelijks weg willen
Misschien goed om met zn allen eens samen te zitten en je wensen doorspreken. Dat je daarbij aangeeft wat je grenzen zijn. Bijv 1x per maand 1 dag, of dat je alleen op wilt passen als het belangrijk is als een doktersafspraa oid,, en ze aangeven dat ze opzoek moeten naar een vaste betaalde oppas. Dat je het kindje leuk vind, maar haar tante wilt zijn en niet haar oppas.
Dat heb ik ook geprobeerd geen succes maar heb ze nu verteld hoe ik me voel en wat ik er van vind dus hopelijk moeten ze het maar accepteren en begrijpen
Nou er zal een reden zijn waarom ze dit iedere keer doen. Blijkbaar heb jij het zover laten komen dat zij denken dat ze dit kunnen doen. En laat jij het zover komen dat je er nu klaar mee bent. Ik ga ervan uit dat je als volwassenen onder elkaar hier toch gewoon over moet kunnen praten?
Dat heb ik geprobeerd om hun uit te leggen.. alleen ik krijg alleen maar smoesjes van hun.. probeer hun ook duidelijk te maken dat dit niet meer kan.. dan krijg je zogenaamd als volwassenen “ jaa we willen van ons leven genieten “ dan denk ik dan moet je geen kinderen maken als jullie zelf niet iets voor mekaar kunnen krijgen
Oké dan nog snap ik het probleem niet zo. Als jij en je man het niet meer willen dan zegt je toch nee? Simpel zat. Dat ze dan boos worden is dan toch niet jullie probleem? Maar schijnbaar is het zover gegaan dat zij over jullie heen lopen, dat is wat ik lees. Jullie willen het niet maar schijnbaar gebeurd het dus toch? Dan doe je zelf toch iets niet helemaal goed of zie ik dat nu verkeerd?
Mijn man is er juist tegen dat het elke keer. Gebeurd.. nu je het zo zegt bedenk ik me nu dat ik het indd aan mezelf zo ver heb laten komen.. terwijl mijn man me hier al voor gewaarschuwd heeft
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (51) Verversen