Goedemorgen,

Ik lees hier altijd veel en weet dat er fijn gereageerd wordt. Daarom toch mijn angst maar eens opschrijven. Ik ben al 3 keer zwanger geweest, 2 keer missed abortion en de laatste keer moeten afbreken bij 18 weken door gebroken vliezen (infectie). Nu ben ik 14 weken zwanger en eind mei uitgerekend.
Ben medisch door complicaties laatste bevalling. Elke week echo. Deze week geen echo. Ik kan er niks aan doen maar ik blijf bang dat het misgaat en kan mij er nog steeds niet aan overgeven en een blije zwangere vrouw zijn! Heb steeds het gevoel dat ik mij moet indekken tegen groot verdriet wat komen gaat. Alles ziet er goed uit nu, termijn echo ook. Maar ik kan het niet geloven of er op vertrouwen. Heeft iemand tips?

Liefs Lynn

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Mei 2020


reacties (7)    Verversen


  • Ma-Ba

    Wat naar voor je dat je zoveel hebt meegemaakt en heel begrijpelijk dat het je nu weer angstig maakt, ook al is elke zwangerschap anders.
    Goed van je dat je het hier deelt, misschien helpt dat al iets? En kun je natuurlijk altijd blijven doen als het je steun geeft. Of schrijf hier van je af in een blog als je het wilt delen.
    Ik was in het begin ook heel onzeker en bang om het kindje te verliezen, niet omdat ik dat al eens heb meegemaakt maar omdat het feit dat ik (spontaan) zwanger ben echt een wonder is. Mn vriend heeft toen een doppler voor me gekocht en op angstige momenten kon ik dan even naar het hartje luisteren en dat gaf dan weer vertrouwen! Misschien zou dat ook iets voor jou zijn? Inmiddels voel ik hem elke dag bewegen dus gebruiken we de doppler nauwelijks meer, maar tot die tijd is het erg prettig...

  • MamaVanLichtje

    Ah wat verschrikkelijk veel pech! Ik kan me jouw angst en gevoel zo goed voorstellen. Zelf een mk gehad wat mijn eerste trimester niet fijn maakte, al is het natuurlijk niet te vergelijken. Ik heb toen ook aldoor gedaan alsof het er niet was ofzo, dan hoefde ik er ook niet aan te denken. Wat mij altijd helpt in dergelijke gevallen (ohh maar dit is een heel raar “trekje”); kansberekening. Want de kans dat het weer mis gaat bij jou... is echt klein! Heb hoop en houdt moed! Voor je het weet voel je hem / haar schoppen, heerlijk!

  • Slear91

    Wat een pech heb je gehad en ook zo verdrietig allemaal! Dat je nu heel angstig bent is dan ook heel logisch en begrijpelijk en volkomen normaal! Helaas heb ik ook geen zorgeloze zwangerschap gehad, doordat ik mijn eerste kindje op 24 weken ben verloren. Wat mij heel erg heeft geholpen is om de momenten dat je eventjes alleen bent echt toe te geven aan de angsten en verdriet. Ik heb nu een 9 maanden dagboek bijgehouden waarbij ik alles ook wekelijks opschreef. Maar naast de angsten/verdriet wilde ik ook stilstaan bij de mooie en bijzondere momenten en die schreef ik dan ook op (want ook die had ik, al waren het maar kleine dingen zoals mijn hand op de buik leggen).

    Bij mij werkte het schrijven heel therapeutisch en heeft het echt enorm geholpen om alles een plaatsje te geven. Iedereen gaat natuurlijk heel anders om met zn emoties, maar misschien dat het jou ook helpt?

  • Lynn01

    Dankjewel voor jullie reacties. Ik weet dat het niet raar is dat ik angstig ben. Heb eerder ook gesprekken gehad met een psycholoog. Maar op de een of andere manier heb ik de behoefte om het te delen en jullie woorden doen mij goed.
    @aprilbeeb jij zegt geef de angst geen ruimte. Dat snap en wil ik graag. Wat is een praktische tip wanneer het de kop op steekt?

    @Denise het moment van voelen kijk ik naar uit! Lijkt me geweldig. Helaas placenta voorzijde dus kan nog wel even duren maar toch.

  • Denise-Kerber

    Ik denk dat niet dat iemand jouw angst kan wegnemen helaas. Het is behoorlijk heftig dat je dit al hebt meegemaakt en je angst is daarom ook volledig te begrijpen. Het kan misschien wel helpen om hier met mensen uit je omgeving over te praten als het je in de weg zit en het voel hebt dat je niet optimaal kan genieten van deze zwangerschap. Probeer ondertussen te denken aan de positieve punten uit je zwangerschap, zoals dadelijk het voelen schoppen van je kindje. Wellicht helpt dat iets om de de angst te verzachten. Sterkte!

  • Mamasgirls

    Wat naar je ervaring en begrijpelijk de angst, alleen hoe krampachtiger jij vast houdt aan je controle en je angst de ruimte geeft hoe onzekerder je wordt.

    Zie iedere zw als een andere zwangerschap je hebt echt gewoon heel veel pech gehad. Zelf na 3 jaar medisch zwanger en een miskraam, 7 maanden later dus totaal 3.7 jaar nu 19w4dgn zwanger.
    Het blijft spanned de 1e 12 weken dan de 20 weken echo etc tot je bevallen bent, en zelfs daarna is het spannend.
    Niemand kan garanties uit spreken of het goed blijft gaan met of zonder ervaringen van miskramen.

    Ik voel haar sinds 2 weken dat is wel iets wat mij extra bevestiging geeft maar kan ook een keerzijde zijn. Mocht ze een keer minder beweeglijk zijn raak niet in paniek het kan ze is nog zo klein.

    Enige wat je kan doen als je merkt dat het je blijft belemmeren ga met iemand praten. Dit is iets waar je wellicht zolang na verlangd hebt en zonde dat angst dit verpest. Enige die weet wat ze kan en moet doen ben jij zelf al zeggen wij allen nog zulke lieve dingen, het is fijn om te horen maar veranderd niets aan je onrust. Enige is echt afleiding zoeken en zo min mogelijk toe te geven aan je controle anders neemt de controle jou over en geloof me dat is het laatste wat je wil.

    Gun je zelf dit niet je hebt al genoeg geleden toch? Sterkte en geniet 😯

  • Florien84

    Ik denk dat je angst terecht is. Niet dat het opnieuw gebeurd maar je ervaring is helaas dat het is mis gegaan. Misschien moet je accepteren dat dit geen zorgeloze zwangerschap wordt en dat het uitzitten is. En zijn de momenten dat je geniet heel fijn.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50