17-11-2015: Wat als je roze wolk niet roze is? Dat je down bent door zorgen, eenzaamheid en gemis. Wat als je niet blij kan zijn, en met je geliefde zit je niet op 1 lijn. Wat als je vreest voor het ergste en je verloren voelt? En je ieders zorgen ook naar je toegegooit krijgt en ze er bij zeggen: Maar tis goed bedoeld!
Wat als je bij niemand kan weg kruipen en schuilen? Bij niemand klein kan zijn om even uit te huilen. Wat als men zegt: maar jij hebt nu toch gekregen wat wilde, of niet dan?! Waardoor ik bij niemand met al mijn gevoel en gedachten echt terecht kan!
Wat als je er echt alleen voor staat, en bang bent voor de bemoeienis van jeugdzorg als je over je moeilijkheden praat. Wat als zwanger zijn niet zo vrolijk en leuk is als je altijd had verwacht, en jij je niet zo gelukkig voelt als je had gedacht. Hoe ga je dan verder en waar gaat het heen, als je zwanger bent en niet op een roze wolk, en moederziel alleen ?!
Ik zit in een zelfde soort situatie. Meid, praat met je vk. Geef het aan. Ik heb (te) lang gewacht en ga nu eindelijk hulp krijgen. Ik trek het niet meer en heb ook echt geen zin meer in mijn leven. Niet in de zin dat ik zelfmoordneigingen heb, maar ik wil wel weg. Alles achterlaten en gewoon weg. Ben bang dat ik explodeer en m'n kinderen een klap geef omdat ik er gewoon niet meer bij kan hebben. Jeugdzorg komt ze niet halen. Daar was ik ook bang voor. Ik krijg nu medicatie en misschien is dat bij jou niet eens nodig maar heb jij al onwijs veel baat bij gewoon kunnen praten met een psycholoog en dat er dan écht naar je word geluisterd.
Doe iets, echt. Jeugdzorg komt niet. Trek aan de bel voor het te laat is. Als jij aan jezelf wil werken dan is iedereen daar alleen maar blij mee en dat vind iedereen goed van je (ookal voel jij je nog steeds bagger). Ik weet dat het voor een ander makkelijk praten is, zoals ik al zei ik ben ook te laat gegaan. Je kunt het. En misschien komt die roze wolk dan nog wel, wie weet.
Medicatie heb ik al jaren. Deze depressie is nu weer zo erg door de omstandigheden waar ik in leef en mee moet leren leven. Wordt aan alle kanten bedreigt met kinderbescherming en jeugdzorg en iedereen wil zich maar ongevraagt met mij bemoeien. Ik zelf wil gewoon rust, stabiliteit en geen stress van ex. Er het beste van maken. Maar voel mij totaal leeg en alleen. Vertrouw niemand meer! Ik kom hier wel weer uit, maar van genieten en een vrolijke zorgeloze zwangerschap is geen sprake, en ben het zwanger zijn soms echt beu! Daar naast zoveel twijfels of ik er wel goed aan doe dit kindje op de wereld te zetten met een ex die echt niet meer in mijn leven kan zijn door zijn gedrag. Op dit moment is mijn leven een groot gevecht, en mijn hart een duister hol ipv de zon die zo blij is om zwanger te zijn. Er zijn dagen dat ik orobeer te vergeten dat ik zwanger ben, en gewoon heel veel slaap om maar niks te hoefen voeeln en niet bewust te zijn. Ik vraag wel om hulp, maar krijg niet waar ik om vraag. Sta er echt alleen voor!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (2) Verversen