Ik zit er helemaal doorheen en moet even mijn ei kwijt.
Dit is mijn eerste zwangerschap en het is vanaf het begin afschuwelijk. De eerste drie maanden ben ik doodziek geweest, hield niks binnen zoveel spugen waardoor ik zelfs in het ziekenhuis terecht kwam.
Vanaf week 14 heb ik dagelijks verschrikkelijke buikpijnen, de artsen zeggen dat dit komt omdat mijn baarmoeder heel gevoelig is en continue samentrekt zonder reden. Niets helpt. Paracetamol, warme kruik, rust, niets.
Sinds week 21 belandde ik in het ziekenhuis aan infuus vanwege ernstige nierstuwing. Dit betekent dat je nier heel erg vergroot door de groeiende baarmoeder. Pijn is vergelijkbaar met niersteenkolieken. Ondraaglijk. Ze kunnen niks doen, alleen zware medicijnen maar dat helpt maar zozo. Mijn nier was 19 cm terwijl hij gemiddeld 10-12 cm hoort te zijn.
Sinds week 23 heb ik extreem intense bekkenbodempijn, fysio helpt niet echt veel. Ik kan nu haast niet meer lopen. Elke stap voelt als een messteek in mijn schaambot. Ik zit nu aan huis gekluisterd en zelfs van de slaapkamer naar wc lopen is een nachtmerrie. Die pijn is niet te beschrijven. Gun je niemand.
Ik ben zo kapot. Lichamelijk en emotioneel. Overal lees ik dat 2e trimester honeymoon period moet zijn. Maar dit is een nachtmerrie.
Nu ben ik pas 26 weken. Ik weet niet hoe ik het vol moet gaan houden. Voel me zo ellendig
Wat vervelend voor je zeg. En je leest en hoort sowieso wel vaak dat het roze geur en maneschijn is om zwanger te zijn. En dat mensen de mooiste tijd van hun leven hebben. Ik denk dan nou wat beroerd leven heb je als dit de mooiste tijd is. Pfff. En dan heb ik het niet eens zo heftig als te pakken allemaal.
Wat heftig zeg! Ik kan mij goed voorstellen dat, dat er zwaar moet zijn zowel mentaal als lichamelijk. Probeer er over te blijven praten met je partner (mocht deze in beeld zijn), vrienden, familie. Ik wens je veel sterkte en hoop dat het snel beter gaat!
Dat is echt heel naar. Helaas kun je er zo weinig mee, het belangrijkste is dat je er over blijft praten. Je mag t allemaal even heel erg kak vinden, want dat is het gewoon.
Echt niet bij iedereen is dat tweede trimester fijn hoor Jij hebt wel flink te lijden onder de hormonen... Het is echt uitzitten...en ik kan goed begrijpen dat je de moed wel eens verliest... Probeer dingen te verzinnen waar je blij van wordt... Een lekker warm bad, online bayspullen zoeken, een plan voor de babykamer, bijkletsen met vriendinnen, maakt niet uit wat...als het jou goed doet, is het fijn Sterkte!!!
Wat erg dat je je zwangerschap zo mpet ervaren begrijpen kun je het alleen als je het zelf zo doormaakt maar toch veel sterkte en beterschap hoop voor je dat de laatste weken toch nog wat gaat meevallen is niet niks een kindje dragen 💐
Wat heftig zeg.. Super vervelend dat het je zo tegen zit allemaal. Ik heb zelf ook hevige bekkenpijn gehad, vanaf week 24 ongeveer. Het klinkt stom, maar je leert met de pijn om te gaan,ondanks dat het steeds een beetje meer wordt wanneer de baby groeit. Wat ik vooral handig vond van de fysio is het bewust worden van je houding. Hoe je het beste kunt staan, lopen, zitten en liggen ondanks de pijn. Je gaat uiteindelijk op een verantwoordelijke manier je gens verleggen.. Ik wens je veel sterkte en hopelijk zit het je straks wat meer mee. 🍀
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (8) Verversen