Hallo dames! Ik twijfel hartstikke erg of ik er nog een baby bij moet krijgen of niet. Mijn man wil het wel heel graag. De boys zijn al best zelfstandig en inkomen genoeg maar het opvoeden Zelf valt me soms zwaar en ik vind het met twee al druk. Ik heb echt angst, over denk heel veel...diep in mijn hart wil ik het maar iets houd mij tegen. Wat was voor jullie doorslaggevend? Alvast bedankt
Onze jongste is nu bijna 5 maand en nog steeds vraag ik me wel eens af of we niet wat langer hadden moeten wachten, of we het wel aankunnen en of het wel een juiste beslissing was. Maar ik weet ook dat ik voor altijd spijt zou hebben gehad als we niet voor een derde kindje waren gegaan. Mijn gezin voelde nog niet compleet en ik wist in mijn hart dat deze kleine meid nog bij ons hoorde. En het is zwaar, je wordt geleefd, maar ik hou zo veel van mijn gezinnetje dat het het allemaal waard is. En nu dat ze bij ons is weet ik ook zeker dat we compleet zijn.
Ik ben totaal geen negatief ingesteld persoon..maar ik zou mezelf deze vragen wel stellen .. - wat als het een tweeling/meerling is? - wat als dit kindje niet helemaal gezond is? Ik heb zelf een kindje die erg ziek is..zoiets kan iedereen overkomen...ik weet wat het inhoud om een gezond maar ook wat een ziek kindje betekend..je moet in jezelf geloven dat hoe de situatie ook word jij het allemaal draaiende kan houden als moeder en niet instort is heel negatief misschien maar ik heb dat in mijn keuze wel meegenomen omdat ik weet een kleintje is niet alleen babyshoppe en een lief schattig kleintje in je armen het is een zorg ookal is je kind gezond en als je het nu al zwaar heb dan zou ik denk ik nog ff wachten misschien komt er ooit een moment dat je denkt ik kan dit wij gaan ervoor...blijf je twijfelen zou ik het niet doen hoe moeilijk ook
Wij gaan ook voor de derde. Toen ik zwanger was van ons tweede riep ik al dit is niet de laatste, terwijl we altijd zeiden twee is meer dan genoeg. Helaas is kindjes krijgen niet vanzelfsprekend voor ons en zijn we beide keren uiteindelijk via ivf zwanger geraakt. Ook zal ik nooit geen onbezorgde zwangerschap hebben wegens medische "problemen". Echter kwamen we bij acht weken zwangerschap van de tweede erachter dat zijn zus ziek was, zieker dan ziek. Zieker dan wij dachten. Zij is veel te vroeg en met een veel te lage geboortegewicht geboren en heeft daar beschadigingen opgelopen, die vervolgens voor extra ziekte zorgde. Toen wij daar achter kwamen bij acht weken sloeg de wereld onder onze voeten weg en stond ik met de handen in mijn haar en vroeg ik me hardop af hoe ga ik een tweede kindje erbij verzorgen?!?
Nu is de jongste 2 jaar en de oudste 3,5 jaar. Nog altijd dealen we met medische problemen bij haar, maar dat is nu iets wat bij haar hoort en dus ook bij ons. We zitten nu sinds haar geboorte in "rustiger vaarwater". En nu, nu klapperen me eierstokken weer gruwelijk hard. En hoor ik onze cryo's in de vriezer ons hard roepen.
Iets wat ik geleerd heb de afgelopen jaren is dat het leven niet te regisseren is. Je kunt er nu zo goed voor staan, maar over een week, maand of jaar kan alles anders zijn. Maar liefde voor een kindje en wens voor een kindje blijft. Ik heb mezelf letterlijk in de spiegel aangekeken en mezelf de vraag gesteld; lumi ga je er spijt van krijgen over vijf jaar dat je niet voor een derde gegaan bent? En dat antwoord is absoluut JA! Wij gaan ervoor, vol ervoor.
Dit klinkt net als mijn verhaal, alleen zijn mijn twee kinderen nog wat jonger dan die van jou (4 jaar en 2 jaar). Mijn man wou ook al een tijdje een derde en ik bleef twijfelen omdat ik 2 kinderen al vrij zwaar vind. De doorslag om er toch voor te gaan kwam eigenlijk erg toevallig (zie mijn voorlaatste blog). Wij zijn dus nu 'officieel' aan het proberen voor een derde en we zien wel hoe het loopt, het zal waarschijnlijk in het begin erg vermoeiend zijn, maar daarna wordt dat wel beter, dat merk ik nu mijn twee andere kinderen geen baby's meer zijn :-) en tegen dat de derde eventueel zal komen, gaan de andere twee naar school (woon in België dus ze gaan vanaf 2,5 jaar naar school).
Ik dacht vroeger altijd dat ik 1 of 2 kinderen zou willen. Toen ze in mijn buik zat, wisten we al dat we sowieso 2 willen! Toen ze geboren was, dacht ik.. 'Whut?!?! HOE doen mensen dat met meerdere kinderen als ik mijn leven met 1 al heftig vind?!' En toen kwam ik in een soort ritme, die je dus alleen vindt als je accepteert dat je huis niet elke dag spik en span hoeft te zijn. Opgeruimd en de stofzuiger erdoor is ook okay op sommige dagen, vooral op dagen dat L.M. een niet zo'n toffe dag heeft en/of na een werkdag die druk was. Nu heb ik dat geleerd en zie ik ruimte voor een tweede kindje, maar ik ken mijzelf. Eerst nog een jaar genieten van haar en als ze zo rond de 2 is en sus als het goed is minimaal 9 maanden later al een stukje zelfstandiger is, dan zie ik ruimte voor kindje 2. En mijn hart, die wil ook een kindje nummer 3! Mijn man zegt geen ja, maar ook geen nee. We hebben beslist om t.z.t. te kijken hoe het gaat met ons als gezin, of we het aan zouden kunnen, etc. Als er een 3e komt, dan willen we dat kindje nummer 2 minimaal 2,5/3 jaar is, zodat ook die alweer zelfstandiger is. Maar wij zijn nu bijna 26, dus als dat pas over 10 jaar is, dan kan dat ook prima. Ik denk en hoop ergens dat ik voor mijn 35e straks 3 kindjes op de wereld heb mogen zetten. 1 Is er al, dus nog 9 jaar de tijd voor die andere 2, haha. We zullen zien! Maar als jij het gevoelsmatig wel graag wilt, maar bang bent voor de drukte, zou ik compromis met je man gaan sluiten. Je kan denk ik beter je hart volgen en afspraken maken hoe hij jou hierin gaat ondersteunen ('s nachts eruit, meer in huishouden, etc.), dan spijt hebben dat jullie het uiteindelijk niet gedaan hebben, terwijl de wens er wel was!
ik vond de derde het zwaarst maar dat kwam alleen doordat hij de eerste 2,5 jaar constant ziek is geweest. hij was het eerste jaar een hele erge huilbaby en pas na 2 jaar sliep hij een keer door. nu is hij 4 en zijn we eindelijk een jaar niet meer ziek geweest of in het ziekenhuis geweest. ben nu ook zwanger van de 4de en soms denk ik wel wat als het weer zo zwaar word de eerste jaren, maar ook dat zal wel goed komen. een derde gaat verder wel gewoon makkelijk mee met de rest en dat zal straks let de 4de ook helemaal goed komen. soms is het druk als ze allemaal thuis willen spelen met een vriendje of vriendinnetje maar ik vind dat wel gezellig.
Wij hebben nu de derde onderweg... en mn 2 kindjes vragen erg veel aandacht, mn dochter is nog geen 2 en mn zoontje van 5 met adhd en dan de zwangerschap erbij. En geen hulp (iedereen woont op minimaal 2 uur afstand). Is soms zwaar maar wel te doen. Heb het er wel voor over.
Ik vond zelf 2 kinderen niet perse lastiger dan 1, dus maak me daarom ook niet erg zorgen over de derde.
Toen we alleen ons zoontje hadden vroegdie 24/7 om aandacht. Nu spelen ze bijna de hele dag door samen. Heb eerder juist nu mn handen meer vrij dan eerst. Het eerste jaar is altijd even pittig vind ik zelf... maar daar komen we wel doorheen :)
We zullen wel moeten verhuizen als de baby straks wat groter is, maar dat is iets wat we toch al wilden. Ik zou bij een vierde wel erg moeten nadenken, omdat je dan ook meteen met een grotere auto moet gaan rijden...
Ik wilde altijd wel... bij mijn man heeft het even geduurt.. onze kids zijn nu bijna 7 en 8 jaar... ook best zelfstandig al.. nog +_ 6 weken tot ons 3e wondertje komt. Waar 2 kunnen zijn, kunnen ook 3 zijn
Ik zeg altijd maar... van een kindje krijg je geen spijt...en het kan nu nog. Je kunt ze alles geven wat ze nodig zijn..
zou je het niet doen krijg je er later misschien spijt van.
Mijn man wilde heel graag een derde. Ik hoefde niet zo nodig. Met twee drukke meiden vind ik het al behoorlijk pittig. Gelukkig is mijn man heel energiek en is hij degene die er snachts altijd uitgaat en dat zal met de baby straks ook zo zijn. Dat maakt dat ik een derde nog wel aandurfde. Nog 5 weken en dan is ons gezin compleet :)
Ik heb er zelf geen drie maar nu wel de tweede onderweg en ik denk dat we hierna wel compleet zijn. Mijn zoon krijgt iemand om mee om te groeien en daar ging het me om.
Maar wat jij zegt, diep in je hart wil je het wel maar iets houdt je tegen - misschien is het gewoon niet de juiste tijd voor jou? Je moet het sowieso niet doen als je er niet volledig achter staat. Ik zou zeggen nu niet, en wie weet krijg je in de toekomst ooit nog het gevoel dat je er klaar voor bent en kan je er zonder angst en twijfels aan beginnen.
Wij hebben ook een poosje getwijfeld, maar zijn er toch voor gegaan!! De wens was te groot en nog een niet compleet gevoel. Nu bijna 30 weken zwanger en ik kan niet wachten tot het zover is!
Bij ons was het niet echt een vraag..net zoals de vierde dat niet was en de vijfde niet zal zijn. Maar mn derde was echt het zwaarst. ( als je zin hebt..heb genoeg blogs geschreven) Maar het zou hem voor geen goud willen missen. Ik weet niet of je het moet doen als je dit al zwaar vindt. Ieder is daar verschillend in. Ik zou bij wijze van spreken 12 kinderen kunnen managen incl nachtdiensten=snachts uit bed voor de één of ander ). Een ander zou gillend gek worden. Maar ik zou met een baan van 24u gillend gek worden. En weer anderen kunnen uberhaupt gewoon niet zoveel hebben. Dat geeft niks. Als je jezelf goed kent loop je ook niet aan jezelf voorbij en kun je iedereen geven wat ze nodig hebben incl jezelf . Succes!
Nu ben ik wel heel nieuwsgierig, heb je voor jezelf gewoon een leeftijd o.i.d. gesteld wanneer het bij jullie klaar is? Aan jouw reactie te zien kunnen we hier nog jaren over jullie lezen, haha, leuk!! En vooral ook heel erg knap.
Haha, nee niet echt. Ik vind het zo geweldig allemaal! Ik weet niet wat de toekomst brengt maar ik hoop tot mn 40ste nog elke 2jaar ong een nieuw wonder toe te voegen . Dus dan komen we op..9? 10? Mn man heeft een forecast gemaakt tot 2040 als we zo doorgaan incl inflatie etc. dan redden we het financieel ook. ( lekker speculatief maar hij is echt heel goed daarin, das ook onderdeel van zn werk. Onze jaarlijks budget zat nu op 99,6 % van de actuals half jaar, en dat bedenkt hij december 2016!) maja je weet , alles Deo Volente!
mijn derde was ook echt het zwaarst door dat hij de eerste 2,5 jaar constant ziek is geweest en een hele erge huil baby was etc . hopelijk gaatvhet met baby 4 wat beter.
Ja hier ook...niet 2,5 jaar gelukkig..althans als er eentje iets heeft is hij het met zn blije hoofd. Uitslag, allergie, ontstekingen, koortsstuipen.,Maar heb niet meer de hele tijd een huilend kind. Dag ...en nacht.. ellukuh dag.. Dus ik heb het idee dat het grootste leed wel geleden is met die koemelk. Daar had hij ook echt een set back door qua opbouw in weerstand en dan kwam die antibiotica de overige goede bacterien vermoorden..
Ik zeg volg je gevoel en knuffel alle beren op de weg die je tegenkomt..... hier juist een heel positief verhaal! Ikvond van 1 naar 2 kids heel erg zwaar... er zat maar 20 maanden tussen en heb het hele eerste jaar niet echt meegekregen van mijn middelste omdat het echt niet leuk was (vond ik dan) mijn middelste was ruim 3 toen ons jongste is geboren de oudste was bijna 5 en ging naar school. De overgang van 2 naar 3 ging zo soepel! De jongens waren hele grote hulpen en gek oo hun kleine broertje! Inmiddels ja hij bijna 4 jaar en is het altijd vrij soepel verlopen. Ondanks dat hij heel lang niet doorsliep en 5 ziekenhuis opnames heeft gehad is het zo'n lief en leuk mannetje die ik voor een goud had willen missen! Inmiddels zwanger van nummertje 4 en in november krijgen mijn jongens een zusje erbij! We kijken er met z'n alle erg naar uit!
Ben zwanger vd derde. Ik denk dat je eerder spijt krijgt van iets dat je niet hebt gedaan (als de wens er is), dan van iets dat je wel hebt gedaan. Ja, die eerste jaren worden waarsch, naast het hebben van mooie en leuke momenten, ook zwaarder. Maar die duren niet voor eeuwig, denk ik dan maar.
Is jouw man veel thuis zodat hij kan helpen? Ik zie bij een vriendin dat hij graag wilde, zij niet... Toch gedaan... Maar wat heeft zij het zwaar... Het is geen makkelijk kind. Heeft tot 2,5 jaar geen nacht doorgeslapen... Ze is er bijna aan onderdoor gegaan.... Als hij zo graag wil, lijkt het me handig dat hij ook tijd vrijmaakt als het kind er is...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen