Wel of geen derde kindje? Mijn gevoel gaat alle kanten op. En ik hoef nu ook gelukkig nog niet te beslissen maar toch spookt het door mijn hoofd. Mijn man zou graag een derde willen (nu nog niet overigens). Onze oudste is 5, jongste 15 maanden. Ik ben nog jong (27), de financiële middelen zijn er en de ruimte is er ook. Ook in mijn hart. Ik kan me nu nog niet voorstellen nooit meer een kindje te krijgen. Maar anderzijds lijkt het me ook heerlijk om weer wat meer vrijheid te hebben als de jongste naar school gaat. Ik heb twee rot zwangerschappen gehad. Vooral de tweede heeft er flink ingehakt lichamelijk, maar ook mentaal. Ik zat echt in een depressie. Ik voel me nu, na 15 maanden langzaamaan weer iets beter. De overgang van 1 naar 2 vond ik heftig. Beide zwangerschappen kotsmisselijk geweest, veel migraine gehad en de kraamtijd was ook pittig (ook mede door corona). Ook onze oudste zegt geen broertje of zusje te willen hebben omdat ik gewoonweg niet voor haar heb kunnen zorgen in mijn zwangerschap en de weken erna vanwege de vele klachten. Zij heeft dit ook als heftig ervaren en heeft het er nog vaak over. Nu zit ik dan natuurlijk met 2 kinderen waar ik amper voor kan zorgen als ik me weer zo voel. Ik merk dat ik het mezelf niet gun om me weer zo te voelen want het was echt een hell, maar gun mezelf wel nog een kindje😅. Ik weet het niet.
Ik snap je twijfels als je echt zo'n rot tijd hebt gehad tijdens je zwangerschappen. Maar het is zoals je zelf zegt, je bent nog jong en je hebt nog tijd. Misschien binnen 3 à 4 jaar? Dan is je oudste al 8 of 9 en is ze al veel zelfstandiger en je jongste is dan de leeftijd van je oudste nu, heb je alvast geen baby meer om voor te zorgen als je zwanger bent. Zorg gewoon dat het jou keuze echt is als je er voor kiest, je man kan wel zeggen dat hij een derde wilt maar hij heeft niet dat super nare gevoel die jij nu zo lang hebt gehad. Geniet nu maar eerst van deze 2 en zorg dat je helemaal weer goed in je vel zit voor je die keuze maakt
Ik zou even wachten en eerst jezelf goed voelen. Heb eerst alles in een goed ritme. Als je andere 2 wat ouder zijn heb je misschien wel het gevoel dat je opnieuw begint in de luiers, maar je oudste zijn dan ook wat zelfstandiger. Ik denk dat het roofbouw word voor jou wanneer je te snel je derde zwangerschap hebt. Wij hebben meer tijd tussen de kids. Ik vind dat erg fijn, maar dat geld niet voor ons allemaal. Geniet van je kindjes en wie weet in de toekomst nog een kindje erbij
Je zegt het zelf al, nu nog niet maar misschien over een jaar of nog wat verder.
Hier 3 kindjes met steeds 2,5 jaar ertussen. Ik vond het met de 3e heel pittig dat ik elke dag aan die tijden van de basisschool van de oudste vast zat. Je kan niet even sochtends rustig opstarten bijvoorbeeld. Naast dat het echt een huilbaby was, net zoals de oudste vond ik het wel makkelijker, je gaat er makkelijker meer om. Ik vind echt niet dat je een derde er zo maar even bij doet zoals sommige zeggen maar misschien komt dat ook omdat hij een huilbaby was. Hier geen zware zwangerschappen gehad, wel kans op vroeggeboorte en dat heeft mij doen twijfelen voor de 3e. Uiteindelijk heeft hij het langste gezeten tot 37.0 weken. Voor ik zwanger was van de derde droomde ik van 4 kindjes,maar al tijdens de zwangerschap van de 3e wist ik dat dit mooi was zo. Die spanningen tijdens de zwangerschap wilde ik niet weer hebben. Hier is het nu mooi zo en ik voelde dat ook echt zo , heel anders na de zwangerschappen van de eerste 2. Ik snap je twijfel mbt tot de zwangerschap wel. Het is natuurlijk maar eventjes op een heel mensen leven, maar je moet het wel doorstaan. Geef het nog even de tijd en hou alle opties nog even open 🤗
Ja ik zei tijdens de zwangerschap van de tweede ook echt dat ik geen kinderen meer wilde. Zo ziek voelde ik me, ik dacht echt dit wil ik nooit weer mee maken. Maar nu bijna 1,5 jaar verder weet ik het ineens niet. We nemen nog even de tijd.
Je bent nog jong....ik heb de 3e na 7 jaar gekregen en ik geniet er zo erg van.Ik heb alle tijd en aandacht voor hem,zijn broers helpen met alles en vermaken hem wanneer het nodig is.
Wij hebben er 3. De overgang van 2 naar 3 vond ik echt heel makkelijk. Ze ging en gaat heel makkelijk mee in het ritme van de andere 2. Ik zou nog wel een vierde willen. Mijn man niet dus dan houdt het op. Kijk gewoon over een jaar nog eens.
Ik heb ook lang getwijfeld, maar uiteindelijk blij dat we het niet gedaan hebben. Zeker als de kindjes wat ouder worden, heb je minder zin om nog eens die pamper en peuter fase door te gaan. Het word naar mijn gevoel veel makkelijker als ze groter worden en zelfstandiger zijn. En wij zijn heel blij met onze 2 kindjes. Ik heb zelf heel veel bekkenklachten en ik denk dat nog een zwangerschap het nog erger had gemaakt. Niemand kan deze keuze maken voor jullie, maar ik zou zeggen, geef het nog een jaar of 2 en bedenk dan of je het nog eens allemaal wil doormaken.
Je schrijft dat je jezelf nog wel een kindje gunt. Alleen dat al zegt voor mij genoeg. Ik wil absoluut niet nog een kind bijvoorbeeld (mijn man ook niet hoor). Als je het jezelf gunt, ga er dan t.z.t. voor
Denk er over een jaar nog eens over na. Nu eerst maar weer eens van het leven gaan genieten, van je relatie genieten en je meiden op zien groeien. Over een jaar is het vroeg genoeg om serieus na te denken over een eventuele zwangerschap... Je hebt de afgelopen 2 jaar behoorlijk wat doorstaan... Ga daar eerst maar eens van bijkomen
Niemand kan je hierin goed adviseren denk ik. Het is zo’n gevoelskwestie. Ik maak nu een zware zwangerschap door met HG en roep dat ik na deze zwangerschap nooit meer een kind wil. Maar als mijn man over sterilisatie begint dan vind ik dat toch schrikken en wel erg definitief.
Hier een zoontje van 4.5j en dochtertje van 3.5j. Ik heb lang getwijfeld omwille van dezelfde redenen. We slapen net allemaal goed, zijn net uit de pampers, meer vrijheid en alles wordt makkelijker. Mijn man sprak over sterilisatie en daardoor wist ik dat ik wel nog eentje wou… Ik zie mezelf met 3 kindjes, de financiële middelen zijn er en ik had 2 zalige zwangerschappen. Alleen hebben we een kamer te weinig en is onze auto waarschijnlijk te krap voor 3 autostoelen. Valt allemaal op te lossen. Wij zijn ervoor gegaan. Volg je hart! 🍀
Lastige afweging, waar ik niet echt iets zinnigs over kan zeggen. Alleen wel dit: als je last hebt gehad van een depressie tijdens je zwangerschap of na de bevalling, is de kans op herhaling groot, maar er is zeker hulp en begeleiding nodig. laat je daar goed over informeren en schakel al voor je zwangerschap hulp in, dan kan je dat leed zoveel mogelijk beperken. Veel wijsheid en succes met deze afweging!
Wij hebben ze kort op elkaar, deels met het idee dat wanneer de oudste(n) op school zitten en we aan die groeiende vrijheid konden proeven, we niet meer aan een babytijd zouden durven/willen beginnen. Ik zie dat om me heen wel meer. Ik kan me goed voorstellen dat je dan een grotere drempel ervaart om weer vol die babytijd in te duiken. Al zijn er ook ouders die juist bewust wachten tot de oudste op school zit voor er een volgende komt.
Ik vond van 1 naar 2 de meest pittige overgang. Van 2 naar 3 vond ik echt een eitje. Mijn struggle met de overgang van 1 naar 2 was echt het multitasken, hoe verzorg je 2 schema's, verdeel je aandacht, etc. Als je dat eenmaal in de vingers hebt, gaat dat met een derde er bij in 1 moeite door, zo ervaren wij het.
Maar ik heb drie zorgeloze zwangerschappen gehad, dat is natuurlijk een heel andere beleving. De kinderen waren ook goede slapers, het ging altijd vrij snel z'n gangetje. De oudsten hebben er dus ook nooit last van gehad. Het is lastig dat je van tevoren niet weet hoe de zwangerschap verloopt... in jouw geval zou ik zeggen, fijn dat je nog de tijd kan/wil nemen om hier over na te denken. Er komt vast een moment waarop je gevoel duidelijker wordt, welke kant de weegschaal dan ook op uitslaat.
Ik heb een dochter van 10 en een zoontje van 6, dit vind ik een ideaal leeftijdsverschil en ze kunnen heel goed met elkaar opschieten. Mijn zwangerschap viel steeds mee maar de nasleep was een ander verhaal dus ook als heftig ervaren en was dus erg blij dat dochter al groter was destijds. Nu ben ik zwanger van een tweeling en als er weinig leeftijdsverschil tussen had gezeten weet ik niet hoe ik het zou moeten doen, mijn man is veel weg en veel komt dus op mij neer. Hoewel ik me opzich goed voel mag ik niet veel meer doen, best saai voor de kids maar die begrijpen het wel en zijn behulpzaam. Ook als straks de tweeling er is begrijpen ze gewoon meer en kunnen ze zelfs helpen als ze dat leuk vinden. Ik ben trouwens 33 en lichamelijk best te doen nog😊 Aan de andere kant zie ik er soms ook tegenop om weer de luiers in te gaan en weinig te kunnen de eerste jaren, dat is wel weer een nadeel en hoe ouder je bent hoe meer kans dus op een tweeling ben ik achter gekomen ookal zit het niet in de familie 😱😅
Pleegzorg misschien? Er zijn helaas veel kinderen die een fijn huis nodig hebben, maar niet bij hun ouders kunnen wonen. Als jullie nog een plekje in je huis en hart hebben, zou dit niet alleen voor jullie zelf maar ook voor het pleegkind zoveel goeds kunnen brengen!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen